Emblematy

Dzieło autorstwa jednego z czołowych humanistów renesansowych XV w., Leona Battisty Albertiego (1404?1472). Na tom składa się sto utworów należących do gatunku literackiego zwanego apologiem ? bajką filozoficzną lub alegoryczną. Krótkie opowiadania zawierają naukę moralną, często niewypowiedzianą, wynikającą z opisanej historii. Książka jest pierwszym polskim tłumaczeniem autorstwa Włodzimierza Olszańca, opatrzonym komentarzem naukowym i przedmową. ****** One Hundred Apologues The work of one of the most eminent Renaissance humanists of the 15th century, Leon Battista Alberti (1404?1472). The book consists of one hundred philosophical or allegorical fables, belonging to a literary genre called an apologue. These short stories contain a moral doctrine, often not sta...

Włoskie powiedzenie a carnevale ogni scherzo vale, w wolnym tłumaczeniu oddawane jako "dobry żart tynfa wart", w istocie odnosi się do karnawału i tego, że w tym właśnie okresie każdy dowcip jest odpowiedni. Stance rodzą się właśnie jako karnawałowy żart, wyrafinowany, wymagający dużego nakładu pracy zarówno literackiej, jak i inscenizacyjnej, ale jednak żart. Dworska atmosfera kończącego się karnawałowego święta, obecność znanego z sercowych podbojów Giuliana de’ Medici, temat miłości typowy dla wielu konwersacji tamtego czasu (choćby i tych przytoczonych w Dworzaninie), sprawiają, że Bembo żartobliwie kieruje swoją apologię do wrażliwych, wykształ­conych i znanych z ciętego języka (jak Emilia Pio) dam, które były równocześnie wzorem małże...

Korporacja Ha!art przedstawia dowód, że pisarstwo eksperymentalne ma się dobrze, a granice w literaturze (i tłumaczeniu) są ciągle do przesunięcia. Interes Zultanskiego to książka skandalizująca, ale jednocześnie bardzo osobista, szczera i mądra. W ręce czytelników i czytelniczek oddajemy dzieło polegające na skatalogowaniu wszystkich obiektów w mieszkaniu młodego mężczyzny (w oryginale – autora, w przekładzie – tłumacza) za pomocą penisa. Ta książka-rzeźba stanowi etnograficzny raport o przedmiotach, jakimi otacza się współczesny trzydziestoparolatek, a jednocześnie wymierza radykalny policzek męskocentrycznemu pisarstwu (stawiającemu fallusa w centrum twórczości literackiej).

Pod patronatem STL ukazał się dramat „Lekarki” Rolfa Hochhutha, jednego z najlepszych pisarzy niemieckich XX wieku, po raz pierwszy wydany po polsku w przekładzie Macieja Ganczara, opatrzony wstępem tłumacza. „Hochhuth, niczym Thomas Bernhard, ukazuje odrażający świat, wykorzystując przy tym realizm naturalistyczny, efekt obcości Brechta oraz elementy groteski. Wchodzi w buty oskarżyciela nie tyle świata lekarskiego, co przede wszystkim stosunków społecznych i politycznych, panujących nie tylko w Niemczech. Twórczość Hochhutha jest postrzegana jako kontrowersyjna tematy poruszane przez autora i sposób ich ujęcia najczęściej stają się przyczyną licznych skandali i wywołują gromy sypiące się na pisarza praktycznie ze wszystkich stron: poczynając od katolik...

Delfy – jako siedziba najważniejszej panhelleńskiej wyroczni, miejsce igrzysk pytyjskich, ośrodek Amfiktionii Delfickiej, pępek świata wyznaczony przez omphalos i wreszcie źródło promieniowania mądrości Siedmiu Mędrców – stanowią rzeczywiste centrum greckiej kultury. Śledzenie związków i wzajemnych wpływów mantyki – tradycji profetycznej – i literatury sapiencjalnej okazało się fascynującą podróżą po samej istocie greckości. Sentencje ze świątyni delfickiej zawierają podwójny komunikat: z jednej strony przypominają wchodzącym do świątyni, że odpowiedzi Pytii zawsze mają w sobie tę mądrość, której z pozoru zdają się pozbawione, a z drugiej wskazują, że z trudem wypracowana mądrość mędrców dopiero w legitymizacji u delfickiego boga zn...

„Można by rzec, że odyseja obozowa kończy się mimo wszystko szczęśliwie – bohater ocalał. Jednak Levi, podobnie jak wielu innych więźniów nazistowskich obozów, wraca do punktu wyjścia już jako zupełnie inny człowiek: naznaczony, spopielały, z trawiącym go poczuciem wstydu z powodu tego, że przeżył. Levi opuścił Auschwitz, ale Auschwitz nie opuściło go nigdy. Przenikało jego życie i jego myślenie niedostrzegalnie, ale skutecznie, aż do niejasnej, zagadkowej śmierci w kwietniu 1987 roku. Rok pobytu w obozie zagłady naznaczył go na resztę życia. To znamienne: o swoich obozowych przeżyciach opowiadał niemal zaraz po wyjściu za bramę, zagadywał przypadkiem poznanych w powrotnej drodze ludzi i mówił, mówił, mówił… Wspominał chwile spędzone za d...

Wydanie z okazji pięćdziesiątej rocznicy ukazania się eseju ze wstępem Catherine Grant Przełomowy esej Lindy Nochlin zapowiadał narodziny feministycznej historii sztuki, a dzisiaj wciąż ma fundamentalne znaczenie dla rozumienia sztuki. Pouczający i prowokujący od pierwszego zdania, angażuje czytelnika bez reszty i zachęca go, by odsunął na bok swe dotychczasowe założenia i zaczął poszukiwać nowych dróg. Linda Nochlin nie próbuje odpowiedzieć wprost na pytanie, dlaczego nie było „wielkich artystek” – uważa, że zostało błędnie postawione. Zamiast tego rozkłada na czynniki pierwsze samo pojęcie wielkości i wyjaśnia podstawowe założenia, które skutkowały fallocentryczną naturą geniuszu w sztuce. Z nadzwyczajną przenikliwością obnaża przy tym fak...

Na kogo koronował się Bolesław Chrobry? I po co? "Cesarz Bolesław Chrobry. Reinterpretacja i rekonfiguracja źródeł" to trochę biografia, a trochę esej z historii instytucji politycznych i myśli politycznej. Esej pełen swady, żonglerki źródłami i skrzących się anegdot. Skąd Chrobry miał złoty tron cesarza Karola Wielkiego, na którym zasiadł? Czemu cesarze Rzeszy - jeden po drugim - nakładali na skroń koronę Chrobrego? To tylko niektóre zadane w nim pytania. Andrzej Kozicki (ur. 1982) studiował u trzech mediewistów: Jana Baszkiewicza (historię instytucji politycznych) i Henryka Samsonowicza (metodologię) na Uniwersytecie Warszawskim oraz Jisraela Ja'akowa Juwala (strategie przemilczeń w manuskryptach) na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie.

Autor analizuje w przystępny sposób źródła, stan i kondycję teatru współczesnego oraz przedstawia swoją koncepcję powrotu do korzeni tej sztuki. Książka oprócz rozważań teoretycznych zawiera osobną część nader praktyczną, gdzie analizowany jest gest aktora, pojęcia techniki i scenografii teatralnej, rolę słowa, muzyki i ruchu scenicznego. Lektura konieczna nie tylko dla ludzi związanych z teatrem, ale również dla tych wszystkich, którzy chcą zrozumieć teatr współczesny.

Piłkarska autobiografia wszech czasów! Książka arcydzieło. Brutalnie szczera, prowokująca, zabawna, wzruszająca. Napisana z niesamowitą erudycją i wyjątkowym zmysłem autoironii. Fascynujące wspomnienia, tysiące anegdot, wstydliwe sekrety kolegów z szatni. Cassano miał 700 kobiet, ale trener przestał powoływać go do reprezentacji – czy więc faktycznie jest szczęśliwym człowiekiem? – tak o swoim życiu mógł pisać tylko Andrea Pirlo.