Okowy przeznaczenia. Tom I - Armia cieni

Książki jest ciekawa, ale troszkę wolno jest poprowadzona akcja. Postacie potrafią dużo rozmyślać, jakby kalkulowały plusy i minusy danej sytuacji. Nie odpowiadają jednoznacznie, jakby zawsze chcieli zostawić sobie wolną furtkę w razie, gdyby coś poszło nie tak. Niekiedy bezgranicznie komuś ufają, tylko dlatego, że ktoś kogoś gdzieś polecił. Nie lubią odpowiadać konkretnie, czułam, że nie chcą się ze wszystkiego tłumaczyć. Lubią, kiedy ich decyzje traktuje się niepodważalnie. Będąc na szczycie władzy, nie każdy liczy się z ludźmi niższej rangi. Jakby uważali ich za roboty, którzy mają wykonywać ich polecenia i już. Jednak jeśli ktoś przejmuje się tymi niższymi rangą, to robi to bardzo ogólnikowo. Jakby liczył się fakt, że najważniejsza jest pomoc, ale jaka, to tak średnio jest sprecyzowane. Rytm książki jest stonowany. Jakby cokolwiek robili, choćby mówili, że się męczą, to jednak nie na tyle, by faktycznie zmęczeni byli. W większości każdy rozdział ma trzy do czterech kartek. Ich początek zawsze zwiastował nową opowieść, jakby innej osoby i kończył się dwuznacznie. Nieraz dawał do myślenia, a czasami był stwierdzeniem faktu. Książkę czytałam prawie przez trzy dni i gdy tylko do niej wracałam, opowieść była na mnie otwarta. Poznawałam jej jednostajny rytm i czułam jakbym wróciła do domu, gdzie wszystko było mi dobrze znane i bezpieczne, choć przecież opowieść wcale taka nie była. Bohaterów najbardziej chyba zbulwersował fakt, że władzę miała przejąć niedoświadczona według nich dziewczyna. Robili podchody, knuli intrygi, byleby tylko obalić ją z tej władzy. Posiadali magiczne moce, które wykorzystywali nie tylko do walki. Z biegiem książki poznawaliśmy ich po kolei, by później złączyli się w jedną opowieść. Chyba do samego końca nikt nie zdawał sobie sprawy z tego, że główna bohaterka wcale nie była taka słaba. Znacznie przewyższała ich inteligencją i potrafiła być twarda oraz stanowcza. Nie bała się wyzwań, tylko potrzebowała je godnie przemyśleć. Jest to powieść wielowątkowa, gdyż każdy ma swoją historię, życie prywatne i tajemnicę. Jest to tom pierwszy i zapewne dlatego dużo było tutaj opisów postaci oraz miejsc. Nieco podobna do tej książki jest Księżniczka Popiołu, dlatego fanom tej serii bardzo polecam przeczytać tą książkę. Wielbiciele fantastyki, walki oraz magii będą tutaj zadowoleni:-)

Walka w słusznej sprawie często wymaga poświęceń, które nie zawsze przyniosą zwycięstwo. Natomiast próbować zawsze trzeba, gdyż później możemy żałować, że mieliśmy szansę na wygraną, ale z niej nie skorzystaliśmy. Niestety nie każdy jest gotów stawić czoła danemu problemowi ponosząc przy tym wiele, niekiedy bolesnych strat. Jednakże zwycięstwo sprawi, że będziemy silniejsi i odważniejsi podczas kolejnych wyzwań, z którymi będzie się trzeba zmierzyć.

Zarys fabuły

W książce przenosimy się w inny świat, w którym władcą jest król mający pod sobą Armię dowodzoną przez Generała Pramma oraz Królewski Łuczników, na której czele niedługo po śmierci dotychczasowego Dowódcy stanęła Selene Releri, której ojciec niegdyś również dowodził Królewskimi. Kobieta będzie musiała zaskarbić sobie przychylność podwładnych, a jednocześnie nie dać się wciągnąć w podstępne gierki Pramma, który od dawna pragnął przejąć władzę nad Łucznikami. W międzyczasie do miasta przybywa Nidriel i Shael rodzeństwo Luthiana, który jest paladynem uczącym się na egzorcystę. Dziewczyna dostała się do szkoły magii, będąc całkowicie nieświadomą mocy, którą w rzeczywistości posiada, a Shael nawiązuję współpracę z grupą przestępczą Crestis, dzięki swym nadzwyczajnym umiejętnościom docenionym przez nich. Demon Bahal będzie chciał odzyskać moc, by przejąć władze nad światem. Jakie trudności i wyzwania będzie musiała pokonać Selene będąc Dowódcą Królewskich Łuczników? Kto okaże się zdrajcą i stanie po stronie Bahala? W jaki sposób bogini Nehebe pomoże swoim wyznawcom? Jak będzie wyglądać walka i jakie będą jej skutki? Jakie relacje połączą poszczególnych bohaterów? O tym w książce „Okowy przeznaczenia. Tom 1 – Armia Cieni” autorstwa Marii Tomczak.

Odczucia

Autorka zdecydowała się na ciekawe połączenie gatunku fantasy z szeroko pojmowaną problematyką z zakresu obyczajowości naszych czasów. Raczej rzadko spotyka się książki w której mamy wymyśloną krainę pełną różnego rodzaju rycerzy i magów, a jednocześnie ich problemy natury prywatnej są praktycznie tożsame z tymi które dotyczą wielu z nas. Wśród nich m.in. możemy wyróżnić zakazaną miłość kobiety do paladyna, związki lesbijskie, narażenie duchownych na pokusy cielesne, zdrada na wyższych stanowiskach w kręgach władzy i wiele innych. Całość pomimo mnogości pobocznych wątków nadaje książce niepowtarzalny charakter i jeszcze bardziej zachęca do lektury. Natomiast chciałbym zwrócić uwagę na jeden błąd, który jest dosyć ważny. Otóż Shael i Nidriel w książce za każdym razem są przedstawiani, jako rodzeństwo przyrodnie. Jednakże pomimo więzi jakie łączą jej rodziców z Shaelem, nie ma w tym wypadku mowy o spokrewnieniu między nimi, gdyż mężczyzna jest synem pierwszej żony ojca Nidriel, ale jego już nie, a co za czym idzie są oni rodzeństwem przybranym, natomiast przyrodnim bratem jest tylko Luthian i to dla ich obojga. Niemniej taki błąd nie wpływa znacząco na bieg akcji pod warunkiem, że czytelnik uważnie będzie ją śledził, bo dzięki niej znajdzie odpowiedzi dotyczące powstawia ich rodziny.

Podsumowanie

Książkę czytało mi się z dużą przyjemnością, a ciągle niezwalniająca akcja dostarczała mi przeróżnych emocji z dreszczykiem włącznie. Pozycja nie posiada zbędnych opisów, a wszelkie sceny dotyczące sfer intymnych są delikatnie zobrazowane bez żadnych, większych szczegółów. Zakończenie historii jest dosyć wzruszające i zaskakujące, a przy okazji zostawia furtkę autorce na kontynuację serii, która mam nadzieję będzie równie interesująca. Okładka przedstawiająca kruki w ciemnym lesie nawiązuje do treści i dzięki swej kolorystyce przykuwa wzrok potencjalnego odbiorcy. Gorąco polecam pozycję wszystkim czytelnikom, nie tylko tym uwielbiającym fantasy, gdyż w tym wypadku mamy piękną historię dotyczącą walki dobra ze złem, która oprócz głównego wątku porusza też szereg życiowych problemów dotyczących jej bohaterów, a wszystko to otoczone jest tajemniczą magią.

„Okowy przeznaczenia” to książka, która ze względu na ilość bohaterów nie jest łatwą lekturą. Ale nie oznacza to, że jest nieciekawa. Wręcz przeciwnie. Postacie są różne pod względem charakteru i niezwykle barwne. Podobnie stworzony świat. Jak już się w nim odnajdziemy to nie chcemy go opuszczać.

Autorka zabiera nas do stolicy Królestwa Sargetii, Issilion. Panuje w nim spokój, ład i porządek. Wszystko to za sprawą Bogini Nehebe. Jednak nic nie trwa wiecznie i nad Issilion zbierają się ciemne chmury. Przybywa Bahal, który upomina się o dusze nieszczęśników. Czy Bogini będzie potrafiła poprowadzić swój lud? Kim okaże się zdrajca? Kim jest Selene i jaką rolę odegra w tej wojnie?

Autorka w bardzo ciekawy sposób przedstawiła życie mieszkańców Królestwa Issilion. Bohaterowie są bardzo zróżnicowani. Moją ulubienicą stała się Selene, która została przez Panią Marię osadzona na męskim stanowisku. Była ona bowiem Dowódcą Wojsk Królewskich. Bohaterką wykazała się niezwykłą odwagą i siłą w starciu ze złem.

Język jakim się posługuje autorka nie jest może najłatwiejszy i trzeba bardziej skupić się na czytanym tekście by nie pogubić się, ale jak już się przyzwyczaimy do stylu pisania, to czyta się naprawdę dobrze.

Fani fantastyki myślę, że będą usatysfakcjonowani. Książka porywa swoją akcją od samego początku. Na uwagę zasługuję również wplecenie nazw japońskich demonów czy wykorzystywanie magii, nie koniecznie w dobrej sprawie.

„Okowy przeznaczenia” to pierwszy tom cyklu „Armia cienia”, który bardzo polecam. Ja już nei mogę doczekać się kolejnego tomu.

Czarne chmury na horyzoncie.

Jeśli lubicie fantastyczne wędrówki po nowych światach i krainach, to dobrym pomysłem może być dla Was nieco bliższe przyjrzenie się Królestwu Sargetii - wykreowanej przez Marię Tomczak krainie, w której znane literackie motywy przeplatają się z nowymi, czyniąc z tej utrzymanej w klimacie fantastyki lektury mieszankę wyjątkową, intrygującą i trzymającą w napięciu aż do samego końca... odwiecznej walki ze złem (której, rzecz jasna, nie mogło tu zabraknąć). Oto "Okowy przeznaczenia" - pierwszy tom cyklu "Armia cieni".

Issilion – stolica Królestwa Sargetii – zdaje się być spokojnym miejscem. Każdy tu zna przydzieloną mu rolę i stara się ją wypełnić jak najlepiej – dla wspólnego dobra. Jednak i nad to miasto nadciągają ciemne chmury... Albowiem dobro nigdy nie zwycięża na zawsze, a zło, nawet pokonane, zawsze liże rany w jakiejś norze i, prędzej czy później, znów próbuje szczęścia. Tak będzie i tym razem.

Sargetia to przykład miejsca, które z jednej strony łączy znane nam realia średniowieczne z nieodłączną na kartach na fantastyki magią, do których autorka dodaje domieszkę dalekowschodnich motywów - aż dziw, jak wspaniale komponują się one z całą resztą! Takich dalekowschodnich elementów będzie w książce naprawdę sporo - będą to m.in. nazwy geograficzne takie jak Issa czy Buson, czy też japońskie nazwy demonów (Shiryo, Mononoke), a nawet przyświecające pewnym bohaterom elementy żywo przypominające kodeks bushido.

Opisując świat autorki nie sposób nie wspomnieć także o magii. W stolicy trzeba się bowiem liczyć także z potęgą jednej z najlepszych szkół magii w całym Królestwie – Gilmyaru. Jej adepci posiadają niebagatelne umiejętności, jednak ich motywacje, lojalność i umiejętności zostaną wystawione na nie lada próbę. Wróg nie tylko czai się bowiem za bramami miasta, ale także zaczyna przenikać w szeregi tych, których lojalności nie było dotąd powodu podawać w wątpliwość...

Czy bogini Nehebe przemówi do swych wyznawców? Czy Bahal upomni się o dusze nieszczęśników? Jaką rolę w wojnie odegra Selene – Dowódca Wojsk Królewskich, pierwsza w historii kobieta na tym stanowisku? Czy niespotykane dotąd moce, które ujawniły się w niczego nieświadomej Nidriel, doprowadzą dziewczynę do zguby? Czy paladyni są w stanie stawić czoła złu? Czy Issilion przetrwa? Zdrajca jest tuż za bramą miasta...

Istotnych elementów książki jest tak wiele, że nie sposób wymienić ich jednym tchem. To zresztą zapewne zabieg celowy - pamiętajmy bowiem, że "Okowy przeznaczenia" to pierwszy tom cyklu, a więc historii, która została zaplanowana na kilka kolejnych odsłon, w trakcie których dowiemy się znacznie więcej. I myślę, że na to "więcej" warto będzie czekać.

https://cosnapolce.blogspot.com/2022/10/okowy-przeznaczenia-maria-tomczak.html