Brzozowski. Malarstwo

Nowa publikacja w popularnej serii „Malarstwo” przedstawia twórczość Zygmunta Waliszewskiego (1897–1936) – malarza, rysownika, scenografa, jednego z najsłynniejszych reprezentantów nurtu kolorystycznego lat 30. XX wieku. Waliszewski studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod okiem Wojciecha Weissa i Józefa Pankiewicza, był artystycznie związany z kapistami i formistami. Malował portrety i kompozycje figuralne cechujące się groteskową ekspresją, tworzył też liczne pejzaże i martwe natury. Minialbum, do którego wstęp napisał Światosław Lenartowicz, prezentuje najbardziej znane prace artysty: „W loży”, „Uczta u Benvenuta Celliniego” oraz „Diana i Akteon”.

Nowy minialbum w serii „Malarstwo” prezentuje dorobek artystyczny Stanisława Baja (ur. 1953) – malarza, rysownika, pedagoga, profesora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, laureata wielu nagród, m.in. prestiżowej nagrody malarskiej im. Kazimierza Ostrowskiego. W twórczości Baja dominują portrety chłopskie, inspirowane wsią sceny rodzajowe oraz pejzaże przedstawiające głównie nadbużańskie krajobrazy. Na uwagę zasługują również liczne portrety matki, stanowiące szczególne studium przemijania. Tomik, opatrzony wstępem autorstwa Anny Wachty, zawiera blisko sześćdziesiąt najsłynniejszych prac artysty.

Nowa publikacja w popularnej serii „Malarstwo światowe” przedstawia twórczość Paula Cezanne.

Jerzy Duda-Gracz to jeden z najbardziej rozpoznawalnych współczesnych polskich artystów. W swojej twórczości często komentował polityczno-społeczną rzeczywistość, balansował pomiędzy groteską, ironią i satyrą a sentymentalizmem i nostalgią. Tworzył cykle malarskie, z których najbardziej znane to Motywy i portrety polskie czy Obrazy jurajskie. Twórczość artysty ukazująca karykatury postaci w tragicznym świecie, budziła silne emocje. Celnie i jednoznacznie obnażała ludzkie wady takie jak zakłamanie, chamstwo, lenistwo, nietolerancję. Na obrazach dostrzegamy również tęsknotę za światem, który przemija, za obrazami z dzieciństwa, za wspomnieniami pieczołowicie pielęgnowanymi i odtworzonymi na płótnie.

Malarz, rysownik i grafik, reprezentant nurtu ekspresjonistycznego w sztuce Młodej Polski oraz kolorystycznych tendencji w sztuce lat 20. i 30. XX wieku. Urodzony w 1875 roku w miejscowości Leorda w Rumunii, zmarł w 1950 roku w Krakowie. Album, opatrzony wstępem dr Stefani Krzysztofowicz-Kozakowskiej, prezentuje najważniejsze dzieła artysty.

Władysław Ślewiński (1856–1918) – malarz, przedstawiciel postimpresjonizmu. Swoje prace wystawiał w wielu miastach europejskich, między innymi we Lwowie, Monachium czy Wiedniu. Jego twórczość, często inspirowaną malarstwem Paula Gauguina, charakteryzuje prostota ujęcia esencjonalnych cech przedmiotów i pejzaży uzyskana za pomocą oryginalnej formy obrazowania.

Edgar Degas był malarzem, grafikiem i rzeźbiarzem. Zasłynął z malarstwa impresjonistycznego, chociaż nie całą jego twórczość można zakwalifikować w tej kategorii. Początkowo zafascynowany malarstwem historycznym, porzucił je dla przedstawień baletnic i tańczących kobiet, z którymi dziś jest najbardziej kojarzony. Często malował też konie, ponieważ ta tematyka pozwalała mu oddać ruch na obrazie. Nie do końca poddał się impresjonizmowi, a z jego obrazów przebijały elementy realistyczne. Pragnął uchwycić i pokazać to co ulotne. To nie kolory, tak ważne dla impresjonistów, były dla niego priorytetem, lecz pokazanie i uchwycenie ruchu

Stanisław Bohusz-Siestrzeńcewicz (1869–1927) – polski malarz, rysownik, ilustrator książek i czasopism. Absolwent malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu oraz paryskiej prywatnej szkoły malarskiej Académie Julian. W Monachium kształcił się pod kierunkiem Józefa Brandta. Naukowo związany z Uniwersytetem im. Stefana Batorego, na którym wykładał malarstwo. Specjalizował się w malarstwie rodzajowym oraz pejzażowym (szczególnie okręgu wileńskiego). W sowich pracach uwieczniał: targi konne, jarmarki, małomiasteczkowe życie kresowych miejscowości. Chętnie malował również sceny polowań i obrazy inspirowane kulturą Dalekiego Wschodu. Swoje prace wystawiał m.in. w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, w warszawskim Salonie Krywulta, a także w Wilnie.

Ferdynand Ruszczyc (1870–1936) – malarz, grafik i rysownik, czołowy przedstawiciel symbolizmu w sztuce Młodej Polski. Początkowo, za namową ojca Edwarda, rozpoczął studia prawnicze w Petersburgu, jednak szybko porzucił je na rzecz nauki w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, którą ukończył w 1897 roku. Odbył w tym czasie kilka podróży zagranicznych, m.in. do Francji, Niemiec i Włoch, podczas których doskonalił swój warsztat malarski. Jego dzieła zdobiły głównie krajobrazy, które przedstawiał przy użyciu wyrazistych, intensywnych barw. Do najważniejszych prac artysty należą, m.in. „Ziemia” (1898), „Ostatni śnieg” (1898–1899), „Nec mergitur” (1904–1905).

Józef Czapski (1896–1993) – malarz, rysownik i pisarz. Początkowo kształcił się w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, w klasie Stanisława Lentza, ale przerwał naukę, biorąc udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Edukację dokończył później w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, pod okiem takich mistrzów jak Wojciech Weiss czy Józef Pankiewicz. W trakcie studiów wyjechał do Paryża, gdzie zainteresował się twórczością Paula Cézanne’a. Po powrocie do Polski w 1931 roku brał czynny udział w życiu artystycznym Warszawy, a jego obrazy z tamtego okresu zdradzały wyraźny wpływ sztuki kapistów. Później malarstwo Czapskiego charakteryzowało się stylistyczną różnorodnością, będącą połączeniem wielu inspiracji. Album opatrzony wstępem dr Stefani...

Józef Mehoffer to jeden z czołowych przedstawicieli sztuki Młodej Polski, wybitny malarz, grafik, plakacista, projektant witraży i scenografii teatralnej. Minialbum Mehoffer. Malarstwo zawiera najważniejsze obrazy olejne, w tym piękne portrety żony, liczne projekty polichromii i witraży, a także monumentalne kartony do witraży. Bogactwo treści, głębia symboliki, piękno rysunku sprawiają, że dzieła Mehoffera na długo pozostają w pamięci. Album, zawierający ponad 50 prac pochodzących m.in. ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie stanowi syntetyczne zestawienie najważniejszych dzieł artysty.

Teodor Axentowicz (1859–1938) – malarz, grafik oraz rysownik, profesor i pierwszy powołany w wyborach rektor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Pochodził ze szlacheckiej rodziny polskich Ormian, która trzy lata po jego urodzeniu zamieszkała we Lwowie. Edukację artystyczną rozpoczął w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych, później kontynuował ją w Paryżu pod kierunkiem Carolusa-Durana. Po odbyciu szeregu twórczych podróży po Europie w 1895 roku przyjechał do Krakowa. Malarsko dał się poznać przede wszystkim jako autor portretów inspirowanych rodzimym folklorem. Album, opatrzony wstępem dr Stefani Krzysztofowicz-Kozakowskiej, prezentuje najważniejsze dzieła artysty.

Stanisław Ignacy Witkiewicz zwany Witkacym (1885–1939) – malarz, rysownik, fotografik, pisarz i filozof. Jeden z najbardziej wszechstronnych i zaskakujących artystów w historii polskiej sztuki. Już za życia uważany za ekscentryka i skandalistę, w każdej dziedzinie, jaką się zajmował, burzył zastany porządek, tworząc nowe formy wyrazu i ekspresji. Dzięki temu twórczość Witkacego nie pozostawiała obojętnym nikogo, kto się z nią zetknął. Album prezentuje najciekawsze rysunki artysty

Józef Chełmoński – wybitny malarz i ilustrator, jeden z czołowych przedstawicieli polskiego realizmu. Choć krytykowany w ojczyźnie, należne mu uznanie zyskał w Paryżu, gdzie prezentował obrazy ukazujące życie codzienne polskiej wsi oraz dynamiczne dzieła przedstawiające galop konnych zaprzęgów. Album, który słowem wstępnym opatrzyła ceniona krytyk sztuki, Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska, zawiera ponad 60 ilustracji, wśród których znajdziemy reprodukcje najważniejszych prac artysty, takich jak: „Babie lato” (1875), „Przed karczmą” (1877) czy „Czwórka” (1881).

Minialbum z serii Malarstwo poświęcony twórczości Aleksandra Gierymskiego – jednego z największych twórców polskiego realizmu oraz impresjonizmu. Podczas pobytów we Włoszech, Francji i Niemczech Gierymski inspirował się tamtejszą sztuką, której wpływy wykorzystywał później we własnych pracach. Charakterystyczną cechą jego wyrafinowanego warsztatu artystycznego była szczególna umiejętność operowania światłem. Specjalizował się w malarstwie rodzajowym, pejzażowym, tworzył także nokturny. W minialbumie zaprezentowane zostały reprodukcje najsłynniejszych dzieł artysty: Żydówka z pomarańczami, W altanie czy Plac Wittelsbachów w Monachium.

Eugeniusz Zak (1884–1926) to jeden z najbardziej znanych polskich artystów we Francji. Był wykładowcą w Akademii de La Palette, przyczynił się do powstania ugrupowania artystycznego Rytm, współpracował z czasopismem „Kunst und Deutsche Dekoration”, założył własną galerię sztuki „Gallerie Zak”, otrzymał nawet propozycję objęcia rektoratu w Akademii Sztuk Pięknych w Kolonii. Inspiracje czerpał z wyobraźni, a dominujący wątek w twórczości artysty stanowią portrety.

Nowy minialbum w serii „Malarstwo” prezentuje dorobek artystyczny Witolda Wojtkiewicza, wybitnego malarza, rysownika i grafika okresu Młodej Polski, przedstawiciela symbolizmu i wczesnego ekspresjonizmu, uznawanego tez za prekursora surrealizmu. Jako malarz Wojtkiewicz wykształcił niezwykle oryginalny liryczny, symboliczny, fantastyczny, przesycony melancholią, ale też ironią styl, najlepiej widoczny w cyklach malarskich takich jak: Z dziecięcych póz, Szkice tragikomiczne czy Ceremonie. Jego twórczością zachwycił się m.in. André Gide, który w 1907 r. zorganizował wystawę prac Wojtkiewicza w Paryżu. Za najoryginalniejszego polskiego malarza XX w. uważał go Tadeusz Kantor. Książka zawiera blisko sześćdziesiąt najsłynniejszych prac artysty, a także wstęp o tw�...

Jan Cybis był nie tylko malarzem, ale również rysownikiem, pedagogiem i publicystą. To czołowy reprezentant polskiego nurtu koloryzmu w malarstwie, nazywanego także kapizmem. Cybis, pod wpływem twórczości Cézanne’a i równie często jak francuski mistrz, malował niebywałej urody pejzaże oraz wielobarwne martwe natury. Cenił także portrety, a jego niepowtarzalny styl malarski jest rozpoznawalny na pierwszy rzut oka. Artysta prace wystawiał m.in. w Brukseli, Chicago, Nowym Jorku, Paryżu czy Wenecji. Dziś jego twórczość zalicza się do najważniejszych osiągnieć polskiego malarstwa XX wieku.

Grzeszna cyganeria to wyjątkowo ciekawa publikacja autorstwa Stefanii Krzysztofowicz-Kozakowskiej. Autorka podejmuje intrygujący temat skandali w polskim życiu artystycznym dwudziestolecia międzywojennego. Niezwykle interesująca fabuła wprowadza nas początkowo w artystyczny świat Młodej Polski. Kolejne rozdziały poświęcone są wydarzeniom, które w owym czasie bulwersowały elity i artystom, którzy gorszyli opinię publiczną. Bohaterami tych wydarzeń byli m.in. Witkacy, Stanisław Szukalski czy Władysław Strzemiński. Oburzające epizody nie były tylko domeną mężczyzn i uczestniczyły w nich także słynne damy międzywojnia, m.in. Zofia Stryjeńska, Tamara Łempicka i Katarzyna Kobro.

Malarz, rysownik i grafik, reprezentant nurtu ekspresjonistycznego w sztuce Młodej Polski oraz kolorystycznych tendencji w sztuce lat 20. i 30. XX wieku. Urodzony w 1875 roku w miejscowości Leorda w Rumunii, zmarł w 1950 roku w Krakowie. Album, opatrzony wstępem dr Stefani Krzysztofowicz-Kozakowskiej, prezentuje najważniejsze dzieła artysty.