Jak być piłkarzem. Dwa metry śmiechu

Chyba nikomu nie trzeba przedstawiać tej jakże charakterystycznej postaci, wyróżniającej się spośród tysięcy zawodników nieprzeciętnym wzrostem i anorektyczną budową ciała.

Peter Crouch, bo o nim mowa nie jest głównym bohaterem napisanej przez siebie książki co również wyróżnia tą pozycję z setek biografii dostępnych na rynku.

Crouch opisuje w niej w niezwykle barwny i zabawny sposób wiele sytuacji związanych ze stylem życia piłkarzy, zasadami funkcjonowania piłkarskiej szatni, czy też chociażby przesądy, bez których żaden szanujący się piłkarz nie mógłby się obejść.

Drogie, nietuzinkowe samochody, tatuaże, dziwne fryzury, ekstrawaganckie cichy, dziwne cieszynki to wszystko i jeszcze więcej w niebanalny sposób opisane w tej innej niż wszystkie dostępne na rynku książce dwumetrowca.

Polecam!

Większość książek dostępnych na rynku wydawniczym to biografie i autobiografie piłkarzy. Jest ich bardzo wiele, a zapoznanie się ze wszystkimi jest zadaniem wręcz karkołomnym. Na szczęście są też książki, które wyróżniają się nowatorskim podejściem do tematu. Niektórzy autorzy, chcąc złamać pewne stereotypy, piszą o futbolu w sposób zaskakujący, interesujący nie tylko dla fanów piłki, a wręcz nowatorski.

Jedną z takich książek jest "Jak być piłkarzem. Dwa metry śmiechu" Petera Croucha. Angielski napastnik, mający na swoim koncie występy dla wielu angielskich klubów, napisał książkę, w której w bardzo ciekawy, a czasami wręcz zabawny, sposób opowiada o futbolu. Crouch zdradza tajniki funkcjonowania klubowych szatni oraz mówi o niektórych zjawiskach wśród piłkarzy. "Tatuaże", "Ciuchy", "Obelgi", "Główki" to tylko niektóre tytuły podrozdziałów.

Dla byłego reprezentanta Anglii futbol jest czymś naturalnym. Będąc dzieckiem był chłopcem do podawania piłek w Chelsea, której zagorzałym kibicem jest jego ojciec. Pierwszym klubem Croucha był z kolei lokalny rywal The Blues, Tottenham Hotspur. W kolejnych latach sympatyczny napastnik reprezentował takie kluby jak np. QPR, Aston Villa, Norwich czy Portsmouth. Dostał także możliwość gry dla Liverpoolu oraz rozegrał 42 spotkania w barwach reprezentacji Anglii.

Peter Crouch znany jest z dużego dystansu do siebie. Jego zdjęcia z żyrafą z podpisem "Wakacje to czas dla rodziny" sprzed dwóch lat wywołało falę pozytywnych komentarzy, a grono fanów rosłego napastnika znacznie się powiększyło. W swojej książce Crouch również nie szczędzi poczucia humoru i w wielu miejscach pisze o futbolu w sposób bardzo przystępny. Dużo rozdziałów zostało poświęconych luźniejszym tematom, które fani piłki nożnej przeczytają w ramach dobrej rozrywki, a dla osób niezwiązanych z futbolem będzie to równie dobra zabawa, a także okazja, żeby poznać piłkarski świat w sposób odmienny od tego prezentowanego w środkach masowego przekazu.

Książka Croucha doczekała się wielu pochlebnych recenzji ze strony brytyjskich portali. Przyznano jej nawet tytuł "Daily Mail Sports Book of the Year". Z całą pewnością wyróżnienie to jest jak najbardziej zasłużone. Peter Crouch napisał książkę, która może przypaść do gustu nawet tym, którym nie po drodze z futbolem. Poza tym, powinna ona doskonale trafić do najmłodszych czytelników, gdyż (1) jest napisana prostym, potocznym wręcz językiem i (2) porusza wiele "lżejszych" tematów, przez co naprawdę trudno się przy niej nudzić. W świecie pełnym negatywnych emocji, niepotrzebnych sensacji potrzeba czasem odrobiny dystansu. Najlepiej wie o tym Peter Crouch, który nieustannie zaraża wszystkich pozytywną energią i być może wyznacza nowe trendy w mówieniu o futbolu.

Gdy piłkarz bez specjalnych osiągnięć wydaje swoją autobiografię, to prawie zawsze możemy na jej stronach dowiedzieć się o skandalach, nocnym życiu piłkarzy czy też manipulacjach przy wynikach. Petera Croucha nie można zaliczyć ani do grupy piłkarzy, których kariera przeszła bez echa - wszak zdobywał puchary, grał w reprezentacji i od wielu lat utrzymuje się na poziomie Premier League - jednak daleko mu również do poziomu największych zawodników w historii.

Jego autobiografia również przełamuje schematy.

Anglik stworzył poradnik o bardzo wymownym tytule "Jak być piłkarzem" i w kolejnych rozdziałach omawia poszczególne elementy życia zawodnika Premier League. Nie jest to jednak omówienie sztampowe - Crouch z ogromnym dystansem i humorem opowiada o sytuacjach, które zapadły mu w pamięć i które każdego czytelnika rozbawią do łez.

Dobrym pomysłem było odrzucenie chronologii, dzięki czemu książka otrzymała zdecydowanie luźniejszą i przyjemniejszą w odbiorze formę - zwłaszcza, że autor nie opisuje wydarzeń, których przebieg można znaleźć na Wikipedii.

Nie jest jednak tak, że napastnik powstrzymuje się od jakichkolwiek sądów - często pozornie zabawne sytuacje są skwitowane jego komentarzem.

Podsumowując, "Jak Zostać Piłkarzem" to fantastyczny zbiór anegdot, przy których każdy fan piłki nożnej będzie się dobrze bawił. Liczne wcześniej nieopowiedziane historie aż proszą się, by się z nich śmiać. Pozycja obowiązkowa!

W przypadku kogoś takiego jak Peter Crouch, nie można liczyć na coś takiego jak standardowa biografia. Przez całe swoje życie mocno wyróżniał się on (nie tylko wzrostem) spośród innych typowych angielskich piłkarzy, więc i książka poświęcona jego osobie nie może być typowa. Na próżno szukać tutaj standardowego podziału znanego z innych publikacji tego typu (dzieciństwom, młodość, początki kariery, sukcesy). W zasadzie książkę trudno traktować jak biografię przecież już sam tytuł jasno wskazuje, że jest to poradnik „Jak być piłkarzem” a to, że przy okazji dowiadujemy się kilku szczegółowe z jego życia, to tylko dodatek.

Kto inny jak nie on może przedstawić czytelnikowi wiele ciekawostek na temat angielskiego świata piłkarskiego? Zawodnik, który na wyspach spędził całą swoją karierę, reprezentując zarówno kluby z samej czołówki, jak i takie, które musiały do samego końca walczyć o swój piłkarki byt w najlepszej lidze starego kontynentu. Osoba, która miała przyjemność poznać wiele gwiazd światowego formatu, o których już niektórzy młodsi fani zapomnieli, jak i widzieć początki karier współczesnych super zawodników. Piłkarz, który miał przyjemność reprezentować swój kraj w rozgrywkach międzynarodowych i będący jednym z najbardziej rozpoznawalnych zawodników końca lat 2000-nych. Jego popularność nie wiązała się z ponadprzeciętnymi zdolnościami piłkarskimi. Owszem otrzymał od pewien talent, ale do większości swoich sukcesów dotarł dzięki mozolnej i powtarzalnej ciężkiej pracy. Spora część kibiców zapamiętała go jednak ze względu na jego spory wzrost i bardzo szczupłą budowę ciała (typowa tyczka). Zamiłowanie do strzelania bramek nie tylko z główki, ale również z „woleja”, podczas którego jego długie kończyny wyprawiały istne cuda, sprawiło, że stał się on jednym z najbardziej memicznych piłkarzy tamtego okresu. Wielu zawodników nie byłoby nadmiernie zachwyconym, widząc w internecie dziesiątki przeróbek swojego zdjęcia z nieudanego zagrania. Peter Crouch jest jednak innych, ma on ogromny dystans do siebie i niezbadane pokłady poczucia humoru. Kto inny byłby w stanie wykonać „taniec robota”, aby tylko rozbawić kolegów lub pokazać się przed kibicami po strzeleniu bramki, doskonale widząc, że wygląda przy tym komicznie?

Książkę czyta się bardzo przyjemnie i niesamowicie szybko. Człowiek nawet nie wie, kiedy mija czas. Dopiero co zasiadło się do lektury a tu już pojawiają się ostatnie strony. Całość napisana jest w przyjemny i lekki sposób, z naprawdę ogromną ilością poczucia humoru w tle. Czytelnik dowie się jak zachowują się zawodnicy, na poszczególnych pozycjach i dlaczego lepiej unikać bramkarzy. Dowie się, na co piłkarze wydają swoje pokaźne pensje i czego później żałują. Zdobędzie potrzebne informacje na temat transferów, treningów i innych elementów piłkarskiego świata, o których miał do tej pory mgliste pojęcie. Wzbogaci swoją wiedzę na temat tego, jak piłkarze i personel zachowuje się w szatni, w hotelu czy klubowym autokarze (przypuszczam, że w tym aspekcie spokojniejsza okazuje się banda dzieciaków jadących na wycieczkę szkolną niż kilkunastu dorosłych facetów).

Po raz kolejny odniosę się do okładki, na której widnieje wiele wymowne zdanie „Dwa metry i jeden centymetr śmiechu” – które doskonale oddaje cały klimat książki. Od pierwszej do ostatniej strony z twarzy czytającego nie będzie znikać szeroki uśmiech.

Rzadko, kiedy tytuł lektury idealnie oddaje to, co znajduje się na jej kartach. W przypadku książki Petera Croucha tytuł jest strzałem w samo okienko. Anglik porusza mnóstwo kwestii związanych z „byciem piłkarzem”, a wszystko okraszone jest wielką dawką humoru.

Kosmicznie drogie samochody, dziwne przesądy, kuriozalne tatuaże, osobliwe cieszynki, tajniki transferów. Crouchie pokazuje świat futbolu, jakiego nie znamy. Wprowadza do piłkarskiej szatni, ośrodków treningowych, czy też klubowego autokaru. Ukazuje jak na przestrzeni lat zmieniła się piłka nożna i poszczególne jej aspekty. Wspomina piłkarskie absurdy. Opowiada o wpadkach innych zawodników, ale również swoich.

Co tu dużo mówić, lektura jest świetna. Rozpoczyna się jednym z lepszych prologów. Doprawdy kapitalnym! Zaś poziom trzyma aż do końca. To książka naszpikowana ciekawymi historiami i anegdotami. Pełna dowcipu, sarkazmu, ale także trafnych spostrzeżeń i mądrych przemyśleń. W rozważaniach Anglika nie brakuje również dystansu, czy też samokrytyki. Książkę czyta się z niekłamaną przyjemnością. Podczas lektury nie zaznacie ani chwili nudy. Bez wątpienia „Jak być piłkarzem” będzie jednym z kandydatów do tytułu Sportowej Książki Roku.