Kamienica pod Irysami. Tom 2. Czas zmian

"Miłość daje siłę... - jej brak ją odbiera."

Po pobycie w Paryżu Eleanora wraca w rodzinne strony do Krakowa i rozpoczyna nową pracę. Pamiętacie Juliana Michałowskiego? Naszego przystojnego i bogatego prawnika? Po ciężkich wojennych przeżyciach dochodzi do siebie i zabiega znów o naszą Eleanorę, która tak naprawdę nigdy nie przestała go kochać.

Bardzo podobała mi się ich historia. Była oparta na cierpieniu, ale jednak miłość potrafi przetrwać wszystko.

Stefcia wraca z Wiednia. Po śmierci swojego ukochanego Mikołaja musiała ułożyć swoje życie na nowo. Czy będzie umiała znów kogoś tak mocno pokochać? Jej uczucia odżyją, gdy na jej drodze pojawi się Jan Matula (przyjaciel Mikołaja...) Oh! Wiecie jak ja im kibicowałam? A tu znów zaskoczył mnie koniec książki i kolejna zaskakująca wiadomość🙈 Stwierdzam, że nie mogę czytać takich książek. Denerwuje się, że nie ma trzeciej części aby dowiedzieć się jak ta historia dalej się potoczy. Muszę cierpliwie czekać aż Pani Wiktoria napisze kolejną część😁😍

Jest jeszcze Rozalia (siostra Juliana), która wzięła ślub z bogatym Tojewem wskazanym przez jej matkę. Nie kochali się w ogóle, oboje prowadzili drugie życie - ona w Krakowie (zaczęła pisać na maszynie!), a on w Paryżu z kochanką. Oboje byli gotowi wziąć rozwód, gdyby nie wieść o rychłej śmierci Tojewa i sprawa sama się rozwiązała...Rozalia zostaje wdową, dziewczyna znów jest "wolna"... a gdy nagle pojawia się Eryk...tak nagle pojawiają się uczucia u Rozalii. Czy tym razem Rozalia będzie szczęśliwa i odnajdzie prawdziwą miłość?

Pisząc tą recenzję nie mogę nie wspomnieć o matce Eleanory i Stefci - Tekli, która w tej części znikała na dłuższe okresy... Ma to związek z seansami spirystycznymi... Brzmi ciekawie prawda? Jeżeli chcecie się dowiedzieć co takiego ona wyprawiała to zapraszam do przeczytania!

Podsumowując: książka świetna, zaskakujące zakończenie. Jestem bardzo ciekawa dalszych losów kobiet, które pomimo czasów jakie wtedy panowały chcą iść własną drogą! :)

„Czas zmian” to drugi tom sagi Kamienica pod Irysami. Pierwsza część, pomimo wielu plusów, nie przypadła mi do gustu. Mimo wszystko byłam ciekawa dalszych lasów Eleonory i jej bliskich. Muszę przyznać, że jestem zaskoczona. Nie wiem czy zbawienna była tutaj informacja zwrotna od czytelników czy autorka z uwagi na bieg akcji postanowiła spuścić z akademickiego tonu. Niezależnie od pobudek, w tej części nie brakuje swobody, lekkości i emocji. Na pierwszym planie jest tutaj rzeczywiście wątek obyczajowy, żeby nie powiedzieć romantyczny, a nużące mnie uprzednio opisy, odeszły w zapomnienie.

W tej części autorka rozwija historie Stefani (siostry Eleonory) oraz Rozalii (siostry Juliana). Obie bohaterki to kolejny przykład niezłomnych kobiet postępu. Ich historie są bardzo ciekawe i sprawiają, że od książki trudno się oderwać. Pokochałam te dziewczyny całym sercem. Są uosobieniem tego co cenie w kobiecych bohaterach: determinacji, odwagi, niezależności ale też niezwykłej buty i twardego charakteru. Nowe męskie postacie wprowadzają do powieści powiew świeżości. Przyznać muszę, że było kilka zabawnych fragmentów, których próżno szukać w części pierwszej. Nie brakowało także chwil wzruszenia. Pięknie rozwinęła się również Eleonora, która poczynia sobie śmielej niż poprzednio, chociaż w tej części powieści jest jej zdecydowanie mniej.

Główne bohaterki to nie jedyny ciekawy element. Wątek okultystycznej sekty, do której wstąpiła matka Eleonory, sprawił, że sama zaczęłam wyszukiwać w Internecie informacji czy rzeczywiście ludzie w tamtych czasach fascynowali się takimi sprawami. To ciekawa część historii, o której z pewnością chętnie poczytam więcej. Miło było również obserwować zmiany światopoglądowe wśród przedstawicieli starszego pokolenia. Hrabia Michałowski stawiający na miłość ponad mezaliansem zrobił na mnie duże wrażenie.

Przyznam, że gdyby ktoś powiedział mi po lekturze pierwszej części, że druga wywoła u mnie takie emocje to kazałabym popukać mu się w czoło. Jestem w absolutnym szoku i czekam na więcej! Nie byłbym jednak sobą gdybym nie powiedziała o tym co w mojej ocenie nie do końca grało. Znów mam zastrzeżenia co do prowadzenia akcji. Nie lubię takich ostrych przeskoków, ciągle mam wrażenie, że przeskoczyłam kilka stron i wracam, żeby upewnić się czy na pewno czytam dobrze. Znacie to uczucie? Jednak przyznać muszę, że przez większość powieści akcja toczy się płynnie, więc i tutaj widzę znaczną poprawę.

Pomimo ograniczenia opisów historii i architektury, książka nie straciła klimatu. Nadal czuć w niej ducha tamtych czasów oraz klimat mojego ukochanego Krakowa.

Warto przemęczyć pierwsza część, tylko po to żeby przeczytać kolejną. Czekam na kontynuacje!

"Czas zmian", druga część sagi "Kamienica Pod Irysami", w której akcja dzieje się tuż po I wojnie światowej. Trzy charyzmatyczne i odważne bohaterki - Eleonora, Stefania i Rozalia.

I właśnie odwagą musiały wykazać się kobiety ponad sto lat temu, gdy chciały być niezależne, chciały się uczyć i samodzielnie zarabiać na życie. Dzisiaj dla nas to normalny stan rzeczy, ale w powojennej Polsce takie wyzwolone zachowania kobiet budziły oburzenie i dezaprobatę.

Nasze bohaterki po zakończeniu wojny nie mają łatwego życia, ale dzielnie stawiają czoło przeciwnościom losu. Dziewczyny walczą o siebie, o swoje marzenia i miłość.

Razem z nimi zwiedzamy ulice powojennego Krakowa, spędzamy miło czas w kawiarni przy kawie, ciastku i czymś mocniejszym ;) Nieobce nam będą również troski, dylematy, powojenne traumy i strach o najbliższych.

Przyjemnie było obserwować metamorfozę bohaterek, w szczególności Rozalii. To co według mnie wyróżnia tę sagę, to bardzo wyraziści bohaterowie. Doskonale zapamiętam zarówno ukochanych dziewczyn, jak i matki bohaterek :)

Jestem pod dużym wrażeniem jak Autorce udało się cudownie oddać klimat powojennego Krakowa. Dzięki plastycznym opisom i cudownemu językowi delektowałam się każdą chwilą z tą ksiąką.

Duże brawa za wkład pracy w przekazanie nam faktów historycznych. Myślę, że "Czas zmian" jest książką idealną dla każdego miłośnika Krakowa.

To świetna powieść obyczajowo-historyczna, przez którą dosłownie się płynie.

Nie pozostaje mi nic innego jak tylko czekać z niecierpliwością na kontynuację.

Wiktoria Gische Czas zmian, druga część Kamienicy pod Irysami, jak miło było ponownie wrócić do pięknego Krakowa, do bohaterów, którzy chociaż żyją w czasach konwenansów i tradycji rodzinnych, są zaprzeczeniem panującego w tamtych czasach porządku społecznego. Dążą do spełnienia swych marzeń, zaspokojenia pragnień, pragną zmian i poszukują nowych możliwości w życiu. Idą życiu pod prąd, chcąc czerpać jak najwięcej z możliwości, które ono daje.

"Dziś jesteśmy bogaci, jutro możemy stać się nędzarzami, a wykształcenia i wiedzy nikt nigdy nam nie odbierze i one mogą nas w ciężkich czasach uratować". Słowa Stefanii wypowiadane zaraz po I wojnie światowej, są zapowiedzią zmian, które za chwilę nastąpią na całym świecie, dając kobietom więcej praw.

Siostry Eleonora i Stefania przeżyły I wojnę światową. Wracają do domu rodzinnego bogatsze o nowe doświadczenia, chociaż i na tych młodych dziewczynach, związane z wojną przeżycia, odcisnęły swoje piętno. Stały się one silniejsze, dojrzalsze, gotowe na nowe wyzwania, które niesie ze sobą życie. W drugiej części autorka poświęca też więcej miejsca trzeciej bohaterce Rozalii, której wojenne losy wyglądały zupełnie inaczej niż sióstr. Jednak również ją doświadczenie życiowe czyni mocniejszą, ukierunkowaną na cel, do którego wbrew temu, co myśli rodzina, postanawia dążyć. Młodość rządzi się oczywiście swoimi prawami. Nie zabraknie więc również wychodzących poza ustalony ówczesny porządek romansów, nowych znajomości, rodzących się uczuć. Droga, którą będą chciały podążać kobiety, ale też męscy bohaterowie powieści, nie będzie wcale prosta, a wybory łatwe.

Ponownie pojawiają się również związane z międzywojennym Krakowem postacie historyczne, dzięki którym miasto to wypada w powieści bardzo realnie. I chociaż stamtąd nie pochodzę, czułam jakbym z bohaterami przemierzała ulice, place, zaglądała do sklepów, kościołów czy pracowni malarskich.

Miło mi było spotkać ponownie znanych już bohaterów, poznać nowych, poczuć emocje i atmosferę tamtych czasów. Wiem, że będę oczekiwała z niecierpliwością na ciąg dalszy.

Czas zmian to naprawdę świetna powieść zanurzona w czasach, kiedy powojenna rzeczywistość zmienia zapatrywania wielu osób, konwenanse zaczynają tracić na znaczeniu, a zmieniający się świat nareszcie pozwala na realizację własnych marzeń. Idzie nowe i świat nie będzie już nigdy taki jak był.

"Czas zmian" to druga część obyczajowo-historycznej serii zatytułowanej "Kamienica pod Irysami". Powieści z wątkiem historycznym zawsze wzbudzają moje szczególne zainteresowanie i nie inaczej było w tym przypadku. Opowieść stworzona przez Wiktorię Gische to barwna podróż w czasie do międzywojennego Krakowa oraz ponowne spotkanie ze Stefanią, Eleonorą i Rozalią, które tym razem próbują odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Co prawda zakończenie wojny i odzyskanie niepodległości przyniosły ze sobą szansę na zmiany, realizację marzeń i nową miłość, ale spokój nie trwał zbyt długo...

Oglądanie Krakowa oczami autorki to fascynujące doświadczenie. Wspólnie z bohaterami książki spacerujemy uliczkami miasta i podziwiamy ówczesną architekturę, zaglądamy w sklepowe witryny oraz smakujemy gorącą czekoladę i pączki z różą w klimatycznych kawiarniach. Ta powieść za sprawą swoich plastycznych opisów i dbałości o detale jest bardzo silnie osadzona w ówczesnych realiach. Wyraźnie czuć w niej ducha epoki - autorce udało się zamknąć na kartach książki charakter miedzywojennego miasta. I to jest coś, co pokochałam. Ale w książce Wiktorii Gische nie brakuje też porywów serca, trudnych wyborów, smutnych rozczarowań, konfiktu między sercem a rozumem, bolesnych pożegnań i niespodziewanych powrotów. Autorka tworzy obraz miłości rozkwitającej w cieniu bolesnej przeszłości oraz niepewnej przyszłości. "Czas zmian" to klimatyczna powieść, którą mogę polecić miłośniczkom literatury obyczajowej z historią w tle. Warto przeczytać.