Autor | Tomine Adrian |
Wydawnictwo | Kultura gniewu |
Rok wydania | 2022 |
Liczba stron | 146 |
Format | 1.5 x 2.2 cm |
Numer ISBN | 978-83-67360-12-8 |
Kod paskowy (EAN) | 9788367360128 |
Wymiary | 14 x 21 mm |
Data premiery | 2022.10.19 |
Data pojawienia się | 2022.10.19 |
Dostępna liczba sztuk | |
---|---|
Dostępność całkowita | 78 szt. |
Dostępność w naszym magazynie | 1 szt. (realizacja już jutro) |
Dostępność w punktach Bonito |
---|
ul. Jagiellońska 4 (przecznica ul. Wolności) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
ul. Dmowskiego 12 (obok stacji Gdańsk Wrzeszcz) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
ul. Staromiejska 6 (50 m od Rynku) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
ul. Piotrkowska 193 (200 m od Politechniki Łódzkiej) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
al. Komisji Edukacji Narodowej 51 (skrzyżowanie z ul. Płaskowickiej) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
al. Komisji Edukacji Narodowej 88 (Ursynów - metro Stokłosy) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
al. Niepodległości 54 (przy stacji metro Wierzbno) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
ul. Chmielna 4 (50 metrów od ul. Nowy Świat) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
ul. Czapelska 48 (200 m od ronda Wiatraczna) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
ul. Kondratowicza 37 (blisko Szpitala Bródnowskiego) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
ul. Pańska 96 (300 m od ronda Daszyńskiego) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
ul. Powstańców Śląskich 3 (obok restauracji McDonald's) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
ul. Stawki 8 (450 m od CH Arkadia) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
ul. Wspólna 27 (przecznica Marszałkowskiej) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
ul. Żeromskiego 1 (przy stacji metra Słodowiec) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
al. Armii Krajowej 12 (Budynek Centrum AB) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
ul. Jedności Narodowej 122 (blisko Parku Słowiańskiego) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
ul. Plac Grunwaldzki 25 (w budynku Grunwaldzki Center) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
ul. Ruska 2 (przy Placu Solnym) | Zamów i odbierz 2024.04.26 |
Darmowa dostawa już od 299,00 zł
Jeśli ktoś miałby rzetelnie opowiedzieć słowem i kreską o codzienności życia autora komiksów, to tym kimś musiałby być Adrian Tomine - wybitny, uznany i przede wszystkim dysponujący niezwykle intrygującym spojrzeniem na otaczającą nas rzeczywistość, amerykański twórca komiksów. Jako słowo się rzekło, tak i się stało, gdyż oto mamy przyjemność poznać dziś w naszym kraju znakomity album tego autora pt. „Samotność komiksiarza”. Tytuł ten ukazał się nakładem Wydawnictwa Kultura Gniewu.
To biografia - intymna, na wpół komediowa, na wpół gorzka, ale przy tym i niezwykle prawdziwa opowieść o świecie twórców komiksów. To właśnie na jej stronach poznajemy pierwsze, dziecięce fascynacje komiksem autora, obserwujemy przełomowy i dość dramatyczny moment w życiu, w którym podejmuje decyzję o tworzenia komiksów, jak i wreszcie śledzimy jego kolejne lata kariery - w głównej mierze usłane rozczarowaniami, upokorzeniami i tytułową samotnością. Jednakże gdzieś w końcowych kadrach pojawia się niezwykły przebłysk optymizmu, który ukazuje piękno i wartość bycia komiksiarzem...
Jeśli miałabym określić jednym słowem tę komiksową opowieść, to użyłabym określenia „wybitny”. Jest to bowiem dla mnie dzieło wybitne pod względem intrygującej fabuły, niezwykle odważnego i zarazem ironicznego spojrzenia autora na własne życie, zaserwowanej nam tu całej gamy rozmaitych emocji - od tych najbardziej radosnych, po te niezwykle gorzkie, jak i wreszcie pod kątem pięknej, stylizowanej na notatki i zapiski, ilustracyjnej szaty. To wielka literatura komiksu, którą w mej ocenie docenimy w jeszcze większym stopniu za lat kilka...
Adrian Tomine postawił tu na prostotę i logikę chronologicznej relacji, prowadząc nas przez swoje życie i swoją komiksową twórczość. I to wydaje się być najlepszym możliwym wyborem, który z jednej strony upraszcza odbiór tej historii, z drugiej zaś ukazuje dokładnie wszystko to, co powinno się w niej znaleźć. Pierwsze rysunki i pierwsze komiksy, nadzieja z pojawieniem się na wielkim konwencie, rozczarowania brakiem zainteresowania ze strony czytelników oraz omyłkowego wzięcia go za innego twórcę, czy też wreszcie koszmar trudnych i powtarzających się wciąż pytań podczas czytelniczych spotkań - to tylko kilka z wielu barwnych, gorzkich, ale też i naprawdę zabawnych scen, jakie składają się na tę pasjonującą pozycję.
Niezwykłym jest również to nasze spotkanie z osobą autora, którego mamy sposobność poznać tu w bardzo dużym stopniu. Mam tu na myśli jego życie, rodzinę, ale też i całą karierę, która dziś wydaje się być u szczytu, ale wszakże nie zawsze tak było. To również i inne ciekawe wątki, by wspomnieć życiu amerykanów azjatyckiego pochodzenia w Stanach Zjednoczonych (pojawia się kwestia rasizmu), trudzie przebicia się ambitnego twórcy w dobie popularności fantastyki, czy też wreszcie o poznaniu jego wizji tego, czym winna być współczesna, komiksowa sztuka.
Tych ciekawych i niezwykle intrygujących treści dopełniają równie udane ilustracje, które przyjmują postać rysunków na zeszytowej kartce w kratkę, co już w sobie nadaje im niezwykłego charakteru. Cechuje je prosta i zarazem lekka kreska, duża szczegółowość w pierwszym kadrze, niezwykła emocjonalność przekazu oraz piękno połączenia czerni i bieli - dwóch barw, które pasują do tej opowieści wprost idealnie. I cóż tu dużo mówić - to klasa, jakość, talent...
Oczywistym jest to, że po tytuł ten sięgną wszyscy fani komiksu - nie tylko spod ręki Adriana Tomine, ale też i w ogólnym ujęciu komiksowej, ambitnej sztuki. Dla nich spotkanie to będzie wspaniałą ucztą emocji, znaczeń, odniesień do wielkich dzieł i ich autorów, jak i również inteligentnego humoru, którego znajdziemy tu mnóstwo. Jednocześnie jednak komiks ten może zainteresować również te osoby, które nie często sięgają po literaturę komiksu, a dla których to lektura tej pozycji może okazać się bardzo przystępną historią o tym, czym jest komiks, kim są jego twórcy i jak wyjątkową jest ta magia słów, kreski, kolorów.
Autobiograficzna opowieść Adriana Tomine pt. „Samotność komiksiarza”, to absolutna perełka na polu współczesnego komiksu, która zachwyca nas w absolutnie każdym względzie – ciekawi, rozśmiesza, ale też i skłania do wielu ważnych i nierzadko gorzkich refleksji. I jest to w jakimś względzie również piękny hołd dla wszystkich twórców komiksów, za to że są, tworzą i zmagają się ze swoją samotnością, dzięki czemu my możemy cieszyć się niezwykłymi spotkaniami z ich twórczością. Polecam.
Scott McCloud uczył nas czym jest komiks i jak komiks tworzyć. Guy Delisle pokazywał nam pamiętniki – pamiętniki z podróży, z ojcostwa, ale zarazem przy okazji też i z pewnej części procesu twórczego. A teraz Adrian Tomine wchodzi do podobnej rzeki, serwując nam swój pamiętnik, ale pamiętnik skupiony na życiu i codzienności gościa zajmującego się komiksami. I to pamiętnik iście rewelacyjne, ale tego można się było spodziewać po poprzednich komiksach autora.
Od pasjonata, do profesjonalisty. Adrian Tomine chciał rysować, więc rysuje: zawodowo. Rysuje komiksy, ale praca komiksiarza to nie tylko siedzenie nad deską kreślarską, ale i spotkania. Spotkania z kolegami po fachu, z fanami… I ta praca to dostawanie pochwał, ale i mierze się z krytyką. Zmaganie się z własnymi wpadkami i sukcesami. No i dzielnie spraw zawodowych, z życiem rodzinnym.
Trafienie do szpitala może zmienić wszystko. Czy wszystko to, co dotąd robił i osiągnął, ma tak naprawdę jakieś znaczenie? I co teraz?
Tomine potrafi zagrać na emocjach, trącić w sercu nutę, pogrzebać w umyśle, żeby skłonić nas do zastanowienia, do zadumy, znaleźć jakieś elementy, które by nas walnęły. A tym razem pokazuje się nam z zupełnie innej strony. Cała powaga, jaką nas dotąd raczył, zastąpiona zostaje lżejszym, bardziej zabawnym podejściem. Taką nonszalancją, ale też i bardzo osobistym podejściem. W końcu to opowieść o nim, podana nam w formie pełnej dystansu do samego siebie, a zarazem i szczerości. Co nie znaczy, że emocji jest mniej – po prostu są inne.
A jakie? Przede wszystkim dużo tu goryczy, dużo osobistych, może małych, ale dotkliwych tragedii – wyśmiewanie się, porażki, docinki. Jak to tragedie, śmieszą nas, tym bardziej, że nas nie dotykają, a Tomine podchodzi do nich z rezerwą, jakby ilustrował powiedzenie „jeszcze kiedyś będziesz się z tego śmiał” (i śmieje), nie znaczy to jednak, że kąsać nie potrafią. Więc kąsają. A my to przeżywamy, bo każdy z nas zna takie sytuacje, wcale nie musi być komikisarzem, bo to sprawy dotyczące każdego zajęcia, każdego życia i wciągamy się, bo Tomine serwuje nam to w tak znakomity sposób, że inaczej nie da.
Jednocześnie poznajemy tu fascynujący świat życia komiksiarza. Nie samego tworzenia, ale wszystkiego, co się z ta branżą wiąże. Spotkania, wywiady, autografy, rozdania nagród… Czy bilans Tomine’a, autora docenionego, wyróżnianego, wyjdzie chociaż na zero? Czy wszystkie te osiągnięcia i pozytywy zatriumfują i zepchną w cień problemy i niepowodzenia? Będzie ciężko, ale przynajmniej czytelnik wychodzi z tego spotkania z życiem autora bardzo usatysfakcjonowany.
I wizualnie rzecz satysfakcjonuje równie mocno. A na to składa się zarówno szata graficzna, jak i samo wydanie. Rysunki Tomine’a, tym razem bardziej niechlujne, mniej sterylne, bliższe szkicom, ale doskonale pasujące do treści. I po prostu świetnie wyglądające. I mamy tu jeszcze samą edycję: tomik w twardej oprawie, stylizowany na notatnik do tego stopnia, że strony to typowe strony zeszytu w kratkę, w których ktoś narysował komiks, a całość można spiąć gumką wszytą w tylną okładkę, wygląda urzekająco i pięknie się prezentuje.
Czyli Tomine (i Kultura Gniewu) znów dał (dali) radę. Świetny komiks, świetna treść, humor, emocje, nonszalancja i świetne wydanie. Można brać w ciemno.