Cherub

W Zielonej Górze kolejny raz spokój burzy pojawienie się w seryjnego mordercy. W starej szwalni zostają znalezione zmasakrowane zwłoki prokuratura Kotelskiego. Do akcji wkracza Igor Brudny i wraz ze swoimi współpracownikami zostaje wciągnięty w mroczne odmęty darknetu i świata bdsm. I choć stróże prawa depczą mordercy po piętach, ten zawsze jest o jeden krok przed nimi. Sprawę przejmuje prokurator Winnicka, która pod łątka oskarżyciela ukrywa grzeszki z przeszłości.

Pierwsze słowa jakie nasuwają mi się po przeczytaniu "Cheruba"... konkretnie i brutalnie. Autor, że tak powiem nie cacka się z czytelnikiem i już od pierwszych stron rzuca go między trupy, które zostawia za sobą morderca. Nie zwalnia tempa, aż do ostatniej strony, bo tu akcja goni akcję. Piotrowski tak wykreował bohaterów, że nie sposób określić słabego charakteru, bo go tu po prostu nie ma. Inspektor Brudny niczym "Brudny Harry" jest nieugięty i zdaje się, że nic nie jest w stanie go złamać. Nawet pobicie jest dla niego nic nie znaczącym pryszczem. Wtóruje mu Arleta Winnicka... zimna, nieustępliwa i nie znosząca sprzeciwu. Nikt nie jest nie jest mdły i bezbarwny. Dialogi są prowadzone w sposób klarowny i próżno szukać tu czczego gadania.

Jest to jedna z bardziej przerażających książek jakie czytałam. Jeśli lubicie, gdy książka trzyma was nieustannie w napięciu i serwuje dreszczyk emocji "Cherub" jest do tego idealny.

„Cherub” to trzeci tom serii kryminalnej o komisarzu Igorze Brudnym pióra Przemysława Piotrowskiego, który jest równocześnie zamknięciem trylogii o przeszłości głównego bohatera. Mimo morza pozytywnych opinii, ja niestety o niej nie mogę powiedzieć za wiele dobrego, a ten tom tylko upewnił mnie w mojej ocenie. „Cherub” to brutalny, krwawy i wulgarny kryminał, w którym szablonowe zachowanie postaci momentami wypada wręcz prześmiewczo. Intryga kryminalna nie jest najgorsza, a przynajmniej motywacje mordercy są dobrze uzasadnione, choć sama zagadka jest dosyć prosta, tak w połowie lektury można już samodzielnie połączyć wszystkie kropki. W pewnym momencie pojawia się temat dark netu, co jest chyba największym plusem powieści – nie jest to temat nowy, a jednak na tyle realny, że przypomina jak łatwy mamy teraz dostęp do miejsca, w którym rozprzestrzenia się wszelkiej maści zło tego świata… To jednak za mało, żebym mogła powiedzieć, że był to choćby niezły kryminał – to lektura zdecydowanie nie w moim guście.

Ostatnia część przyczyniła się o tego, ze z przyjemnością przeczytałam, losy moich ulubionych bohaterów nie ukrywając przy tym, że cały czas zastanawiałam, się nad tym, czym tym razem autor zaskoczy, swojego czytelnika dając mu wiele możliwości, że poznał głównego bohatera właściwie z każdej strony i czy da mu kolejne szanse na rozwinięcie swoich zawodowych skrzydeł?

Rozmyślałam, podczas czytania jak potoczą się dalsze losy głównych bohaterów, czy sprostają oni kolejnemu przebiegowi oraz prawidłowemu rozwiązaniu tej ostatniej finałowi zagadki kryminalnej.

Z przyjemnością przeczytałam ostatnią część trylogii autorstwa Pana Przemysława Piotrowskiego pt. ''Cherub'' o lasach komisarza Igora Brudnego, który to nie boi się podjąć kolejnego ryzyka, ale najbardziej zaskakujące było dla mnie w niej całościowe ujęcie wszystkich bohaterów.

Nie przeszkadzał mi momentami występujący u bohaterów używany w dialogach opisywany przez autora ostry język w ich dialogach.

Poznanie dla mnie tych bohaterów to była nie tylko fantastyczna kryminalna przygoda, dzięki której mogłam się oderwać od rzeczywistości, ale również razem z nimi rozwiązywać tajemnicze zagadki, które do rozwiązania łatwe nie były.

Najbardziej podobało mi się to, że autor nie zapomina poruszać trudnych zagadnień, dodać mocnej adrenaliny, która była bardzo uwidoczniona w niezwykłych momentach toczącej się ciągle akcji wydarzeń.

Kryminał ten składa się z 49 rozdziałów napisanym językiem barwnym.

Cała trylogia podobała mi się również przez nadanie im tajemniczo brzmiących z nazwy tytułom, a każdy z nich był inny, a jedynie rozwiązanie ich dla czytelnika stanowi nietypową niespodziankę.

Zaskakujące jest dla mnie to, że Pan Przemysław Piotrowski potrafi w tak niezwyczajny sposób stworzyć intensywny klimat nawet ten, o których nie każdy lubi chętnie pisać w tak oczywisty sposób i rozmawiać się o nim.

Polubiłam twórczość Pana Przemysława Piotrowskiego za to, że nie dał mi możliwości, abym mogła domyślić się, jakie będzie prawdziwe rozwiązanie i czy główny bohater Igor Brudny podoła i wytrwa do samego końca w tym wyzwaniu z rozprawieniem się ze swoją trudną przeszłością.

Warto przeczytać ten kryminał.

Tak samo jak przy poprzednich częściach tak przy tej przepadłam od razu po przeczytaniu prologu, który jest bardzo tajemniczy. Autor bardzo sprytnie pogrywa z czytelnikiem, z każdym rozdziałem coraz bardziej książka jest ciekawsza i trudno ją odłożyć. Główny bohater komisarz Igor Brudny jest jak na razie moim ulubionym bohaterem, jego postać w każdej części jest tajemnicza i bardzo surowa, sprawia to że czytelnik chce zagłębić się w jego życie i problemy. “Cherub” jest świetnie napisaną powieścią. Książki Pana Piotrowskiego są bardzo dobrze zbudowane, każdy bohater ma swoją historię bardziej lub mniej opisaną, jednak jest to opis tak dobry, że do każdej postaci jesteśmy w stanie się przywiązać i zrozumieć jej zachowania. W każdej części o komisarzu Brudnym tempo akcji pędzi jak błyskawica, autor nie pozwala nudzić się czytelnikowi ani na chwilę i z każdym rozdziałem chce się więcej i więcej. Autor mniej więcej w połowie powieści naprowadza nas na mordercę, jednak tak umiejętnie podrzuca tropy i wodzi za nos czytelnika, że samo rozwiązanie zagadki zaskakuje. Tym razem okładka książki również wskazuje, że będzie to przerażająca sprawa, lecz tym razem jest to niesamowicie inteligentny ale też niezwykle brutalny i zepsuty człowiek, któremu przeszłość zniszczyła psychikę. Autor co prawda nie szczędzi nam szczegółowych opisów morderstw ale mi akurat to wcale nie przeszkadzało, im bardziej mroczny kryminał tym lepszy, a książka “Cherub” jak i poprzednie części są dla mnie bestsellerem. Historia dzieci z sierocińca bardzo chwyta za serce i na pewno ten kto tego nie przeżył nie jest w stanie wyobrazić sobie ich krzywdy, Pan Piotrowski dzięki takiej fabule wzbudza w czytelniku wiele emocji. Wszystkie trzy części były bardzo emocjonujące i nie da się szybko o nich zapomnieć. Autor postarał się o naprawdę świetną intrygę, akcja pędzi wartko i zdecydowanie, pomimo iż autor dał wcześniej odczuć kto stoi za morderstwami to jednak przewrotność intrygi i niespodziewane zwroty akcji sprawiły, że zakończenie było niezwykle ciekawe i zaskakujące i przyznam, że mnie troszkę zdenerwowało ponieważ nie robi się takich okrutnych rzeczy czytelnikowi Panie Przemysławie. Jak teraz żyć gdy nie wiadomo co dalej, czy będzie kolejna część? Mam jednak nadzieję że Igor Brudny powróci, ale już nie w związku z sierocińcem, ponieważ ten rozdział jego życia musi już zostać zamknięty, niech w końcu jego życie będzie spokojne i szczęśliwe. Cała seria to mistrzostwo i nie omieszkam sięgnąć po kolejne książki autora.

W Cherubie mamy do czynienia z większą brutalnością i rozlewem krwi. Niejednokrotnie czytelnik może złapać się za głowę "co też ten Piotrowski wymyślił?!" Wkraczamy w mroczny świat BDSM, wykorzystywania nieletnich, darknetu, filmów z egzekucji czy wykorzystywania seksualnego wrzucanych do sieci bądź streamowanych na żywo.

Po raz trzeci autor uchwycił porąbany umysł zabójcy w bardzo dobry sposób! Zaprosił nas do gry wplątując w intrygujące myśli i działania psychopaty. Ciosy nie są wymierzane tak w Piętnie czy Sforze w samego Brudnego, ale morderca grozi paluszkiem każdemu, kto bierze udział w śledztwie. Igor, Arleta, Romek, Julka, Elka wszyscy są zagrożeni. Pytanie dlaczego i kto więc zginie?

Co do zakończenia, które wyjaśnia nie wyjaśniając nic... Autor zamknął sporo wątków, ale też na ostatnich kartkach zostawił sobie otwartą furtkę... Mam cichą nadzieję, że bohaterowie tej trylogii ujrzą jeszcze światło dzienne:)

Z całego serduszka polecam Wam tą serię. Zdecydowanie fani mocnych kryminałów będą się czuli jak ryby w wodzie. Jak nie czytaliście to koniecznie szybko nadróbcie!

Z moimi opiniami już tak jest, że im bardziej książka mi się podoba, tym ciężej mi idzie napisanie o niej czegoś merytorycznego. Najnowsza książka Przemysława Piotrowskiego idealnie wpasowała się w ten schemat, bo Cherubem jestem zachwycona.

Jest to trzeci tom trylogii o Igorze Brudnym i żadna klątwa drugich i trzecich tomów tutaj nie zadziałała. Mimo że sprawcy domyśliłam się szybciej niż Brudny i Zawadzka, to zakończenie i tak mnie mocno zaskoczyło. W tej powieści niczego nie można być pewnym. Autor prowadzi fabułę na najwyższym poziomie, zaciekawia, zatrzymuje czas i nie pozwala nam odłożyć książki ani na moment.

Nie jest to kryminał łatwy i przyjemny, to brutalny obraz naszej rzeczywistości, bo realność tej powieści mocno wstrząsa. Jak o poprzednich częściach mówiłam, że są genialne tak teraz muszę się powtórzyć. Plastyczny, lekki styl, ale opisujący zdegenerowany i sadystyczny proceder to coś, co wyróżnia powieść na tle innych. Jeśli miałabym polecić tylko jeden kryminał - na pewno byłby to ten o komisarzu Brudnym. Musicie to przeczytać!

Przyznam szczerze, że nie cierpię wręcz kończyć serii, która całkowicie zawróciła mi w głowie i sprawiła, że nie mogłam o niej zapomnieć. Ostatni tom jest dla mnie prawie zawsze spotkaniem smutnym i dość emocjonującym. Nie inaczej było z Cherubem, po którego spontanicznie sięgnęłam dwa dni temu. Nie będę Wam wciskać kitu i powiem, że żałuję, że przeczytałam tę książkę. Zaraz jednak dowiecie się dlaczego.

Spokój nie mógł trwać zbyt długo, nikt nawet się tym nie łudził. W Zielonej Górze dochodzi do kolejnej makabrycznej zbrodni. Ofiarą jest prokurator Brunon Kotelski, który znany był ze swoich dziwnych zboczeń. W tym samym czasie Igor Brudny otrzymuje pamiątkę z przeszłości, która mówi mu, że zabawa się jeszcze nie skończyła. Miejsce zbrodni, sposób morderstwa oraz liczne poszlaki wskazują na to, że morderca jest bardzo niebezpieczny i doskonale panuje nad sytuacją. To on rozdaje karty w tej grze. Przed śledczymi najtrudniejsza sprawa w ich karierze. Czy uda się znaleźć sprawcę, zanim dopadnie kolejnej ofiary?

Znowu jest tak, że nie mam pojęcia, od czego zacząć. Przemysław Piotrowski powalił mnie na łopatki i nie pozwolił się pozbierać. Ta książka sprawiła, że wszystkie moje troski, jakieś smutki i różne myśli po prostu zniknęły - całkowicie pochłonęła mnie ta sprawa, która okazała się okropnie brutalna, mroczna, gęsta i ah. Może jednak zacznę po kolei.

Bardzo podobało mi się to, że w tej części czytelnicy mogą poznać bliżej postać pani prokurator Arlety Winnickiej. Występowała ona już w poprzednich książkach, jednak te pierwsze skrzypce odgrywał Brudny, Zawadzka oraz Czarnecki. W Cherubie autor wysunął trochę na pierwszy plan właśnie Winnicką, która wzbudziła we mnie dość sprzeczne emocje. Z jednej strony irytowała mnie okrutnie swoją zbyt dużą pewnością siebie oraz uporem, ale z tej drugiej, w jakiś dziwny sposób wzbudziła we mnie współczucie - w końcu z jakiegoś powodu tak postępowała.

O dziwo, udało mi się zżyć i z pozostałymi bohaterami, których w poprzednich częściach jakoś nie dostrzegałam - mea culpa. Wszystkim postaciom kibicowałam w odnalezieniu sprawcy i rozwiązaniu tej sprawy, natomiast pewna scena sprawiła, że dosłownie nie wiedziałam co mam myśleć. Nie będę mówić, co dokładnie się wydarzyło, ale jeżeli ktoś z Was czytał, być może wie, o czym mówię.

Styl Piotrowskiego zasługuje na wszelkie uznanie, ponieważ żeby pisać tak dobre kryminały, które dosłownie wbijają czytelnika w fotel, trzeba po prostu umieć. Kreacja postaci, zwroty akcji i sama poruszana tematyka – to wszystko złożyło się na to, że nie potrafię ocenić tej pozycji inaczej jak bardzo dobrze. Cherub mnie przeraził, zszokował, zasmucił i sprawił, że pochłonięcie tej pozycji zajęło mi kilka godzin. Jak dla mnie jest to rewelacyjne zakończenie serii i okrutnie wciągająca historia.

Jeżeli niestraszne Wam brutalne sceny, kryminały mrożące krew w żyłach i świetni bohaterowie, to musicie poznać twórczość pana Piotrowskiego. Żałuję, że przeczytałam tę książkę tak szybko i nie dawkowałam sobie kolejnych rozdziałów, bo teraz nie pozostało mi nic.

No co ja mogę powiedzieć więcej oprócz „genialna”? Z całej trylogii to „Sfora” podobała mi się najbardziej ale ta? Ta również jest mistrzowska!

Wszystko mi się tutaj podobało, czekałam na nią i czekałam! Akcja dzieje się tak szybko, nie zwalnia w ogóle tempa.

Bardzo podoba mi się logika, cała fabuła, wszystkie szczegóły, dopracowanie... czytając to sama czułam się jakbym to ja miała rozwiązać tę zagadkę...

Tutaj trzeba uważać i zwracać uwagę na każdy szczegół bo wszystko ma znaczenie. Oj wszystko...

Podoba mi się także, że poznajemy tutaj życie prywatne bohaterów i nie jest ono niepotrzebnie wepchnięte (co przy takiej ilości stron jest częstym błędem) tak jak wspomniałam, wszystko jest ważne.

Znajdziecie tutaj wszystko to co powinien mieć mocny kryminał: odważne sceny, które są genialnie napisane! Tajemnice, niedomówienia, okropne zbrodnie...

Zakończenie sztos, jakie było moje zdziwienie... jedyne do czego się mogę przyczepić to otwarte zakończenie, nienawidzę! Moja głowa ma teraz milion pomysłów...

Zdecydowanie autor dalej utrzymuje wysoki poziom, każdą kolejną książkę biorę w ciemno.

Trzecia część serii i komisarzu Igorze Brudnym. Zacznę od okładki, przyciąga wzrok, fascynuje tak samo jak dwie poprzednie, nie mniej "Sfora" miała najlepszą.

Brudny po raz kolejny jedzie do Zielonej Góry, tym razem na miejsce ściąga go sam morderca, wysyłając medalik z łańcuszka, który dostawali wychowankowie Hieronimek, druga część łańcuszka zostaje znaleziona w ciele ofiary. Morderca pogrywa z całym zespołem, na którego czele stanęła prokurator Arletta Winnicka, w grę i tylko on zna zasady tej gry. Wiedzą tylko tyle że giną osoby z zespołu który wcześniej zajmował się rozwiązywaniem dwóch poprzednich spraw. Nic nie jest jasne a z każdym kolejnym morderstwem komplikuje się jeszcze bardziej. Do tego pani prokurator też ma swoje grzeszki na sumieniu i pilnuje żeby się nie wydały.

Na pewno nie jest to książka dla ludzi o słabych nerwach. Ofiary mordowane w okrutny sposób. Znowu też powraca temat pedofili, tym razem dodatkowo BDSM i mroczna strona internetu czyli darknet. Piotrowski należy do bardzo odważnych autorów, nie owija w bawełnę, opisuje wszystko realnie.

Ciężko było mi ją odłożyć bo to już koniec a ja chciałbym więcej. Książka petarda, nawet nie potrafię opisać ile emocji towarzyszyło mi podczas czytania i towarzyszy nawet po odłożeniu książki.

No i ostatnia część trylogii o Igorze Brudnym za mną. I szkoda, że to już koniec. Polubiłam się zarówno z bohaterami jak i piórem @przemyslawpiotrowski . Ale co Pan autor tutaj nawywijał...

Ginie prokurator, a przy zwłokach zostaje znaleziony przedmiot, którego druga część zostaje wysłana do Brudnego.  Morderca jest brutalny i działa bardzo ostrożnie.  Szybko okazuje się, że grupa dochodzeniowo - śledcza nie jest bezpieczna. Po ostatnich sprawach myśleli, że już nie będzie trudnej sprawy jednak się mylili.

“Cherub” zdecydowanie jest najlepszy z całej trylogii. A myślałam, że “Piętno” będzie moim faworytem. Co ta książka ze mną wyprawiała. Tyle emocji miałam przy jej czytaniu. I ta ciągła chęć czytania. To właśnie najbardziej lubię gdy nie mogę się oderwać od książki. Nadal podtrzymuję zdanie, że to jedna z lepszych serii jakie czytałam. I bardzo się cieszę, że napisał ją Polak. Nie lubię jak ktoś stwierdza, że nie ma dobrych polskich autorów, zwłaszcza piszących kryminały. Dlatego czytajcie “Cheruba” jak i całą serię o Igorze Brudnym bo jest świetna. Myślę, że się nie zawiedziecie. A po inne książki autora również sięgnę sprawdzić czy są tak świetne jak te.

"Cherub" ostatnia z trylogii związanej z Igorem Brudnym oraz sierocińcem sióstr hieronimek. Autor już w poprzednich częściach pokazał, że stawia na nieoczywiste rozwiązania oraz nagłe zwroty akcji i w "Cherubie" również ich nie zabrakło. Mamy tu głównie świat darknetu z przerażającymi filmami typu snuff, kluby BDSM, a wszystko w jakiś sposób połączone z zabójstwem znanego prokuratora oraz samym komisarzem Brudnym.

W "Cherubie" jest mniej krwi, za to bardziej rozbudowane są wątki poboczne mające duży wpływ na fabułę. Mam namyśli głównie darknet i środowisko osób lubiących się w BDSM. Oba autor przedstawia bardzo wiarygodnie i choć wszystko dla ludzi, to momentami od opisów przechodziły mnie dreszcze. Z filmami gdzie pokazywane jest zabójstwo czy gwałt na żywo, a czasem pod instrukcje spotkałam się raz, niestety nie pamiętam w jakiej książce, więc nadal jest to temat dla mnie nowy, więc z tym większym zainteresowaniem przewracałam kolejne strony.

"Cherub" jest mocny, dobrze napisany i takich powieści chciałoby się czytać jak najwięcej. Co jeszcze skrywa mroczna część ludzkiego "ja"? Mam nadzieję, że Przemysław Piotrowski ma już pomysł.

"Cherub" Przemysława Piotrowskiego trzeci tom serii o przygodach Igora Brudnego. Cały cykl uważam za jeden z lepszych, jakie miałam okazję czytać w tym roku, a autor szturmem wkroczył na moją listę ulubionych pisarzy.

Zielona Góra. W brutalny sposób zamordowany zostaje prokurator Brunon Kotelski. Pod nieobecność emerytowanego inspektora Czarneckiego sprawę przejmuje prokurator Winnicka. W tym samym czasie komisarz Brudny otrzymuje przesyłkę, która zmusi go do powrotu do przeszłości. Szybko okazuje się, że morderstwo z Zielonej Góry łączy się z Brudnym, a w niebezpieczeństwie znajdują się wszyscy śledczy.

Cóż to była za książka! Nie da się ukryć, że Przemysław Piotrowski trzyma poziom poprzednich części. Jak mało który autor potrafi wciągnąć czytelnika w opowiadaną przez siebie historię i wzbudzić w nim ogrom emocji. Ja kolejny raz jestem zachwycona i w pełni usatysfakcjonowana po lekturze. Dla mnie to była wisienka na torcie i idealne zakończenie trylogii. Oczywiście liczę na powrót Brudnego, ale wątek Hieronimek mam nadzieję, został zakończony.

Podobnie jak w "Piętnie" i  "Sforze", w "Cherubie" komisarz Brudny zostaje zmuszony do konfrontacji ze swoją przeszłością. Znowu będzie musiał rozdrapywać rany i mierzyć się z bestialstwem, którego doświadczył w dzieciństwie. Nie da się ukryć, że Piotrowski potrafi stworzyć nietuzinkowych i wyrazistych bohaterów, z Brudnym na czele. Nie ma w jego powieściach postaci, które są niepotrzebnym tłem. Każda z nich jest jakaś i wnosi coś do fabuły.

W tej książce nie ma czasu na nudę. Autor wie jak utrzymać napięcie, a akcja nabiera tempa z każdym kolejnym rozdziałem. Świetna fabuła, intrygująca zagadka kryminalna i zwroty akcji, sprawiają, że czyta się ją bardzo szybko. Oprócz znanego z poprzednich części wątku pedofilii w tej części możemy zagłębić się w świecie przestępstw seksualnych i BDSM. Nie sposób nie wspomnieć o niezwykle brutalnych i plastycznych opisach zbrodni. Zdecydowanie nie dla czytelników o wrażliwych żołądkach. Ja lubię jak jest krwawo i mrocznie, dlatego klimat, który tworzy w swoich powieściach pan Piotrowski mnie zachwyca.

Nie mam się do czego przyczepić. Wiem, że po każdą napisaną przez Przemysława Piotrowskiego książkę sięgnę w ciemno. Przy okazji, tym którzy jeszcze nie czytali polecam gorąco "Radykalnych". Dwa tomy przeczytałam w weekend i nie ukrywam, że czekam bardzo na trzeci!

Na mojej półce goszczą jeszcze dwie wcześniejsze powieści Autora, z czego jestem bardzo zadowolona. Umilą mi one oczekiwanie na kolejną premierę. Polecam bardzo!

Zacznę od tego, że to bardzo złe wieści, że „Cherub” autorstwa Przemysława Piotrowskiego (od Wydawnictwa Czarna Owca) zamyka serię. Wielki smutek, bo to było wyborne.

Autor zagarnia czytelnika w mroczny, brudny świat przemocy, pornografii, brudu i darknetu. Od pierwszej strony nie można się oderwać.

Po niezwykle brutalnym morderstwie prokuratora Brunona Kotelskiego policja intensywnie pracuje by odkryć prawdę o zbrodni. Prokurator Arleta Winnicka, widząc w sprawie szansę na kolejny krok w karierze, przewodzi szukaniu sprawcy mordu. Sprawa okazuje się bardzo złożona, sprawca nie zostawił śladów umożliwiających namierzenie oprawcy… no i jeszcze przy ofierze (a w zasadzie w ofierze) zostaje odnaleziona wiadomość oraz łańcuszek z sierocińca Hieronimek! To ewidentne zaproszenie… Igor Brudny po raz trzeci musi zmierzyć się ze swoją przeszłością. A walka o pozostawienie przeszłości za sobą, uporania się z demonami rozpoczyna się ponownie.

Prokurator o wątpliwej moralności to nie jedyna ofiara a zagrożenie wisi w powietrzu. Liczba pytań rośnie: Jakie były motywy mordercy? Co morderca chciał przekazać? Co łączy zwyrodnialca z ofiarami? Czy jest to zemsta?

Świeży pomysł na fabułę trzeciej części przygód Igora, nawiązujący do traumatycznych doświadczeń z sierocińca.

„Piętno”, „Sfora” i „Cherub” to bez wątpienia kryminały z najwyższej półki, brutalne, perwersyjne, bezkompromisowe i mocne. Dla mnie najciekawszy jest ostatni tom. Prawdziwy kryminał trzymający w napięciu do samego końca, z wyrazistymi bohaterami, świetnymi dialogami z mrokiem budzącym wielkie emocje. Gorąco polecam.

Zbrodnia i… kara (?).

Przemysław Piotrowski kończy „Cherubem” zielonogórską trylogię z Igorem Brudnym w roli głównej. Owa kryminalna trylogia jest jedną z najbardziej udanych serii roku – i to nie tylko kryminalnych! Znów będzie krwawo, znów będzie strasznie, a w przerwach między pokazywanymi przez autora scenami jak z horroru znów zaintryguje nas raczej nieprzypadkowy związek tajemnic z przeszłości ze śledztwem, od którego powodzenia zależeć będzie prawdopodobnie przeżycie prowadzących je stróżów prawa. Igor Brudny znów zmuszony jest stawić czoła swoim demonom… Czy i tym razem uda mu się je pokonać?

Snuta po raz kolejny w Zielonej Górze historia rozpoczyna się – a jakże – od brutalnej zbrodni. Tym razem jej ofiarą pada prokurator Brunon Kotelski. Ofiara została nie tylko brutalnie zamordowana, ale także okaleczona. Miejsce zbrodni pozbawione jest jakichkolwiek śladów i wygląda jak celowo zainscenizowana i specjalnie zmodyfikowana ślepa uliczka dla Policji, w której to uliczce ktoś dokonał właśnie aktu obrzydliwej „sztuki”… W tym świetle zasadne jest pytanie, czy wybór ofiary był przypadkowy, czy też może… celowy.

Pod nieobecność emerytowanego inspektora Czarneckiego sprawę otrzymuje prokurator Arleta Winnicka. W tym samym czasie Igor Brudny dostaje niepokojącą pamiątkę z przeszłości. Jest nią element łańcuszka, który otrzymał swego czasu każdy wychowanek klasztoru, w którym Brudny spędził dzieciństwo. Przypadek?... Mroczna przeszłość komisarza znów daje o sobie znać…

W toku śledztwa bardzo szybko okazuje się, że morderca jest niezwykle inteligentny i nieprzewidywalny. Posługuje się brutalną siłą, ale nieobce jest mu także mistrzostwo w panowaniu nad sytuacją oraz duża inteligencja, która staje się niezwykle niebezpiecznym narzędziem w ręku sprawcy. On nie tylko ucieka – on także, nawet ścigany, poluje… Prowadzący sprawę śledczy nie mogą się czuć bezpiecznie ani przez chwilę.

Stopniowo wszystkie elementy tej układanki wskakują na swoje miejsce i okazuje się, że przeszłość Igora Brudnego znów będzie kluczem do rozwiązania sprawy. Komisarz Brudny staje w obliczu wroga, który dobrze go zna i potrafi go wymanewrować. Przegrana w tej psychologicznej grze oznacza śmierć… Brudny za wszelką cenę spróbuje uratować przyjaciół i wreszcie raz na zawsze zamknąć nękające go stare sprawy.

Książka jako całość jest po prostu fantastyczna. Niby jest to przede wszystkim kryminał, a jednak ta lektura to coś dużo więcej. Sporo tu grozy, wręcz horroru, skomplikowanych gierek psychologicznych oraz prawdziwe detektywistycznej roboty do wykonania. Takie lektury czyta się z prawdziwą przyjemnością :)

Te powyższe peany dotyczą tak naprawdę każdej z trzech części opisywanego cyklu. „Piętno”, „Sfora” i „Cherub” to historie bardzo ze sobą powiązane, a ich wspólnymi punktami rozpoznawczymi są wciągające kryminalne historie, znakomita konstrukcja fabularna powieści, mocno zakorzeniony w fabule motyw rzutującej na teraźniejszość przeszłości głównych bohaterów, a także krwawe sceny rodem z horroru, które podnoszą czytelnikom adrenalinę, przerażają i w ogólnym rozrachunku sprawiają, że zakwalifikowanie całej trylogii trzeba dogłębnie przemyśleć i – co być może będzie pewnym zaskoczeniem - niewątpliwie przesunąć tę kwalifikację w stronę powieści grozy. „Piętno”, „Sfora” i „Cherub” są niewątpliwie właśnie czymś na kształt hybrydy spod znaku grozy i kryminału.

Osobiście uwielbiam takie lektury :) Mieszanka kryminału, sensacji, zbrodni i grozy? Poproszę! :) :) :) Właśnie coś takiego tutaj dostałem i niezmiernie mnie to cieszy. Nazwisko autora, o czym kiedyś już pisałem, jest jak najbardziej do zapamiętania, śledzenia, obserwowania… Szkoda byłoby przegapić kolejne literackie dzieci Przemysława Piotrowskiego, w trylogii z Igorem Brudnym w roli głównej autor pokazał bowiem, że kwestia doświadczenia nie musi mieć w literackim świecie aż takiego znaczenia (wszak Piotrowski jeszcze niedawno był nieopierzonym debiutantem). Stworzone przez Piotrowskiego kreacje i historie wciągają i są w stanie śnić się po nocach. A właśnie o coś takiego w tego typu opowieściach chodzi :)

Gorąco polecam!

https://cosnapolce.blogspot.com/2020/12/cherub-przemysaw-piotrowski.html

Przemysław Piotrowski udowodnił już, że wpisał się w czołówkę polskich pisarzy powieści kryminalnych. A to za sprawą wcześniejszych książek z komisarzem Igorem Brudnym. „Piętno” i „Sfora” to prawdziwe perełki. Trzecią częścią zatytułowaną „Cherub” autor pot tylko potwierdził zasadność plasowania go w tej czołówce polskich „kryminalistów”.

„Cherub” to niestety ostatnia odsłona historii, która nie tylko zelektryzuje nasze emocje, lecz wyryje w naszej pamięci trwały ślad. Bo nie sposób wyprzeć z niej tak mocną historię.

Po okaleczeniu i zamordowaniu prokuratora Brunona Kotelskiego policja zostaje postawiona w stan gotowości, by poznać prawdę o tej zbrodni. Sprawą dowodzi prokurator Arleta Winnicka. Miejsce dokonania morderstwa, wybór ofiary oraz brak śladów świadczą o tym, że brutalność mordercy nie zna granic.

Co oznacza pozostawienie na miejscu zbrodni łańcuszka z sierocińca Hieronimek? Co morderca chciał przekazać? Czy morderstwo jest zemstą. Pytania dwoją się i troją, a my nie spoczniemy, dopóki nie znajdziemy na nie odpowiedzi.

W toku prowadzonych działań możemy być pewni, że śledczy nie mogą spać spokojnie. Nie tylko z powodu prowadzonych działań, lecz poczucia strachu o własne życie. Pewne jest to, że gra w jaką morderca wplątał śledczych już na zawsze wyryje ślad w ich psychice. Na domiar złego do rąk Igora Brudnego trafia pamiątka z przeszłości. Raz na zawsze będzie musiał się z nią rozliczyć. Jednak nie będzie to łatwe. By tego dokonać Brudny zmuszony jest podjąć się morderczego wyzwania. Czy jego determinacja wystarczą, by pozostawić przeszłość za sobą? Jaką drogę będzie musiał przejść, by tego dokonać? Zapewniam Was, że nie będzie ona usłana różami.

Przemysław Piotrowski zasługuje na słowa uznania wobec historii, którą wykreował oraz odwagi, dzięki której miłośnik kryminału czytając tę książkę (całą serię) czuje się jakby odpalał petardę. I przyznam szczerze, że z każdą częścią autor podnosił poprzeczkę, serwując nam ekstremalne doznania, których nie sposób określić jednym słowem.

„Piętno”, „Sfora” i „Cherub” to bez wątpienia książki, które dla przyszłych pisarzy kryminałów powinny być wskazówkami, co zawierać powinien rasowy, mocny, brutalny, bezkompromisowy kryminał, który wywali flaki najbardziej wymagających miłośników gatunku. Zdecydowani polecam!

http://www.czyt-nik.pl/recenzje/pamiatka-z-przeszlosci/

Po "Piętnie" oraz "Sforze" czytelnicy szybko, bo zaledwie po paru miesiącach, otrzymali zwieńczenie trylogii o Igorze Brudnym. "Cherub" Przemysława Piotrowskiego kusi nie tylko intrygującą okładką, ale przede wszystkim powrotem do znanych miejsc, ulubionych bohaterów i brudnego, śmierdzącego świata zabójstw, seksu czy skorumpowania.

Już sam początek "Cheruba" wprowadza w mroczny, niebezpieczny klimat. W Zielonej Górze dochodzi do biestialskiego morderstwa prokuratora, Brunona Kotelskiego. Zabójca zwabił go do szwalni, gdzie zakneblowanego potraktował pejczem i batem, zdzierając skórę do kości. Pieczę nad śledztwem obejmuje dopiero co awansowany na komisarza Grzegorz Zimny, choć w rzeczywistości rozkazy wydaje prokurator Arleta Winnica. Tym razem inspektor Romuald Czarnecki musi odejść na bok, ponieważ wreszcie przeszedł na emeryturę.

W międzyczasie w Warszawie komisarz Igor Brudny otrzymuje dziwny prezent. Kawałek starego łańcuszka, który wychowankowie Sióstr Hieronimek Zielonogórskich dostawali po zakończeniu osiemnastego roku życia i po opuszczeniu placówki.

Kwestią czasu jest, nim komisarz Igor Brudny wraz z podkomisarz Julią Zawadzką wróci na stare śmieci. Na miejsce dojedzie idealnie przed kolejnym okrutnym morderstwem. Tym razem na stole w prosektorium wyląduje sam lekarz sądowy, Robert Krzywicki (zarówno w przenośni jak i naprawdę). Wtedy też sprawa przybierze bardziej osobiste wymiary, a w niebezpieczeństwie znajdzie się cała grupa dochodzeniowo-śledcza.

Dodam, że całość okraszono zepsutym, wyuzdanym seksem, czyli BDSM. Pejcze, lateksy, baty, kneble to zaledwie zalążek tego, co zaoferuje autor. Czytelnicy wpadną wprost do dark netu, zobaczą tzw. "snuff movies", czyli filmy ostatniego tchnienia (spojler: na końcu aktor rzeczywiście umiera), a także odwiedzą kluby, w których zwyczajne porno nikogo nie kręci. Przeszłość nie da Brudnemu o sobie zapomnieć, a na jaw wyjdą sprawy, o których - jeśli chce się spać spokojnie - lepiej nie wiedzieć.

W książce przedstawiono wyjątkowo brudną, ohydną grę, która znajdzie swoich zwolenników, jak i przeciwników. Trylogia Piotrowskiego zdecydowanie nie jest dla osób o słabych nerwach, ponieważ autor nie bawi się w dobre słówka czy tłumaczenia naokoło. Każdą scenę przedstawiono wyjątkowo obrazowo, często wulgarnie, bez zbędnego patyczkowania się.

"Cherub" dosadnie ukazuje prawdziwą twarz Policji oraz tego, że pieniądze potrafią załatwić nawet najtrudniejszy problem. Czytelnik wpada jak mucha w sieci, z których niełatwo się wyplątać, ponieważ dostrzega to, co dla zwykłego człowieka niewidoczne. Czyta o skorumpowaniu, łapówkach przekonujących choćby najbardziej uczciwego gliniarza, któremu do łba uderza poczucie władzy albo zamaskowani osiłkowie wynajęci przez niebezpiecznych, bo wkręconych w politykę, ludzi. Poznaje śmierdzący świat rządzony przez najgorszych, zdegenerowanych, uzależnionych od brutalnego seksu łachudrów, dla których życie idzie w parze ze śmiercią.

I choć dawno nie czytałam równie wciągającego kryminału, uważam, że "Cherub" to najsłabsza część trylogii. Połowa wydarzeń mających miejsce w książce była przewidywalna - przynajmniej dla mnie. Oczywiście, zdarzyło się kilka twistów fabularnych, a niektóre akcje czytałam z zapartym tchem, nie mogąc się oderwać. Po prostu w kompletnym odbiorze Cherub nie zrobił na mnie wrażenia wow, czyli tego, co poprzednim dwóm tomom udało się z łatwością. Mam wrażenie, że autor trochę na siłę próbował zrobić z książki skupisko pełne przerażających, obrzydliwych ludzkich zachowań, czasami przeciągając strunę. Chciałam czytać o przyczynach morderstwa, wejść zabójcy w głowę, poznać demony przeszłości, a zamiast tego dostałam streszczenie, że ludzie to w rzeczywistości wyuzdane bestie.

Końcówka mnie zawiodła, niestety. Była otwarta, czego nie znoszę w kryminałach. Wolę, kiedy wszystko zostanie wyjaśnione, dopięte na ostatni guzik, a to rażące w oczy niedopowiedzenie w epilogu jedynie mnie rozzłościło. Zastanawiam się też nad innymi, nieco pobocznymi wątkami, których nie doprowadzono do końca. Czy to był specjalny zabieg, czy autor o nich zapomniał?

"Cherub" to zwieńczenie trylogii o komisarzu Igorze Brudnym, zawierające wiele zalet i parę wad. W ogólnym podsumowaniu polecę jednak tę pozycję, ponieważ fabularnie książka potrafi porwać. Przyjemny, wciągający i dosadny styl autora sprawia, że przez tekst się dosłownie płynie. "Cherub" skierowany jest raczej do starszego czytelnika o silnych nerwach, bowiem brutalność aż wypływa z przedstawionych treści. Bohaterów nie da się nie lubić, podobnie jak nie można odjąć im profesjonalizmu - wiedzą, co robią.

„Cherub” to ostatnia książka Przemysława Piotrowskiego z cyklu z Igorem Brudnym. Śmiało mogę powiedzieć, że jest to jedna z najlepszych serii, jakie kiedykolwiek czytałam.

Przemysław Piotrowski po mistrzowsku wprowadza czytelnika w mroczny świat przerażających zbrodni. Odniosłam wrażenie, że ta część była najbardziej brutalna, a opisy bardzo działały na moją wyobraźnię. Poruszone zostały tematy, o których rzadko mówi się głośno, jak darknet czy BDSM. Autor w niezwykły sposób wykreował postacie i otaczającą ich rzeczywistość, przez co całość nabrała dużego realizmu. Powieść czyta się z zapartym tchem i niemal na raz. Akcja jest tak dynamiczna, że nie sposób odłożyć książki chociaż na moment. I, o ile takiego rozwiązania zagadki kryminalnej się spodziewałam, to takie zakończenie totalnie mnie zaskoczyło, w ogóle się czegoś takiego nie spodziewałam.

Książka jest idealna dla osób lubiących mocne i klimatyczne kryminały.

„Cherub”, podobnie jak poprzednie części cyklu o komisarzu Igorze Brudnym, jest świetną powieścią i na pewno spodoba się fanom mocnych kryminałów. Kolejny raz przyjdzie nam zagłębić się w mroczny świat przestępstw seksualnych, jednak tym razem to nie pedofilia, a praktyki BDSM będą tutaj najważniejszą wskazówką do rozwiązania sprawy. By stworzyć przerażającą historię, która zarazem będzie nosiła znamiona realności, autor wprowadza do swojej powieści wątki związane z działalnością w dark necie. Wyjaśnia nam podstawowe wiadomości o tym jak dark net funkcjonuje, czym się zajmuje i co można tam znaleźć, choć naprawdę nie warto tam niczego szukać. Nie bez powodu zostaje on nazwany w książce ‘przedsionkiem piekła’.

Ta powieść różni się od poprzednich tym, że ofiarami wcale nie są przypadkowe, nieznane nam osoby. Śmierć prokuratora Brunona Kotelskiego, który przewijał się w poprzednich tomach, to dopiero początek brutalnych morderstw znanych nam postaci. Ewidentnie widać, że autor „Cherubem” chce się rozprawić z tą serią, co z jednej strony cieszy, ale i smuci zarazem. Wydaje mi się jednak, że autor doskonale wyczuwa nasz przesyt, dzięki czemu wie, kiedy należy pożegnać się z bohaterami, zanim się nimi znudzimy.

„Cherub” zaskoczył mnie zakończeniem. I choć dość szybko można wywnioskować ze wskazówek, kto stoi za tragiczną śmiercią ofiar, to książkę nadal czyta się z ogromną ciekawością i w dużym napięciu. Autor bardzo dobrze wykreował swoje postacie, nie tylko te pierwszoplanowe, dzięki czemu historia nabiera bardzo realnego wymiaru.

Naprawdę kawał dobrej literatury, dla osób lubiących mocne kryminały, od których nie idzie się oderwać. Ja szczerze polecam całą serię!

Skończyłam czytać i napiszę wam szczerze, że nie podoba mi się to, w jaki sposób ta książka została zakończona. Powiem nawet więcej. Jestem skłonna oskarżyć pana Piotrowskiego o to, że tak bardzo wczuł się w pisanie o tych wszystkich psychopatycznych dręczycielach, że postanowił także zadręczyć swoich czytelników. No bo kto to widział, żeby na następną książkę trzeba było czekać aż do wiosny 😂. A tak na serio to jestem jednocześnie przerażona i zachwycona fabułą.

Igor Brudny po raz kolejny staje się głównym ogniwem łączącym policję z psychopatą, który w obrzydliwy sposób morduje innych. Ucierpi wiele osób. Resztę znajdziecie na okładce, więc nie będę przytaczać samej fabuły. Napisze wam jednak, że było ohydnie i naprawdę "bleee". Jestem zachwycona zwrotami akcji, przebiegłością Cheruba, pomysłem na książkę. Autor po raz kolejny nie zawiódł swoich czytelników. Poruszył też w ciekawy sposób również ciemną stronę Internetu, której granica nie kończy się tylko na ekranie monitora, ale przechodzi w brutalną rzeczywistość. Czyta się przyjemnie i szybko, wciąga niesamowicie. Jeśli chodzi o zakończenie, to z jednej strony jestem zła na nie, z drugiej cieszę się, że będzie coś dalej. No i oczywiście bardzo wam polecam. Odrobina krwawego kryminału jeszcze nikomu nie zaszkodziła 😂.