Hotel Varsovie. Tom 1. Klątwa lutnisty

Powieść – fabularna petarda.

Powieść – palce lizać.

Powieść – cud-miód.

Powieść – czysta rozrywka w najlepszym z możliwych wydań.

Powieść – prosta, ale nie banalna, a już na pewno nie tandetna.

Powieść rozbudowana, wielowątkowa, prowadzona w różnych perspektywach czasowych (wiek XVII, wiek XIX i XXI), z całą gamą przeróżnych postaci, którzy może i nie są zbyt rozbudowani psychologicznie, ale na pewno są przedstawicielami swoich klas, grup, profesji oraz epok, w których przyszło im żyć. Mamy tu do czynienia z muzykiem orkiestry królewskiej, który z trudem – ale jednak – realizuje marzenie o dobrze prosperującym własnym zajeździe - i mógłby w sumie uznać się za człowieka spełnionego, gdyby nie zbyt postępowe córki, nieudany syn, wredny pasierb – jeden, a drugi – kaleka i wstyd rodziny oraz nieodwzajemniona miłość drugiej żony…. Jest i szacowna, bystra, inteligentna i obdarzona dobrym sercem panna na wydaniu, która bardziej niż skandalami z udziałem ojca czy starszego brata przejmuje się podupadającym hotelem… Jest i ekscentryczna Polka, która po latach na obczyźnie przypomniała sobie o pozostawionym w kraju majątku. Ich wszystkich łączy nie tylko pewna działka przy Długiej w Warszawie, ale licznie przelana przez przodków krew innych – i nie ważne, czy była to krew złoczyńców, gwałcicieli, złodziei, krzywoprzysięzców, bezdomnych, i nie istotne, czy zbrodni dokonano w ciemnym zaułku, na wiślanych nieużytkach, czy w trakcie honorowego pojedynku – grunt, że trup siał się gęsto, a i teraz zdaje się śmierć nie odpuściła. Powieść ta nie zaskoczy techniką narracyjną, nie porusza uniwersalnych problemów, nie rozdrapuje przyschniętych ran, nie jest głosem w sprawie…, nie stawia diagnoz, nie daje recept, niczego nowatorskiego o świecie czy człowieku się z niej nie dowiemy – to nie powieść rozrachunkowa, a doskonała powieść rozrywkowa, przy pisaniu której autorka zadała sobie sporo trudu, by zachować wiarygodność historyczną i obyczajową, nie oszukiwać czytelnika, a z siebie nie uczynić łgarzem. Zientek oddała do rąk czytelnika nie tyle powieść o wielopokoleniowej familii hotelarzy, którzy bez względu na różne okoliczności próbują za wszelką cenę zatrzymać biznes w rękach rodziny, ale to powieść o ukochanym mieście – Warszawie. „Klątwa…” to historia nie tylko ludzi oddanych swoim marzeniom, pasji, zagmatwanych w przeróżne namiętności i zbrodnie, ale przede wszystkim to opowieść o tętniącej życiem, tłocznej, często brudnej, nękanej przeróżnymi klęskami (pożary, epidemie, najazdy), zmieniającej się i zaplątanej w polityczne zawirowania Warszawie. W opowieść o swoich bohaterach wplotła Zientek opowieść o topografii miasta, postępującej urbanizacji, plotkach, którym żyli jego mieszkańcy, modach, którym ulegali czy stereotypach, przed którymi nie umieli (nie chcieli?) się uchronić. Rzetelność pracy Sylwii Zientek, wiarygodność historyczna, umiejętne, pozbawione karkołomności, lawirowanie pomiędzy fikcją literacką a prawdą dziejową, liczne, wprowadzające niejednokrotnie spore zamieszanie, postacie drugoplanowe czy epizodyczne czynią z „Klątwy…” powieść doskonałą na długie, zimowe wieczory czy popołudnia niemocy. To doskonała zabawa na wysokim poziomie!

Już po przeczytaniu pierwszych kilku stron wiedziałam, że to będzie to. Książka napisana jest niezwykle barwnym i pięknym językiem dostosowanym do epoki, w której akurat rozgrywa się akcja. Bohaterowie to postaci z krwi i kości, targani namiętnościami, mający swoje słabości i mocne strony. Każdy z nich na swój sposób chce walczyć o swoje. Autorka wręcz z pietyzmem opisuje wiele szczegółów, a to ubioru czy kamienicy lub okolicy, po której spacerują wykreowani przez nią bohaterowie. Pozwala to poczuć klimat epoki i przenieść się choć na chwilę w czasie. I to właśnie to sprawia, że Warszawa w tej powieści nie jest tylko tłem dla głównych postaci, ona żyje i sama staje się bohaterem powieści. Równie ciekawa jest intryga, którą stworzyła autorka – zaskakuje w wielu miejscach, a zwłaszcza zakończenie powieści wprawia czytelnika w konsternację. Książka kończy się tak, że od razu chciałoby się chwycić za kolejny tom. Jednak z pewnością będziemy musieli na niego trochę poczekać…

http://www.czytajac.pl/2017/07/hotel-varsovie-sylwia-zientek/

„Rodzinne tajemnice, skrywane pasje, niepohamowane żądze, pikantne skandale, a w tle Warszawa.”

Akcja książki rozgrywa się w Warszawie w trzech okresach czasowych. XIX wiek. Dana Sapkowski przyjeżdża do Warszawy, by odzyskać rodzinną kamienicę przy ulicy Długiej, w której kiedyś mieścił się hotel. Dana nie jest przywiązana do Polski, ale wróciła, by lepiej poznać Warszawę. XIX wiek. Eleonora Żmijewska, córka właściciela hotelu mieszczącego się przy ulicy Długiej w Warszawie wiedzie udane życie. Jednak po samobójstwie ojca jej świat zaczyna się walić. Hotelowi grozi bankructwo, brat i matka unikają jakiejkolwiek odpowiedzialności, więc tylko Eleonora może uratować rodzinne dziedzictwo. XVII wiek. Laurenty Żmij, lutnista kapeli królewskiej marzy o otwarciu własnego zajazdu przy warszawskim trakcie zwanym Długim. Niestety nękające miasto klęski, nie pozwalają mu na realizację swoich planów. Po latach wraca do realizacji swoich marzeń i wreszcie buduje zajazd. W międzyczasie los stawia na jego drodze piękną Kalinę, na którą zwraca uwagę również brat Laurentego. Jak potoczą się ich losy? Czy mężczyzna pokona klątwę, która wisi nad jego całym rodem? Przekonajcie się sami.

„Sylwia Zientek to autorka powieści obyczajowych i historycznych. Absolwentka Wydziału Prawa na UW i Centrum Studiów Latynoamerykańskich. Debiutowała w 2012 roku powieścią Złudzenia, nerwice i sonaty. Ponadto opublikowała Próżną, Miraże, Podróż w stronę czerwieni i Kolonię Marusia. Prowadzi blog Fantasmagoria, na którym zamieszcza szkice biograficzne o artystach. Miłośniczka malarstwa i muzyki. Mieszka w Wilanowie z mężem, trójką dzieci, psem oraz królikiem.”

Wstyd się przyznać, ale nigdy wcześniej nie miałam styczności z twórczością Sylwii Zientek, no ale przecież zawsze musi być ten pierwszy raz. Bardzo się cieszę, że w propozycjach recenzyjnych dostałam powieść „Hotel Varsovie. Klątwa lutnisty”, bo ta jedna książka przekonała mnie do twórczości Pani Sylwii i na pewno sięgnę po więcej. Jest to powieść niezwykle ciekawa, interesująca i wciągająca, przeczytałam ją w dwa wieczory, a do cienkich nie należy, gdyż ma aż 596 stron i zawiera sporo opisów. Nie żałuję ani minuty, którą spędziłam z tą książką, gdyż autorka stworzyła niesamowitą plejadę barwnych i charakterystycznych bohaterów. Każdy z nich jest inny z indywidualnymi cechami charakteru, ale bezsprzecznie są to postacie ciekawe, warte uwagi. Jeżeli miałabym wybrać jedną z nich, to miałabym niemały problem, ale bardzo przypadła mi do gustu Kalina, która za wszelką cenę dążyła do wyznaczonych sobie celów. Ogromną przyjemnością była dla mnie wędrówka z każdym z nich z jednej epoki do drugiej i z niesłabnącą ciekawością śledziłam ich poczynania. Nawet Warszawa została potraktowana przez autorkę, jak jedna z bohaterek, dzięki temu wiele się o niej dowiadujemy i widzimy zmiany, jakie w niej zaszły przez te wszystkie lata.

Książka napisana jest pięknym i barwnym językiem. Widać, że autorka poświęciła jej wiele uwagi i włożyła w nią wiele pracy, gdyż można zauważyć, jak wiele rzeczy opisanych jest z ogromną dbałością o szczegóły i detale. Jest to dla mnie wyznacznikiem dobrej powieści, bo dbałość o najdrobniejszy szczegół jest niezwykle ważna, tym bardziej w książkach, które zawierają wydarzenia historyczne.

Jeżeli lubicie sagi rodzinne, to ta powieść jest dla Was idealna. Ta książka to podróż to świata wielopokoleniowej rodziny hotelarzy, których historie są niezwykle ciekawe. To także spory kawałek historii naszej stolicy, napisany tak, by zaciekawić każdego czytelnika.

Na uwagę zasługuje także wydanie książki, która w swoim wnętrzu zawiera mapki i drzewo genealogiczne rodziny.

Niecierpliwie czekam na kolejną część.

Polecam!

Warszawa skrywa w sobie mnóstwo tajemnic. Przez lata swojego istnienia dała dom milionom ludzi, który mogliby zdradzić miliony historii. Grzebanie w przeszłości jest nader interesujące, jednak może nieść również pewne ryzyko. Jakie konsekwencje przynosi odkrywanie sekretów przodków? Czy da się unieść ciężar prawdy?

Jedno miasto, trzy okresy. XXI wiek — Dana to w połowie Polka. Przyjeżdża do Warszawy, aby odzyskać rodzinną kamienicę. Budynek mieści się przy ulicy Długiej, niegdyś służył za hotel. Pisarka, niezbyt przywiązana do kraju, zaczyna poznawać ciekawe fakty dotyczące jej familii. Do pomocy wynajmuje kancelarię adwokacką. XIX wiek — Eleonora jest piękną córką właściciela hotelu. Prowadzi przyjemne życie, ale dobra passa kończy się wraz ze samobójstwem ojca-hazardzisty, Jeremiego. Dziewczyna pozostaje kompletnie sama z problemami. Brat nadal unika poczucia obowiązku, siostra wychodzi za mąż, a matka wyjeżdża z Polski. XVII wiek — Laurenty pracuje jako lutnista. Chciałby prowadzić własny zajazd, umiejscowić go przy trakcie zwanym Długim. Niestety, miasto trawi pożar, który niszczy dom, gdzie żyje Laurenty z żoną. Po jej śmierci mężczyzna wraca do marzenia. Zakłada zajazd, a w prowadzeniu pomaga mu przyrodnia siostra żony i jego brat. Obaj starają się o względy ślicznej Kaliny. W końcu zdają sobie sprawę z faktu, że nad ich rodem wisi przekleństwo…

Jestem w dość dużym szoku, że dopiero dowiaduję się o istnieniu Sylwii Zientek. Ma na swoim koncie już kilka książek, dobrze przyjętych, lecz jakoś mi umknęły. Mogę winić wyłącznie siebie, pora poświęcić więcej spostrzeżeń rodzimym pisarzom! Sięgając po „Hotel Varsovie. Klątwę lutnisty” byłam nastawiona pozytywnie. Zachęcił mnie już sam opis, uwielbiam powieści, których akcja dzieje się w różnych ramach czasowych. Ukłon za wydanie! Okładka wpada w oko, dodatkowy plus to dołączenie mapek oraz drzewa genealogicznego. Niezwykle pomocne przy mnogości pojawiających się wątków. Oto powieść obszerna, gruba, ale lektura tak umie zaczarować, że nie zwracałam uwagi na zegarek. Fabuła mocno mną zawładnęła, choć walczyłam ze sobą — delektować się każdą stroną czy pochłaniać je bez reszty? Cóż, wybrałam złoty środek. Teraz odczuwam lekki niedosyt, wszystko wina zakończenia! Oczywiście, to z mej strony komplement. Zientek potrafi zauroczyć.

Autorka zadbała o każdy, nawet najmniejszy szczegół. Dzięki temu, możemy zobaczyć Warszawę z wielu perspektyw. To istny wehikuł czasu, gdy poprzez sugestywne opisy zwiedzamy te klimatyczne uliczki, zaglądamy w sklepowe witryny, obserwujemy życie mieszkańców. Zientek pisze barwnie, a przy tym bez nadęcia, które często zdarza się w takich publikacjach. A przekoloryzowanie języka zawsze rzutuje na frajdę z lektury. Tym razem, udało się tego uniknąć, na szczęście. Myślę, że stworzenie tej książki wymagało ogromnego nakładu pracy i pieczołowitości. Mnogość detali znakomicie komponuje się z akcją, okrutnie wartką oraz zajmującą. Fantastycznie poprowadzone wydarzenia, omijające wszelkie wpadki.

Pociągający jest dualizm występujący w powieści. Sylwia Zientek ciekawie połączyła skrajności. Czytamy o śmierci, rozkładzie, co przeraża, za moment upajamy się zapachem kwiatów. Tę różnorodność charakteryzuje wielki realizm, plastyka w odpowiednim ukazaniu sensu danych wydarzeń. Oś to, wspomniana przeze mnie niejednokrotnie, Warszawa, choć czujemy, że przebywamy w skrajnie odmiennych od siebie miejscach. Nie sposób narzekać na nudę, specyficzny nastrój towarzyszy czytelnikowi dosłownie ciągle. Bez żadnych kłopotów dałam się mu ponieść, a historia siedzi w mej głowie już od kilku dni.

Bohaterowie są wręcz żywi. Indywidualności, pełni temperamentu, zawiłych relacji. Nie są czarno-biali, posiadają swoje zalety i wady. Kochają, nienawidzą, walczą o radości, muszą radzić sobie z przekleństwem, które powstało przed wiekami. Decyzja wpływająca na losy całych pokoleń. „Hotel Varsovie. Klątwa lutnisty” jest sagą rodzinną, lecz nie skupia się tylko na problemach fikcyjnych. Poznajemy spory kawałek historii miasta, łatwo nabrać chęć na wycieczkę. Osoby podchodzące do niego z rezerwą mają szansę zmienić swą opinię i ujrzeć Warszawę w innych barwach. Chapeau bas dla autorki za piękne ukazanie tych cech charakterystycznych. I za moją ulubienicę, Kalinę. Chyba czeka mnie kolejne sięgnięcie po egzemplarz.

Sylwia Zientek to autorka niezwykła na polskim rynku wydawniczym. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom, fabuła wciąga konkretnie. Jeśli lubicie książki pełne zawiłości, bohaterów namiętnych i pełnych pasji, to „Hotel Varsovie. Klątwa lutnisty” to idealna dla Was publikacja. Pokochajcie cudowny urok stolicy, wspólnie poczujmy tę magię istniejącą w starych budynkach. Już teraz chciałabym wiedzieć, jak potoczą się dalsze losy wszystkich postaci.

"Teraz już każdy mieszkaniec Starej Warszawy wiedział, że ognia nie da się opanować i jedynym wyjściem jest ucieczka. Toteż tłum ogarniętych trwogą ludzi tłoczył się w ciasnych uliczkach, depcząc porzucone w pośpiechu przedmioty..."

Pięknie opisana dawna Warszawa, malowniczymi i sugestywnymi obrazami, mamy wrażenie jakbyśmy faktycznie na chwilę do niej zajrzeli, przespacerowali się uliczkami, spojrzeli na codzienność mieszkańców, poczuli klimat i nastroje miasta. Autorka z dbałością o każdy szczegół przenosi nas do realiów Warszawy siedemnastego i dziewiętnastego wieku, a także współczesnych czasów. Wspaniałe tło dla wielopokoleniowej sagi rodzinnej, a może nawet równoprawny główny bohater powieści. Chętnie poznajemy zmienne losy warszawskich hotelarzy, marzenia lutnisty królewskiej kapeli o prowadzeniu zajazdu, próby ocalenia dorobku rodziny przez córkę bankrutującego właściciela hotelu, pragnienia odzyskania rodowej nieruchomości przez zagadkową spadkobierczynię.

Świetnie uchwycone ludzkie namiętności, różnorodne barwy uczuć, słoneczne oblicza i mroczne zakamarki ludzkich dusz. Tajemnice i sekrety, które mimo upływu dziesiątków lat nadal nie tracą na intensywności. Ich ujawnienie grozi utratą pozytywnego wizerunku rodu, społeczną alienacją, wykluczeniem ze znakomitych elit, podważeniem zasadności zarządzania majątkiem. Nasuwa się refleksja, że w jakichkolwiek czasach człowiek żyje, zawsze prezentuje światu mieszankę swoich jasnych i ciemnych stron, potrafi zaskoczyć ekspresyjnością, osądem, postawą i zachowaniem. Wyraziste i przekonujące portrety postaci to niewątpliwie kolejny atut książki. Podoba mi się styl, w jakim autorka potrafi wywołać u czytelnika stopniowe zmiany nastawienia do wybranych osób, konieczność ich ponownego redefiniowania w naszych oczach, odkrywając nowe zaskakujące szczegóły, dorzucając urozmaicone motywy działań, czy niejednoznaczne cechy osobowości.

Jesteśmy pod wrażeniem przemyślanej konstrukcji powieści, porywającego prowadzenia wielu wątków, wciągających przeskoków czasowych, doskonale się w tym wszystkim odnajdujemy, pragnąć coraz więcej tej przygody czytelniczej. A przy tym wyborny język narracji, z wielką przyjemnością poddajemy się mu, ochoczo przywołujemy w wyobraźni odmalowywane obrazy, emocjonalnie podchodzimy do przygód bohaterów, dajemy wciągnąć się w towarzyszące ich życiu liczne perturbacje i intrygi, mamy wrażenie, że niczego w opisywanej rzeczywistości nam nie brakuje. Moda, stroje, potrawy, wystroje wnętrz, konwenanse, zwyczaje, zapuszczone zaułki, zadbane parki, królewskie przemarsze, rosyjska dominacja, nękające miasto klęski, gwar ulic, handlarze, kataryniarze, śpiewacy, aktorzy, muzycy, śmiech lub płacz dzieci. Wyjątkowo udane i satysfakcjonujące spotkanie z książką, wspaniałe zagęszczenie obyczajowych nut, a przy tym interesujące wejrzenie w historyczną, społeczną i architektoniczną przeszłość Warszawy.

bookendorfina.pl

Akcja książki rozgrywa się w Warszawie, jednak w trzech okresach czasowych. Mamy XXI wiek, Dana przyjeżdża do Warszawy aby odzyskać rodzinną kamienicę przy ulicy Długiej, gdzie kiedyś mieścił się hotel. Jednak został on zniszczony podczas Powstania. Dana ma urazę do swojego ojca, nie jest przywiązana do Polski, jest obywatelką świata, pisarką, wróciła aby lepiej poznać Warszawę. XIX wiek, również w Warszawe... Eleonora Żmijewska, córka właściciela hotelu Varsovie, mieszczącego się przy ulicy Długiej, wiedzie spokojne życie. Ma czas na przyjęcia, spacery, uwielbia grę na fortepianie. Jednak gdy jej ojciec postanawia odejść ze świata, popełnia samobójstwo, w życiu kobiety zaczynają dominować nieszczęścia i niepowodzenia. Hotelowi grozi bankructwo, jednak wszyscy unikają odpowiedzialności, brat woli zajmować się malarstwem, a matka wyjeżdża z Polski. Tylko Eleonora może ocalić rodzinne dziedzictwo. Wiek XVII, Lutnista Laurenty Żmij marzy o prowadzeniu własnego zajazdu. Jednak sytuacja w Warszawie nie pozwala mu na realizację tego planu, wielki pożar oraz klęski które ciążą nad tym miastem sprawiają, że mężczyzna odkłada swoje marzenia. Po latach wraca do swoich dawnych celów i buduje zajazd. W międzyczasie poznaje kobietę, która podoba się również jego bratu. Mężczyźni nie zdają sobie sprawy, że nad ich rodziną wisi klątwa...

Ostatnio bardzo polubiłam książki, których akcja ma miejsce w różnych latach. Tutaj nie dzieje się ona w jednym, określonym czasie, a losy bohaterów z przełomu różnych wieków mają ze sobą coś wspólnego. To bardzo mnie urzekło i od razu polubiłam tę formę książki. Z wielką przyjemnością odkrywałam losy rodziny, tajemnice... poczułam się zaintrygowana tytułową klątwą i książka po prostu niewyobrażalnie mnie wciągnęła.

Autorka w sposób barwny stworzyła każdą z postaci. Nie znalazłam tutaj kogoś, kto wydałby mi się nieciekawy, bezosobowy... każdy z nich ma swój określony charakter i przenosi nas do lat w których żyje, każdy jest indywidualistą. Bohaterowie żyją w Warszawie, miasto ukazane w różnych epokach, malownicze kamienice, kościoły, Rynek, Krakowskie Przedmieście. Możemy sobie wręcz wyobrazić podróż w czasie do danego wieku i wyobrazić Warszawę tamtych lat.

Mimo to, że książka należy do obszernych, czas minął mi przy niej bardzo przyjemnie i nie odczułam znużenia tą historią. To pierwszy tom wielopokoleniowej sagi rodziny warszawskich hotelarzy. Nie mogę się już doczekać, aż będę mogła przeczytać kolejny, bo ta historia bardzo mi się podobała i chcę więcej. Tym bardziej, że książka zakończyła się w taki sposób, że chętnie dowiem się, jak dalej potoczą się losy bohaterów, co jeszcze się wydarzy.

"Hotel Varsovie. Klątwa Lutnisty" to powieść, która urzekła mnie swoją treścią i formą. Pomysł wyśmienity, napisana z rozmysłem piękną polszczyzną. Ogromne brawa dla autorki, która to w zadziwiający sposób oczarowała mnie swoją twórczością. Będzie mi miło znów sięgnąć po książki jej autorstwa. Jestem pod ogromnym wrażeniem. Czekam na tom 2.

Po pochwałach kilka słów o treści. Autorka Sylwia Zientek zabiera nas w podróż do Warszawy w trzech odległych od siebie czasach.

XXI wiek - Dana pół Cyganka, pół Polka z ojca Michała Szpakowskiego, obywatelka świata, przyjeżdża do Warszawy, by odzyskać spadek po ojcu - nieruchomość przy ulicy Długiej, na której kiedyś mieścił się hotel, zniszczony podczas Powstania Warszawskiego. Wynajmuje do tego kancelarię adwokacką. Janek radca prawny otrzymuje prowadzenie tejże sprawy, jak i opiekę nad klientką...

XIX wiek - Eleonora Żmijewska, młoda, piękna po matce, córka właściciela hotelu przy ulicy Długiej spędza czas na zabawach i spotkaniach, żyjąc dostatnio. Jej przyszłość wygląda kolorowo, ma nadzieję wyjść bogato za mąż i wieść spokojne życie. Wszystko zaczyna się komplikować, kiedy okazuje się, że jej ojciec Jeremi Żmijewski, hazardzista, popełnia samobójstwo, zostawiając rodzinę na skraju bankructwa. Brat Eleonory Konstanty zamiast zajmować się rodziną, ucieka w malarstwo, swawole i miłostki. Siostra Agnieszka wbrew woli rodziny wychodzi za mąż za aktora, a matka Regina Flora wyjeżdża z Polski. Eleonora pozostaje z problemami sama...

XVII - niepozorny, nieporadny lutnista kapeli królewskiej Laurenty Żmij żeni się z Anną, wdową, posiadającą kamienicę. Tracą wszystko podczas pożaru trawiącego Warszawę. Po drewnianej kamienicy pozostaje wspomnienie, a Anna rodzi kolejne martwe dziecko. Na mocy dekretu królewskiego Warszawa ma zostać odbudowana, ale już murowana. Osiem lat później Anna umiera.

W życiu Laurentego pojawia się siostra Anny - Kalina Melcerówna. Matka wysyła ją do Laurentego, uznając, że takiej okazji nie można przepuścić. Marzeniem Laurentego jest otworzyć zajazd. Jak potoczą się jego losy, jak bardzo dotknie go wisząca nad nim klątwa, klątwa lutnisty?

Jeszcze raz wielkie brawa dla autorki, która ma już za sobą kilka powieści obyczajowo-historycznych, w tym nominowaną w 2013 roku do Literackiej Nagrody Angelusa "Złudzenia, nerwice i sonaty". Myślę, że "Hotel Varsovie. Klątwa Lutnisty" będzie kolejną nominacją do nagrody.

Sylwia Zientek to autorka powieści obyczajowych i historycznych. Niedawno ukazała się jej najnowsza książka „Hotel Varsovie. Klątwa lutnisty. Tom 1.” Powieść opowiada o tajemnicach, związanych z rodziną warszawskich hotelarzami. Jest co czytać, ponieważ z hotelem przy Długiej wiąże się wiele sekretów i niespodziewanych zwrotów akcji.

Akcja powieści rozgrywa się w trzech czasach.

W XXI wieku, Dana Zmijewski przyjeżdża do stolicy, by odzyskać rodzinną kamienicę, w której kiedyś jej przodkowie prowadzili hotel. Budynek został zniszczony podczas Powstania Warszawskiego. Dla Dany jej korzenie, nie mają większego znaczenia, jednak podczas zwiedzania Warszawy, odkrywa historię swoich przodków. Ta natomiast sięga wieku XVII. Wtedy to Lutnista Kapeli Królewskiej Laurenty Żmij mimo przeszkód, klęsk spadających na miasto i wielkiego pożaru, buduje zajazd. Do pomocy w jego prowadzeniu ma piękną i zadziorną Kalinę Melcerównę, młodszą, przyrodnią siostrę zmarłej żony, a także brata Joachima. Bracia rywalizują między sobą o względy kobiety. W pewnym momencie mężczyźni zdają sobie sprawę, że nad ich rodem wisi klątwa. Ale, czy nie jest już za późno?

Gdzieś pomiędzy w wieku XIX natomiast, córka właściciela Hotelu Varsovia, na Długiej, Eleonora Żmijewska, oczekuje z niecierpliwością na oświadczyny. Posłuszna zawsze ojcu, z wiarą wygląda kandydata do jej ręki, którego wybrał rodzic. Niestety, jej uporządkowany świat, pełen przyjęć, spacerów po parku i wypełniony dobroczynną pracą z ubogimi, załamuje się po samobójczej śmierci ojca. Na jaw zaczynają wychodzić długi i tajemnice rodzinne. Elżbieta, jest ostatnią deską ratunku, by ocalić rodzinne wielopokoleniowe dziedzictwo. Czy ma na to szansę?

Sylwia Zientek, w swojej najnowszej książce, wprowadza i przenosi nas w świat wielopokoleniowej rodziny warszawskich hotelarzy. Robi to w sposób ciekawy, barwny i sugestywny. Przeplata między sobą historie, barwnie opowiada o Warszawie, jej ulicach i kamienicach, ciągnące się od XVII wieku, aż po współczesność.

Jestem bardzo ciekawa kolejnej części. Polecam.

Autorka jest jedną z najciekawszych pisarek, jakie objawiły się na polskim rynku w ciągu ostatnich lat. Tematyka jej książek jest bardzo szeroka i szalenie różnorodna. Od historii obyczajowych po powieść historyczną.

Hotel Varsovie. Klątwa lutnisty to z pewnością najbardziej monumentalny projekt w dorobku autorki. Dzieje rodziny Żmijewskich to połączenie fikcyjnej fabuły z prawdziwą historią Warszawy. Miasta o bogatej i trudnej przeszłości. Ta książka to pasjonująca i wciągająca bez reszty historia rodu warszawskich hotelarzy, w którą, po mistrzowsku, wpisano zapomniane dzieje stolicy. Fakty i zdarzenia, które egzystują obecnie, przede wszystkim, w literaturze fachowej.

Wszystko w tej opowieści współgra ze sobą. Fabuła, dialogi, realia historyczne. Dodatkowo, a może przede wszystkim, siłą tej książki jest język. Każde słowo zostało napisane z rozmysłem. Tekst dopracowano i dopieszczono tak, by czytelnik nie mógł się od niego oderwać.

O wiele więcej przeczytasz na: domowaksiegarnia.blogspot.com