Nigdy cię nie opuszczę

„Francine Day to ambitna, inteligentna i odnosząca sukcesy prawniczka, która właśnie ubiega się o jedwabną togę. Potrzebuje tylko jednej prestiżowej sprawy, żeby uzyskać awans na królewskiego adwokata - takiej jak rozwód Martina Joya. Wzajemne zauroczenie Francine i Martina jest natychmiastowe i obsesyjne. Wdają się w sekretny romans i Francine sądzi, że wszystko pójdzie jak z płatka. Jednak żona Martina niespodziewanie znika, a on sam staje się głównym podejrzanym. Francine jest teraz jego prawniczką, kochanką, a także ostatnią osobą, która widziała żywą Donnę Joy. W miarę jak sprawa zaczyna się komplikować, Francine coraz trudniej przychodzi utrzymanie własnego życia w ryzach.

Mój klient. Mój kochanek. Mój mąż. Moja obsesja.

Pełen napięcia i akcji mrożącej krew w żyłach, thriller J.L. Butler, rozgrywa się w środowisku londyńskiej palestry, gdzie od stuleci sprawiedliwość i korupcja toczą ze sobą nieustanną grę.”

Jako zajadły fan thrillerów, nie mogłam sobie odmówić lektury powieści J.L. Butler „Nigdy cię nie opuszczę”. Wcześniej nie znałam twórczości tej autorki, ale zaciekawił mnie opis oraz mroczna i tajemnicza okładka. Liczyłam, że książka będzie mocna, wyrazista i dostarczy mnie wielu wrażeń. Niestety się przeliczyłam, bo w tym thrillerze, thrillera brak. Szkoda, bo intryga, którą wymyśliła autorka, była naprawdę dobra i gdyby została dobrze poprowadzona, to wyszłaby z tego rewelacyjna książka. Autorka bardziej skupiła się na obyczajowej i romansowej stronie historii i z thrillera zrobiła zwykły i do bólu przewidywalny romans. Myślę, że gdybym nie była czytelniczą masochistką, to porzuciłabym tę książkę już po przeczytaniu stu stron, bo jej lektura była dla mnie po prostu dramatem. Bardzo często odnosiłam wrażenie, że ta historia jest po prostu o niczym i czytanie wlekło się mi jak flaki z olejem. Szkoda, że ta powieść okazała się takim niewypałem, bo naprawdę liczyłam na historię fajną, mocną, która dostarczy mi wielu wrażeń. Chyba nie ma nic, co mogłabym napisać na jej obronę, bo to naprawdę książka bez akcji i bez jakichkolwiek zwrotów akcji. Zniknięcie żony Martina, jest chyba najbardziej szokującym wydarzeniem, które miało miejsce w tej książce. Szkoda, szkoda, naprawdę wielka szkoda, że książka z fajnym pomysłem na fabułę została tak sknocona i zmarnowano jej potencjał. Oczywiście może Wam, ta powieść przypadnie do gustu, ale ja mam względem niej same negatywne odczucia. Nawet bohaterowie nie potrafili się obronić, byli drażniący, wkurzający i co najgorsze nijacy.

Podsumowując: „Nigdy cię nie opuszczę” to książka nudna, nijaka i ciągnąca się jak flaki z olejem. Zawsze staram się poznać kilka książek danego autora, by wyrobić sobie o nim zdanie, ale myślę, że w tym przypadku odpuszczę sobie inne książki tej autorki. Thriller, który mrozi krew w żyłach... jasne ;)

Francice Day jest obiecującą prawniczką, która praktycznie nie ma życia prywatnego. Cały swój czas poświęca pracy, a teraz dodatkowo ubiega się o jedwabną togę, by ją zdobyć, musi wziąć na siebie jedną prestiżową sprawę. Idealny do tych celów staje się rozwód Martina Joya. Sprawy komplikują się, kiedy między nimi rozkwita uczucie, a żona biznesmena znika w niewyjaśnionych okolicznościach.

W tej książce nic się nie dzieje. Zupełnie nic! Zastanawiam się, czy autorka podczas jej pisania nie przysypiała, ponieważ ja ledwo dałam radę ją przeczytać. Przed snem działa lepiej niż liczenie owiec, ale chyba nie takie jest założenie pisarzy. Czuję się sfrustrowana, ponieważ „Nigdy cię nie opuszczę” miało być thrillerem, a tymczasem okazało się romansem, do tego nudnym i przewidywalnym. Nie został on nakreślony ani w sposób romantyczny, ani erotyczny. Powiedziałabym, że pomiędzy szczątkowo opisanym seksem, bohaterowie tylko gadają i gadają. Nie ma w tej książce żadnych zwrotów akcji, która do tego ciągnie się jak flaki z olejem. Znika żona Martina i nic się więcej spektakularnego nie dzieje, aż do zakończenia.

Cóż mogę powiedzieć o bohaterach? Sztampowi, powielający schematy, które znam już z dziesiątek innych powieści. On: bogaty, tajemniczy, przystojny. Ona zaradna, niezależna, pracowita i z modną ostatnio chorobą dwubiegunową. Poznają się z perspektywy prawniczka-klient, dosięga ich strzała Amora i bum! Nie mogą bez siebie żyć. Wszystko to jest tak naiwne oraz naciągane, że ciężko mi wyciągnąć jakiekolwiek pozytywy z tej pozycji. Może i bym przychylniej patrzyła na ich relacje, gdyby nie była tak nudna. Zero namiętności, porywających opisów, jakichkolwiek uniesień, czy wywołujących dreszcze scen, tylko jeden niekończący się dialog, który dotyczy w kółko tego samego.

Na okładce jest napisane, że J. L. Butler jest bestselerową brytyjską pisarką i aż serce mi krwawi, gdy to czytam, ponieważ jeśli jej pozostałe książki zostały napisane w podobnym stylu, to nie wiem, na jakiej podstawie został jej nadany ten tytuł. Pamiętajcie, by nie wierzyć we wszystko, co znajduje się na okładce.

W „Nigdy cię nie opuszczę” brakuje mrocznego klimatu, a wątek przewodni został stłumiony przez powieść obyczajową. Nie dostrzegłam też obsesji, którą Francine miała darzyć Martina. Kobieta ta jest jedną z tych irytujących postaci, którymi czytelnik ma ochotę potrząsnąć. W pewnym momencie jakby zapomniała w ogóle o toczącym się śledztwie, jej myśli krążyły wyłącznie wokół układania sobie życia z biznesmenem. Zagadka co prawda jest, ale nie jest zbyt trudna i łatwo można odgadnąć jej rozwiązanie. Samo zakończenie jest płytkie i ekspresowe. Przez całą długość książki czekałam, by choć jej finał był spektakularny, ale nic z tego.

Ode mnie ta powieść dostaje trzy razy nie: za całą historię, za styl autorki oraz za wszechogarniającą nudę.

"Nigdy cię nie opuszczę" to thriller, który miał przeniknąć mnie do głębi, wstrząsnąć moim światem i zaskakiwać na każdej stronie. Jednak to, co otrzymałam znacząco odbiegało od zapewnień na okładce.

Chciałabym móc napisać coś pozytywnego o tej książce, ale zawiodłam się na całej linii. Na plus to ciekawa fabuła, która rzeczywiście może się podobać, jednak nie w takim wydaniu. Nie wiem czy to wina tłumaczenia, czy też taki jest styl tej autorki. Brakowało mi tu emocji i akcji. Dwie rzeczy, bez których książka nie jest w stanie mi się spodobać. A tak bardzo czekałam na tę elektryzującą historię, która miała pozostawić mnie w osłupieniu. Książka opiera się na nużącym i przeciągniętym śledztwie oraz głównej postaci, czyli zakręconej pani prawnik, która zmaga się z chorobą dwubiegunową. Dodatkowo autorka serwuje nam tajemny romans i jeszcze bardziej zagadkowe zniknięcie żony klienta Francine. Co prawda zakończenie mnie zaskoczyło, bo od samego początku obstawiałam na inny koniec, ale poza tym nie doszukuje się w niej innych zalet. Potencjał miała ogromny, nie czytałam nigdy tak skonstruowanego thrillera, a pomimo to nie jestem do niego przekonana. Niestety, lektura tej powieści nic nie wniosła w do mojego życia, a była po prostu zwykłą powieścią, którą przeczytałam w wolnym czasie. Zapowiadała się świetna lektura, thriller z wątkiem romansu, czyli połączenie może i kontrowersyjne, ale ja bym się w nim całkiem dobrze odnalazła, dlatego też oczekiwania miałam duże. Ostatecznie wyszło jak wyszło. Brakowało mi w niej tego zapowiadanego dreszczyku emocji, dynamicznej akcji i bardziej wyrazistych bohaterów, bo choć Francine to ciekawie wykreowana postać, to reszta, która odgrywała równie ważną rolę są tacy bez charakteru. Trudno też przez tę książkę przebrnąć, każda strona sprawiała mi duże trudności, a chciałam ją skończyć, żeby przekonać się czy warto poświęcić jej czas czy też nie. Wniosek? Strata czasu to nie była, ale zdecydowanie wolałabym przeczytać inną książkę.

Jeśli macie na oku inną książkę, która czeka na swoją kolej, to "Nigdy cię nie opuszczę" możecie odłożyć na później. Nic ważnego Wam nie umknie, a przeczytacie książkę, którą być może lepiej odbierzecie. Mam nadzieję, że to ostatnia ze słabszych książek, które przeczytałam, bo ostatnio nie mam szczęścia.

Wielka szkoda, że rewelacyjnie zapleciona intryga thrillera popsuta została irytującym klimatem obyczajowej opowieści. Tak jak bardzo wkręciłam się w kryminalną odsłonę powieści, tak za nic nie mogłam przełknąć miałkiej romansowej historii. Uproszczone i spłycone nuty obsesji miłości, oparte na wytartym schemacie bogatego samca alfa i uległej kobiety, zafascynowanej nie tyle jego intelektem, co ciałem.

A przecież kluczowa postać powieści jest wykształconą osobą, odnoszącą znaczące sukcesy w zawodzie prawnika, może nieco zakompleksioną, ale znającą własną wartość. Nie wystarczy napisać, że gorące uczucie, którym obdarza kochanka ją zaślepia, ono ją całkowicie zmienia, skazuje na bezmyślność i marionetkowość. Rozumiem przesłanie płynące z jej skomplikowanej osobowości, dwubiegunowej choroby, ale żeby być aż tak niezdecydowaną i pełną sprzeczności osobą, to już sobie nie wyobrażam. Francise Day ma trzydzieści siedem lat, a wciąż sama do końca nie wie, ani czego chce i pragnie, ani co będzie dla niej dobre i słuszne. Sprowadza na siebie kłopoty, podejmuje irracjonalne decyzje, pozbawione logicznego wyjaśnienia i sensu. Profesjonalizm wyciekł z jej repertuaru szybciej niż można było się spodziewać. Mam wrażenie, że nawet sama główna bohaterka była zdezorientowana i zaskoczona skalą naruszenia moralnych wzorców i etycznych zasad zawodu. Przyznam, że trudno było mi zrozumieć skalę jej głupoty i egoizmu.

Romansowe odcienie thrillera nie wybrzmiewały przekonująco, ale za to pomysł na intrygę uznaję za ciekawy i zajmujący. Wielokrotnie łapałam się na tym, że snuję frapujące przypuszczenia i dokonuję złożonych interpretacji. Detektywistyczna zagadka, wcale nie tak łatwa do rozwikłania w ostatecznej odsłonie, choć kilka jej elementów jest przewidywalnych na wczesnym etapie książki, nieoczekiwane zwroty akcji, nieźle mieszające w scenariuszu zdarzeń, podkręcające napięcie, a także pakiet tajemnic i sekretów, pozornie pozostających w ukryciu, a jednak domagających się ujawnienia i rozgryzienia. Dobrym kąskiem okazały się też echa traum przeszłości, determinujące charakter, postawy i zachowania bohaterów. Jeśli lubicie klimat ponurego i zalanego deszczem Londynu, również odbierzecie to jako atut powieści. Zamęt i destabilizacja panują w życiu Fran po pojawieniu się klienta Martina Joya, geniusza finansowego, prezesa prężnie działającej firmy. Z każdym dniem mroczna atmosfera zagęszcza się, tu już nie chodzi o zawirowania na pewnym etapie życia, ale o równowagę psychiczną, poczucie bezpieczeństwa i ratowanie kariery.

bookendorfina.pl