?Si la maison br?le, tu prends le Kronos et tu cours le plus vite possible?, disait Witold Gombrowicz ? sa femme Rita. Tous les lecteurs de Gombrowicz connaissent son Journal, mais personne ne soupçonnait l?existence d?un autre journal, sulfureux, resté totalement secret apr?s la mort de l?écrivain en 1969. De ces feuilles manuscrites, Gombrowicz surgit, mis ? nu. Il retrace sa vie année apr?s année depuis 1922. Les ennuis de santé et d?argent. Les lieux. La gloire tardive qui l?atteint. La sexualité sans fard. C?est la coulisse de l??uvre, le laboratoire ouvert ? notre regard.
Autor | Witold Gombrowicz |
Wydawnictwo | Gallimard |
Rok wydania | 2018 |
Oprawa | miękka |
Liczba stron | 432 |
Format | 11.0x18.0cm |
Numer ISBN | 9782072763588 |
Kod paskowy (EAN) | 9782072763588 |
Waga | 230 g |
Data premiery | 2021.04.26 |
Data pojawienia się | 2021.04.26 |
Produkt niedostępny!
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
Dramaty Wiotolda Gombrowicza w nowej, kolekcjonerskiej edycji W niniejszym tomie znajdują się wszystkie sztuki Witolda Gombrowicza: • Iwona, księżniczka Burgunda • Ślub • Operetka A także nie dokończony dramat Historia, odnaleziony wśród pozostawionych przez Gombrowicza rękopisów.
Wspomnienia polskie należą do mniej znanych utworów Witolda Gombrowicza. Ogłoszone zostały dopiero po śmierci pisarza, utrzymane są w formie swobodnej, pełnej anegdot i dygresji gawędy o czasach przedwojennych, o życiu artystycznym Warszawy i spotykanych ludziach. Książka posiada walor duchowej autobiografii pisarza i jest najważniejsza dla zrozumienia innych jego dzieł.
Późne, dojrzałe dzieło wielkiego pisarza stanowi kwintesencję jego poglądów na życie i sztukę. Dowodem na uniwersalność i doniosłość przesłania powieści jest uhonorowanie jej międzynarodową nagrodą Prix Formentor, najwyższym europejskim wyróżnieniem po Literackiej Nagrodzie Nobla.
Wyjątkowe, nie znajdujące porównania w polskiej literaturze dzieło, które od półwiecza nie straciło na aktualności. Z osobistych utarczek Witolda Gombrowicza z całym światem powstał dziennik, który przekracza wszystkie możliwe granice, wywołuje tematy przemilczane i te, którymi żył i żyje świat. Opus magnum, dzięki któremu Gombrowicz zdobył światowe uznanie.
Traf zdarzył, że z frazą Gombrowicza spotykam się od dzieciństwa. Ślub – moje ukochane przedstawienie Starego Teatru w reżyserii Jerzego Jarockiego, na którym się wychowałem, wielokrotne inscenizacje Iwony, księżniczki Burgunda mojego taty, czy w końcu Trans-Atlantyk, którego fragmenty dały mi pierwsze sukcesy aktorskie na konkursach recytatorskich. Posłuchajcie Państwo, jaką ta fraza sprawia mi radość do dziś. Mam nadzieję, że Ferdydurke przypadnie Państwu do gustu! Maciej Stuhr
Jedna z najważniejszych powieści Witolda Gombrowicza w doskonałej interpretacji Wojciecha Pszoniaka! Jedyny w swoim rodzaju utwór-wyzwanie, utwór-prowokacja, kapitalna rozprawa Gombrowicza z polskością, z podtrzymywanymi przez tradycję stereotypami narodowymi. Genialny humor i cudowny język, zadziwiające wykorzystanie przez pisarza form gawędy szlacheckiej, nie milknące pytania, które w każdym pokoleniu powinniśmy sobie zadawać.
Krytycy i badacze różnych pokoleń próbują rozszyfrować na nowo konteksty najgłośniejszej powieści Gombrowicza interesujące młodego czytelnika; wyjaśnione zostaje pochodzenie tytułu utworu, zanalizowane nowatorstwo formalne, styl i język, recepcja książki przed i po wojnie, wpływ, jaki powieść wywarła na dzieła innych pisarzy.
Jedyny w swoim rodzaju utwór-wyzwanie, utwór-prowokacja, kapitalna rozprawa Gombrowicza z polskością, z podtrzymywanymi przez tradycję stereotypami narodowymi. Genialny humor i cudowny język, zadziwiające wykorzystanie przez pisarza form gawędy szlacheckiej, nie milknące pytania, które w każdym pokoleniu powinniśmy sobie zadawać
„Tom trzeci zawiera wywiady z Gombrowiczem – i prasowe, i te, których udzielał rozgłośniom radiowym oraz stacjom telewizyjnym. Były wśród nich najważniejsze rozgłośnie zachodnioeuropejskie, nie było natomiast ani radia polskiego, ani telewizji polskiej – o czym stale warto pamiętać, czytając ataki na Gombrowicza ówczesnych peerelowskich propagandystów. Tu też znalazły się «listy» Gombrowicza – jednak nie korespondencja, lecz wypowiedzi programowe: a zatem manifesty, sprostowania i oświadczenia słane do rozmaitych redakcji, będące inną formą Gombrowiczowskiej działalności literackiej i publicystycznej. List do ferdydurkistów jest tu metaforycznym uogólnieniem tego typu publikacji”. – ze wstępu prof. Włodzimierza Boleckiego do tomu 1 „Variów”
Nowe trzytomowe wydanie pism rozproszonych Witolda Gombrowicza w układzie tematycznym. Jedyny w swoim rodzaju przewodnik po twórczości pisarza. „Tom 2 gromadzi teksty, wokół których rozwinęły się słynne dyskusje i polemiki, m.in. na temat pisarza na emigracji czy w związku z esejem Przeciw poetom. „W tych wszystkich prowokacjach, mimo że najczęściej mają one swych adresatów, Gombrowicz nie toczył walki z pojedynczymi osobami czy zjawiskami. Podział ról w tych polemikach to nie «ja – on/ona», lecz zawsze «ja – wy», a «wy» oznacza «wy wszyscy», czyli cały świat. Adresatem Gombrowiczowskich prowokacji jest bowiem cała kultura XX wieku – zarówno to, co jest jej tradycją, jak i to, co jest jej nowoczesnością. Naprzeciw niej staje nie «pisarz», nie ...
Przedstawiamy opowiadania, pierwsze szkice do Ferdydurke, pierwsze próby dziennikowe, reportaże, recenzje i artykuły krytycznoliterackie, przedmowy do własnych i cudzych książek Jerzy Jarzębski, wybitny znawca Gombrowicza, napisał: „W variach obserwujemy jego losy, jego kształtowanie się pomiędzy ludźmi, odmiany życiowej i społecznej sytuacji, tak jak zapisały się w felietonach, recenzjach, fragmentach utworów, polemikach, dyskusjach, w wywiadach i notach – od młodzieńczego, prowokacyjnego: Dramatu baronostwa aż po Ostatni wywiad, który zamyka mocne i jednoznaczne słowo Grób”. W tomie 1 znajduje się nie publikowany dotąd w Polsce tekst – wypowiedź pisarza ogłoszona na okładce francuskiego wydania Teatru z 1965 r.
Wielki Gombrowicz prywatnie. Nowe wydanie listów genialnego pisarza do rodziny. Gombrowicz przyzwyczaił czytelników do tego, że jego główną artystyczną bronią są zaskoczenie i prowokacja. W listach do członków rodziny także zaskakuje, ale nie dlatego, że prowadzi z czytelnikami albo adresatami listów perfidną literacką grę, wręcz odwrotnie. Korespondencja jest zaskakująca, ponieważ wielki Gombro odsłania tu swoje mniej znane oblicze: nie prowokatora czy skandalisty, ale wrażliwego, skromnego człowieka, czułego brata i kochającego syna, który wspiera duchowo i materialnie zubożałą rodzinę pozostawioną w kraju. Listy do rodziny dają też czytelnikowi wgląd w niewesołą codzienność pisarza, którego historia skazała na emigrację, a co za tym idzie...
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro