W jednej chwili

„Pozory mylą, a ludzie nie są tacy, jak nam się wydaje”.

#wjednejchwili

#suzanne redfern

#rebis

#domwydawniczyreb

To miała być wspaniała, zimowa, rodzinna wycieczka w góry. Zdarzył się jednak wypadek który na zawsze odmienił życie wszystkich jej uczestników.

Jeden dzień, właściwie moment, chwila i życie grupy ludzi się wykoleiło. W wypadku samochodowym oraz w wyniku jego następstw zginęły dwie osoby, a pozostałe musiały dojść do siebie – wrócić do życia w miejscu, gdzie je przerwały. Tylko czy tak się da?

Podjęte w krytycznej sytuacji decyzje, dokonane, chcący i niechcący wybory każdej osoby będą je prześladować i dręczyć.

Niektórzy będą próbować uciec od rozpaczy, inni się w niej pogrążą.

Stojąc na skraju autodestrukcji nawet własny dom wyda się obcym miejscem, a słońce zacznie świecić jakoś tak arogancko.

Każda z ocalałych osób zna jedynie kawałek tej całej historii. Ma własną perspektywę. Prawdę, w którą wierzy.

Czy uda się te wszystkie kawałki skleić w całość?

Czy ta historia jest skomplikowana czy przerażająco prosta?

Czy znamy samych siebie?

„W jednej chwili”, to historia opowiedziana z perspektywy „muchy na ścianie”, co pozwala na szerokie rozeznanie w myślach i motywach działania poszczególnych bohaterów. Umożliwia nam ich zrozumienie i ocenę, co wcale nie jest łatwe.

„W jednej chwili” to znakomicie skonstruowany dramat rodzinny o życiu, o miłości, moralności, nadziei, empatii i jej braku. O kruchości życia, sile więzów i woli przetrwania. To brzydka prawda o ludzkiej naturze i lekcja życia do zapamiętania.

Polecam.

Myślisz sobie, że to jedna z wielu książek w której przeczytasz o kolejnym wypadku, nieuwadze, śmierci, a tu nagle okazuje się, że trafiasz na wyjątkową autorkę - Suzanne Redfearn. Treść zaś zaskakuje i tak niebywale wciąga, że wszystko i wszyscy wokół przeszkadzający w czytaniu zaczynają niemiłosiernie irytować.

Tak Drodzy Państwo, ta powieść jest genialna! Nadmienię jedynie, że dochodzi do wypadku, w którym ginie młoda dziewczyna. Z tym, że jej dusza pozostaje i prowadzi nas przez zakamarki ludzkiej moralności i przyzwoitości, zahaczając o wyrzuty sumienia lub jego brak. Byłabym nie w porządku, gdybym pisała więcej. Bądźcie tak samo zafascynowani tą książką, jak i ja. Szesnastoletnia Finn otworzy Wam oczy na wiele aspektów życia. Gwarantuję, że doznacie głębokiej zadumy nad własnymi decyzjami.

Finn prowadzi zwykłe życie nastolatki, ma najlepszą przyjaciółkę Mo, trójkę rodzeństwa, z którym ma dobry kontakt, jest zawsze pełna humoru i ma szalone pomysły. Właśnie pierwszy raz się zakochała, zrobiła dopiero prawo jazdy, a jednocześnie rozbiła mamie Mercedesa. Przygotowania do ślubu najstarszej siostry idą pełną parą, a Finn ma być druhną. Jednak najbardziej czego nie może doczekać się Finn to wyjazd w góry, z rodziną, z Mo i z najlepszymi przyjaciółmi rodziców i ich córką.

W jednej chwili życie Finn się kończy. A ona jedynie może stać obok i przyglądać się jak jej najbliżsi radzą sobie ze stratą, wypadkiem, urazem psychicznym. Jak decyzji w trakcie walki o przetrwanie niszczą ich. Czy Finn będzie w stanie pomóc bliskim? Czy zobaczy, że wstają z kolan i zaczynają normalne życie?

Co to była za książka?! Czytałam ją jednym tchem, powodowała, że płakałam, śmiałam się i przeżywałam wszystkie emocje. Wypadek, który rozpoczął bieg wydarzeń był straszny. Jednocześnie, pokazał prawdziwą twarz ludzi, których uważamy za przyjaciół, za partnerów życia. W jednej chwili musimy zadać sobie pytanie, co jest w tym momencie najważniejsze. Dodatkowo, pokazuje walkę z konsekwencjami naszych wyborów. Jak cała rodzina Finn i jej przyjaciółka chcą pogodzić się z daną im przez los sytuacją. A Finn zawieszona między dwoma światami, trzyma za nich kciuki!

Wspaniała historia, która na długo zostanie w mojej pamięci. Serdecznie Wam polecam, bo jest po prostu świetna!

Wydaje się, że mamy świadomość, że nic nie zostało nam dane na zawsze, jednak nie dopuszczamy do siebie myśli, że to wszystko, co traktujemy jako coś oczywistego w naszym życiu, możemy stracić dosłownie w jednej chwili.

Przekonują się o tym bohaterowie jedynej wydanej w polskim przekładzie książki Suzanne Redfearn. Chwila nieuwagi, błędnie podjęta decyzja, czy może zwykły pech ściąga ich w dół. Dosłownie i w przenośni. A zaplanowany cudowny weekend w górach niepodziewanie przeradza się w koszmar i walkę o przeżycie w ekstremalnych warunkach. Co w takich chwilach przeważa? Przyjaźń? Lojalność? A może desperacka chęć chronienia siebie i rodziny bez względu na konsekwencje?

Jakie emocje wyzwala w człowieku pierwotny instynkt przetrwania? Czy możemy oceniać decyzje ludzi w tak drastycznej sytuacji stojąc z boku? Czy wiemy jak sami zachowalibyśmy się w takiej sytuacji?

Niektóre rodziny tragedia umacnia, inne rozsypują się niczym domek z kart od lekkiego podmuchu wiatru. Jak będzie tym razem? Czy wzajemne oskarżenia, wychodzące na jaw sekrety i dręczące wyrzuty sumienia, nie zabijają skuteczniej, niż mróz?

Książka porusza dylemat trudny do rozwiązania, mierząc się jednocześnie z tematem niewyobrażalnej traumy i żałoby. Pobudza do refleksji i zadania sobie pytań, na które może teraz, siedząc w bezpiecznym i ciepłym miejscu, odpowiemy bez wahania. Ale czy tak samo byśmy się zachowali walcząc o życie? Ciekawy zabieg narracyjny pozwala spojrzeć na każdego z bohaterów z boku. Ocenić konsekwencje każdej decyzji i poczuć emocje, z którymi tak trudno się uporać.

"Czy nasza moralność jest zdeterminowana bardziej przez okoliczności, w jakich się znajdziemy, niż przez sumienie?".

Na to pytanie spróbujcie odpowiedzieć sami. Z pewnością niektóre z przemyśleń bohaterów książki Wam w tym pomogą. Bardzo wartościowa lektura.

Miał to być zwykły weekendowy wypad dwóch zaprzyjaźnionych rodzin w góry. Miało być spokojnie, zabawnie, relaksująco. Narty, dobre jedzenie, pogaduchy przy kominku. I tak jak w życiu, człowiek planuje, a diabeł kreśli. Wystarczył jeleń na zaśnieżonej drodze, by doszło do wielkiej tragedii. Tak wielkiej, że w jednej chwili zmieniło się postrzeganie świata, z twarzy niektórych spadły maski, trudne decyzje musiały być podejmowane instynktownie, a jeszcze długo po wypadku trwały próby naprawiania tego, co spadło w przepaść wraz z pasażerami samochodu. Wszyscy co przeżyli, znaleźli się w rozsypce. Wszyscy przekonali się, że życie nie jest tylko czarno- białe.

Narratorem jest nastolatka Finn, mimo że fabuła jest w pierwszej osobie, tu ten zabieg wyszedł Autorce więcej niż dobrze. Jak sama opisała, perspektywa „muchy na ścianie” była najlepsza do szczerego opisania emocji, bólu, rozpadu i walki o przetrwanie. Swoje i bliskich. Miała rację. Dzięki wszechobecnej Finn mogliśmy się dowiedzieć co myśli i co czuje każda z osób, które odwiedziła. Jak reagują po makabrycznym wypadku. Obserwacje były bardzo wnikliwe. Była to niezwykła czytelnicza przygoda dająca do myślenia. Jak my byśmy się zachowali w danej sytuacji, kto lub co stawałoby się dla nas ważne. Czy wyżej w hierarchii postawilibyśmy siebie, czy najbliższych? Dzieci czy męża? Dzieci swoje czy dzieci znajomych? Odpowiedź na to pytanie zna chyba tylko samo życie. Jak pisała poetka „Tyle o sobie wiemy, na ile nas sprawdzono”.

„Czy dobro jest prawdziwym dobrem tylko wtedy, gdy wymaga wyrzeczeń? Każdy może być hojny, kiedy jest bogaty. Każdy może być szczodry, gdy niczego mu nie brakuje. […] czy siła to cecha wrodzona? Bo jeśli tak, to czy powinno się osądzać tych, którzy jej nie mają?”.

Poczucie winy, rozpacz, strach. Z drugiej strony determinacja, instynkt przetrwania i nieufność. Oto prosty i banalny przepis na mieszankę wybuchową. Śmierć i próba oswojenia się z nią jako z czymś nieuniknionym. Wyrzuty sumienia, ból ciała i duszy, tragiczne wspomnienia, próby ich wyparcia lub próby przeinaczenia faktów. Chęć zemsty i poszukiwanie promyka nadziei to clou tej całej niesamowitej historii. Nikt nie jest bohaterem, nikt nie jest tchórzem, nikogo też jednoznacznie nie można ocenić.

Książka ma nie tylko piękną okładkę, ale też szalenie ważną, dramatyczną treść. Historia jest absolutnie, pod każdym względem wciągająca, ekscytującą i poruszająca. Postacie pod względem psychologicznym świetnie wykreowani. Autorka unika moralizowania, emocje, wydarzenia opisane są ze smakiem i wyczuciem. Przy przewracaniu kolejnych stron aż skrzyło się od emocji. Wywołała dreszcze i zmusiła do refleksji oraz stawiania pytań, na które szybko nie znajdziemy odpowiedzi. Książka jakby przykleiła się do dłoni, nie mogłam jej odłożyć nawet na moment. Ta historia, oparta na faktach, jest dla mnie, jak na razie, numerem jeden tego roku.

Przeczytawszy opis książki Suzanne Redfearn miałam wrażenie, że taką historię już czytałam. Wydała mi się bowiem bardzo podobna do powieści Gayle Forman „Zostań, jeśli kochasz”. Chociaż można by znaleźć kilka podobieństw, porusza nieco inne kwestie. Co ważne cała historia oparta jest na osobistych przeżyciach autorki. Jest więc napisana z niezwykłym realizmem, empatią i wrażliwością, i absolutnie nie jest to literatura tylko dla młodzieży.

To miała być weekendowa wyprawa na narty z rodziną i przyjaciółmi, natomiast to, co się wydarzyło miało ogromny wpływ na następujące po sobie wydarzenia i podejmowane decyzje, które będą prześladować wszystkich uczestników wypadku na długo po nim. Autorka opisuje wszystko z perspektywy szesnastoletniej Finn, która ginie w wypadku i obserwuje, jak jej bliscy walczą o przetrwanie zawieszona między światami. Ten zabieg nie sprawia, że powieść staje się mało wiarygodna. Jak pisze sama autorka pozwoliło to na szczere spojrzenie na postacie, nawet w chwilach, gdy wydawało im się, że są same. Być może książkę napisała, by uporać się z własnymi demonami, a być może by pokazać nam, jak to jest, że choć jesteśmy tak podobni, jednak zupełnie inni?

Każdy z nas jest wyjątkowy i unikatowy. Potrafimy myśleć, podejmować decyzje, akceptować i rozumieć wybory innych poprzez ich sposób postrzegania świata. No właśnie. W tej książce kluczowe jest słowo decyzje. Decyzje i okoliczności, na które nie mamy wpływu, bo jeśli coś ma się wydarzyć, nic temu nie zaradzi. Każdy z nas zna powiedzenie „Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono” i to prawda, która dotyczy nie tylko bohaterów „W jednej chwili”. Sytuacje ekstremalne, ze względu na wyjątkową siłę bodźca, wywołują u każdego człowieka intensywną reakcję, zwłaszcza kiedy kluczowym czynnikiem jest czas i bez względu na to, czy utraciliśmy bliską osobę, czy byliśmy świadkiem zdarzenia, czy czyjejś śmierci. Jedni pod wpływem szoku, hartu ducha , albo instynktu samozachowawczego próbują z determinacją ratować siebie i innych. Drudzy zamieniają się w posągi, do których kompletnie nic nie dociera. Kolejni wykazują się czynami egoistycznymi. Jeszcze inni znajdują w sobie niewyobrażalną siłę nie poddania się śmierci, walcząc w samotności o każdą minutę życia. Ale pewne jest, iż konsekwencje naszych wyborów dokonanych w takiej sytuacji mają wpływ nie tylko na daną chwilę, a także na naszą przyszłość, czasem płacąc za nie niebagatelnie wysoką cenę. Jak wiele z nas w przypływie emocji zrobiło coś, czego potem nie pamiętało, nie potrafiło wyjaśnić swoich decyzji, bądź ich żałowało? Suzanne zwraca nam uwagę na jeszcze jeden aspekt, nad którym zapewne mało kto się zastanawia, mianowicie czy powierzając nasze dziecko, pod opiekę obcym ludziom, myślimy o tym, czy będzie bezpieczne? Czy w takiej ekstremalnej sytuacji ktoś się nim zaopiekuje tak, jak swoim? Zrobi wszystko, żeby ratować jego życie? Autorka daje nam nadzieję, że tak. Ale czy każdy postąpi właśnie w ten sposób? Bo żaden z bohaterów nie okazał się takim człowiekiem, za jakiego się uważał lub był postrzegany przez innych.

Mimo, że nie jest to łatwa lektura, cieszę się że mogłam ją przeczytać. Bardzo dziękuję za tę sposobność Domowi Wydawniczemu Rebis.

Choć blisko mi do matki jednej z bohaterek, samej sobie trudno mi odpowiedzieć na pytanie, jak zachowałbym się w identycznej sytuacji. W życiu na naszej drodze staje wiele wyborów, i niezależnie od tego jaką decyzję podejmiemy, zawsze się będziemy zastanawiać, jak wyglądałoby nasze życie, gdybyśmy w tej lub innej sytuacji wybrali inaczej. Pewne jest i tą maksymą kieruję się w życiu, iż w każdej sytuacji należy zachować się przyzwoicie. I jeszcze jedno. Czas pozwala złagodzić, wyciszyć emocje, ale takie wydarzenia na zawsze pozostają w pamięci. Ta książka, jak traumatyczne wydarzenie, w które możemy się niemal namacalnie wczuć wywołuje wiele emocji i pozostawia tyle pytań do przeanalizowania, że w mojej pamięci pozostanie na długo.

"W jednej chwili" to książka o tym, jak kruche jest ludzkie życie. Jak w jednej chwili może zmienić się nasz świat.

Szesnastoletnia Finn wyrusza na narty z rodziną i przyjaciółmi. W pewnym momencie samochód stacza się po zboczu góry. Finn umiera, ale cały czas trwa przy swoich najbliższych i widzi co się dzieje wokoło.

Ta historia pokazuje do czego są zdolni ludzie, żeby przetrwać. Może okazać się, że nie każdy jest szczery, a nawet jak łatwo przychodzi im kłamstwo. Inni natomiast zrobią wszystko, żeby uratować najbliższych.

Finn patrząc na wszystko z góry, przekona się kto jest wrogiem, a kto przyjacielem. Kto mówi prawdę, a kto dba tylko o swoje interesy.

Autorka doskonale wykreowała każdą postać. Weszła w umysł każdego bohatera, dzięki czemu mogliśmy postawić się w sytuacji każdego z nich. Każda postać wnosi coś do powieści.

Zachęcam do lektury.

Suzanne Redfearn zainspirowana pewnym wydarzeniem ze swojego życia, stworzyła bardzo realistyczną i jednocześnie mocną opowieść o ludzkiej moralności, która zmienia swoją postać w zależności od czynników zewnętrznych. To, co bowiem widzi Finn, obserwując swoich najbliższych, pokazuje w pełnej krasie, że to jakimi ludźmi jesteśmy, zależy w dużej mierze od okoliczności w jakich się znajdujemy. Obraz ten przedstawia także pewien niezaprzeczalny fakt, a mianowicie ten, że czasami żadna decyzja nie jest dobra i możemy wybrać jedynie to mniejsze zło. Tym samym, autorka wkracza bardzo głęboko w ludzki umysł, w ten niezbadany obszar, którego nie da się tak łatwo ująć w jakiekolwiek ramy i schematy.

"W jednej chwili" to w mojej ocenie poniekąd książka o każdym z nas, gdyż wszyscy moglibyśmy znaleźć się w takiej sytuacji, w jakiej przyszło podejmować decyzje bohaterom tej historii. Bardzo łatwo więc czytelnikowi utożsamić się zarówno z Mo, Chloe, Vance’em czy też z matką Finn. W zasadzie nie sposób jednoznacznie ocenić zachowania wszystkich uczestników podróży znajdujących się w kamperze, oprócz postawy Boba, który przekroczył pewne granice, ukazując tym samym jak bardzo nie znamy samych siebie. Suzanne Redfearn z wyczuciem, ale jednocześnie z namacalną głębią dotknęła tematu ludzkiego sumienia i woli przetrwania, wywołujących czasami nieznane nam konsekwencje.

Muszę podkreślić, że niezwykle ważną i jednocześnie trafioną jest zastosowana przez autorkę pierwszoosobowa narracja głównej bohaterki, która relacjonuje czytelnikowi najpierw wydarzenia do wypadku, a następnie już jako duch, to co dzieje się w głowach i wokół najbliższych jej osób. Ten sposób narracji, ukazujący pełną paletę emocji bohaterów to niezwykle sensualna warstwa tej książki, która w pewien sposób pozwala przyjąć punkt widzenia poszczególnych osób. Do tego wszystkiego, obraz niektórych bohaterów przed wypadkiem i po nim, wywołuje pewien dysonans poznawczy.

"W jednej chwili" to przede wszystkim przejmująca, naładowana różnorodnymi emocjami, opowieść o tym, że nie znamy do końca samych siebie, a pojęcie człowieczeństwa czasami nabiera zupełnie innego wymiaru. Muszę przyznać, że tą powieścią Suzanne Redfearn poruszyła najczulsze struny mojej duszy oraz wzbudziła we mnie szereg refleksji na temat tego, jak sama zachowałabym się na miejscu poszczególnych bohaterów ukazanej historii. W jednej chwili także ocena mojej kondycji moralnej uległa diametralnej zmianie i nic nie jest już takie pewne, jak wcześniej. Chciałabym, aby na podstawie tej książki powstał film. Przejmujący film o śmierci, trudnych wyborach i różnorako pojmowanej moralności.

Do książki „W jednej chwili” przyciągnęła mnie jej okładka. Zimowy klimat okładki niewiele się różni od tego, co można spotkać teraz za oknem. Stwierdziłam, że będzie przyjemnie czytać o zimnie, kiedy samemu można się schować pod kocykiem. Myślałam, że otrzymam po prostu ciekawą historię, z którą spędza dwa albo trzy wieczory. No i zostałam zaskoczona. Otrzymałam coś innego.

Do książki „W jednej chwili” podeszłam z pozytywnym nastawieniem. Od początku myślałam, że tę książkę będzie się czytało dobrze. Nie spodziewałam się, że wciągnie mnie od pierwszej strony, ale tak się stało. Kiedy zaczęłam czytać, to nie potrafiłam jej odłożyć do ostatniej strony. Byłam ciekawa, co stanie się jeszcze po wypadku, kogo odratują, kto odniesie jakieś obrażenia. Później, zainteresowałam się ich życiem po wypadku, czy coś zostanie rozwiązane, co się stanie z Finn. Taka ilość niewiadomych napędzała tylko moją ciekawość.

Z książką „W jednej chwili” spędziłam niespotykany jeden wieczór. Gdy bohaterowie cierpieli z powodu zimna, to ja się cieszyłam, że mam swój kocyk, ale mimo wszystko odczuwałam ich bolączki. Nie spodziewałam się, że książka mnie tak wciągnie. W pewnym momencie moje zaangażowanie w śledzeniu historii trochę spadło, ale nadal będę wspominać tę historię jako bardzo dobrą na jeden mroźny wieczór.

Suzanne Redfearn – „W jednej chwili”, tłumacz: Maria Smulewska – Dziadosz

Gatunek: literatura obyczajowa, romans

Szesnastoletnia Finn wraz z rodziną i przyjaciółmi wyrusza na weekendowy wyjazd na narty. Niestety kończy się on tragicznie. Samochód wypada z drogi i stacza się po zboczu góry. Czy rodzina będzie w stanie żyć dalej? Czy kilkunastoletnia przyjaźń zda egzamin nawet w najtrudniejszych warunkach. Czy zawieszona między światem żywych a umarłych Finn odnajdzie spokój?

Powieść nie jest fantastyką, a obyczajówką, której akcja mogłaby się wydarzyć w rzeczywistości. Sama niczego podobnego nigdy nie doświadczyłam (i nikomu tego nie życzę), także nie jestem w stanie postawić się na miejscu postaci przedstawionych w książce. Jednakże podczas lektury przysłowiowy „nóż w kieszeni” otwierał mi się kilkukrotnie. Momentami na język cisnęły mi się dość niecenzuralne zwroty (których pozwolę sobie jednak nie zacytować).

Pomimo, iż motywy działań niektórych postaci, pobudki jakie nimi kierowały były w pewien sposób zrozumiałe to w pełni przeze mnie nie akceptowalne. Nie chcę ażeby ktokolwiek mnie w tym momencie źle zrozumiał ponieważ książka była naprawdę dobra. Rzadko kiedy powieś jest w stanie wywołać u mnie tak skrajny wachlarz emocji. Samo zaś posłowie jeszcze bardziej wpływa na mój pozytywny odbiór lektury.

Narracja pierwszoosobowej prowadzona przez zmarłą Finn może się wydawać dziwnym zabiegiem. Jednakże dzięki niej narrator staje się w pewien sposób wszechwiedzący oraz wszechobecny, a czytelnik ma jeszcze lepszą możliwość zrozumienia motywów postępowania niektórych postaci, a w dalszej części książki sposobów radzenia sobie z traumą.

Nie można zapomnieć o tym w jaki sposób autorka przeprowadziła czytelnika przez okres żałoby głównych bohaterów. Jak trudny jest to czas. Mało kto w dzisiejszych czasach myśli o śmierci. Fakt umierania coraz bardziej oddalany jest na dalszy plan. W szczególności gdy przychodzi niespodziewanie okazuje się, że nie ma na nią jednej „recepty”. Każdy stara się z nią poradzić w zupełnie inny sposób. Tak też jest i w tej książce. Niektórym postaciom zajęło to trochę więcej czasu innym wręcz przeciwnie.

Podsumowując uważam książkę Pani Redfearn za naprawdę wartą lektury. Pokazuje jak w trudnych warunkach nawet najcudowniejsza, najmilsza osoba może stać się potworem. Jak traumatyczne przeżycia mogą zmienić sposób postrzegania świata oraz w jaki sposób można poradzić sobie z utratą bliskiej osoby.

Autorka, zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami ze swojego życia, napisała emocjonującą powieść o stracie i o tym, przez co musi przejść człowiek w obliczu tragedii. Każdy inaczej reaguje na stres, emocje i wydarzenia i właśnie to pokazuje ta książka. Powieść skonstruowana jest perfekcyjnie, dzięki czemu Czytelnik już od pierwszych słów przepada na dobre. Z ciekawością przemierza kolejne strony, wielokrotnie wstrzymuje oddech, płacze w smutniejszych momentach. Jednym słowem staje się niewidzialnym bohaterem i wraz z Finn i jej bliskimi przeżywa każdą chwilę. Niewątpliwym atutem książki jest narracja i sposób opowiedzenia całej historii. Finn, która ginie w wypadku, prowadzi Czytelnika przez książkę, tłumaczy i zgaduje myśli i emocje bliskich. Dzięki temu jeszcze lepiej możemy poznać i zrozumieć działania i wybory jej rodziny i ich zmagania w poradzeniu sobie z tragedią i jej następstwami. I ten wyjątkowy klimat panujący w książce!

"W jednej chwili" to jedna z lepszych książek o śmierci, traumie po tragedii bliskiej osoby i ludzkiej naturze, jakie czytałam w ostatnim czasie. Nie chcąc zdradzić zbyt wielu szczegółów, i tym samym odebrać przyjemność w zagłębianiu się w tej przejmującej historii, powiem tak: ta powieść jest mistrzowskim zgłębieniem tematu życia, śmierci, smutku i rodzinnych więzi. Historii opowiedzianej w tej książce nie sposób szybko zapomnieć, a po jej lekturze pozostaje w człowieku refleksja na temat własnego życia i bliskich. I pytanie: co sam zrobiłbym na miejscu bohaterów - walczyłbym do samego końca czy poddałbym się? Jestem pewna, że epickie zakończenie sprawi, że u niejednego Czytelnika pojawią się łzy smutku.

Załóżcie ciepły sweter i skarpetki, przyszykujcie kubek ciepłej herbaty i opakowanie chusteczek w zasięgu ręki i wyruszcie w niesamowitą podróż wraz z bohaterami tej wspaniałej powieści.

Przychodzę dzisiaj do was z recenzją książki która przewiezie was po emocjach, wstrząśnie i jednocześnie zastanowi nad tym jak kruche jest życie. Czytając opis z okładki pomyślałam sobie, to chyba młodzieżówka w stylu "Nostalgia anioła". Jednak się myliłam.

Rezolutna nastolatka Finn, wraz z rodziną i przyjaciółmi wybierają się w zimowy weekend do ośrodka narciarskiego. Niestety w drodze na kolację na jezdni staje jeleń, ojciec Finn uderza samochodem w barierkę, ten spada w dół. Finn ginie na miejscu a dla reszty zaczyna się walka o przetrwanie. Nikt nie wie gdzie są, zasięgu brak a oni muszą walczyć z mrozem, śnieżycą i wiatrem. Wszyscy zżyci że sobą przed wypadkiem lecz po nim większość stara się dbać o siebie, podejmować decyzję nie zawsze zgodne z sumieniem.

Na to wszystko patrzy Finn, dziewczyna utkwiła pomiędzy światem żywych i umarłych. Widzi co robią ci którymi brała udział w wypadku, obserwuje każdego z osobna, niektórym próbuje dodać otuchy, niektórych chciałaby powstrzymać przed tym co chcą zrobić ale przecież nie żyje. Wie że jej rodzina przed wypadkiem była w kryzysie, czy wypadek zmieni coś w ich życiu? Czy relacje się pogorszą? Na te pytania znajdziecie odpowiedź w książce.

Cała narracja jest prowadzona oczami Finn. Krąży pomiędzy bohaterami, przedstawiając to nam. Zdradzę wam jeszcze jeden sekret, historia jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z życia autorki.

Mnie się bardzo podobała i nie raz uroniłam nad nią łzę.

Wypadek samochodowy w zimie, to najgorsze, co się może w życiu zdarzyć, a szczególnie gdy jeszcze w aucie są dzieci, za które kierowca bierze pełną odpowiedzialność, to prawdziwa tragedia.

Autorka książki Suzanne Redfearn przeżyła takie wydarzenie w wieku ośmiu lat. Wraz z ojcem, bratem i wujkiem z synami, postanowili wybrać się wysoko w góry. I wtedy nastąpiła burza śnieżna…. Zainspirowana tymi wydarzeniami autorka postanowiła napisać książkę ”W jednej chwili”.

Dwie zaprzyjaźnione rodziny postanawiają wybrać się na narty w góry. Z pozoru miała to być przyjemna i miła wyprawa, a okazała się straszną traumą, pozostawiającą ślad w psychice do końca życia. Szesnastoletnia Finn Miller to miła i sympatyczna dziewczyna, uczy się w liceum i w jednej chwili, nagle jej życie kończy się. Finn wraz z ojcem, mamą, siostrą, niepełnosprawnym intelektualnie bratem oraz zaprzyjaźnioną rodziną wybierają się kamperem w góry. Auto prowadzi tata Finn, gdy nagle pojawia się na drodze wielki jeleń i niestety dochodzi do wypadku. A właściwie do tragedii, bowiem już od tego czasu nigdy nie będą mogli normalnie żyć.

Pierwszy szok… dociera do nich, że utknęli w pustkowiu, w zamieci śnieżnej.

Finn nie żyje, tata jest w bardzo ciężkim stanie, wujek Bob ma coś z lewą kostką, a siostra Finn-Chloe wymaga natychmiast interwencji chirurgicznej. Ale to są tylko rany powierzchowne, gorsza jest psychika…. Najbardziej przerażające jest zimno i wiatr, wpadające przez wybitą szybę.

Czy wszyscy przeżyją?

Kto pójdzie po pomoc?

Czy szybko ratownicy odnajdą wszystkich uczestników wypadku?

Pytania pozostawię bez odpowiedzi, zachęcając tym samym do wczytania się w książkę „W jednej chwili”. Historia jest bardzo przejmująca, czyta się ją ze łzami w oczach i skierowana jest dla czytelników o silnych nerwach. Konsekwencje wypadku są tragiczne. Decyzje podjęte wówczas i wzajemne oskarżanie się doprowadzają rodzinę i bliskich do obłędu. Jedna Finn, która ”widzi wszystko z góry” zna całą prawdę i opisuje zaistniałą sytuację. Rodzice Finn z trudem brną do przodu, chociaż stracili dwójkę swoich dzieci. Siostra Finn-Chloe ledwo przeżyła i chce dołączyć do Finn. Karen żyje w stanie maniakalnego wyparcia. Natalie tkwi w domu, którego fundamentami są kłamstwa.

Jak zakończy się ta historia?

Przeczytajcie koniecznie. Książka jak najbardziej godna polecenia.

Polecamy: Dobre Recenzje