Różaniec ze św. Elżbietą od Trójcy Świętej

„Odmawiajcie codziennie różaniec”. Te słowa Najświętsza Panna powiedziała do trojga dzieci z Fatimy. Gdy Maryja objawiła się im po raz pierwszy, z Jej prawego ramienia zwisał sznur perłowych paciorków zakończony krzyżykiem.W każdym z sześciu objawień Matka Boża wspominała o różańcu i zachęcała do jego odmawiania. Podczas szóstego i ostatniego objawienia ujawniła swe imię. Oznajmiła:„Jestem Matką Bożą Różańcową” Rolą matki jest uczyć swoje dzieci. Również Maryja, nawołując do odmawiania tej modlitwy, uczy nas rozważać, medytować niejako Jej sercem tajemnice z życia Jej samej, jak również Jej Syna, Jezusa Chrystusa. Niechaj te rozważania, oparte na tekstach z dzieł mistyka Karmelu św. Jana od Krzyża, sprawią, że będziemy mogli powt...

Teresa od Dzieciątka Jezus kochała Maryję za Jej pokorne i ukryte życie, za to że doświadczyła od Niej matczynej opieki. Po śmierci ziemskiej mamy to właśnie Maryję prosiła, by odtąd była jej Mamą. Jak my najlepiej możemy wyrazić miłość do Maryi? Zwracajmy się do Niej z czułością słowami, którymi pozdrowił Ją Archanioł Gabriel w czasie zwiastowania. Rozmyślajmy nad tajemnicami życia Maryi i Jezusa

Nowenna zawiera krótki życiorys bł. Elżbiety, rozważania nowennowe oraz kilka modlitw błogosławionej, w tym najważniejszą jej modlitwę – do Trójcy Przenajświetszej.

Święty Rafał Kalinowski przeżywał z Maryją wszelkie radości i smutki, całe swoje życie. Choć to życie nie było usłane różami i nie brakowało w nim bolesnych chwil, to zawsze wierzył w Bożą Opatrzność, która nieprzerwanie czuwała nad nim i bezpiecznie przeprowadzała go przez ciemne doliny życia. Tej wiary pełnej ufności i zawierzenia uczyła go właśnie Maryja, która była dla niego Siostrą i Matką.

Zelia i Ludwik Martin doświadczali chwil radosnych, bolesnych, chwalebnych, ale nade wszystko zwykłych, codziennych zmartwień. Potrafili przeżywać je z Bogiem, więc cokolwiek ich spotkało, nie powodowało oddalenia od Stwórcy, lecz stawało się drogą do świętości. Święci Małżonkowie z wysokości nieba uczą nas tak przeżywać codzienność, by stała się sztuką dobrego, świętego życia.

Święty Józef całe swoje życie poświęcił Jezusowi i Maryi, Jego Matce. Był Im całkowicie oddany, podejmując każdego dnia zarówno codzienne obowiązki, jak i niespodziewane wyzwania, by zażegnać rozmaite niebezpieczeństwa grożące Świętej Rodzinie. Módlmy się wraz z nim, bo ma udział w każdej z tajemnic Ich życia. Niech ta prosta modlitwa, która uczy trwania w ciszy i nasłuchiwania głosu Boga, pobudzi nas również do ufności we wstawiennictwo świętego Józefa.

Św. Charbel Makhlouf był zakonnikiem, pustelnikiem żyjącym w Libanie w XIX wieku. Już za życia za jego wstawiennictwem działy się liczne cuda. Po śmierci okazało się, że jego ciało nie rozkłada się, a w dodatku wydobywa się z niego tajemniczy płyn, który ma właściwości uzdrawiające. Do jego grobu rychło zaczęli ściągać pielgrzymi, wśród których zanotowano tysiące uzdrowień. Kult otaczający libańskiego mnicha został ostatecznie usankcjonowany przez bł. Pawła VI, a jego popularność dawno już przekroczyła granice jego ojczyzny, sięgając także i Polski. W tej książeczce znalazły się rozważania tajemnic różańcowych inspirowane życiem i myślami świętego Charbela, który zawsze starał się wiernie naśladować Jezusa Chrystusa i Jego Matk�...

Boimy się cierpienia, gdyż ono ujawnia, że nie jesteśmy samowystarczalni. Sprawia, że wpadamy w rozpacz i w przepaść swojej nędzy i grzechu. Paradoksalnie na dnie tej przepaści spotkamy kochającego Boga, który na nas czeka. To właśnie tam, na dnie dokona się boskie zderzenie, kiedy to przepaść naszej nicości znajdzie się twarzą w twarz z Przepaścią miłosierdzia, niezmierzoności wszystkiego – Boga.

„W różańcu kryje się wiele łask, w różańcu kryje się wiele darów, w różańcu kryje się wiele dróg pozwalających ujrzeć Bożą miłość”. – fragment Wiele osób nie potrafi połączyć modlitwy różańcowej z Adoracją Eucharystyczną. Carver Alan Ames, autor książki Oczami Jezusa, zyskał szczególny stosunek do tej modlitwy dzięki mistycznym wizjom wskazującym na głęboki związek różańca i Najświętszej Eucharystii. Ta książka pozwoli na nowo odkryć piękno tej modlitwy.

Droga do świętości z Elżbietą. Święta Elżbieta była piękną, uroczą dziewczyną obdarzoną wieloma talentami. Co sprawiło, że postanowiła oddać swoje życie Bogu? Jaka była jej recepta na świętość? Krótkie życie świętej karmelitańskiej mistyczki Elżbiety od Trójcy Przenajświętszej to przykład oddania Bogu wbrew przeciwnościom i cierpieniu. Przyglądamy się odkrywaniu przez Elżbietę powołania do życia w czystości, jej niełatwym relacjom z matką, wewnętrznej walce z trudnym charakterem, a także dowiadujemy się, w jaki sposób, krok po kroku, budowała swoją relację z Bogiem. Życie tej niesamowitej dziewczyny uczy duchowej prostoty i stanowi przykład na to, że nasza świętość kształtuje się w codzienności. W jaki sposób zdać egzamin, prze...

Wszystko się zaczyna z miłosierdzia Twego i na miłosierdziu Twoim się kończyWszelka łaska wypływa z miłosierdzia i ostatnia godzina pełna jest miłosierdzia dla nas. Niech nikt nie wątpi o dobroci Bożej; choćby grzechy jego były jak noc czarna, miłosierdzie Boże mocniejsze jest niż nędza nasza. Jednego trzeba, aby grzesznik uchylił choć trochę drzwi serca swego na promień łaski miłosierdzia Bożego, a resztę już Bóg dopełni.Rozważania różańcowe przygotowane na podstawie fragmentów Dzienniczka świętej Siostry Faustyny. Ułożone w cyklu tygodniowym, koncentrują się na głównych wartościach życia chrześcijańskiego: wierze, nadziei, miłości, miłosierdziu i pokoju. Niezwykle słowa Apostołki Bożego Miłosierdzia stanowią doskonałą pomoc w codzie...

Święty Józef całe swoje życie poświęcił Jezusowi i Maryi, Jego Matce. Był Im całkowicie oddany, podejmując każdego dnia zarówno codzienne obowiązki, jak i niespodziewane wyzwania, by zażegnać rozmaite niebezpieczeństwa grożące Świętej Rodzinie. Módlmy się wraz z nim, bo ma udział w każdej z tajemnic Ich życia. Niech ta prosta modlitwa, która uczy trwania w ciszy i nasłuchiwania głosu Boga, pobudzi nas również do ufności we wstawiennictwo świętego Józefa.

Święta Teresa od Jezusa wprowadza nas w rozważania drogi krzyżowej, którą szedł Pan, byśmy się nie bali iść do nieba wąską drogą, niosąc krzyż swojego życia. Święta radziła, abyśmy też nie wysilali się na wyszukane modlitwy do Zbawiciela, ale wpatrywali się w Niego, aż zapragniemy Go naśladować. Rozważając poszczególne stacje drogi krzyżowej Syna Bożego, zaprośmy Go na drogi naszego pielgrzymowania, zwłaszcza w trudnych chwilach, gdy najbardziej ujawnia się w nas grzeszna i niedoskonała natura ludzka. „To paradoks, ale droga krzyżowa jest drogą do nieba, do wiecznych radości i szczęścia. Kluczem otwierającym bramę niebios jest krzyż”. Fragment wstępu Święta Teresa od Jezusa pomaga nam go przyjąć i umiłować.

Zelia i Ludwik Martin byli przekonani, że tutaj na ziemi niesienie krzyża jest nieodłączną częścią ludzkiej egzystencji. Trzeba jednak zaznaczyć, że nie każde cierpienie staje się krzyżem. Stanie się nim dopiero wtedy, gdy ze swoim bólem pójdziemy pod krzyż Zbawiciela, by tam z wiarą szukać światła, siły i ochłody. W przeciwnym razie cierpienie może być pozbawioną nadziei udręką.

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus przychodziła do Jezusa z każdym bólem, cierpieniem i strapieniem, by patrząc z wiarą, ufnością i miłością na Jego krzyż, prosić o łaskę całkowitego zawierzenia Miłości Miłosiernej. Rozważając kolejne stacje drogi krzyżowej, uczmy się i my takiej postawy.

Świętość wcale nie wyobcowuje nas ze spraw tego świata i nie dystansuje wobec innych ludzi. Nie jest też zaprzeczeniem naszego człowieczeństwa ani ucieczką w iluzję na temat naszej kondycji ludzkiej. Świętość to całkowite zdanie się na Boga. „Powinienem, o mój Jezu, nie gdzie indziej szukać mojej radości i szczęścia, jak tylko w Tobie, ale, niestety, odsuwam od siebie cierpienia...”

Bóg dopuszcza na nas trudy, cierpienia, oschłości, ciemności, byśmy podążając wytrwale tą drogą, mogli się z Nim spotkać. Właśnie tam On na nas czeka, pragnie nam pomóc, wlać w nasze serca otuchę i przypominać o swojej bezinteresownej miłości, którą najpełniej ukazał na drodze krzyżowej. Miłość jest światłem, które rozświetla największe ciemności, dodaje skrzydeł i sił, by iść dalej mimo upadków.

Boimy się cierpienia, gdyż ono ujawnia, że nie jesteśmy samowystarczalni. Sprawia, że wpadamy w rozpacz i w przepaść swojej nędzy i grzechu. Paradoksalnie na dnie tej przepaści spotkamy kochającego Boga, który na nas czeka. To właśnie tam, na dnie dokona się boskie zderzenie, kiedy to przepaść naszej nicości znajdzie się twarzą w twarz z Przepaścią miłosierdzia, niezmierzoności wszystkiego – Boga.

Mariam Baouardy, znana jako Mała Arabka, wiedziała, że uniżenie, pokora i małość są niezbędne, by stawić czoła największym przeciwnościom. Wtedy pozwalamy Bogu działać w nas i przez nas, zwyciężając Jego mocą. Siostra Maria w wielu listach, zwłaszcza do osób świeckich, pisze o sobie po prostu: „Ukrzyżowana”. Siły do mężnego znoszenia cierpienia czerpała jak widać od Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego.