Radium Death. CD

William Elliott Whitmore, którego twórczość określana jest mianem korzennej muzyki folkowej, znany z niezbyt częstych, ale przy tym zapadających w pamięć solowych nagrań, w których jego głosowi towarzyszy nie wiele więcej niż banjo i gitara akustyczna, w zeszłym roku przystąpił do pisania piosenek z nieco innym nastawieniem. Celowo chciałem zrobić coś innego pod względem dźwiękowym, bardziej wykorzystując gitarę elektryczną i z nieco większą rolą innych instrumentów. Chciałem stworzyć bardziej zespołową płytę. Dorastając na rodzinnej farmie w Iowa, inspirując się twórczością The Jesus Lizard, Bad Brains i Minutemen, Whitmore tworzył nowe piosenki pomiędzy karmieniem zwierząt, a pielęgnowaniem roślin. Co tydzień, przez dwie godziny podróżow...

Po doskonale przyjętym albumie "Animals In The Dark", niestrudzony bard uzbrojony w swe nieodłączne banjo z pasją i słusznym gniewem piętnuje postępującą dewastację dziewiczej przyrody Ameryki.

Kolejny poruszający swą bluesową proweniencją album osadzonego głęboko w tradycji południa USA wokalisty i gitarzysty Williama Elliotta Whitmore`a ze stanu Iowa, który równie dobrze czuje się w przestrzeni bluesowo-folkowej, jak i w rewizjonistycznym punk rocku.

"Każda z piosenek stanowi osobny kościół i gdy już się do niego wejdzie, nie pozostaje nic innego jak usiąść. Nie spodziewajcie się tu osądów, znajduje się on poza terytorium sędziów". To było pierwsze wydawnictwo Whitmore'a. Dwudziestopięcioletni bard zwykł grać wówczas koncerty z Ten Grand. Przez parę lat w trasie z nimi, pełniąc funkcję roadiego i odpowiedzialnego za distro, jako że ich koncerty miały skłonności do kończenia się po upływie 20 minut wypełnionych wściekłym hard-core'm - Will zaoferował się jako "czynnik łagodzący". Skonfudowana post hard-core'owa młodzież, której bluesowe piosenkarstwo Whitmore'a nie mieściło sie w plecakach potrzebowała trochę czasu, aby oswoić się z nienaturalnie dojrzałym głosem Williama, szczęśliwie w...