Tragedie. Tom 1

W późniejszym okresie swojej twórczości Eurypides wprowadził nowe treści i formy do greckiej tragedii, tworząc dramaty, które współcześni badacze nazywają tragikomediami, melodramatami lub tragediami intrygi i rozpoznania. Te niezwykle interesujące dzieła znalazły się właśnie w niniejszym drugim tomie mojego przekładu tragedii Eurypidesa. Prócz nich są w nim również Bachantki, jedyna wśród zachowanych tragedii sztuka oparta na micie dionizyjskim, oraz Rezos, którego autorstwo nie jest pewne. Odchodząc od tradycyjnej poważnej tematyki i formy tragedii, Eurypides z jednej strony niewątpliwie przyczynił się do upadku tego gatunku, lecz z drugiej stał się prekursorem nowej komedii attyckiej oraz przyczynił się do narodzin greckiego romansu. Zmieniając formę...

Ajschylos (525–456) to twórca tragedii greckiej w jej formie literackiej i teatralnej, znany jako jeden z największych poetów religijnych świata, którego interesowały przede wszystkim fundamentalne problemy religijno-moralne, a więc istota bóstwa, sprawy boskiej sprawiedliwości, winy i kary, żyworodnej siły występku oraz problematyka dziedziczenia zbrodni rodowej. Prezentując te fundamentalne prawdy religijno-moralne, ilustrował je przykładami wielkich czynów i wielkich zbrodni, ale znalazł również sposób, by w jego tragediach znalazła odbicie także tematyka z życia zwykłych ludzi: ich nieszczęścia i troski życia codziennego. I tak w jego sztukach mamy świadectwa cierpień dzieci, kobiet i ludzi starych, Greków i obcych, migrantów i tułaczy; wszystkich dotk...

Oresteja jest uznawana powszechnie za jedno z najwybitniejszych arcydzieł literatury światowej. Ta jedyna trylogia wśród zachowanych tragedii greckich jest z jednej strony szczytowym osiągnięciem Ajschylosa jako poety oraz rozwinięciem i podsumowaniem jego wcześniejszych innowacji w zakresie techniki dramatycznej i teatralnej, a z drugiej wyznacza dla następców nowe drogi rozwoju tragedii. Ajschylos jest też dla odbiorców jego dzieła nauczycielem, wskazując między innymi, że mądrość i wiedzę zdobywa się cierpieniem i trudem, a występku i zbrodni unika, przestrzegając prawa, na którego straży stawia trybunał „złożony z nieprzekupnych, prawych i bezstronnych obywateli”, którym przewodzi Pallas Atena, uosobienie ducha ateńskiej demokracji i wykonawczyni woli...

Tom zawiera najnowsze polskie przekłady i nowe opracowania czterech tragedii Sofoklesa dokonane przez Roberta R. Chodkowskiego, badacza antycznego teatru i tragedii greckiej, profesora zwyczajnego KUL. Sofokles (495-4O5 przed Ckr.) jest przedstawicielem starożytnej tragedii greckiej w okresie jej szczytowego rozwoju. Sztuki Sofoklesa, już wówczas uznane za arcydzieła, zachowały nieprzemijającą wartość, a ich uniwersalna tematyka jest do dziś aktualna, mimo upływu niemal 2500 lat od ich powstania. Odnosi się to również do dramatów, których przekłady znajdują się w niniejszej publikacji. Aj os ukazuje dramat człowieka niedocenionego przez tych, z którymi dokonał wspaniałego dzieła. Doprowadza to tytułowego bohatera do samobójczej śmierci. Taka jest cena jego reha...

Jain Gately (ur. 1965), brytyjski historyk kultury, a także powieściopisarz, w sposób rozległy jak jeszcze nikt dotąd opisał nader ważną rzecz w ludzkiej kulturze: picie napojów alkoholowych. Imponujący zamysł autora - historia raczenia się trunkami od Sumerów po Bridget Jones i singielki - przybrał w tym tomie postać niezwykłej opowieści pełnej swady i humoru. Alkohol pito w zamierzchłych czasach z powodów rytualnych, obyczajowych lub po prostu po to, żeby się upić. Kultura picia (lub jej brak) pozwala różnicować cywilizacje według stopnia dzikości, powagi i umiaru. Historię tego, jak i co pito, Gately ukazuje w ścisłym związku z charakterem odnośnej epoki, jest to więc dla czytelnika także krótka historia dziejów powszechnych. Zapewnia mu kompendium w...

W dwudziestej już powieści ze znanego i cenionego cyklu komisarz Guido Brunetti zostaje wezwany późną porą na służbę z powodu śmierci starszej samotnej kobiety. Choć na zwłokach są ślady walki, lekarz sądowy stwierdza, że przyczyną zgonu ponad wszelką wątpliwość był zawał serca. Wygląda więc na to, że Brunetti powinien umorzyć śledztwo, bo nie ma żadnej kryminalnej zagadki do rozwiązania. A jednak komisarz nie potrafi pozbyć się uczucia, że ktoś mógł doprowadzić zmarłą kobietę do zawału, że być może stała się ona obiektem gróźb. Rozmowy z małomówną zakonnicą z domu starców, w którym ofiara pracowała jako wolontariuszka, z jej synem i młodszą sąsiadką nie rozwiewają wątpliwości Brunettiego. Z pomocą wiernego inspektora Vianella...

Poetycka wizja Litwy lat 1811 i 1812, spisana przez Adama Mickiewicza dwie dekady później, na emigracji w Paryżu. Opus magnum poety i jego ostatni duży utwór. Przez kolejne pokolenia Polaków uważany za epopeję narodową, Pan Tadeusz (1834) nie przestaje zachwycać. Olśniewa nie tylko kreacją świata, złożonego z obrzędów, obyczajów, rytuałów i konwenansów kultury szlacheckiej, lecz także językiem poetyckim i artyzmem formy. Nie ma w tym poemacie zbędnej frazy, nieznaczącego bohatera, nieistotnej sceny, niewymownego gestu. Wszystko tworzy świat idealny, żywo oddziałujący kolorem, smakiem i dźwiękiem na zmysły czytelnika.

Pewnego dnia postanowiłeś, że zostaniesz filmowcem: reżyserem, operatorem, scenarzystą. Dziś mija dziesiąta rocznica od tego postanowienia, a Ty wciąż jesteś w tym samym miejscu. Prace filmowe, których dokonałeś w tym czasie, nie zdobyły wymarzonych nagród. Nikt nawet nie pamięta, że istnieją, za wyjątkiem kochanej mamy i starych przyjaciół. Kariera filmowa Twoich kolegów i koleżanek, rozwija się w najlepsze, a Ty siedzisz w domu i oglądasz ten sam, ulubiony film, pytając siebie – „dlaczego nie mogę robić takich filmów, jak ci najlepsi, przecież czuję, że to potrafię”. Ta książka ma na celu otworzenie Twojego artystycznego umysłu. Jest to podróż w głąb siebie, by dotrzeć i uwolnić zamkniętego artystę, którym jesteś. Te...

Norwid nie chciał być wieszczem. Inaczej projektował powołanie poety. Inaczej czuł i wypracował sobie własny idiom poetyckiej mowy. Wiedział, że tą decyzją skazuje się na osobność. Ale jego osobność niesłusznie utożsamia się z samotnością. Nie jest samotny, kto pragnie zrozumieć. Pojąć epokę i społeczeństwo, do którego należy. Jak streścić to zadanie? Poeta to ten, który widzi głębiej i dalej. Ponieważ widzi głębiej, jest po trosze sędzią. Ponieważ widzi dalej, jest organizatorem wyobraźni narodowej. Jego działanie jest dyskretne i niedoraźne. Pisał dla późnych wnuków, którymi my jesteśmy. Zamiast prowadzić, wybrał los kogoś, kto się najgłębiej w kulturze polskiej zastanawia. I sam żąda dla siebie zastanowienia. Testuje każde kolejn...

Dwutomowa edycja Tragedii Sofoklesa – w nowym przekładzie i opracowaniu Antoniego Libery. Tom I zawiera cykl tebański, czyli Króla Edypa, Edypa w Kolonos i Antygonę, a tom II – cykl trojański, czyli Ajasa, Filokteta i Elektrę oraz nienależące do żadnego cyklu Trachinki – tragedię osnutą wokół mitu Dejaniry i Heraklesa. Wszystkie dramaty poprzedzone są zwięzłymi wstępami i opatrzone przypisami, które wyjaśniają wszelkie kwestie mitologiczne i filologiczne. Wydanie adresowane jest do szerokich rzesz czytelników i miłośników antyku, a także do ludzi teatru – potencjalnych realizatorów i wykonawców scenicznych. Od połowy XIX w. przekładano w Polsce Sofoklesa mniej więcej sześć-siedem razy. Większość tłumaczeń wyszła spod pióra filologów klasyczny...

Przedmiotem niniejszej rozprawy jest mit Dionizosa w poezji greckiej od Homera do Eurypidesa. Sformułowany w ten sposób temat wymaga obszernego komentarza, stanowi bowiem wynik kompromisu pomiędzy moimi zainteresowaniami i ambicjami a tym, co w wyniku przeprowadzonych przeze mnie badań okazało się szczególnie istotne dla zrozumienia jednego z centralnych zagadnień religii greckiej, jakim jest mitologia i kult boga wina. Na temat Dionizosa powstała olbrzymia ilość opracowań naukowych, popularnonaukowych, pseudonaukowych, jest on również obecny we współczesnej kulturze wysokiej i popularnej. Pomimo zainteresowania, jakim się cieszy, a może właśnie dzięki niemu, bóg ten nie przestaje wzbudzać poważnych kontrowersji i wciąż jest przedmiotem ożywionej dyskusji. Dowodz...

Kazimierz Wierzyński, jeden z najwybitniejszych poetów polskich XX wieku, prominentny skamandryta, niestrudzony opiekun literackich adeptów, wreszcie jedna z czołowych postaci polskiej literatury emigracyjnej i życia literackiego poza krajem, niezłomny i nieprzejednany reprezentant środowiska londyńskiego, który ze szczytu powodzenia, obrotem spraw przerastających jednostkę, ale i skutkiem własnych wyborów spadł w nizinę obcości, odrzucenia, zmarginalizowania, nieledwie zapomnienia. Nie doczekał się aż do teraz mono- i biografii, które pokazałyby nie tylko poetę, ale i człowieka, i w dodatku uczyniły to zajmująco, dostępnie, poza jakimkolwiek metajęzykiem. Dobrze się stało, szczęśliwie nawet, że książkę o poecie napisał poeta, poeta dysponujący solidnym...

Tłumaczenie: Chodkowski Robert R.

W późniejszym okresie swojej twórczości Eurypides wprowadził nowe treści i formy do greckiej tragedii, tworząc dramaty, które współcześni badacze nazywają tragikomediami, melodramatami lub tragediami intrygi i rozpoznania. Te niezwykle interesujące dzieła znalazły się właśnie w niniejszym drugim tomie mojego przekładu tragedii Eurypidesa. Prócz nich są w nim również Bachantki, jedyna wśród zachowanych tragedii sztuka oparta na micie dionizyjskim, oraz Rezos, którego autorstwo nie jest pewne. Odchodząc od tradycyjnej poważnej tematyki i formy tragedii, Eurypides z jednej strony niewątpliwie przyczynił się do upadku tego gatunku, lecz z drugiej stał się prekursorem nowej komedii attyckiej oraz przyczynił się do narodzin greckiego romansu. Zmieniając formę...

W późniejszym okresie swojej twórczości Eurypides wprowadził nowe treści i formy do greckiej tragedii, tworząc dramaty, które współcześni badacze nazywają tragikomediami, melodramatami lub tragediami intrygi i rozpoznania. Te niezwykle interesujące dzieła znalazły się właśnie w niniejszym drugim tomie mojego przekładu tragedii Eurypidesa. Prócz nich są w nim również Bachantki, jedyna wśród zachowanych tragedii sztuka oparta na micie dionizyjskim, oraz Rezos, którego autorstwo nie jest pewne. Odchodząc od tradycyjnej poważnej tematyki i formy tragedii, Eurypides z jednej strony niewątpliwie przyczynił się do upadku tego gatunku, lecz z drugiej stał się prekursorem nowej komedii attyckiej oraz przyczynił się do narodzin greckiego romansu. Zmieniając formę...