Książka o kupie. Epicka podróż przez ludzki układ pokarmowy

Czy zastanawialiście się kiedyś nad tym, co by było gdyby kupa była Indianinem z plemienia Dobrej Strawy? Podejrzewam, że nikt poza autorami książki nad tym nie dumał. Bo jak to? Połączyć dawne wierzenia, kowbojów, plemiona i wielowiekowe tradycje z...kupą? A jednak! W tym szaleństwie jest metoda.

Nie od dziś wiadomo, że książki o fizjologii to jedne z ulubionych tematów dla dzieci. I tych książek trochę powstało. Część jest bardzo zacna. Ale takiej jak ta jeszcze nie było.

Można było napisać kolejną książkę o przewodzie pokarmowym, z pięknymi albo szokującymi ilustracjami i faktami. I zapewne miałaby powodzenie. Tymczasem powstała książka, która jest zarówno historią przygodową jak i popularnonaukową dla dzieci.

Mała Wielka Kupa opowiada trójce żółtodziobów (Słodko-Kwaśny Korniszon, Bulwiasty Ziemniak, Złocisty Kotlet) o swojej podróży przez prerie Układu Pokarmowego.

I jest mapka! Na wyklejkach można prześledzić drogę Małej Wielkiej Kupy przez przewód pokarmowy.

Nigdy w życiu nie wpadłabym na takie połączenie. Uważam, że to strzał w 10. Czyta się jak książkę przygodową, a informacje o trawieniu i budowie układu pokarmowego przechodzą do głowy same. Dodatkowo - rodzic może spokojnie czytać książkę ciągle od nowa, nie krzywiąc się ani nie brzydząc (bo dziecku nie przeszkadzałyby obrazki kup czy inne niezbyt przyjemne sprawy, gwarantuję). Rzekłabym nawet, że można ją czytać w każdej sytuacji (nawet podczas jedzenia!). No, może ostatni rozdział, pisany przez Wielkiego Manitou (fantastyczne zagranie ze strony autorów ;) nie jest taki obojętny bo są i kształty, i kolory, i zapachy.

Humor w tej książce zasługuje na osobny akapit. Ja podejrzewam, że to zasługa narodowości autorów. Zawsze mówię, że mówiąc po czesku nie da się kłócić na poważnie. Spójrzcie na tytuł w oryginale - "Velky bobek" :D i humor w środku też jest taki, jak ich język.

"To mały krok dla ludzkości, ale wielki skok dla Małej Wielkiej Kupy"

"Każdy etap podróży był dla mnie ważny. Każdy zakręt, każdy wilgotny brzeg, każde spotkanie przechowuję w pamięci niczym relikwię"

Ilustracje to też osobna sprawa. Połączenie równie ciekawe jak sam pomysł. Typowe, czarno-białe ryciny wiosek indiańskich, członków plemienia czy kowbojów. Dopracowane, szczegółowe, wypełnione światłem i cieniem. I do tego proste, jakby rysowane przez dziecko ilustracje naszych bohaterów. Ledwo zarysowane, maźnięte kredkami, niezbyt estetyczne nawet czasem. I znowu - połączenie niby dziwne, a działa! Chyba na zasadzie kontrastu ;)

I to wszystko razem - pomysł, treść, humor i ilustracje - dają książkę niesamowitą. Widać, że trójka autorów pracuje ze sobą już 10 lat. Książka jest dopracowana i naprawdę, naprawdę dobra.