Autor | Tadeusz Baranowski |
Wydawnictwo | Kultura gniewu |
Rok wydania | 2022 |
Liczba stron | 64 |
Format | 2.6 x 3.3 cm |
Numer ISBN | 978-83-67360-15-9 |
Kod paskowy (EAN) | 9788367360159 |
Wymiary | 25 x 33 mm |
Data premiery | 2022.11.21 |
Data pojawienia się | 2022.11.21 |
Produkt niedostępny!
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
„NA CO DYBIE WIELORYBIE CZUBEK NOSA ESKIMOSA” - ten doskonale nam wszystkim znany, legendarny już komiks Tadeusza Baranowskiego doczekał się oto kolejnego, niezwykle okazałego wydania! Wydania, które objawia się dużym formatem, twarda oprawą i doskonałą jakością papieru i druku. Oczywiście komiks ten ukazał się nakładem niezawodnej Kultury Gniewu. Zapraszam do poznania recenzji tej pozycji.
Komiksowa baśń, bajka, opowieść wypełniona przygodą, fantazją i przednim humorem - taki jest ten komiks, który to za sprawą zawartych tu dwóch opowieści, zabiera nas sobą do świata niezwykłych, magicznych i wymykających się wszelkim regułom światów. Pierwsza z nich – „W pustyni i w paszczy”, zabiera nas sobą wraz z parą głównych bohaterów, tj. Kudłacza i Bąbelka, w daleką podróż ku przygodzie, poszukiwaniu nieznanego i wielkim odkryciom. Pech sprawia jednak, iż obaj zdobywcy zostają połknięci przez wieloryba..., ale jak się szybko okazuje, tak kryje się piękna, magiczna i do tego zamieszkiwana przez intrygujące osobnika kraina...!
Druga z mimo opowieści – „Co w kaloryferze piszczy”, przedstawia losy innego słynnego komiksowego bohatera - Orient Mana! Ten ów superheros staje tym razem przed nie lada wyzwaniem, jakim to jest naprawa zepsutego kaloryfera pewnego Eskimosa. I... - delikatnie rzecz ujmując, Orient Man nie radzi sobie z tym zadaniem najlepiej, na co ściąga gniew zleceniodawcy, który nie spocznie dopóki nie dopadnie Orient Mana i nie wyegzekwuje od niego reklamacji za fuszerkę, stając się tym samym istnym przekleństwem superbohatera...
Dla starszych fanów komiksu - sentymentalna podróż w czasie, dla młodszych zaś odkrycie piękna, magii i niezwykłego charakteru twórczości Tadeusza Baranowskiego - tym właśnie jest spotkanie z tym dziełem, które funduje nam sobą moc zabawy, emocji i uśmiechu, a przy tym urzeka swoją wizualną formą. Twórczość tego autora jest bowiem jedyną w swoim rodzaju, a odkrywanie jej naprawdę wyjątkowym doznaniem i poczuciem, że obcujemy z wielką, a być może i największą sztuką polskiego komiksu!
Fabuła... - tę streścić nie sposób, gdyż mnogość wydarzeń, przygód, scen i dialogów z udziałem bohaterów oby historii, jest przeogromna. To główne wątki, jak i też dopełniające je, a czasami wręcz zupełnie oderwane od nich poboczne narracje, które cechuje dynamika, akcja, jak i przede wszystkim absurdalny, ironiczny i groteskowy humor. Autor śmieje się z naszych ludzkich spraw, które przenosi na pole fantastycznych, magicznych i zwierzęcych bohaterów, tak by kontekst był zauważalny i wyczuwalny, ale mimo wszystko nie raził aż tak bardzo nas po oczach. Co ciekawe, mimo upływu tak wielu lat humor ten wciąż jest aktualny i w pełni przez nas zrozumiały, co także stanowi w jakimś stopniu istny fenomen tego dzieła. Jest ciekawie, niezwykle barwnie, a przy tym imponująco pod kątem natłoku wydarzeń, które cechuje oczywiście dbałość o każdy, choćby najdrobniejszy szczegół!
Co do szaty rysunkowej tego komiksu, to jest ona wyjątkowa, zachwycająca i absolutnie nieosiągalna dla żadnego innego autora. To niezwykle skomplikowane, drobiazgowe, pociągnięte lekką kreską i do tego skadrowane w bardzo esencjonalnym charakterze obrazki, które dodatkowo wypełnia gama pięknych kolorów. Patrząc na te ilustracje czuje się radość, przyjemność, dziecięcą fascynację światem fantazji, który po prostu musi być tak kolorowy, szczegółowy, bajkowy, jak ten komiks. Co to dużo mówić - to rysunkowe Himalaje, które dla wielu innych twórców są i chyba też zawsze już będą nie do osiągnięcia!
Zanim o samych emocjach i wrażeniach warto dodać, iż komiks ten oferuje nam sobą oryginalną, ale przy tym i nieocenzurowaną względem pierwszego wydania odsłonę debiutanckiego tytułu Tadeusza Baranowskiego. Mam tu na myśli kilka rysunków, dialogów i całych stron, które w latach 80-tych nie mogły się ukazać, a dziś i owszem! To miłe i ciekawie doświadczenie zwłaszcza dla wiernych i doskonale pamiętających tamto dawne wydanie czytelników, których to z pewnością w naszym kraju nie brakuje.
Lektura tego komiksu niesie nam sobą wspaniałą, czytelniczą i wizualną ucztę na najwyższym poziomie, której nie sposób się oprzeć. To zabawa, przyjemność, moc emocji oraz chwila oderwania od naszych codziennych trosk i kłopotów, niezależnie od tego czy mamy lat 10, czy też o kilkadziesiąt więcej. Klasyka jest zawsze żywa i to nowe, a przy tym „bogate” , powiększone i jakże efektowne wydanie Kultury Gniewu, jak najbardziej tę prawdę potwierdza! Wypada się nam zatem jedynie cieszyć, iż kolejne pokolenia polskich miłośników mogą poznać ten tytuł i że pamięć o nim znów ożyje w wielką, należną mu mocą!
Najklasyczniejszy z klasycznych. Pierwszy z pierwszych, a zawierający wszystko, co twórczość Baranowskiego do zaoferowania nam ma. A ma dużo. Bo Baranowski to legenda. Wielka, bo chociaż debiutował dopiero w roku 1980, stanowi jeden z filarów rodzimych opowieści obrazkowych i żywą inspirację dla kolejnych pokoleń twórców. Więc jego debiutancki album „Na co dybie w wielorybie czubek nosa Eskimosa”, gdzie swój początek mają wszystkie najsłynniejsze pomysły i dzieła autora, wraca co i raz. I dobrze, bo warto go przypominać. A teraz jeszcze Kultura Gniewu przypomniała go w zupełnie nowym, powiększonym formacie, byśmy jeszcze bardziej mogli cieszyć oczy pracami mistrza.
Fabuła? Jedna nie jest, bo na „Na co dybie w wielorybie czubek nosa Eskimosa” składają się tak naprawdę dwa komiksy. No a każdy z nich jest na dodatek zbiorem jednostronicowych humoresek, układających się w większą całość.
W pierwszym, „W pustyni i w paszczy”, dwaj słynni podróżnicy, Kudłaczek i Bąbelek, wyruszają w podróż. Cel? Poszukiwania lądu zaginionego świata. Pech chce, że zostają połknięci przez wieloryba. Na szczęście zwierzę w środku okazuje się być bogato zaludnione, pełne roślin, zwierząt i wszelkiej maści absurdalnych dziwów. To tu spotkają Jagrysa, Tygrysa i Ongrysa, przekonają się, co różowy słoń ma wspólnego z fortepianem i poznają Stanisława Nosorożca.
Drugi komiks, „Co w kaloryferze piszczy”, to debiut legendarnego Orient Mana, potomka starego rodu Super-Menów południowo-północnych. Na naszego herosa czeka tym razem niezwykłe zadanie. Wezwany przez Eskimosa do naprawy jego zepsutego kaloryfera, już przez resztę komiksu będzie musiał zmagać się z tym problemem. Nieważne, gdzie się nie uda, czy spotka króla na zamku, kosmitów czy byka (ortograficznego), Eskimos i jego kaloryfer będą go prześladować niczym duchy. A jakby tego było mało, sam grzejnik także skrywa pewien sekret…
O wielu komiksach zwykło się mówić, że są legendarne. Zresztą z tymi legendami to często bywa tak, że są nimi, bo w sumie konkurencji nie było. Więc bycie legendą to jedno, a niesienie zarazem dobrej jakości może się ze sobą mijać. Ale komiksy Baranowskiego dobre są, świetne są i niezmiennie robią wrażenie. Czy takie, jak dekady temu? Nie wiem, bo wtedy to było novum, czegoś takiego w naszym kraju nie było. Te zabawy słowne, połączone z oderwaniem od realizmu i popuszczeniem wodzy fantazji, w połączeniu z absurdami, dały dzieło niezwykłe. Może jeszcze trochę niewykształcone było to wszystko, może jeszcze najlepsze prace Baranowski miał dopiero przed sobą, ale i tak ta wciąż należy do czołówki jego dokonań. I po latach, choć już absurdów wszelkich znamy multum, nadal jest urzekająca i wciągająca.
I podana w niepodrabialnej stylistyce: i to pod względem tekstów, i rysunków. A jeśli o grafice mowa to kadry są tu gęsto zaludnione, autor upodobał sobie wszelkie obłości, którymi wzbogaca typowo cartoonowe elementy, więc wszystko, co tu widzicie, jest kręte, zaokrąglone i przyjemnie opływowe, płynne. A jeszcze podlewa to wszystko bardzo barwną kolorystyką, która z miejsca wpada w oko. W oko zresztą wpada tu wszystko, bo i samo wydanie, solidnych rozmiarów przecież (245 x 325 mm) robi wrażenie i ładnie się prezentuje. A przede wszystkim jeszcze ładniej prezentuje to, co w środku.
Warto pod każdym względem. Kultowa rzecz, którą znać powinien każdy, a przede wszystkim znać po prostu wypada. Dobra, absurdalna zabawa dla całej rodziny gwarantowana. A dla starszych jeszcze ile w tym sentymentów i nostalgii!