We troje

„We troje” Hanny Dikty to kolejna polska powieść na mojej czytelniczej liście. Ostatnio mam szczęście do polskich autorek, które piszą rewelacyjnie. Jak było tym razem? Czy jestem zadowolona? Zapraszam na recenzję.

Agata wraz ze starszym o dwadzieścia lat mężem, prowadzi w Białogórze pensjonat. Wydaje się być kobietą spełnioną, kocha męża, a prowadzenie pensjonatu daje jej wiele satysfakcji. Mąż także bardzo ją kocha, jest na każde jej zawołanie, zawsze czuły oraz opiekuńczy. Mogłoby się wydawać, że to Agata w tym związku nosi spodnie. Wszystko powoli się zmienia, gdy Agata wyrusza do chorej siostry, która tak jak ich mama zachorowała na raka. Ciężko jej się pogodzić z chorobą siostry, tym bardziej, że siostra po operacji postanawia porzucić medyczne leczenie i zdać się na łaskę uzdrowicieli. Tam także Agata po raz pierwszy spotka się ze swoim szwagrem, z którym bardzo się zaprzyjaźnia, a później łączy ich głębsze uczucie. Pobyt w rodzinnych Piekarach będzie dla Agaty spotkaniem z przeszłością, a los postawi przed nią nowe, niełatwe wybory. Czy ten wyjazd zmieni całe życie Agaty? Czy miłość będzie ważniejsza niż więzy rodzinne?

Hanna Dikta to poetka i prozaiczka. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Śląskim, a także studium podyplomowe z historii na Uniwersytecie Opolskim. Laureatka kilkudziesięciu konkursów literackich. Debiutowała książką poetycką „Stop – klatka”. Mieszka z mężem i trojgiem dzieci w Piekarach Śląskich, gdzie pracuje jako nauczycielka języka polskiego i historii.

Ostatnio temat chorób i śmierci bardzo często przewija się w czytanych przeze mnie książkach i powiem Wam szczerze, że długi czas zwlekałam, by zabrać się za tę powieść. Teraz mogę tylko żałować, że tak długo czekałam, gdyż Hanna Dikta napisała piękną, mądrą i bardzo wzruszającą książkę. Ta książka to coś więcej niż typowy romans. Autorka porusza wiele ważnych tematów, choroby oraz podejścia do niej, trudnych wyborów miłosnych, lojalności wobec najbliższej rodziny oraz relacji między siostrami. Nikt nie wie jak ciężko się żyje z piętnem choroby, gdy należy się do grupy podwyższonego ryzyka, póki tego nie doświadczy na własnej skórze. Rak nie wybiera, i tylko od nas zależy czy będziemy chcieli go wyprzedzić, czy może ułatwimy mu drogę do zwycięstwa.

"Z jednej strony boisz się choroby, czujesz się naznaczona, jakby ktoś czerwonym kordonkiem wyszył na twojej piersi słowo Rak, z drugiej strony masz wrażenie, że jesteś nietykalna. Igrasz z chorobą, igrasz ze śmiercią, tańczysz na oblodzonym parapecie".

Czy można dziwić się naszym bohaterkom, że nie chciały wiedzieć, czy czeka je los podobny do losu matki. Nie mnie to oceniać, bo nigdy nie chciałabym bym być na miejscu Agaty, a tym bardziej Joanny.

W moim odczuciu autorka bardzo dobrze poradziła sobie z tak trudnymi tematami. Opisała je bardzo dokładnie, z wyczuciem oraz niezmiernie realistycznie, w ten sposób zagrała niesamowicie na moich emocjach. Jej bohaterowie nie mają łatwego życia, a autorka stawia ich przed kolejnymi trudnymi wyborami. Bardzo mi się spodobało, jak autorka przedstawiła relacje miedzy siostrami, które nie mają ze sobą zbyt bliskich relacji, są jak ogień i woda, a jednak bardzo przejmują się sobą wzajemnie i wyborami jakich dokonują, które niestety nie zawsze są dobre.

„We troje” to niesamowicie życiowa książka, jednak nie dla każdego, gdyż nie jest to lektura lekka, miła i przyjemna. Ta książka to prawdziwe życie, które nie zawsze jest usłane różami, a nasze wybory nie dotyczą tylko nas. One dotykają wszystkich tych, którzy nas kochają i się o nas martwią. Przy tej powieści warto się zatrzymać i pomyśleć nad tym co w życiu jest najważniejsze.

„We troje” to powieść, która trafia w głąb serca i porusza najgłębsze pokłady emocji.

Polecam!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Autorce oraz Wydawnictwu Zysk i S-ka.

Co można pomyśleć, widząc okładkę książki "We troje"? Najpewniej to, że mamy do czynienia z lekkim romansem, który dla relaksu można połknąć w jeden wieczór. Błąd! Po raz kolejny sprawdza się stare przysłowie o nieocenianiu książki po okładce. To, co znajdziecie w środku powieści Hanny Dikty, mocno Was zaskoczy.

Agata ma całkiem dobre życie - własny pensjonat nad morzem, w którym pracuje z ogromną przyjemnością, oraz męża, który nie widzi świata poza nią. Kiedy jej starsza siostra ma poddać się zabiegowi, który wykaże, czy nie choruje na raka, Agata jedzie na Śląsk, gdzie się wychowała, by jej towarzyszyć. Poznaje tam także niedawno poślubionego męża siostry, Piotra. Na miejscu kobieta dowiaduje się, że Joanna ukrywała przed nią prawdę, a rzeczony zabieg to mastektomia. Joanna, obawiając się, że podzieli los matki, która zmarła na raka, postawia nie poddawać się chemioterapii i zastosować leczenie niekonwencjonalne. Agata z Piotrem, zszokowani jej decyzją, tworzą front przeciwko Joannie. Wkrótce Agata zaczyna zauważać, że szwagier nie jest jej obojętny. Pobyt na Śląsku zmieni jej poukładane życie na zawsze.

Nie spodziewałam się, że "We troje" będzie taką właśnie powieścią. Zaskakującą, tylko pozornie lekką, a w rzeczywistości trudną, o sporym ładunku emocjonalnym. Czyta się ją dobrze, bo Hanna Dikta potrafi zainteresować czytelnika. Kiedy już zacznie się czytać, trudno się oderwać.

"We troje" to książka, która przepełniona jest bólem i cierpieniem postaci, jakie w niej znajdziemy. Agata, mając kilkanaście lat, straciła matkę. Podczas lektury poznajemy przeszłość jej oraz bliskich jej osób. Czytając, z czasem dowiadujemy się, jak ogromnym przeżyciem była utrata matki i jak bardzo zaważyło to na całym jej życiu. W bohaterce tkwi wiele nieukojonego bólu i żalu. Zakazane uczucie, jakie rodzi się między nią a szwagrem, jeszcze więcej dokłada jej cierpienia, bo niezależnie od tego, jak sprawy się potoczą, ktoś wyjdzie z tego pokaleczony.

Agata i Joanna są różne jak dzień i noc, jak ogień i woda. Ich relacje nie należą do najłatwiejszych. Śmierć matki i wyprowadzka Agaty nad morze oddaliły je od siebie. Każda z nich ma dobrego męża, który się o nią troszczy. Podczas lektury każdą z postaci poznajemy lepiej. Bohaterowie, jakich wykreowała Hanna Dikta, to złożone postaci, chociaż można by przypuszczać, że jest wręcz przeciwnie. Odniosłam wrażenie, że w ten sposób autorka chciała pokazać, że nikt nie jest tylko taki, jakim go widzimy, że gdzieś w środku nas zawsze może skrywać się zupełnie inne oblicze, które ukrywamy przed światem.

"We troje" to książka o wyborach. Wyborach trudnych, bo mających wpływ nie tylko na nas samych, ale przede wszystkim na całe nasze otoczenie. O takich, które potrafią wywrócić całe życie do góry nogami, a czasem mieć tragiczne konsekwencje. To także książka o prawie do tych wyborów. Bo chociażby to, co wybierzemy, miałoby zrujnować nasze życie, mamy do tego prawo.

Zakończenie książki pozostaje otwarte. Autorka pozostawia czytelnika z kilkoma możliwymi scenariuszami tego, jak dalej mogły potoczyć się losy Agaty. To ciekawy zabieg, ponieważ nie pozwala on szybko zapomnieć o książce. Po prostu nie da uniknąć się myślenia o tym, co było dalej. Gdyby pojawiła się możliwość, by przeczytać dalsze losy bohaterów książki, chętnie bym po nie sięgnęła.

Powieść Hanny Dikty nie jest lekturą, którą czyta się dla odstresowania czy relaksu. To książka nostalgiczna, skłaniająca do refleksji i z całą pewnością warta uwagi. Polecam!

Recenzja pochodzi z mojego bloga: zaczytana-dolina.blogspot.com

Życie to jedna wielka niewiadoma. Nigdy nie możemy przypuszczać, jak pokieruje nami los. Tak naprawdę wszystko sprowadza się do wyborów. Podejmujemy je każdego dnia, a każda, nawet najmniejsza chwila zależy od tego, jaką decyzję podejmiemy w danym momencie.

Agata jest szczęśliwa i bez problemu może mówić o siebie, że czuje się spełniona. Jej mąż, starszy od niej o dwadzieścia lat, jest na każde jej zawołanie. Tworzą szczęśliwy związek i razem prowadzą pensjonat w Białogórze. Prowadzą dostatnie i satysfakcjonujące życie. Spokój Agaty burzy wizyta u chorej siostry na Śląsku. Tam również poznaje swojego szwagra Piotra, którego do tej pory znała jedynie z opowieści siostry. Joanna jest chora na raka, ale wcale nie zamierza poddać się tradycyjnemu leczeniu. To wywołuje konflikty między siostrami, a Agata nie zgadza się z lekkomyślną decyzją Joanny. Również Piotr sceptycznie podchodzi do decyzji swojej żony. Agata będzie musiała zmierzyć się nie tylko ze wspomnieniami z przeszłości, ale także z nowymi, niełatwymi wyborami, które wprowadzą zamęt do jej poukładanego życia.

„We troje” to opowieść opowiadająca o trudnych relacjach rodzinnych, o skomplikowanych wyborach i decyzjach, które będą miały wpływ na nasze dalsze życie, jak również na naszych bliskich. Tak naprawdę każdy z nas staje w swoim życiu przed trudnym wyborem. Czasami nawet więcej niż jeden raz. I nawet jeśli rozum podpowiada nam co powinniśmy zrobić, a nasze sumienie się z tym zgadza, to jednak często ulegamy podszeptom serca. Nie ma w tym nic złego, w końcu jesteśmy tylko ludźmi, a ludzką rzeczą jest ulegać pokusom i popełniać błędy. Jednak zanim podejmiemy jakąś decyzję, powinniśmy ją przemyśleć bardzo dokładnie, bo tak naprawdę możemy skrzywdzić nie tylko siebie, a osoby nam bliskie, które sobie na to nie zasłużyły.

Hanna Dikta w swojej książce ukazuje nam skomplikowaną relację między dwoma siostrami i choć powinny się wspierać, to jednak Agata nie jest w stanie przejść obojętnie obok tego co robi Joanna. Wszystko ma tak naprawdę podłoże w przeszłości obu sióstr, a zwłaszcza w chorobie ich matki, która również zmagała się z rakiem. Niestety przegrała walkę i po ciężkim leczeniu zmarła. Joanna nie chce aby spotkało ją to samo. Nie ma zamiaru poddawać się chemioterapii i konać w cierpieniu na sali szpitalnej. Szuka nowych, często kontrowersyjnych rozwiązań i metod leczenia. Agata nie zgadza się z tym i choć towarzyszy Joannie w wyprawach do znachorów i uzdrowicieli, wciąż ma pewne obawy którymi dzieli się z mężem Joanny, Piotrem. Mężczyzna jest zdruzgotany tym co dzieje się z jego żoną i tak jak Agata, nie podziela jej wyborów. Jednak Joanna ma jeszcze jeden cel, do którego zawzięcia stara się dążyć, nie dopuszczając do siebie innych możliwości i nie zważając na to, że jej stan zdrowia w każdej chwili może się pogorszyć, tym samym niwecząc jej plany.

Między Agatą i Piotrem zaczyna rodzić się dziwne i niepokojące uczucie. Złączeni tragedią i zamartwianiem się o Joannę, zaczynają coraz bardziej się do siebie zbliżać. I choć wiedzą, że robią źle, ciężko pohamować im swoje żądze i namiętność która niespodziewanie między nimi wybucha. Agata ma zobowiązania w stosunku do swojego męża i do swojej siostry, jednak ciężko zignorować uczucie które rozkwita w jej sercu. Co zrobi Agata? Czy uwikła się w romans z Piotrem? Czy dla miłości warto poświęcić rodzinę? Czy kłamstwo jest lepsze od najgorszej prawdy? Na te i inne pytania, Agata będzie musiała poszukać odpowiedzi, co okaże się niezwykle trudne i bolesne, nie tylko dla niej.

Powieść Hanny Dikty to niezwykle emocjonalna książka. Autorka stawia swoich bohaterów przed bardzo trudnymi wyborami, dając nam szansę postawienia się w ich roli i zastanowienia się jaką decyzję podjęlibyśmy będąc na ich miejscu. Widzimy ich rozterki i cierpienie i tylko możemy się domyślać, jak dużo bólu ich to kosztowało. Hanna Dikta wykreowała niezwykle barwne i realne postacie, a historia którą stworzyła głęboko porusza i skłania do głębszych refleksji nad tym co w naszym życiu jest naprawdę ważne.

„We troje” to mądra i niesamowicie życiowa książka. Polecam ją przede wszystkim kobietom dojrzałym i tym, którzy wymagają od książki czegoś więcej. Książka Hanny Dikty to opowieść o trudnych wyborach, skomplikowanych relacjach, nieszczęśliwej miłości, jak również o chorobie. Niezwykle tkliwa, ujmująca i trafiająca głęboko do serca. Gorąco polecam!

„Otworzyła wiadomość. „Miałem nie pisać, wiem, ale wciąż o tobie myślę. Czy mógłbym do ciebie przyjechać? Moje ręce ciągle pachną tobą”. Za drzwiami do sypialni coś się poruszyło, szybko więc odłożyła telefon i weszła do toalety. Usiadła na zamkniętej muszli i schowała głowę w dłoniach.

- Trzeba zabić tę miłość – powtórzyła niczym mantrę.”

Każdy z nas musi podejmować różnorodne decyzje. Łatwe czy trudne nieraz spędzają sen z powiek, ale właśnie na tym polega nasze życie – na wyborach, podążaniu przez kolejne drogi i zbieraniu plonów z zasianych przez nas ziaren. Najgorzej jednak wtedy, kiedy nasze postanowienia krzywdzą tych, których kochamy najbardziej. Chociaż wielu z nas nigdy nie chciałoby dopuścić do takiej sytuacji, prześmiewczy los lubi płatać figle komplikując to, co dotąd wydawało się proste. Takim właśnie szyderczym żartem obdarzył Agatę, bohaterkę książki „We troje” autorstwa Hanny Dikta, która gubiąc się na nieskomplikowanej dotychczas ścieżce musiała dokonać wyboru przewracającego jej życie do góry nogami.

Agata jest szczęśliwą mężatką, z powodzeniem prowadzącą własny pensjonat. Mając u boku kochającego mężczyznę, starszego od niej o dwadzieścia lat malarza, wiedzie miarowe, dostatnie i satysfakcjonujące życie. Jednak pewnego dnia kobieta otrzymuje informację o chorobie siostry burzącą cały dotychczasowy spokój. Joasia, z którą od dawna się nie widziała, ma raka, a czas u boku najbliższych z pewnością nieco ukoił by jej troski. Wiedziona potrzebą niesienia wsparcia, Agata wyrusza więc na Śląsk odświeżyć rodzinne relacje. To właśnie teraz będzie jej dane zobaczyć swojego szwagra, Piotra. W szpitalnej sali przyjdzie jej obserwować kruchość istnienia i walkę o to, co najważniejsze – o przedłużony na ziemi czas. A jednak wyjazd na drugi koniec Polski wniesie w jej codzienność o wiele większe zmiany. Agata przekona się o tym, że miłość bywa nieproszona, a dając szczęście jednym, może zniszczyć drugich.

Główna bohaterka to przeciętna kobieta, od zawsze postrzegana jako spokojniejsza i bardziej poukładana od siostry. Jednak chociaż zaplanowała dla siebie całkiem wygodne życie, niepostrzeżenie wkradło się w nie niechciane uczucie. Czy Agata zatem powinna ubolewać nad tym, że los obdarza ją miłością? Niestety w grę wchodzi tutaj osoba, której nigdy nie będzie wolno jej kochać. Co więcej, bohaterka ma męża i to nie byle jakiego. Jacek naprawdę o nią dba. Skomplikowana sytuacja wydaje się nie mieć wyjścia, a jednak w pewnym momencie trzeba będzie dokonać trudnego wyboru. W tym całym kłębowisku nieszczęścia jest jednak jeden pozytyw. Straszliwa, znienacka atakująca choroba jednoczy siostry, które dotąd nie mogły znaleźć dla siebie czasu. Dla wszystkich bohaterów nadchodzą chwile wielkich zmian, walki o szczęście, momenty refleksji i dylematów. Czy jednak warto toczyć bój o szczęście, kiedy warunkiem jest eliminacja tych, na których nam zależy?

Hanna Dikta wykreowała powieść złożoną z wielu poruszających elementów. Połączyła w jedną całość wątki o miłości, zaufaniu, rodzinie i chorobie dając czytelnikowi powód do licznych przemyśleń. Złośliwy nowotwór – choroba, z którą walka niejednokrotnie kończy się przegraną. Nadchodzi niespodziewanie i nikt nie wie, czy nie będzie musiał otworzyć przed nim drzwi. To właśnie rak postanawia wkroczyć do życia jednej z bohaterek tej książki, a konsekwencje choroby odczuje cała rodzina. Kolejnym trudnym tematem powieści jest zakazane uczucie. Czy dla miłości warto rozpocząć grę pozorów? Czy nieszczerość i kłamstwa okazują się lepszym rozwiązaniem, niż bolesna prawda? Czy warto tłumić uczucie, które nigdy nie powinno mieć miejsca? A może lepiej o nie zawalczyć? Co, jeżeli własnym szczęściem odbierzemy radość najbliższym? „We troje”, jak sam tytuł podpowiada, to powieść w której szeregi wkradają się trzy osoby. Jeżeli chodzi o związek miłosny, jest więc tutaj o jednego bohatera tutaj za dużo. Czy da się zatem znaleźć rozwiązanie, które usatysfakcjonuje wszystkich?

„W troje” nie jest banalną historią miłosną. To powieść o uczuciu, które musi stanąć przed wieloma dylematami, nieraz skazując siebie na cierpienie. To także książka o rozstaniach, o poświęceniu, o bólu, poczuciu niesprawiedliwości i w głównej mierze o walce – o boju, którego ceną jest nie tylko szczęście, ale także życie.

Autorka wzrusza, a za pomocą bohaterów unaocznia czytelnikowi to, jak nieprzewidywalna bywa przyszłość. Co najlepsze, nie ma tutaj ludzi dobrych i złych, przez co fabuła wydaje się jeszcze większą i trudniejszą do rozwiązania zagadką. Początkowo miałam wrażenie, że główna bohaterka powieści jest zbyt płaska. Co więcej, pierwsza część książki wydała mi się przeciętna. Sytuacja jednak uległa zmianie z biegiem czasu, bo zrozumiałam, że Agata to jedna z wiarygodniejszych postaci wykreowanych w ludzkiej wyobraźni, a to, co ją spotkało, nie pozwoliło mi odłożyć tej historii na bok aż do samego końca.

Książkę polecę dojrzałym kobietom – tym które myślą, że szaleństwa i wybryki losu mają już za sobą. Jeżeli chcecie się zmierzyć z wizją nieszczęśliwej miłości oraz trudnych wyborów i co więcej, jeśli uważacie, że rak to science fiction, które na pewno Was nie dotyczy – ta książka jest dla Was.