Tuż za ścianą

Sąsiad - najlepszy przyjaciel, czy najgorszy wróg? Przy Lowland Way mieszkańcy zdają się być zgraną społecznością. Jednak pewnego dnia pojawia się zadra na sąsiedzkich relacjach w postaci nowych lokatorów. Darren i Jodie nie liczą się z nikim i z niczym. Za nic mają prośby sąsiadów, aż pewnego dnia dochodzi do tragedii.

Zabierając się za czytanie "Tuż za ścianą" miałam mieszane uczucia. Po przeczytaniu poprzednich recenzji, które były niekoniecznie całkowicie na plus, oceniłam książkę po okładce. Że za mało thrillera w thrillerze, że brak akcji, że książka się dłuży. Cóż w mojej opinii nie było, aż tak tragicznie. Zgadzam się z brakiem porywającej akcji, ale sam pomysł na fabułę był całkiem niezły. Niestety do pełni szczęścia czegoś zabrakło. Pierwsze 100 stron faktycznie się dłużyło, a powieść zaczyna wciągać dopiero po ich przebrnięciu. Autorka za wszelką cenę chciała zbudować napięcie, co niestety tylko po części jej się udało. Nie odradzam jej przeczytania, spróbujcie.

Jednak jedno jest pewne, po przeczytaniu książki przychodzi refleksja - czy jestem dobrym sąsiadem?

Lubicie swoich sąsiadów? A może macie z nimi jakieś niewyjaśnione zatargi? Kiedy wychodzicie na pole, nie możecie spojrzeć nawet w stronę ich posesji? Różnie to bywa, jednak czy jest możliwe, by z powodu sąsiadów doszło do tragedii?

Najnowsza książka Louise Candlish jest pierwszym moim spotkaniem z autorką. Jej powieść to historia spokojnej ulicy, na którą wprowadza się niezbyt przyjazna para. Rozpoczynają się remonty, nie do końca legalne prowadzenie działalności, która zakłóca ciężko wypracowany spokój innych mieszkańców. Co więcej, dochodzi do tego głośna muzyka, a szczytne wydarzenia, które odbywały się co niedziela na ulicy muszą odejść w niepamięć. Do czego może doprowadzić takie zachowanie?

"Tuż za ścianą" to powieść, którą przeczytałam dość szybko. Początek był dla mnie bardzo ciekawy, rosło napięcie, rosło zaciekawienie, pytania się mnożyły, a odpowiedzi brak. Było tak gdzieś do połowy książki. I, niestety, muszę powiedzieć, że ta pierwsza połowa była znacznie lepsza niż druga. Autorka zastosowała ciekawy zabieg, przed każdym rozdziałem umieściła fragmenty wypowiedzi z przesłuchania, które jeszcze bardziej podsycały ciekawość. Po tym największym zwrocie akcji, jaki miał miejsce, reszta zaczęła się sypać. Mam wrażenie, że autorka jedynie na tą pierwszą część miała pomysł, a później posypało się jak domek z kart. Było sporo zagmatwania, ale zniknęła moja ciekawość, którą zastąpiła nuda. Zakończenie jedynie to potwierdziło. Chciałabym Wam polecić te książkę z czystym sumieniem, ale nie mogę. Polecam jednak sprawdzić, może Wy znajdziecie w niej coś dla siebie.

„Tuż za ścianą” Louise Candlish to jeden z lepszych thrillerów z nurtu domestic noir jakie miałam okazję w ciągu ostatnich miesięcy czytać. Fabuła skupia się na małej społeczności sąsiedzkiej i autorka naprawdę świetnie oddała emocje bohaterów. Akcja przedstawiona jest oczami czwórki postaci w narracji trzecioosobowej, podzielona jest na dni przed tragedią i po. Rozdziały oddzielone są zeznaniami świadków złożonymi w dniu tragedii, okazyjnie też artykułami z prasy. Bohaterowie są przedstawicielami czwórki najmocniej odczuwających obecność nowych sąsiadów rodzin i na ich przykładzie obserwujemy jak życie we frustracji, poczuciu bezsilności i narastającej złości wpływa na ich codzienność i do jakich mrocznych miejsc ich prowadzi. W takich warunkach każde inne problemy urastają do coraz większych rozmiarów, grożąc totalnym wybuchem. Kto wybuchnie pierwszy? To świetne studium ludzkich zachowań i charakterów. Książka na pewno, prócz dostarczeniu wielu emocji, zmusza też do samodzielnej refleksji, do stawiania pytań na temat życia w społeczności i tego, jaki naprawdę, tak realnie mamy wpływ na swoje otoczenie. Naprawdę ogromnie mi się podobała!

"Tuż za ścianą" to druga książka autorki, którą miałam okazję czytać. Blurb na okładce obiecuje zupełnie coś innego niż dostaje czytelnik, ponieważ ostrej jazdy w tym nie było tyle ile moglibyśmy się spodziewać.

Fabuła tej książki jest na swój sposób ciekawa i miała spory potencjał. Niestety wykonanie pozostawia sporo do życzenia. Mamy małą lokalną społeczność, mocno hermetyczną gdzie jej skład i spokój zaburza dwójka ludzi, którzy nie chcą przyporządkować się do "ich zasad". Taki Fredro tylko w wersji angielskiej.

Nie był to thriller wysokich lotów, raczej mocno średnich przy wietrze "pod narty". Czułam się znudzona zbyt długim wstępem, zawiedziona motywem, zniesmaczona końcem który tak jakby się urwał w połowie zdania.

Kompletnie nie jest to książka dla thrillerowych wyjadaczy, bo to koło thrillera nie stało. Zdecydowanie obyczajówka z elementami thrillera psychologicznego. Albo dla tych z Was, którzy lubią ten typ książek.

„Tuż za ścianą” miał być trzymającym w napięciu thrillerem. Czy nim faktycznie był? W moim odczuciu niestety nie..

Trafiamy w niemal sielankowy obraz przedmieść Londynu, gdzie klasa średnia wiedzie spokojne życie. Owy spokój zostaje zakłócony przez nowych sąsiadów, którzy za nic mają sobie obowiązujące na ulicy Lowland Way zasady. I mój spokój również został zakłócony, ponieważ irytowała mnie ta bezsilność bohaterów i to, że w owej sytuacji nie mogli liczyć na pomoc władz. Frustracja rośnie, a jak wiadomo rodzi to dziwne pomysły i rozwiązania. Autorka podrzucała różne wskazówki do rozwikłania zagadek, jednak co chwilę trafiałam w ślepy zaułek i trzeba było zmieniać kierunek myślenia. Bohaterów było sporo i wszyscy wykreowani byli w przemyślany sposób. Każda postać była inna i zmieniała się wraz z rozwojem akcji. Jednak całość nieco mi się dłużyła i miałam wrażenie, że jest za bardzo rozwleczona. Miałam spore oczekiwania wobec zakończenia, które niestety nie zaskoczyło mnie.

Finalnie książka nie wypadła źle, ale mi w niej czegoś zabrakło. Pokazuje jednak jak łatwo spokojne życie może zmienić się w koszmar.

Zobaczyłam okładkę, przeczytałam opis i pomyślałam że to będzie dobry thriller, niestety myliłam się po tym dobrym, pierwszym wrażeniu.

Sam pomysł na książkę bardzo dobry. Nowy sąsiad kompletnie nie pasujący do nowej, bogatej dzielnicy. Nie stosuje się do żadnych reguł, robi co chce, sąsiedzi mają go dość, burzy ich normalne życie, niestety żadna instytucja nie chce im pomóc. Są coraz bardziej sfrustrowani, głośna muzyka o każdej porze dnia i nocy, remont robiony w porach jakich właścicielowi się podoba, nawet godzinach nocnych. Czy to wszystko może spowodować to że sami wymierzą sprawiedliwość?

Niestety cała fabuła bardzo się ciągnęła, miałam wrażenie że większość książki mieszkańcy tylko narzekają na nowego sąsiada. Każdy z bohaterów opowiada historię ze swojej perspektywy, żaden z nich nie wzbudził mojej sympatii a nawet w pewnym momencie zaczęli mnie irytować że są tacy nudni. Myślałam że chociaż koniec będzie z przytupem, niestety i tu się rozczarowałam.

Dostałam obietnice mocnego thrillera, a bliżej było temu do obyczaju.

Sąsiedzi … temat rzeka. Z jednymi łączy nas przyjacielska więź, inni nieustannie uprzykrzają nam życie. Ale dobry sąsiad to nie lada skarb. Ciekawe, jakie relacje panują w podlondyńskim Lowland Way, które na pierwsze spojrzenie wydaje się być rajem na ziemi. Majętni i ułożeni ludzie, piękne i bogate domy, zadbane i ukwiecone ulice, wspólne spędzanie czasu. Ale jak jest naprawdę, czy rzeczywiście panuje tam taka sielska idylla? Spokój zostaje zaburzony, gdy na osiedle wprowadzają się nowi mieszkańcy, Darren i Jodie. Czy zostaną zaakceptowani przez zżytych ze sobą mieszkańców? Nowi sąsiedzi starają się za wszelką cenę zakłócić panujący spokój. Głośna muzyka, codziennie, zwłaszcza nocne uciążliwe remonty, nocny handel samochodami, szemrane interesy. Atmosfera staje się coraz bardziej napięta, nowi lokatorzy nie reagują na żadne utyskiwania sąsiadów. Wkrótce dochodzi do tragedii, która wstrząsa lokalną społecznością. Wszystkim się wydaje, że sprawcą zdarzenia jest niechciany Darren, wszyscy wydali na niego wyrok. Policja rozpoczyna dochodzenie i rozpytuje mieszkańców osiedla. Okazuje się, że każdy ma coś do ukrycia, na jaw wychodzą ciekawe i interesujące informacje. Każdy z nich miałby powód, aby skierować celowo oskarżenia na Darrena. W jakim celu? Chcą jak najszybciej pozbyć się niechcianego i uciążliwego sąsiada. Ale często jest tak, że im bardziej wskazujemy na winę innych, tym bardziej zwracamy na siebie uwagę. Nasze działania przynoszą odwrotny skutek od zamierzonego.

Tuż za ścianą to thriller psychologiczny, z ciekawym pomysłem na fabułę, ale już nieco gorszym wykonaniem. Miałam nadzieję, że rozbudzi moje emocje do czerwoności, ale tak naprawdę wiało nudą i marazmem. Przez pierwszą połowę lektury wszystko kręciło się wkoło mieszkańców Lowland Way i ich osobistych problemów i relacji. Wątek sensacyjny został odłożony na bok, potraktowany drugoplanowo. Autorka wiele miejsca, jak dla mnie za wiele, poświęciła starym mieszkańcom osiedla. Za bardzo wciągnęła nas w ich tajemnice z przeszłości, intrygujące zachowania i kłamliwe postępowania. Mnie ta lektura trochę znudziła i zmęczyła, dość dużo czasu zajęło mi dobrnięcie do końca. A zapowiadało się tak ciekawie. Na pewno zakończenie może trochę zaskoczyć, chociaż można się spodziewać, że będzie ono zmierzało w tym kierunku.

Jednym zdaniem, liczyłam na większe emocje, bardziej tajemniczą fabułę, ciekawszych i bardziej wyrazistych bohaterów i liczniejsze zwroty akcji. Nie mogę powiedzieć, że ta powieść to mistrzostwo, daleko jej jeszcze do miejsca na podium.

Z Louise Candlish miałam okazję poznać się w ubiegłym roku za sprawą jej innej powieści pt. "Na progu zła". Muszę przyznać, że przepadłam, czytając tamtą książkę, stąd też nie zastanawiałam się długo czy sięgać po kolejną. Szczególnie gdy zobaczyłam tematykę. W końcu uciążliwy sąsiad to dość pospolity temat do rozmów i chciałam zobaczyć co autorka na ten temat "powie" w swojej nowej pozycji. Tym razem wyparłam z głowy to, że autorka do niedawna królowała jako twórczyni literatury stricte kobiecej. Czułam, że sobie poradzi.

Kto z nas nie marzy o domku w uroczej dzielnicy domków jednorodzinnych, gdzie sąsiedzi tworzą iście sielankową wspólnotę? Kto nie marzy o uczuciu, że mieszka wśród przyjaciół i rodziny, że może wypuścić dzieci na podwórko, nie martwiąc się, że coś im grozi? O tym, by sąsiadowi móc pod opiekę oddać zarówno dom, jak i psa, a nawet dziecko? To chyba marzenie, jeśli nie każdego to wielu z nas.

Tak właśnie żyło się ludziom na Lowland Way. Wspólne spotkania, niedziele dla dzieci, oddawanie pod opiekę maluchów czy czworonożnych pupili. Istna sielanka, która niestety legła w gruzach z dnia na dzień. Do jednego z domów wprowadza się nielicząca się z nikim para. Darren i Jodie mają gdzieś zasady, jakie ustalili między sobą mieszkańcy ulicy. Żyją swoim życiem, rządzą się swoimi prawami i w nosie mają swoje obowiązki i prawo innych. Stają się jednymi z najuciążliwszych sąsiadów, z jakimi kiedykolwiek mieli do czynienia mieszkańcy Lowland Way. Muzyka w ich domu dudni na cały regulator, nawet w nocy. Na podwórku odbywa się handel używanymi samochodami, a na całej ulicy popostawiali auta, które czekają na naprawę lub sprzedaż i nie baczą na to, że miejsce należy się każdemu mieszkańcowi. Dodatkowo Darren prowadzi nieudolny remont, a postawione przez niego rusztowanie zagraża nie tylko jemu, ale i mieszkającym nieopodal Anthowi i Em Kendallom.

Miarka się przebiera, kiedy pewnego dnia dochodzi do tragedii, która wstrząsa lokalną społecznością. Podczas gdy policja bada sprawę, mieszkańcy ulicy zaczynają się dzielić. Zaczynają padać oskarżenia i nie potrzeba wiele czasu, by odkryć, że każdy z mieszkańców ma coś do ukrycia. Mało tego zrobią wiele, by ich sekrety nie wyszły na jaw. Jednak jest coś, co łączy wszystkich. Zwierają szyki i jak jeden mąż uważają, że winny jest Darren Booth. Niestety jest jeden i to duży problem - policja im nie wierzy.

Autorka przedstawia nam kilku mieszkańców z Lowland Way. Mamy możliwość poznania każdego z nich, ale jak się okazuje w dość wyidealizowany sposób. Kiedy dochodzi do kulminacyjnego momentu, mury zbudowane wokół każdego z nich zaczynają się kruszyć, a tajemnice powoli wychodzą na wierzch. Minusem jest to, że trzeba uzbroić się w cierpliwość, nim akcja w książce w ogóle się zacznie rozwijać. Potem, gdy już do tego dochodzi, człowiek wciąga się w powieść, snuje domysły, szuka winnego i stawia oskarżenia. Wszystko wygląda obiecująco i logicznie, ale czy na pewno? Czy faktycznie każdy jest tym, za kogo się podaje? Czy czarne musi być czarne, a białe białe? Gdzie miejsce na odcienie szarości?

Momentami wiało nudą, momentami było niesamowicie ekscytująco. Jednak całokształt powieści wypada gorzej niż w przypadku "Na progu zła". Tu miałam problem z językiem i stylem. Jakby coś się zmieniło i to niestety na gorsze. Dodatkowo przyznam szczerze, że po raz pierwszy wykonałam sobie ściągę bohaterów, bo miałam problem z zapamiętaniem, kto z kim jest i gdzie mieszka. Może to kwestia mojego roztargnienia i problemów zdrowotnych, a może faktycznie autorka zbyt chaotycznie ich przedstawiła. Oceniając całokształt, mogło być lepiej, a pomysł można było zdecydowanie lepiej wykorzystać. Zabrakło mi "tego czegoś" i czuję się rozczarowana. No i zakończenie, które albo wydaje się bezsensowne, albo daje możliwość napisania dalszego ciągu historii.

Sąsiad z piekła rodem? Zdarza się częściej niż byśmy chcieli i potrafi doprowadzić do szału, nawet najspokojniejszych ludzi. Przekonali się o tym mieszkańcy Lowland Way, ulicy położonej na obrzeżach Południowego Londynu. Ich sielankę brutalnie przerywają nowi mieszkańcy, którzy nie mają zamiaru dostosowywać swojego trybu życia do zasad panujących w okolicy. Teraz normą staje się głośna muzyka, nie do końca legalny handel samochodami i trwający całymi dniami remont. Nie skutkują prośby o zachowanie ciszy, policja i służby nie interweniują po składanych skargach. Atmosfera staje się napięta, co szybko doprowadza do tragedii.

"Tuż za ścianą" to druga książka Louise Candlish, którą miałam okazję czytać. Przyznaję, że mimo iż nie zrobiła na mnie ogromnego wrażenia, czytało mi się ją lepiej niż poprzednią powieść Autorki.

Zacznę od tego, że moim zdaniem jest to bardziej powieść obyczajowa z elementami thrillera niż rasowy domestic thriller. Sam pomysł na ukazanie relacji nienawidzących się sąsiadów był bardzo dobry, jednak zabrakło mi emocji i napięcia.

Wydarzenia obserwujemy z perspektywy wielu bohaterów, co pozwala poznać punkt widzenia każdego z nich. Są zapatrzeni w siebie, irytujący i nie da się ich polubić. Nie byłam w stanie współczuć żadnemu z nich.

Książka rozkręca się bardzo powoli. Tempo jest spokojne, nie znajdziecie w niej spektakularnych zwrotów akcji. Mimo to byłam ciekawa jak skończy się cała ta historia. Nie była może bardzo zaskakująca, ale czytało mi się ją nieźle. Nie zostanie pewnie na długo w mojej pamięci, ale nie żałuję czasu poświęconego lekturze.

Perypetie związane z sąsiadami są elementem rzeczywistości każdej rodziny. W związku z tym są idealnym pomysłem na fabułę powieści, zarówno zabawnej komedii, tkliwej historii miłosnej lub mrożącego w żyłach kryminału. Jakąkolwiek formę przybrałaby taka historia nie mam wątpliwości co do jednego – sąsiedzi potrafią dać w kość!

ZARYS FABUŁY

Dzielnica Lowland Way od lat uchodziła za symbol sielanki, sąsiedzkiej przyjaźni i rodzinnej atmosfery. Ale wiadomo, że nic nie byli bardziej niż pozory! Kiedy do odziedziczonego po starszej krewnej domu numer 1 wprowadzają się nowi lokatorzy wszyscy sąsiedzi są podekscytowani – nowe osoby oznaczają spotkania, wspólne grille i spacery. Ale cudowna nieświadomość kończy się już pierwszego poranka, kiedy nowi sąsiedzi burzą zabytkowy mur (znak rozpoznawczy dzielnicy). Od tego dnia zaczyna się głośny remont, który jest tylko zapowiedzią niekończących się problemów, które kończą się tragicznie…

Prowadzone na wielu płaszczyznach policyjne śledztwo zakłada różne warianty, a każdy mieszaniec Lowland Way staje się podejrzany. Nic dziwnego, skoro za każdymi drzwiami kryją się sekrety i wstydliwe problemy, a jedyną nadzieją detektywów jest przerwanie wspólnego sąsiedzkiego frontu!

NAWET NAJLEPSZY SĄSIAD MA SWOJE SEKRETY

Bez wątpienia Louise Candlish jest mistrzynią budowania napięcia! Już na początku powieści wyłania się obraz sielskiego przedmieścia, które żyje własnym, niezmąconym spokojem z dala od ożywionego centrum Londynu. Kto by nie chciał tak mieszkać? Dumni właściciele posesji są przekonani wyjątkowości swojej dzielnicy (co nie przeszkadza im mieć również szczególnie wysokie mniemanie o sobie) i dokładają wszelkich starań, żeby ich idylla została niezachwiana. Problem pojawia się szybciej niż ktokolwiek przypuszcza, a złe emocje początkowo kumulowane na nowych sąsiadach zaczynają eskalować w poważny, wielopłaszczyznowy konflikt.

Jacy są bohaterowie? Różni! Przeróżni! Łączy ich na pewno troska o wygląd ulicy, przy której mieszkają oraz przesadna dbałość o przyjacielskie relacje z sąsiadami. I o ile pierwsza kwestia nie podlega jakiejkolwiek wątpliwości i wydaje się być nie do ruszenia, o tyle druga pozostaje bardzo otwarta i zależna od wielu czynników. Bo jak dbać o dobre i przyjacielskie relacje, jeśli do późnych godzin nocnych ciszę zakłóca hard rockowa muzyka, a unoszący się wszędzie pył z remontu skutecznie brudzi wszystkie pobliskie okna?

Kiedy konflikt jest nieunikniony bohaterowie pokazują swoje prawdziwe oblicza, a na jaw wychodzą tajemnice, które każdy woli trzymać za zamkniętymi drzwiami. Autorka w umiejętny sposób podzieliła książkę na niezliczoną ilość relacji ukazanych z perspektywy kilku bohaterów, którzy patrzą na ogólny problem z subiektywnej, bardzo wąskiej strony. Po pewnym czasie okazuje się, że dawne grono przyjaciół nie ma ze sobą zbyt wiele wspólnego, a maski życzliwości znikają szybciej niż się pojawiły. Zostaje jednak wspólny mianownik – sąsiad z piekła rodem – którego należy się jak najszybciej pozbyć…

PODSUMOWANIE

Uwielbiam thrillery psychologiczne! Kiedy zobaczyłam okładkę i opis najnowszej powieści Louise Candlish (British Book Awards) już wiedziałam, że będzie to książka, która nie pozwoli mi zasnąć! I dokładnie tak było – poszłam spać grubo po 3 nad ranem, ale jedno posiedzenie wystarczyło, żeby pochłonąć tę nieco ponad 400 stronicową historię! A uwierzcie mi, działo się! Autorka buduje świetny klimat niepewności, który udziela się wszystkim mieszkańcom spokojnej ulicy. Ale wbrew podróżom to nie sąsiedzi z piekła rodem są głównym problemem. Są jedynie punktem zapalnym, który wznieca wszystkie intrygi, pozwala wyjść na jaw prawdziwej naturze pozornie idealnych ludzi…

Narracja z różnych punktów widzenia to zawsze dobry pomysł, Autorka pokusiła się o liczne retrospekcje i fragmenty policyjnych wywiadów. Dzięki temu prostemu, ale przemyślanymi zabiegowi książka nabiera dodatkowych walorów, a rozwiązanie zagadki nie wydaje się już tak oczywiste! Szczególnie podkreślone są wszelkie stereotypy, które można spotkać już od samego początku; być może dlatego ta historia wydaje się tak bardzo realna!

„Tuż za ścianą” to dobry thriller, który mogę śmiało polecić każdemu! Jedno jedyne „ale”, które mam z tylu głowy – rozwiązanie głównej zagadki poznajemy zdecydowanie za szybko, chociaż w pewnym stopniu rekompensuje to nagły zwrot akcji, którego sama się nie spodziewałam! Wnioski wyciągnięte z powieści nasuwają się same, a zakończenie, chociaż w pewnym stopniu otwarte ma mocny morał – nigdy nie wiesz, kto może być twoim sąsiadem!

Moja ocena –7/10!

Jak potrafi zniszczyć ludziom życie głośna muzyka i niekończący się remont? O tym wiedzą najlepiej bohaterowie zamieszkujący Lowland Way. Pojawienie się Darrena i Jodie ma ogromny wpływ nie tylko na przyjacielskie stosunki sąsiadów, ale na codzienne życie rodzin. Wyjście jest tylko jedno, za wszelką cenę trzeba się ich pozbyć. Pewnego dnia dochodzi do tragicznej śmierci młodej dziewczyny. Sąsiedzi oskarżają nowego sąsiada, ale policja ma wiele wątpliwości. Do czego może doprowadzić sąsiedzka nienawiść?

Bardzo przyjemna i ciekawa fabuła. Mimo wielu głosów nie nudziłam się. Wciąż coś się działo się kontekście psychologicznym. Nie ma zbędnych opisów, a jedynie wydarzenia i dialogi. Muszę też jednak przyznać rację innym czytelnikom - zakończenie jest nijakie, a szkoda. Choć książka jest przewidywalna, to czytało się ją naprawdę dobrze. Pióro autorki bardzo przyjemne. Od początku, mimo dużej ilości bohaterów, nie miałam problemu z zapamiętaniem, kto jest kim. Nie będzie to jednak książka roku. Polecam ją raczej osobom, które lubią obyczajówki lub najzwyczajniej w świecie chcą odpocząć przy lekkiej lekturze.

Gwarantuję, że ta książka wciągnie Was już od pierwszych stron.

Jej akcja ma miejsce w obrębie jednej ulicy, przy której stoją domy jednorodzinne. Tylko jeden z budynków, to bliźniak, czyli sąsiadów oddziela jedynie ściana.

Odniosłam wrażenie, że to osiedle zamieszkują bardzo zamożni ludzie. Mało kogo stać, by w mieście kupić dom z podwórkiem. Mieszkańcy świetnie się znają i żyją w zgodzie, nikt nikomu nie przeszkadza, a wręcz przeciwnie - zawsze są chętni pomóc sobie nawzajem. Chlubią się swoją akcją popartą przez burmistrza, czyli w każdą niedzielę ulica jest wyłączona z ruchu. Auta stoją w innym miejscu, a dzieci mogą spokojnie i bezpiecznie się bawić.

Wydawać by się mogło, że mieszkanie w tym miejscu, to spełnienie marzeń. Jednak pewnego dnia, spokój zostaje zakłócony przez nowego lokatora jednej z części bliźniaka pod nr 1. Od tego dnia zaczyna się koszmar: remonty w przeróżnych porach dnia i nocy, głośna muzyka, a ponadto nowy sąsiad nie jest przyjaźnie nastawiony do innych ludzi. Najbardziej cierpią na tym sąsiedzi zza ściany, którzy mają małe dziecko.

Zaczynają się zebrania i szukanie haka na nowego mieszkańca, a także planowanie, w jaki sposób można odegrać się na nim.

Jak już pisałam wcześniej, książka wciągnęła mnie od pierwszych stron. Czytało mi się ją niezwykle szybko. Historia, opisywana z perspektywy wszystkich sąsiadów oraz życie są bardzo realistyczne. Nie miałam problemów z wyobrażeniem sobie tego, jak mieszkańcy wzajemnie się pozdrawiają czy też zapraszają na kawę.

Muszę stwierdzić, że gdybym miała takiego sąsiada, jak ten spod jedynki, nie wiem, jakbym się zachowała. Rozumiem też zachowanie wszystkich sąsiadów.

To była moja pierwsza książka tej autorki, po którą sięgnęłam i na pewno nie poprzestanę tylko na tej jednej. Bardzo podoba mi się jej styl pisania i czekam na kolejne książki. A Wam jak najbardziej polecam tę historię. Nie będziecie mogli się od niej oderwać, dopóki nie rozwiążecie do końca tajemnicy śmierci.

Do na pozór spokojnej okolicy wprowadzają się nowi sąsiedzi, Darren i Jodie. Z jednej strony ”powinni” dopasować się do istniejących sąsiedzkich zasad, jednak z drugiej strony, czy zawsze trzeba wszystko robić według ustalonych norm?

Nasza nowa parka nie liczy się z niczym i z nikim. Puszczają głośno muzykę, przeszkadza to wielu sąsiadom. Robią długotrwały remont. Niestety nieudolnie. Przy tym okolica wygląda nieciekawie. Mało tego na swojej posesji zajmują się handlem używanymi autami. To się nie podoba wielu sąsiadom. To wszystko doprowadzi do niejednej tragedii. Co takiego się wydarzy musicie przeczytać sami. Dodam tylko jedno: pojawi się morderstwo. Kto morduje? Czy sąsiedzka zmowa wypali? Czy policja wpadnie na prawdziwy trop, który doprowadzi ich do mordercy?

Pytanie tylko czy pozostali sąsiedzi są tacy idealni, na jakich się kreują? Każdy z nich ma coś za uszami, wszyscy mają swoje sekrety.

Zakończenie troszeczkę zaskakuje. Według mnie jest to bardzo dobry thriller. Szybko się czyta. Wciąga od samego początku. Oczywiście nie można przestać czytać. Barwne postacie, dobrze wykreowane. Fabuła idealnie przemyślana. Nie ma czasu na nudę. Emocji nie zabraknie. Gwarantuję dobrze spędzony czas przy czytaniu tej powieści. Książka jest godna polecenia.

Poznajcie sąsiadów z piekła rodem. Pytanie: Czy chcielibyście mieć takich sąsiadów? Ja stanowczo nie.

Po lekturze „Tuż za ścianą” nasuwa się pytanie: Co tak naprawdę wiemy o swoich sąsiadach, tych nowych i tych, którzy mieszkają obok nas od lat? Może za ścianą mieszkają podobni ludzie, do tych z powieści „Tuż za ścianą”. Uważajcie na nich.

Polecam, polecam i jeszcze raz polecam.

"Tuż za ścianą" nie wbiła mnie w fotel, chociaż początek jawił się dość obiecująco. Autorka postawiła na ogromny kontrast postaci, który rzeczywiście w czytelniku budzi emocje. Sama bardzo dobrze rozumiałam niechęć "starych" mieszkańców (pomijam ich mentalność, bo to, co autorka pokazała, nadaje się na osobną recenzję) do kompletnie nierespektujących panujących zasad "nowych". Jednak zawsze jest pole do negocjacji, co i tu gdzieś miało mieć miejsce, jednak sprawy potoczyły się innym biegiem. Bardziej tragicznym w skutkach.

Podobał mi się klimat tej powieści, bo rzeczywiście jest gęsty i lepki, jednak ilość szczegółów może przytłaczać i ta ilość szczegółów mocno hamuje całą powieść. Jeżeli nastawicie się na szybką lekturę pełną zwrotów akcji, to nie tym razem, sama podchodziłam do tej książki na trzy razy. Jest specyficzna, chociaż moim zdaniem warto dać jej szansę, zwłaszcza jeśli nie zawsze stawiacie na tempo, ale bardziej na złożoność sytuacji, postaci, które tylko pozornie są idealne. Życie to nie obrazek na pocztówce, a chyba właśnie w ten sposób chcieli funkcjonować mieszkańcy Lowland Way.

Zdecydujcie czy wejdziecie do ich świata, w którym albo idziecie na rękę, albo was wyniosą. W czarnym worku.