Finezja uczuć

Bardzo często scenariusze są podobne. Zaczyna się od szczerych rozmów w konfesjonale czy na spotkaniu parafialnym, czasami też podczas uczestniczenia rodziców w komunii świętej czy pasterce. Z niewinnych spotkań i rozmów zmienia się wszystko w klasyczne randki. Spotkania w restauracji, odwiedzanie muzeum, bo akurat jest świetna wystawa, i tak krok po kroku dochodzi do..... No właśnie, do czego to doprowadza? Czy miłość do księdza jest bardziej zakazana? Bardziej niż inne?

Nie ma tu ckliwego romansu, lecz pokazane jest prawdziwe uczucie w trudnej sytuacji. Nasi bohaterowie popełniają błędy, gdy starają się wyprzeć uczucie z serca. Głos rozsądku nakazuje im robić coś wbrew temu, co podpowiada serce. Biją się z myślami oraz z uprzedzeniami. Boją się konsekwencji, ponieważ historia ich miłości z góry będzie skazana na porażkę. Rzadko kiedy taki związek bywa usłany różami, ale kto potrafi oprzeć się pięknemu uczuciu? Bez względu na to, czy powodem jest samotność, niska samoocena czy po prostu źle ulokowane uczucie ono i tak wybuchnie, rozleje się po całym ciele, by ulokować się w samym środku.

Co wyniknie z tej historii? Z historii, która nie powinna była się przydarzyć. Na pewno nie będziecie się nudzić. Autorka w rewelacyjny sposób pokazała, do czego może doprowadzić brak partnera w codziennym życiu. Jak wygląda życie rodzinne, gdy kobieta czuje się odsunięta na boczny tor.

„Finezja uczuć”to świetna powieść, którą doskonale się czyta. Umiejętność budowania akcji i sprawne posługiwaniem się słowem pisanym to jedne z licznych zalet autorki. Jest to pozycja, która skłania nas do refleksji na temat naszych słabości i braku logiki w walce z miłością.

https://przystanekszczescia.blogspot.com/2019/08/finezja-uczuc-aneta-krasinska.html

Autorka „Finezji uczuć” być może nie akcentuje aż tak wyraźnie tego typu rozważań bohaterów, jednakowoż po przeczytaniu książki takie właśnie przemyślenia mnie naszły. Czy słusznie? Przekonajcie się sami, sięgając po ten tytuł. Na pewno znajdziecie tu trochę znanego niejednemu z nas finansowego konformizmu, który daje nam wrażenie prowadzenia w miarę stabilnego życia, bo przecież miło mieć elegancki dom, wygodne samochody, miło móc bez większych rachunkowych rozterek pozwolić sobie na zakup kolejnej sztuki garderoby czy zafundować kurs historii sztuki. Co jednak z duchowymi potrzebami i wartościami, które znajdują się po drugiej stronie szali? I wreszcie znajdziecie tu kobiecy punkt widzenia na kwestię pragnienia akceptacji, samorealizacji czy partnerstwa w małżeństwie, a także spojrzenie na funkcjonowanie rodziny. Dla urozmaicenia fabuły Aneta Krasińska przyprawia nam ją kroplą sztuki współczesnej – tak nie za dużo i nie za mało, a w sam raz.

Finezja uczuć to powieść, która skłoniła mnie do głębszej refleksji nad własnym życiem. Taki bilans strat i zysków.

Gdy już miałam przed sobą tą książkę to długo wpatrywałam się w tytuł, dla mnie … pełen tajemnic.

Otwierając pierwszą stronę wiedziałam, że muszę przeczytać za jednym tchem i tak też się stało.

Powieść tak lekka i zrozumiała dla zwykłego czytelnika – dla mnie była dopełnieniem. Oczami wyobraźni widziałam siebie jako Alicję – zagubioną w tym codziennym chaosie … szukającą szczęścia, akceptacji i … miłości.

Wpadając w wir pracy, codziennych obowiązków zatracamy siebie – jakby przechodzi to na dalszy plan. Mało ważne stają się drobne gesty wobec tych, których kochamy. Raz zdobyte uczucie staje się czymś oczywistym … nie wymagającym dopieszczenia.

Nie ukrywam faktu, że uroniłam też łezkę w niektórych momentach – ot taka wrażliwa dusza ze mnie.

Miłość … czym jest?

Nie jest zarezerwowana tylko dla młodych. Przychodzi w najmniej oczekiwanym momencie naszego życia, nie prosząc mości się i rozpływa po całym ciele.

Z przyjaźni przeradza się w coś głębszego, pełnego fascynacji drugą osobą … po prostu szczęściem … powietrzem, które jest potrzebne do oddychania.

I wydawałoby się niemożliwe staje się bardzo realne. Droga uczuć jakie Alicja i Mariusz muszą przejść nie jest łatwa. Wewnętrzne rozedrgania, wątpliwości i w szczególności opinia otoczenia zdają się nie mieć końca, by wreszcie zjednoczyć ich na zawsze.

Powieść „Finezja uczuć” sprawiła mi wiele radości i polecam ją szczerze.

Autorce powieści – Anecie Krasińskiej życzę kolejnych sukcesów i ogrom pomysłów do napisania kolejnych, wspaniałych dzieł.

„Finezja uczuć” Anety Krasińskiej to obiecujący debiut, może nie zupełnie doskonały jednakże napisany w lekki i przystępny sposób. Książkę czyta się błyskawicznie z nieustającym zaciekawieniem. Ponadto, jak już wcześniej wspominałam autorka w naturalny sposób, odzwierciedliła dylematy teraźniejszego społeczeństwa, jak również zwróciła uwagę na płaszczyznę duchową nie tylko zwykłych ludzi, ale także kapłanów. Powieść skłania do refleksji nad wieloma aspektami życia codziennego, nad moralnymi i trudnymi do zaopiniowania kwestiami związanymi z wiarą oraz przyjętymi normami społecznymi, jak również konsekwencjami wynikającymi z uczestnictwa w tak zwanym wyścigu szczurów, którego czasem mimowolnie stajemy się czynnymi uczestnikami. Ta powieść zmusza uważnego czytelnika do tego, aby się na chwilę zatrzymał, zastanowił i przeanalizował własne życie, być może jeszcze nie jest za późno, aby poprawić jego jakość... Polecam.

Całe recenzja tutaj: http://nieterazwlasnieczytam.blogspot.com/2015/11/finezja-uczuc-aneta-krasinska.html

Uczucia to sprawa bardzo delikatna, a jednak najczęściej nie liczymy się z nimi, odsuwamy je na bok, mniej lub bardziej ignorujemy w momentach gdy powinny być na pierwszym miejscu, bywa, że ranimy je jak najbardziej świadomie i celowo. Emocje ukrywamy przed innymi, nie zawsze umiemy się nimi dzielić lub przyznać się nawet przed sobą samych, że je odczuwamy. Nadchodzi jednak moment kiedy już dłużej nie da się udawać, iż nic się nie zmieniło i nic nie podąża we właściwym kierunku.

Najpierw spotkanie, nie pozostawiające po sobie większego wrażenia, potem kolejne, które nie zapowiadają tego co ma przynieść przyszłość, wprost przeciwnie. W końcu dostrzeżenie, iż ta druga osoba jest interesująca, nawet bardzo intrygująca, i nagle okazuje się, że to jakby pokrewna dusza, a na pewno człowiek w towarzystwie jakiego zaczyna się dostrzegać w sobie zapomniane cechy. Alicja jak do tej pory podążała ścieżką utartą i dobrze znaną, może nie była ona tą wymarzoną, lecz dawała zadowolenie, tylko od czasu do czasu zaprawioną nutką rozczarowania. Niestety codzienność nie sprzyja pielęgnowaniu uczuć, raczej już pomaga w poświęcaniu się innym wartościom, dom i rodzina są najważniejsze, to one wyznaczają życiowy azymut. Kobieta nie kwestionowała swoich wyborów i nie oddawała się rozmyślaniom co by było gdyby ... Liczył się dzień dzisiejszy, zabiegany, pełen kolejnych zadań do wypełnienia i jednocześnie ról do zagrania. Czy w takich okolicznościach można pozwolić sobie by wreszcie pomyśleć o potrzebach swoich, a nie wyłącznie bliskich? Alicji przecież nie przeszkadzał taki stan rzeczy, lecz coś drgnęło w sercu i umyśle kobiety, coś się zaczęło, jeszcze nie do końca świadomie, przeszłość przypomniała wydarzenie, jakie miało wpływ na to co teraz ma miejsce. Niespełnione marzenia, nawet po latach ranią i uświadamiają, ile zostało utracone. Emocje biorę górę, na razie tylko na moment, jeszcze nic nie wydarzyło się, ale czy na pewno? Przecież to była jedynie chwila słabości, nic nie znacząca, lecz dlaczego nie da się jej zapomnieć? Poruszyła przecież całą lawinę uczuć ... Uciec, zapomnieć, nie przyznawać się przed sobą samą co właśnie się wydarzyło. Znowu wejść w swój kierat i nie myśleć o tym co zakiełkowało. Rodzina, małżeństwo, dzieci, to oni są ważni, nie chwilowa słabość, ale czas oszukiwania siebie samej już powoli kończy się.

Dla postronnych obserwatorów szczęście to egzystencja jaką wiedzie Alicja, lecz ona dostrzega coraz więcej cieni w swoim życiu, jeszcze ma nadzieję, że blask powróci do jej małżeństwa, a wzajemne zainteresowanie zastąpi rutynę, zamiast oddalenie znowu zawita bliskość. Jednak tamta jedna chwila zmieniła wiele, chociaż wydaje się, że wszystko jest takie same. Kolejne spotkanie i uczucia powracają, co z nimi zrobić? Przyznać się do nich? Zapomnieć o nich nie da się, jak fale rozbijają kawałek po kawałku wewnętrzną tamę zbudowaną z zasad i składanych przysiąg. Nie liczy się wczoraj i jutro, pozostaje tylko dzisiaj ...

Uczucie jakie połączyło Alicję i Mariusza od początku wydaje się niemożliwa, przecież ona ma męża i dzieci, a on ... on jest księdzem. Pomiędzy tym dwojgiem istnieje tabu, społeczne, kulturowe i duchowe. Jednak to nie kaprys, chwilowe zauroczenie, chociaż tak to mogłoby wyglądać z perspektywy kogoś kto przygląda się temu wszystkiemu z boku. Jednak prawda jest o wiele bardziej skomplikowana, kryje się w niej cierpienie niewinnych, rany zadane nieświadomie lub niezamierzenie, morze wątpliwości i wciąż powracające pytanie o przyszłość. Czy z tej sytuacji jest wyjście nie krzywdzące kogokolwiek? Nie, jakikolwiek krok zawsze oznacza, iż ktoś zostanie zraniony ... Co wybierze Alicja?

"Finezja uczuć" to opowieść jednocześnie przedstawiająca rozpad i narodziny związku. Jedno z drugim jest ściśle powiązane, nie wynikają one bezpośrednio z siebie, lecz toczą się równolegle i chociaż wydają nierozerwalnie z sobą połączone to historia ta mogłaby mieć więcej niż jedno zakończenie. Jednak w tym konkretnym przypadku autorka poprowadziła fabułę w konkretnym kierunku, odkrywając przed czytelnikami cały wachlarz dylematów z jakimi starają poradzić sobie bohaterowie oraz przede wszystkim istotę miłości, uczucia, wydającego się doskonale wszystkim znane, ale jednocześnie przez każdego odczuwanego inaczej. Aneta Krasińska krok po kroku naszkicowała słowami jak rodzi się miłość, co jej towarzyszy oraz dlaczego bywa ona ulotna i nietrwała. Postacie stają przed trudnymi wyborami, jeżeli wybiorą nową drogę będą musiały stawić czoła światu, który kieruje się określonymi zasadami, a raczej przyzwyczajeniami oraz złamią pewne tabu, pozostającego w cieniu czegoś o wiele ważniejszego - rodziny. "Finezja uczuć" to pierwszorzędna historia o emocjach spychanych gdzieś na obrzeże świadomości, jakie jednak powracają i stają się zaczątkiem czegoś nieoczekiwanego, dalekiego od utartej codzienności, dającego impuls do zmian, które wydają się czymś nieosiągalnym, ale nie niemożliwym.

Życie potrafi pisać nieprawdopodobne scenariusze. Nigdy nie należy niczego uznawać za pewnik, bo zawsze los może nam zafundować prawdziwe trzęsienie ziemi. Tak samo jest w tej debiutanckiej powieści Anety Krasińskiej.

Zgodne małżeństwo, dwoje dzieci, piękny dom zbudowany na kredyt, nudna i bezpieczna praca dla niej, odpowiedzialna i dobrze płatna dla niego. Po godzinach ona zajmuje się domem i dziećmi, a on coraz częściej wraca do domu tylko na nocleg. Młodszy syn przygotowuje się do Pierwszej Komunii, a na spotkania w kościele uczęszcza oczywiście z mamą. Zbieg niefortunnych zdarzeń sprawia, że nawiązuje bliższą znajomość z księdzem, który zajmuje się opieką nad maluchami przygotowującymi się do sakramentu.

Zaczyna się dość niewinnie, prawda? A kończy pełnym namiętności weekendem, podczas którego życie obojga zmieni się na zawsze. Zarówno Alicja, jak i Adam staną przed koniecznością bardzo trudnych wyborów. Od tych decyzji będzie zależała przyszłość zarówno każdego z nich dwojga, jak i pozostałych członków rodziny. Co postanowią? Jak potoczą się ich losy?

„Finezja uczuć” wprost porusza temat, który w tak bardzo katolickim kraju, jak Polska jest uznawany za tabu. O historiach romansów księży każdy może słyszał, ale nikt głośno nie mówi. W tej debiutanckiej powieści natomiast temat jest mocno nakreślony, ogłoszony głośno i wyraźnie. Z jednej strony powieść może być głosem autorki w dyskusji na temat celibatu księży – teraz temat bardzo na czasie, gdy wieloletnie kochanki włoskich księży zaczynają głośno mówić o ojcach swych dzieci, którzy na co dzień noszą sutanny.

Z drugiej zaś strony książka opowiada przepiękną historię niezwykle trudnej miłości, która dotyka w najmniej spodziewanym momencie i nie zważa na przeciwności. Taka „zakazana” miłość powinna być od początku nastawiona na porażkę. Zakochani, w sytuacji takiej, w jakiej znaleźli się Alicja i Adam, stoją przed niezwykle trudnymi wyborami, z którymi radzi sobie niewiele osób.

Debiut Anety Krasińskiej jest niezwykle odważny przede wszystkim dlatego, że autorka zdecydowała się go popełnić w Polsce – kraju bardzo katolickim. Jest też naprawdę udany – pisarka ie sili się a wydumane rozważania filozoficzne czy moralne, tylko przedstawia tę sytuację poprzez proste słowa i emocje zwyczajnego człowieka. Dawno nie zdarzyło mi się, że nie mogłam oderwać się od powieści, a przy tej spędziłam dosłownie cały dzień, każdą wolną chwilę. Szczerze polecam!

Zakazany owoc smakuje najlepiej ...

Alicja jest przykładną żoną i matką dwóch wspaniałych chłopców. Jednak monotonia życia sprawia,że zaczyna jej czegoś brakować . Spotkanie z księdzem może na zawsze odmienić jej życie, ale czy kobieta zaryzykuje?

Aneta Krasińska poruszyła w swojej debiutanckiej powieści bardzo trudny temat zakazanej miłości jaka może narodzić się między dojrzałą kobietą a księdzem. Nie ma tu miejsca na chwilową fascynację. Każdy najmniejszy bowiem krok niesie za sobą poważne konsekwencje.

Odważna, niepowtarzalna historia o podejmowaniu najtrudniejszych życiowych decyzji, ale również o nadziei na lepsze jutro. Historia o potrzebie rozmowy i szczerości. Historia o tym,że rozwód to nie koniec świata , a zakazana milosc może okazać się... No właśnie, czym? Koniecznie przeczytajcie i przekonajcie się sami. Naprawdę warto !

Finezja uczuć to typowe babskie czytadło. Jest to książka , którą bardzo dobrze się czyta i która dotyka problemów z jakimi borykamy się w dzisiejszych czasach. Małżeństwo, w którym już dawno wygasł ogień i pokusa by znowu poczuć i przeżyć coś nadzwyczajnego. Czasami dwie przeznaczone sobie połówki spotykają się w niezwykłych okolicznościach. O takich właśnie krętych ludzkich ścieżkach przeczytacie w powieści Anety Krasińskiej . Książka jest ciekawie napisana , chociaż na początku zabrakło mi w niej mocniejszych emocji. Autorka dotknęła tematu, z którym rzadko spotykamy się w polskich powieściach. Alicja matka dwójki dzieci i on – przystojny młody ksiądz. Miłość, która nie miała prawa się narodzić. „Finezja uczuć „pokazuje nam jak bardzo życie może nas zaskoczyć, a nasze losy do końca nigdy nie są znane. Mając dom, dzieci , męża zwykle nie spodziewamy się nagłego wybuchu namiętności i ogromnych zmian . Nic bardziej mylnego. O czym możecie przekonać się czytając powieść Anety Kraińskiej.

Książka skłania do przemyśleń. Pokazuje jak łatwo jest się zatracić i jak trudno jest utrzymać związek. Zbyt szybko się od siebie oddalamy, pochłonięci pracą i obowiązkami zapominamy o sobie nawzajem. Dokąd to prowadzi? Przeczytajcie i wyciągnijcie własne wnioski. Polecam.

"Finezja uczuć" Anety Krasińskiej to kolejny debiut, który miałam przyjemność przeczytać. Tytuł bardzo subtelny a okładka intrygująca, zachęcająca czytelnika by sięgnął właśnie po tę pozycję. Czy mnie książka porwała swą treścią? O tym w mej recenzji.!

Alicja to kobieta po trzydziestce, żona, matka dwóch synów. Młodszy z jej latorośli właśnie przygotowuje się do sakramentu pierwszej komunii świętej. To właśnie na próbach w kościele Alicja poznaje księdza Mariusza, z którym się zaprzyjaźnia. Chyba żadne z nich nie zdaje sobie sprawy jak ta znajomość wpłynie na ich poukładane życie. Jeden niefortunny pocałunek zmienia wszystko, jedno o drugim nie potrafi zapomnieć mimo mijających dni oraz miesięcy. Pomiędzy obojgiem rodzi się niemoralne, zakazane uczucie, które według kanonów moralności nie powinno mieć szans przetrwać.

''Życie jest skomplikowane i zupełnie nieprzewidywalne. Granice, jakie człowiek sobie wyznacza, z czasem przesuwają się. Priorytety zmieniają swe miejsce w hierarchii. Człowiek jako istota myśląca jest równocześnie nieodgadniony, bo rządzą nim marzenia, pragnienia i słabości’’.

Alicja uświadamia sobie również, że jej małżeństwo to już fikcja, ale dla dobra dzieci postanawia w nim trwać, być przykładną żoną oraz matką.

Czy taki związek ma szanse na przetrwanie? Tym bardziej jeżeli do naszego życia wkradają się tajemnice oraz niedomówienia.

"Finezja uczuć" to przepiękna opowieść z życia wzięta, bo każdy z nas jest tylko człowiekiem. Pani Aneta w bardzo dosadny sposób przedstawiła nam obraz małżeństwa, które niepielęgnowane powoli umiera w zaciszu domowym. Ciągła walka o pieniądze staje się priorytetem a uczucia schodzą gdzieś na dalszy plan. I tak oto Adam - mąż Alicji zajmuje się utrzymywaniem domu, a Alicja mimo, że pracuje ma cały dom na głowie. Może gdyby Adam poświęcał więcej czasu swojej żonie wszystko potoczyłoby się inaczej, ale cóż jesteśmy tylko ludźmi a życie jest nieprzewidywalne. Gdy Alicja poznaje Mariusza wydawać by się mogło, że znalazła swoją bratnią duszę, wspólna pasja do sztuki pcha ich ku sobie coraz silniej, a "nic nieznaczące" wyjścia do galerii na różne wernisaże to tylko wymówka by spędzać ze sobą jak najwięcej czasu.

Jak potoczą się losy Alicji i Mariusza? Czy mimo tylu przeciwności losu miłość jest w stanie przetrwać? Wszystkie odpowiedzi znajdziecie w książce.

"Finezja uczuć" to książka o życiu, miłości ale przede wszystkim o dokonywaniu wyborów, które nie zawsze są dobre oraz trafne. Myślę, że każdy powinien kierować się sercem nie bacząc na to co powiedzą inni. Ciężki wybór padł na Mariusza, który był księdzem z powołania, a niespodziewanie zaczął pragnąć i darzyć uczuciem kobietę. Dlatego uważam, że celibat w ogóle nie powinien istnieć, księża powinni żyć normalnym życiem, mieć własne domy oraz rodziny. Ale cóż......

Książka na pewno w jakiś sposób jest kontrowersyjna, porusza dogłębnie moralność człowieka i zastanawiamy się jak my byśmy postąpili w danej sytuacji. Ja całym sercem kibicowałam Alicji oraz Mariuszowi i byłam za tym by za wszelką cenę walczyli o siebie oraz o swoje uczucie. Ale życie płata nam różne figle i nie zawsze jest tak jak byśmy chcieli.

I choć książka porusza dość trudne tematy to napisana jest w prosty, przystępny dla każdego sposób. Wyraziste postacie ze swoimi wadami oraz zaletami przedstawione są w bardzo realistycznym świetle, a piękne opisy miejsc wkradają się w nasz umysł, byśmy wraz z bohaterami podziwiali cudowną scenerię.

Jeżeli choć trochę zainteresowała was moja recenzja, to nie zastanawiajcie się długo i chwytajcie w swe ręce tą cudowną książkę. GORĄCO POLECAM!!!!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Autorce.

Wydawnictwo: Psychoskok

Rok wydania: 2015

"Finezja uczuć" Anety Krasińskiej to kolejny debiut, który miałam przyjemność przeczytać. Tytuł bardzo subtelny a okładka intrygująca, zachęcająca czytelnika by sięgnął właśnie po tę pozycję. Czy mnie książka porwała swą treścią? O tym w mej recenzji.!

Alicja to kobieta po trzydziestce, żona, matka dwóch synów. Młodszy z jej latorośli właśnie przygotowuje się do sakramentu pierwszej komunii świętej. To właśnie na próbach w kościele Alicja poznaje księdza Mariusza, z którym się zaprzyjaźnia. Chyba żadne z nich nie zdaje sobie sprawy jak ta znajomość wpłynie na ich poukładane życie. Jeden niefortunny pocałunek zmienia wszystko, jedno o drugim nie potrafi zapomnieć mimo mijających dni oraz miesięcy. Pomiędzy obojgiem rodzi się niemoralne, zakazane uczucie, które według kanonów moralności nie powinno mieć szans przetrwać.

''Życie jest skomplikowane i zupełnie nieprzewidywalne. Granice, jakie człowiek sobie wyznacza, z czasem przesuwają się. Priorytety zmieniają swe miejsce w hierarchii. Człowiek jako istota myśląca jest równocześnie nieodgadniony, bo rządzą nim marzenia, pragnienia i słabości’’.

Alicja uświadamia sobie również, że jej małżeństwo to już fikcja, ale dla dobra dzieci postanawia w nim trwać, być przykładną żoną oraz matką.

Czy taki związek ma szanse na przetrwanie? Tym bardziej jeżeli do naszego życia wkradają się tajemnice oraz niedomówienia.

"Finezja uczuć" to przepiękna opowieść z życia wzięta, bo każdy z nas jest tylko człowiekiem. Pani Aneta w bardzo dosadny sposób przedstawiła nam obraz małżeństwa, które niepielęgnowane powoli umiera w zaciszu domowym. Ciągła walka o pieniądze staje się priorytetem a uczucia schodzą gdzieś na dalszy plan. I tak oto Adam - mąż Alicji zajmuje się utrzymywaniem domu, a Alicja mimo, że pracuje ma cały dom na głowie. Może gdyby Adam poświęcał więcej czasu swojej żonie wszystko potoczyłoby się inaczej, ale cóż jesteśmy tylko ludźmi a życie jest nieprzewidywalne. Gdy Alicja poznaje Mariusza wydawać by się mogło, że znalazła swoją bratnią duszę, wspólna pasja do sztuki pcha ich ku sobie coraz silniej, a "nic nieznaczące" wyjścia do galerii na różne wernisaże to tylko wymówka by spędzać ze sobą jak najwięcej czasu.

Jak potoczą się losy Alicji i Mariusza? Czy mimo tylu przeciwności losu miłość jest w stanie przetrwać? Wszystkie odpowiedzi znajdziecie w książce.

"Finezja uczuć" to książka o życiu, miłości ale przede wszystkim o dokonywaniu wyborów, które nie zawsze są dobre oraz trafne. Myślę, że każdy powinien kierować się sercem nie bacząc na to co powiedzą inni. Ciężki wybór padł na Mariusza, który był księdzem z powołania, a niespodziewanie zaczął pragnąć i darzyć uczuciem kobietę. Dlatego uważam, że celibat w ogóle nie powinien istnieć, księża powinni żyć normalnym życiem, mieć własne domy oraz rodziny. Ale cóż......

Książka na pewno w jakiś sposób jest kontrowersyjna, porusza dogłębnie moralność człowieka i zastanawiamy się jak my byśmy postąpili w danej sytuacji. Ja całym sercem kibicowałam Alicji oraz Mariuszowi i byłam za tym by za wszelką cenę walczyli o siebie oraz o swoje uczucie. Ale życie płata nam różne figle i nie zawsze jest tak jak byśmy chcieli.

I choć książka porusza dość trudne tematy to napisana jest w prosty, przystępny dla każdego sposób. Wyraziste postacie ze swoimi wadami oraz zaletami przedstawione są w bardzo realistycznym świetle, a piękne opisy miejsc wkradają się w nasz umysł, byśmy wraz z bohaterami podziwiali cudowną scenerię.

Jeżeli choć trochę zainteresowała was moja recenzja, to nie zastanawiajcie się długo i chwytajcie w swe ręce tą cudowną książkę. GORĄCO POLECAM!!!!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Autorce.

Wydawnictwo: Psychoskok

Rok wydania: 2015

Aneta Krasińska totalnie mnie zaskoczyła. Spodziewałam się ciekawej historii, ale nie tego, że porwie mnie przy pierwszym słowie i nie puści ze swych objęć do ostatniego. Bardzo szybko utożsamiłam się z główna bohaterką gdyż jestem w podobnym wieku i miej więcej na tym samym miejscu.

Autorka jest wnikliwą obserwatorką życia. Potrafi tę zwykłą codzienność przenieść na papier, zająć uwagę i skłonić do przemyśleń na temat swoich związków, swojej roli w życiu, przyjrzeć się swoim emocjom, nazwać je i poczuć impuls do zmian. Prosto bez udziwnień acz plastycznie kreśli obrazy zawiedzionych uczuć, wielkiej, ekscytującej miłości i walki z własnym sumieniem. Podobało mi się, że nie jest przy tym wulgarna, nie epatuje nagością i zmysłowością. Pozwala pewne sceny dojrzeć jedynie we własnej wyobraźni i to tylko wtedy, gdy mamy na to ochotę. Co prawda "Finezja uczuć" oparta jest na obyczajowym skandalu, ale Pani Anecie udało się go przedstawić z wyczuciem , subtelnością, smakiem.

więcej na: http://aleksandrowemysli.blogspot.com/2015/09/finezja-uczuc-aneta-krasinska.html

Książka "Finezja uczuć " jest pozycją wartą polecenia . Jest to z pozoru współczesny romans ,ale tematyka książki należy do dość trudnych , opisuje ona problem który jest raczej w naszym społeczeństwie tematem tabu ,wszyscy wiemy że się zdarza ale wolimy udawać że go nie ma lub nic na ten temat nie wiemy , Autorka w swojej książce porusza problem miłości która wybucha między księdzem a jego parafianką , ich walkę o naradzające się uczucie ,poświęcenie całego swojego starego życia na rzecz życia we dwoje .Książka jest napisana w bardzo dostępny sposób ,szybko wciąga czytelnika w zawiłą historię miłosna i nie pozwala odłożyć książki na półkę aż nie dobrnie się do ostatniej strony ,. Po przeczytaniu książki miałam mały niedosyt ale mimo to gorąco polecam ,bo książka jest warta przeczytania . Uważam że książka jest udanym debiutem Pani Anety Krasińskiej i z niecierpliwością oczekuje następnej książki tej autorki gdyż jej styl pisania mi bardzo odpowiada .

"Finezja uczuć" to książka napisana z niespotykaną charyzmą, która sprawiła, że przeczytałam ją jednym tchem. Autorka ukazuje nam oblicze miłości i to tej trudnej oraz zakazanej. Warto przeczytać tą pozycję, aby zwolnić w szybko przemijającym współczesnym świecie i zastanowić się co jest tak naprawdę słuszne oraz warte tej prawdziwej miłości. Czekam z niecierpliwością na nowe książki Pani Anety.

''Życie jest skomplikowane i zupełnie nieprzewidywalne. Granice, jakie człowiek sobie wyznacza, z czasem przesuwają się. Priorytety zmieniają swe miejsce w hierarchii. Człowiek jako istota myśląca jest równocześnie nieodgadniony, bo rządzą nim marzenia, pragnienia i słabości’’.

Alicja jest szczęśliwą mężatką i matką dwójki wspaniałych synów. Młodszy z nich niebawem przystąpi do Pierwszej Komunii Świętej. Podczas przygotowań do uroczystości kobiecie udaje się zaprzyjaźnić z księdzem Mariuszem. Odkrywają nawet wspólną pasję, jaką jest malarstwo. Jednak pewien przypadkowy pocałunek zmienia wszystko. Rodzi się zakazane, niedozwolone, niemoralne uczucie.

''– Nie chciałem tego! Nie planowałem! – zaczął. – Miałem poukładane życie. Widziałem swoją drogę, z której dotychczas nigdy nie zbłądziłem. Cieszyłem się z tego, co mam. Byłem dumny z tego, kim jestem – mówił to, patrząc na nią. – I nagle zjawiasz się ty i mój świat zaczyna się wywracać do góry nogami''.

Jak dalej ułożą się relacje między bohaterami? Czy czysta miłość między kapłanem a kobietą jest możliwa?

''Finezja uczuć'' to debiut prozatorski Anety Krasińskiej, absolwentki filologii polskiej na Uniwersytecie Łódzkim. Prywatnie mama dwójki dzieci. Uwielbia rodzinne podróże po Europie. Najlepiej odpoczywa w otoczeniu przyrody lub zabytków. Lubi obserwować ludzi i przestrzeń, w której funkcjonują. Miłośniczka tzw. dobrej literatury kobiecej. Dotychczas napisała kilkanaście artykułów naukowych, a teraz próbuje swoich sił w pisaniu powieści.

Jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki. W głowie mam milion myśli, których nie umiem uporządkować w żaden sposób. Od razu zaznaczam, że wbrew pozorom nie jest to banalny romans, jakich wiele. To mądra i wartościowa lektura z przesłaniem. Fabuła poniekąd przywodzi na myśl słynną powieść ''Ptaki ciernistych krzewów'' Colleen McCullough, na podstawie którego w 1983 r. nakręcono słynny później pięcioodcinkowy mini-serial pod tym samym tytułem, z brawurową kreacją Richarda Chamberlaina w roli księdza Ralpha de Bricassarta. Mamy młodą, zamężną kobietę, matkę dwójki dzieci oraz miejscowego księdza. Przypadek, a może przeznaczenie sprawia, że oboje dają się ponieść uczuciom i tłumionemu pożądaniu. Niektórzy zapewne poczują się zgorszeni ich niegodziwym zachowaniem. Wszak są sytuacje, w których nie przystoi się znaleźć pewnym osobom z racji ich społecznej roli. Jednak ja osobiście uważam, że na pewne rzeczy nie mamy wpływu, nie wszystko jesteśmy w stanie przewidzieć. Otóż ksiądz to też człowiek, a nie wcielone bóstwo.

''Ludzie mają o księżach dziwne wyobrażenia, a my, tak jak wszyscy, mamy słabości, popełniamy błędy, bo jesteśmy tylko śmiertelnikami''.

Pewnie zostanę napiętnowana za to co napiszę, ale od dawna uważam, że kapłani powinni mieć prawo do zawierania małżeństw i zakładania rodziny, tak jak amerykańscy pastorzy. Przecież można pogodzić ze sobą te dwa powołania. Tymczasem wielu duchownych posługując się teorią i schematami, często poucza wiernych i wypowiada się na temat koncepcji małżeństwa i rodziny, które w dużej mierze nie mają wiele wspólnego z rzeczywistością. Pomijając ten aspekt, autorka pisze nie tylko o zakazanej miłości, ale również analizuje współczesne małżeństwa skoncentrowane na karierze i rozwoju zawodowym, które naiwnie myślą, że życiowe problemy rozwiążą się same. Żyją obok siebie, a nie ze sobą, co w konsekwencji często prowadzi do nieporozumień i zaburza relacje, a nawet powoduje kryzys w związku i rozstanie. Bo ważniejsze są pieniądze i bieg w wyścigu szczurów niż rodzina, przyjaciele, przyjaźń i miłość. Niektórzy dla dobra swoich dzieci od dawna tkwią w nieszczęśliwym układzie. Nie mają odwagi zmieniać swojego uporządkowanego życia, do którego się przyzwyczaili. Bo tak po prostu wygodnie. Aneta Krasińska pokazuje, że o związek trzeba dbać jak o roślinę, jeśli się go nie pielęgnuje i "nie podlewa", zwiędnie. Ale jednocześnie uzmysławia, że jeśli uczucie dawno już się wypaliło, korzystniej byłoby się rozstać niż ciągnąć coś na siłę, bo można zaprzepaścić szansę na nowy, lepszy etap w swoim życiu.

Całość napisana jest prostym i przystępnym językiem. Nie brak plastycznych opisów pobudzających wyobraźnię. Akcja płynie miarowym tempem, ale w żaden sposób nie nuży. Postacie są wyraziste, przekonywujące i autentyczne w swoim zachowaniu. Jak każdy człowiek mają swoje wady, zalety oraz chwile słabości. W tle pojawiają się także przejawy fascynacji sztuką, szczególnie malarstwo współczesne. Wspomnę jeszcze o subtelnie poprowadzonym wątku miłosnym. Nie jest przesłodzony, ani nachalny, zamiast ujmować dodaje fabule niepowtarzalnego klimatu.

Bardzo się cieszę, że trafiłam na niniejszą lekturę. Sprawiła mi dużo przyjemności, skłoniła również do refleksji. Pomogła zrozumieć wiele spraw i obudziła wolę walki o swoje cele i marzenia. Czuję się usatysfakcjonowana. Mam nadzieję, że i Wam się spodoba. Gorąco polecam.

Książka świetna pod każdym względem. Ciekawa kontrowersyjna historia miłości, która ma zaskakujący finał. Pięknie napisana. I choć to powieść obyczajowa, to trzyma w napięciu. Nie sposób jej odłożyć, bo ciągle chcesz wiedzieć co się wydarzy, w jakim kierunku to zmierza...

Niezwykłe relacje międzyludzkie... Sądzę, że pozycja dla każdego, od samotnych, poprzez tych w związkach, po małżeństwa zwłaszcza... Polecam każdemu, bo co niektórzy znajdą rozwiązanie swoich problemów.

Książka którą warto przeczytać. Dlaczego? Ponieważ opisuje nasze wybory, rozterki. Tak naprawdę jest o przeciętnym małżeństwie z kilkuletnim stażem. Dzieci wyrosły z pieluch, przeprowadzka do wymarzonego domu stała się faktem...i pojawia się pytanie: Co ja właściwie tutaj robię? Czy to aby o to mi w życiu chodzi? I zaczyna się poszukiwanie odpowiedzi...których najlepiej poszukajcie w książce "Finezja uczuć". Czyta się szybko a wartka akcja wciąga i powoduje ochotę na więcej. Polecam

Książka, fajna miło i przyjemnie się ją czyta. Skłania do przemyśleń... Czy w życiu pędzić za pieniędzmi, czy warto dbać o miłość.... w pogoni za pieniędzmi możemy obudzić się po kilku latach i okaże, się, że jednak nasz związek wygląda inaczej niż do tej pory myślałyśmy... I jeszcze inny wątek.... książka pomaga spojrzeć na siebie i otaczający nas, szybki świat który pędzi i pędzi wciąż do przodu, a my nie nadążamy...

Kolejna polska pisarka, następna polska powieść w moich rękach. O Pani Anecie można wyczytać, że ukończyła filologię polską, lubi obserwować ludzi, a najlepiej odpoczywa podróżując po Europie. Nic bardziej zachęcającego do Jej książki! Sama ukończyłam wyżej wymieniony kierunek (wprawdzie teraz zmieniłam specjalność, ale filologia zawsze będzie numerem 1), oraz lubię spędzać czas tak jak Pani Krasińska. Od razu poczułam sympatię do tej autorki i... Czuję, że nawiązałybyśmy nić porozumienia! Ale, ale... Zapraszam już w końcu do recenzji! Przez tę przerwę w recenzowaniu zrobiłam się aż za bardzo wylewna, musicie mi to wybaczyć ;).

Sam tytuł i okładka lekko mnie poraziły. W pozytywnym znaczeniu tego słowa. Nie wspominając o zarysie fabuły...

Alicja jest 38 - letnią kobietą, na pozór szczęśliwą mężatką, matką dwójki dzieci. Ma dobrą pracę, poukładane życie od A do Z. Do pewnego momentu... Gdy poznaje Mariusza - księdza przygotowującego jej młodszego syna do komunii świętej. Z pozoru dziwna niechęć przeradza się w niebezpieczną fascynację, którą ludzie nazywają miłością...

Niektórzy na pewno od razu skrytykują pomysł i zarys całej historii. Ja też miałam na początku pewne obawy, no bo jak to tak, dojrzała kobieta z księdzem, jakim prawem, romans, płomienne uczucie, wspólne zainteresowania (historia sztuki, malarstwo) - dziwne słowa klucze, które napawały mnie pewnymi negatywnymi emocjami. Ale, ale... Kolejny raz się pomyliłam!

Kobieta jest istotą bardzo złożoną. Mówią, że gdy kocha jest najsłabsza, a najsilniejsza wtedy, gdy jest kochana. Potrafi wpadać w skrajne emocje; od śmiechu po płacz, a myślenie ma takie, że... Nikt jej nie zrozumie. Psychologia postaci - KOBIETY - umieszczona w tej książce, dobitnie obnaża wszelkie kobiece aspekty ludzkiej natury. Kobieta jest człowiekiem; ma prawo popełniać błędy, ponosić porażki, ale i nieustannie wciąż dźwiga brzemię gospodyni domowej, rodzinnych obowiązków, myślenia wielokierunkowego itp. Aneta Krasińska ukazuje niesamowicie mocno, że kobieta w związku musi być cały czas dowartościowywana, komplementowana, doceniana, bo inaczej... Jak kwiat - więdnie i traci wszelkie zainteresowanie, chęć, siłę życia i dalszych starań.

Myślę, że fabuła przedstawiona w Finezji Uczuć to po prostu historie wielu par małżeńskich (lub nie), które z przyzwyczajenia, może przywiązania, tkwią w związkach, bo nie są w stanie zmienić swojego życia, by pójść w innym kierunku. Nie starają się już wzajemnie o siebie, bo uważają, że długi staż bycia razem, to wszystko, bo są dzieci, bo kredyty łączą dziś bardziej niż przysięga... A związek to nie jest łatwa sprawa; wymaga nieustannych poświęceń, kompromisów, starań, troski, tego "zapatrzenia" w siebie nawzajem, tego ognia, który kiedyś tak bardzo połączył... Gdy w związku tego brakuje, jedna lub druga strona szuka tego gdzieś indziej.

Łatwo przeoczyć ten moment, gdy żona/mąż znajduje dowartościowanie u kogoś innego, a potem niestety jest już za późno, żeby cokolwiek ratować...

Książka zmusza do refleksji. Każdego. Wiem, że mam dopiero 22 lata i być może nie mam pojęcia o wielu sprawach. Ale wiem też, że jak o coś się nie dba cały czas, to później się to traci. A najpiękniejsze rzeczy docenia się właśnie wtedy, jak już ich nie ma...

Książka beznadziejna. Zmarnowałam kasę i czas: bezsensowne opisy, 0 akcji. Doczytałam do 100 strony, dalej nie dało rady.Bez żartów, ta książka nie daje odpowiedzi na żadne pytania, jakie wybory, jakie decyzje? Autorka chyba nie za bardzo do końca wiedziała o czym ma być ta książka

FINEZJA UCZUĆ pokazuje, że człowiek przez całe życie musi dokowywać różnych wyborów, narażając się na gniew najbliższych, śmiech ze strony znajomych, potępienie w oczach tych, którzy uważają się za lepszych od innych i pozornie zawsze kierują się moralnością.

Przeczytaj powieść i odpowiedz sobie na pytanie: Po której stronie staniesz?

Jest to książka opisująca trudną ale zarazem piękną miłośc, która nie powinna się wydarzyć. Ukazuje ona trudne wybory jakie stają przed głównymi bohaterami, którzy mieli ustatkowane życie - ona w na pozór szczęśliwej rodzinie, on - jako duchowny oddany powołaniu i miłości do Boga. Tłem dla rozwijającego się uczucie jest sztuka. Polecam wszystkim, którzy szukaja odpowiedzi na pytanie czy zakazana miłośc może być spełniona...