Druga Szansa (wydanie filmowe)

Macie dużo książek na swoich stosach hańby? Ja sporo, przyznaję się bez bicia, ale walczę aby je zmniejszyć. Coraz mocniej walczę i coraz częściej mi się udaję. tfu... tfu....

Jedną z książek, które dość długo czekały na przeczytanie jest "Druga szansa" Katarzyny Bereniki Miszczuk. Nie wiem dlaczego ta książka tak długo czekała na stosie, ale wiem jedno!!!! Nie powinna tyle czekać! Ta książka jest genialna! Kompletnie, niepodważalnie miażdżąca czytelnika historia, w której nie wiadomo gdzie zaciera się prawda.... No po prostu coś fenomenalnego. Właśnie tego mi teraz było potrzeba jako takiej odskoczni od wszelakich romansów. Zarówno tych delikatniejszych jak i z erotyki. Tutaj jest coś kompletnie innego, co całkowicie wymiata!

Z całego serca mogę polecić tę książkę, bo to jest istny majstersztyk!!!

P r z e p a d ł a m.

Zupełnie.

Całkowicie.

Bez reszty.

Wow, wow, wow.

Aż nie wiem, co powiedzieć!

Nie zgodziłabym się ze stwierdzeniem, że ta książka mnie zainteresowała.

Ani zaciekawiła.

Nie powiedziałabym także, że mnie zaintrygowała.

To było zdecydowanie coś więcej...

Ta książka mnie zahipnotyzowała.

Zafascynowała. Wręcz odurzyła.

Sprawiła, że nie potrafiłam myśleć o niczym innym.

Porwała mnie prosto w swoje mroczne szpony i nie wypuściła do samego końca.

To było coś innego. Coś dziwnego, ale jednocześnie niesamowicie fascynującego. Jak pogranicze jawy i snu. Nie miałam pojęcia, co dzieje się naprawdę, a co jest jedynie złudzeniem. Wytworem wyobraźni.

Z jednej strony chciałam wiedzieć więcej i więcej, a z drugiej ta nieświadomość była tak... ekscytująca. Naprawdę! Byłam pod ogromnym wrażeniem klimatu tej historii. Duszno, niespokojnie, podejrzanie.

Groza. Strach. Rzeczy, których nie da się wyjaśnić.

Do ostatniej strony czułam ten wszechobecny niepokój. Komu można ufać? I czy w ogóle można k o m u k o l w i e k? Morulska, czy Adam? Kto mówi prawdę? Kto jest prawdziwy? I najważniejsze: dlaczego wszędzie pojawiają się te upiorne kruki?

Na te pytania sami musicie znaleźć odpowiedź. A zapewniam Was - warto. Naprawdę warto!

To była istna uczta czytelnicza!

„Otwórz oczy” to serial inspirowany magnetyzującą powieścią Katarzyny Bereniki Miszczuk pod tytułem „Druga szansa”. Na razie jestem po lekturze książki, ale o serialu słyszałam już wiele pochlebnych opinii, więc na pewno się skuszę.

Tym bardziej, że fabuła powieści jest niesamowicie intrygująca, a prócz tego jej akcja dzieje się w bliskich mojemu sercu lasach Kampinosu. Gdzieś tam mieści się ośrodek „Druga szansa” opiekujący się pacjentami po utracie pamięci.

Towarzyszymy młodej kobiecie, która trafiła tu po urazie doznanym w pożarze i pozostanie do czasu odzyskania pamięci. Jednak ośrodek budzi w niej niepokój, podobnie jak dziwne wizje, które miewa. Czy naprawdę widzi młodą kobietę o rudych włosach, czy to jakieś halucynacje spowodowane lekami? I dlaczego przebłyski jej wspomnień z przeszłości nie pokrywają się z tym co twierdzą pracownicy ośrodka?

Mroczna atmosfera tego miejsca, izolacja od świata zewnętrznego, dziwne, niepokojące i niewytłumaczalne wydarzenia sprawiają, że grzęźniemy w domysłach budzących ciarki. Dokąd zmierza ta momentami niespójna opowieść, rwana i nieskładna jak otumaniony umysł kobiety pod wpływem aplikowanych jej leków?

Uwielbiam thrillery psychologiczne, w których wiele dzieje się w głowie bohatera, w których rzeczywistość miesza się z ułudą, a granic pomiędzy nimi nie sposób odróżnić. Takim właśnie thrillerem jest „Druga szansa”, która dostarczając mi znakomitej, niepokojącej rozrywki skłoniła również do refleksji nad nieodkrytymi obszarami ludzkiego mózgu.

"Druga szansa" dostała drugą szansę. Wznowienie książki od Katarzyny Bereniki Miszczuk nie jest moim pierwszym podejściem do tej powieści. Dawno temu zaczęłam, ale mało mnie wciągnęła, zaangażowała i skończyło się porzuceniem. Czas na drugie podejście.

Tym razem doczytałam do ostatniej strony i mam mieszane uczucia. Z jednej strony pomysł i klimat podobały mi się, ale już bohaterowie byli trochę zbyt dziecinni i infantylni. Przynajmniej miałam takie wrażenie. Chociaż motyw szpitala psychiatrycznego bardzo lubię, to tu brakowało mi dreszczu emocji. Główna bohaterka miota się, nie wiemy co jest prawdą, a co fałszem. Jest całkowicie zdezorientowana, a my razem z nią. Zakończenia nie zrozumiałam. Nie wiem co było fikcją, a co prawdą. Czy Julii groziło realne zagrożenie czy wszystkie problemy były wytworem chorego umysłu? Nie wiem. Brak takiego konkretnego zakończenie mi przeszkadzał, chociaż wiem, że dla niektórych może być dużym atrybutem tej historii.

Lubicie dreszczowce psychologiczne? Ja uwielbiam! Zawsze doszukuję się tam napięcia i niepokojącej atmosfery. Tutaj oczywiście to wszystko znalazłam:-) Wiele fragmentów trzymało w niecierpliwości, bo nie byłam pewna, kiedy jej stany były wywołane lekami, a które działy się naprawdę. Za każdym razem  kiedy pojawiała się nowa postać, prawie od razu szukałam w niej obłąkańca:-) Nie potrafiłam się powstrzymać, w końcu nasza bohaterka odzyskała przytomność w szpitalu psychiatrycznym, a to do czegoś zobowiązuje:-)

 Pierwsze takie myśli wywołała we mnie staruszka, którą spotkała na korytarzu, a potem ten chłopak. Następnie moje domysły spoczęły na samej bohaterce, bo skoro każdy utrzymywał, że przebywają tam osoby chore psychicznie, a jej tłumaczyli, że jest z powodu amnezji, to od razu włączył mi się w głowie trybik racjonalnego myślenia, który nasunął mi pomysł, że i z nią może być nie wszystko w porządku. 

Potem widziałam ją jako ofiarę, bo wciąż dawali jej leki, których nazwy nie chcieli zdradzić, więc równie dobrze, to i oni chcieli by zwariowała. A jaka była prawda? Czy faktycznie lubiła to o czym jej mówili, skoro ona wcale tego nie odczuwała? Czy wypadek mógł zasiać w jej głowie taką pustkę, że zmieniło jej się nastawienie i gusty? Jednak z kolei, kiedy czuła, że ktoś się za nią skrada i niby widziała go w lustrze, a potem on znikał, to czy było to wytworem wyobraźni, choroby, przyjmowanych specyfików, czy faktycznie tam ktoś był? Oj wiele nasilających się pytań, a tak dużo czasu, zanim pozna się odpowiedź. Chwilami sama wątpiłam w swoją poczytalność. 

Na przekór wszystkim chciałam ją przewidzieć, ale nie było na to szans. Autorka tak zagrała historią, że kiedy wydaje nam się, że coś rozumiemy, niemal od razu dochodziły nowe fakty, które temu przeczyły. Sami bohaterowie byli mocno niezdecydowani, bo nie mieli pojęcia komu mogą zaufać. Słuchali się własnych instynktów, choć tabletki bardzo utrudniały im racjonalne myślenie. 

Pisana lekkim stylem, który potrafi wciągnąć. 

Polecam!

25 sierpnia na Netflixie ukazał się serial pt "Otwórz oczy" inspirowany książką Katarzyny Bereniki Miszczuk, a teraz możecie sięgnąć po tę książkę w nowej odsłonie.

Julia budzi się w szpitalu. Nie poznaje własnego odbicia w lustrze i nie pamięta, jak się tu znalazła. Wkrótce dowiaduje się, że jej cała rodzina zginęła w pożarze i tylko ona przeżyła. Julia jest w ośrodku "Druga szansa" dlatego, że przez obrażenia straciła pamięć. Leczenie nie przynosi skutków, a Julia jest coraz bardziej zagubiona i przerażona. Nieznajoma dziewczyna przebywająca w ośrodku straszy Julię śmiercią. Na dodatek Julia słyszy tajemnicze szepty. Julia czuje się obserwowana i prześladowana przez kruki.

Gdy Julia zwierza się lekarce ta mówi jej, że ma halucynacje i nie wróciła do siebie po traumatycznym wypadku.

Julia czuje, że wszyscy kłamią. Tylko dlaczego to robią?

Fenomenalna powieść, która przeraża swoim mrocznym klimatem.

Czuć strach i niepewność, które odczuwa Julia. Z wielką ciekawością czytałam, aby dowiedzieć się jaka jest prawda o ośrodku Druga Szansa. Razem z bohaterką chciałam rozwiązać zagadkę tego miejsca.

Książka genialna, pełna grozy jak w dobrym thrillerze.

Autorka potrafi budować napięcie, a zakończenie jest bardzo ciekawe.

Jeśli lubicie mroczne klimaty, gdzie podczas czytania książki przechodzą ciarki po skórze to sięgnijcie po tę książkę.

Polecam!

"Odbicie w szybie śledziło moje ruchy. Nie chciałam na nie patrzeć. Na całkiem obcą osobę. Były dni, kiedy wydawało mi się, że to moja twarz. Były też takie jak ten, gdy nie wiedziałam, co jest prawdą."

Zastanawiacie się czasami, jak wyglądałoby Wasze życie, gdybyście mieli braki w pamięci? Jak wpłynęło by to na Was, ale także na bliskie Wam otoczenie?

Historia Julii jest przerażająca. Dziewczyna budzi się w ośrodku, w którym udziela się pomocy osobom po wypadkach, nic nie pamięta i może poczuć się jak w pułapce. Towarzyszą jej sny, słyszy głosy. Julia otrzymuje pomoc, jednak nie wszystko jest takie proste. To, co na pierwszy rzut oka wydaje się prawdą, równie dobrze może być złudzeniem.

Muszę przyznać, że klimat jaki zaserwowała w tej powieści autorka, przyprawia o delikatne ciarki. Mrok, tajemniczość, dreszczyk emocji, to gwarancja dobrej lektury. Tak jest też tutaj. "Druga szansa" ma podarować ludziom po wypadkach drugie życie. Lepsze życie. Ma pomóc stanąć na nogi poprzez terapię. Wszystko to jednak owiane jest nutką grozy, co dodaje powieści wyrazu.

Bohaterowie od początku intrygują swoją osobowością, choć po lekach trudno mówić o kimś, że jest sobą. Otumaniony pacjent nie może myśleć racjonalnie, decydować o sobie. Autorka skonstruowała ciekawe postaci, a rozmowy między bohaterami nie raz mnie rozbawiły, co patrząc na klimat książki, było miłym zaskoczeniem. Czy w takim miejscu mogą zacieśniać się relacje?

Jaka jest granica między rzeczywistością, a złudzeniem? Na tyle cienka, by nie dostrzegać różnicy. Czy Julia dostrzeże ją w porę?

Książkę naprawdę polecam. Zasiewa niepokój od samego początku. Może ktoś domyśli się zakończenia, ale gwarantuję, że w bardzo małym procencie powodzenia. Jest zaskakujące, na niektóre pytania nie uzyskałam odpowiedzi i chętnie poznałabym dalsze losy Julii. Moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Katarzyny uważam za bardzo udane. Nie będziecie zalewani medycznym słownictwem, książka jest łatwa w odbiorze i wciąga od pierwszych stron. Gwarantuję, że ciężko będzie Wam odłożyć tę historię na później.

Ekranizacji nie oglądałam, ale na dniach na pewno to zrobię. Jestem jej bardzo ciekawa i nie dziwię się, że powstał serial na podstawie losów Julii. Materiał na świetny scenariusz.

Może i Wy chcecie dostać drugą szansę i poznać uroki mrocznego ośrodka rehabilitacyjnego? Sprawdźcie, czy będzie Wam dana 😉

W związku z premierą serialu "Otwórz oczy" - powstałego na podstawie powieści Katarzyny Bereniki Miszczuk pt. "Druga Szansa", ukazało się właśnie nowe, efektownej wydanie tej książki. Książki, która przed wielu laty oczarowała i porwała sobą młodych czytelników, a dziś ma szansę uczynić to z kolejnym pokoleniem miłośników młodzieżowej literatury spod znaku sensacji, fantastyki i grozy. Tytuł ten ukazał się nakładem Wydawnictwa Uroboros.

Oto Julia - młoda dziewczyna, która pewnego ranka budzi się w nieznanym miejscu, nie pamiętając jak tu trafiła, ani kim jest. Wraz z pomocą personelu i innych pacjentów ośrodka dowiaduje się tego, iż była ona jedną z ofiar pożaru domu, w wyniku którego zginęli jej rodzice, zaś ona sama cierpi na amnezję. Bardzo szybko okazuje się jednak, że słowa to jedno, a rodzące się wewnątrz głowy pytania, myśli i wspomnienia. to coś zupełnie innego. Coś, co każe Julii nie wierzyć we wszystko to, co jej mówią...

Katarzyny Berenika Miszczuk stworzyła tu niezwykle intrygującą opowieść o zagubieniu, wszechobecnej tajemnicy i poszukiwaniu prawdy o sobie, która z każdym dniem wydaje się przybierać coraz bardziej mroczną postać. A posłużyła się ona tu wielokrotnie sprawdzonym w literaturze motywem amnezji, która nie pozwala uzyskać odpowiedzi na najważniejsze pytania. Posłużyła w iście perfekcyjnym stylu, łącząc literacką przygodę, grozę, fantastykę, ale też i młodzieńczy romans, w spójną i bardzo efektowną całość.

Konstrukcja powieści opiera się na pierwszoosobowej narracji głównej bohaterki, u boku której poznajemy niezwykłe okoliczności pobytu w ośrodku, jak i też odkrywamy krok po kroku prawdę - lub kłamstwa, o tym, kim ona jest. To klimatyczna, czasami nabierająca tempa, czasami zaś nieco zwalniająca, ale zawsze niezwykle emocjonująca i trzymająca w napięciu, relacja. Mamy tu chwile grozy, kilka mocnych scen akcji, szczyptę subtelnej namiętności oraz atmosferę strachu, duszności i stąpania na cienkiej granicy pomiędzy realizmem, a szaleństwem.

Bez wątpienia największą siłą tej książki jest postać głównej bohaterki - Julki. To młoda, niezwykle inteligentna, ale też i wrażliwa dziewczyna, która stara radzić sobie ze swoją traumą i amnezją, jak i jednocześnie nie poddaje się w dążeniu do tego, by poznać całą prawdę o sobie i miejscu, w jakim się znalazła. Imponuje nam ta postać swoją odwagą, wzbudza w nas sympatię i współczucie, jak i wreszcie przekonuje do tego, by jej uwierzyć. Oczywiście poznamy tu także innych barwnych bohaterów z drugiego planu - tak po stronie młodych pacjentów ośrodka, jak i jego personelu.

Niezwykle barwnie wypada także świat tej książki, a dokładniej rzecz biorąc główne miejsce akcji - ośrodek "Druga Szansa". To na pozór idealistyczna, piękna i bezpieczna przystań, która jednak skrywa swoje sekrety, tajemnice i bardzo mroczne oblicze. Autorce udało się oddać w wyśmienity sposób aurę i klimat tego miejsca, w którym od samego początku wydaje się być coś nie tak i którego to poznawanie tyleż nas fascynuje, co i autentycznie niepokoi...

Lektura tej powieści jest dla czytelnika wielką przygodą, rollercoasterem wrażeń, doznań i emocji, jak i również czymś na wzór pociągającego zła, które może nas przestraszyć, ale którego to doświadczenia nie może sobie za nic odmówić. Tym samym nie może też dziwić fakt, że to czytelnicze spotkanie upływa nam w iście błyskawicznym tempie, a po dotarciu do finału mamy ochotę na więcej i więcej.

Powieść Katarzyny Bereniki Miszczuk pt. "Druga Szansa", to znakomita propozycja dla młodego czytelnika, który odnajdzie w niej wielką przygodę, niezwykłe emocje i wspaniałą rozrywkę. Jeśli zatem macie w planach obejrzeć serial „Otwórz oczy”, to koniecznie – najlepiej najpierw, ale to już wasz wybór, przeczytajcie również tę świetną książkę. Polecam – naprawdę warto!

"Druga szansa" to zdecydowanie moje klimaty czytelnicze. Zamknięty ośrodek dla osób dotkniętych amnezją, który jest miejscem opieki nad pacjentami i ma im pomóc wrócić do normalnego życia. Zagubiona młoda dziewczyna, która upatruje w leczeniu właśnie drugiej szansy, bo po pożarze nie pamięta, kim jest. Demoniczna pani psycholog, sanitariusze o wyglądzie ochroniarzy oraz mała dziewczynka, która nie mówi. Czy można chcieć więcej na trzymającą w napięciu powieść? Nie, a jednak autorka dołożyła jeszcze kilka elementów, czyniąc z tej książki thriller z pogranicza horroru i ani w jednym z nich nie przesadziła. Książka naprawdę momentami mnie przerażała, a klimat jest po prostu niezwykły.

Trochę brakowało mi w niej rozwinięcia postaci, bo bohaterów po prostu mamy i już, z drugiej strony oni wszyscy borykają się z amnezją, więc nie do końca wiadomo, kim są, co robili. Koniec daje możliwości na kontynuację, więc może jeszcze da się to nadrobić. Ogólnie książka wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie, czytałam z zapartym tchem i dałam omotać, końcówka jak dla mnie wypadła bardzo dobrze. Jest tajemniczo, jest groza, miejsce idealnie wpasowane w fabułę. Polecam.