Włoska legenda

Główna bohaterka to Emilia Szewczyk. Dziewczyna to skromna i wycofana uczennica liceum, która jest niezbyt lubiana przez rówieśników. Życie Emilki nie jest usłane różami. Dziewczyna ma za sobą złe doświadczenia.

Gdy pewnego dnia jej nauczycielem włoskiego zostaje młody i przystojny Włoch Giorgio Simonetti dziewczyna zakochuje się.

Aby zmobilizować uczniów do nauki nauczyciel ogłasza konkurs, w którym czwórka najlepszych uczniów może wygrać wakacyjny wyjazd do Włoch. Konkurs wygrywa także Emilia.

Na wyjeździe pomiędzy nauczycielem, a uczennicą zaczyna rozkwitać uczucie.

Czy uczennica i nauczycielem będą razem? Czy jednak zostaną rozdzieleni?

Jeśli chcecie przekonać się, czy ta historia zakończy się happy endem czy jednak dramatem sięgnijcie po tę książkę.

Autorka stworzyła cudowną historię i zabrała mnie w niesamowitą podróż do Włoch. Oczywiście wraz z bohaterami powieści. Muszę przyznać, że trochę irytowali mnie bohaterowie książki. Jednak kreacja postaci w tym wypadku jest idealna, bo są to rozwydrzeni i problematyczni uczniowie.

Autorka wymyśliła historię o zakazanej miłości pomiędzy uczennicą a nauczycielem. Na dodatek autorka porusza trudne tematy jakimi są między innymi brak akceptacji , nienawiść, wyśmiewanie i nękanie przez rówieśników. To wszystko odbywa się wśród intryg, zawirowań, rozterek i tajemnic z przeszłości.

Autorka potrafi barwnie opisać Włochy i napisała piękną historię o miłości, która przychodzi nieoczekiwanie. Na dodatek potrafi trzymać czytelnika w napięciu i dostarczyć mnóstwo emocji.

Natomiast nieoczekiwane zwroty akcji sprawiły, że nie mogłam odłożyć tej książki dopóki nie poznałam finału powieści. Mocno kibicowałam Emilii i Giorgio.

Uwielbiam takie historie, które na dłużej pozostają w mojej pamięci, a ta jest właśnie taka.

Idealna książka dla fanów romansów oraz miłośników Włoch.

Gwarantuję, że czeka Was niesamowita przygoda pełna wzruszeń.

Jestem zachwycona i będę czekała z niecierpliwością na kolejne powieści autorki.

Polecam z całego serca!

Przyznam się wam, że zaczynając czytać tą pozycję od razu przypomniały mi się moje szkolne lata. W ogóle napisana z taką lekkością, jakby niemal każdy bohater sam o sobie opowiadał, lub zastępowała go akurat przemiła starsza pani, która lubiła się denerwować, ale tak delikatnie i ze smakiem. I już na samym początku odczujemy, że postać o której czytamy to krucha dziewczyna, której co jakiś czas zdarza się spóźnić na zajęcia szkolne. Spotka zabawnego, choć udającego srogiego pana woźnego, który rozpiski uczniowskich lekcji ma wykute na blachę. Niech was nie zwiedzie jej zawstydzenie, gdyż nikt nie miałby ochoty ponosić jej bagażu doświadczeń życiowych. Ja mówię na takie osoby przerośnięta młodzież i to bardzo do niej pasuje. W planach miała stać się najlepiej niewidzialną, ale wiele spraw sprawiło, że stała się obiektem drwin i pośmiewisk. Tak bardzo chciała zatrzeć ślad wcześniejszych niepowodzeń, dlatego choćby przeprowadziła się do innej szkoły i co? I wcale nie jest lepiej. Jednak czy po tym co przeszła może być gorzej? Wie jednak, że w razie czego zawsze może liczyć na swoją matkę, która zawsze ją wspiera. Już dawno wyparła młodzieńcze uczucia dla płci przeciwnej i wcale nie liczyła, że cokolwiek może w tej kwestii się zmienić. Jednak poprzez bardzo dobre wyniki w nauce wyjeżdża na dwa tygodnie do Sorento. I to właśnie tam, całkiem niespodziewanie spotka ją coś na co w ogóle nie liczyła. Zaczną się tutaj porywy serca, motylki w brzuchu i zakazane uczucia. Miłość tu bowiem trafiła na ogromną rozdzielność, gdyż wiadomo, że uczeń i nauczyciel to niezbyt dobry układ. Cóż jednak poradzić na to, że serce samo się wyrywa i tak bardzo pragnie być jedynie kochane? Czy ta opowieść może się skończyć dobrze?

Autorka wspaniale przedstawiła tutaj uczucia bohaterów, już nie wspominając o malowniczej podróży do Sorrento. Już od samych opisów było bardzo romantycznie, a historia miłości była prawdziwą bajką o której marzą wszystkie kobiety. Pomijając oczywiście wszystkie inne przeszkody, których nie brakowało. Bardzo ją polecam!

Dzisiaj przychodzę do Was z książką, która mnie oczarowała. Nie tylko przez miłość jaka rodziła się i rozkwitała pomiędzy głównymi bohaterami, ale też tło na jakim ten romans miał miejsce. Książka bardzo klimatyczna i można poczuć, że sami przebywamy teraz we Włoszech i jesteśmy oprowadzani przez przewodnika po uliczkach, kościołach i innych zabytkowych atrakcjach tego kraju. Posłuchamy też o legendzie związanej z Capri i Wezuwiuszu. A gdy już zmęczymy się upałem i całodniowym zwiedzaniem Neapolu i Pompei, możemy przysiąść gdzieś w restauracji i jedząc coś pysznego zasłuchać się w włoską muzykę, która od zawsze bardzo podobała mi się.

„-To tylko kilka miesięcy – powiedziała sobie. – Niedawno było półtora roku, teraz zostało już mniej. Z każdym dniem będzie mniej. Muszę wytrzymać. Muszę dać radę.”

Emila Szewczyk to miła i skromna osiemnastolatka, która w życiu już trochę przeszła. Niefortunna, nastoletnia miłość i jej życie legło w gruzach. Czuła się jak zgrzybiała staruszka przytłoczona bagażem doświadczeń. Z tego powodu zmieniła miejsce zamieszkania z Zamościa na Łódź. Jej celem było zdać maturę i przeżyć półtora roku w szkole. Nie miała jednak i w tym liceum łatwo. Przez to, że izolowała się od kolegów była obiektem drwin.

Giorgio Simonetti jest Włochem mającym polskie korzenie. Podejmując się pracy nauczyciela języka włoskiego w jednej z łódzkich szkół. Nie zdaje sobie jednak sprawy jak młodzież bywa problematyczna. Zależy mu jednak by czegoś dzieci nauczyć i wpada na pomysł, że na wakacje do malowniczego zakątka Włoch -Sorrento zabierze cztery najlepiej uczące się osoby. Wśród nich znalazła się Emilka, która początkowo nie chciała jechać, ale w końcu za namową swojej matki zgodziła się. Był to dla niej najlepszy, a zarazem i najgorszy etap w życiu. Dlaczego? Przekonacie się sami.

Książkę bardzo polecam. Dostarcza ona wielu emocji. Historia Emilki jest bardzo smutna, bolesna, ale potrafi też wzruszyć. Główna bohaterka jest silną młodą kobietą, która pomimo przeciwności losu potrafi zaryzykować i chociaż spróbować zaznać trochę szczęścia. Autorka bardzo dobrze wykreowała głównych bohaterów, ale również tych drugoplanowych. Babcia Giorgia, to prawdziwa Włoszka, z krwi i kości, która potrafi dopiąć swego. Kuba Wilczyński – kolega Emilki, to rozkapryszony, bogaty chłopak, któremu pieniądze poprzewracały trochę w głowie.

Autorka oprócz opisu uroczego zakątka Włoch i rodzącej się tam miłości porusza również trudny temat jak choroba nowotworowa, która niestety, ale nie wybiera i odbiera życie również ledwo co wchodzących w dorosłość osobą.

"Zraniona w tak młodym wieku, zamknęła się w sobie, solennie obiecując, iż już nigdy nie ulegnie porywom serca. Chociaż przeżyła zaledwie osiemnaście lat, czuła się jak zgrzybiała staruszka przytłoczona bagażem doświadczeń. Nie chciała kochać, nie chciała ponownie cierpieć. Wybrała samotność, przekonana, że będąc samotnym, nie można zostać zranionym."

Po cyklu "Gorszy syn" byłam bardzo ciekawa innej odsłony Katarzyny Grabowskiej. Urzekła mnie swoim piórem, operowaniem słowem i trzymaniem w napięciu oraz świetnie wykreowanymi bohaterami. Podjęłam nagłą decyzję, że chciałabym przeczytać "Włoską legendę" i oto przybywam z recenzją.

Od razu zaznaczę, że jeśli z jakichś powodów nie możecie udać się na wakacje, to Autorka zabierze Was w piękne miejsce zwanym Sorrento. Przyznaję, że pierwszy raz mam do czynienia z tą włoską miejscowością i urzekła mnie swoim pięknem opisanym właśnie w tej książce. Pani Katarzyna bierze nas na wycieczkę, która sprawi, że zostaniecie oczarowani włoskimi zabytkami, ich historią, dziedzińcami i widokami na morze, czy wulkan Wezuwiusz. Wycieczkom towarzyszą miejscowe legendy, które sprawią, że przeniesiecie się do innego świata, świata bogów, którzy mieli władzę nad zwykłymi śmiertelnikami. Legendy zapadają w pamięć i przyznaję, że chętnie sama odwiedziła bym opisaną część Włoch, by przeżyć taką przygodę.

Ale... Nie tylko o Włoszech jest ta historia, a o miłości, której nie jest dane spokojnie trwać w szczęściu. Młoda dziewczyna, Emilka, przygotowuje się do matury. Z bagażem doświadczeń nie jest jej łatwo odnaleźć się w nowym miejscu, ale ma u swojego boku mamę, na którą może liczyć. W liceum, do którego uczęszcza nastolatka, zatrudnia się dwudziestosześcioletni Włoch, Giorgio Simonetti, by nauczać swojego ojczystego języka. Gdy młodzież nie wykazuje chęci nauki języka włoskiego, nauczyciel wymyśla rywalizację w nauce, by w nagrodę pojechać na wakacje w jego rodzinne strony. Emilka jest jedną z uczennic, które wyjeżdżają do Sorrento, a tam czeka na nią niespodziewana i zakazana miłość.

Podobał mi się motyw z legendą o Capri i Wezuwiuszu, która była porównywana do uczucia głównych bohaterów. A każdy z nich brnie przez życie z własnym bagażem doświadczeń. Jesteśmy świadkami rodzącego się uczucia, które nie powinno kiełkować, a jednak...

Autorka zwróciła uwagę na kilka ważnych problemów. Wczesne macierzyństwo, które przez młodzieńcze ulotne uczucie pozostawia po sobie ślad w postaci dziecka. Jak młoda kobieta, pozostawiona sama sobie musi uporać się z przyspieszoną dojrzałością. A przecież nie ona sama poczęła to dziecko, prawda? Poruszona jest także kwestia prześladowania, nabijania się z osoby wycofanej, wyciszonej, nie biorącej udziału w życiu klasowym i szkolnym, jeśli chodzi o interakcje z rówieśnikami. Bez znajomości przyczyny łatwo jest nam oceniać drugą osobę. Jest jeszcze kilka kwestii, o których nie będę Wam pisać, by pozostawić coś do okrycia.

Katarzyna Grabowska ma bardzo przyjemne pióro, którego czytelnik staje się zakładnikiem i ciężko odłożyć książkę, dopóki nie dobrnie się do ostatniego zdania. Może trochę drażniły mnie dialogi z małym dzieckiem, ale było ich na szczęście mało i nie zaważyło na mojej ocenie "Włoskiej legendy". Był to naprawdę przyjemny czas, w którym mogłam przenieść się do Włoch i poczuć ten cudowny klimat. Bardzo polecam fanom powieści romantycznych i obyczajowych, ponieważ intryg tutaj nie brakuje.

To jedna z piękniejszych opowieści romantycznych tego roku. Wartka, oryginalna, pachnąca miłością i rozmarynem. Polecam!

Czym zwykle kierujecie się wchodząc w nowy związek - sercem czy rozumem? Czy zawsze warto słuchać tego, co podpowiada nam serce? A może lepiej zachować pozory oraz postąpić tak jak oczekuje tego po nas społeczeństwo?

Motyw przewodni, jakim jest tytułowa legenda o Wezewiuszu i Capri ma ścisłe odzwierciedlenie w relacji miłosnej pary głównych bohaterów. Życie nie jest proste, czego przykładem będą zawiedzione nadzieje, ale i nowe szanse, jakie się pojawią.

Katarzyna Grabowska podjęła się tematu miłości nauczyciela i uczennicy. Emilia i Giorgio mierzą się z wieloma przeszkodami i przeciwnościami, ktorych w większości mogliby uniknąć. Wszystko przez niedomówienia, brak komunikacji i uprzedzenia otoczenia, któremu trudno zaakceptować taki związek. Całość dopełniła licznymi intrygami, zazdrością, strachem przed odrzuceniem, bólem rozstania, fizyczną i psychiczną przemocą szkolnych rówieśników, samotnym rodzicielstwem i tajemnicami z przeszłości. Jednak wszystko to nie mogłoby się obyć bez upalnego południowego włoskiego klimatu. Barwne opisy tych miejsc są wręcz zachwycające! Chciałabym się tam znaleźć. 

W książkach zawsze poszukuję emocji. Tu otrzymałam ich ogrom. Czułam i przeżywałam wszystko to, co jej bohaterowie. Jednakże nie do końca byłam w stanie zrozumieć niektórych zachowań pary głównych postaci. To co może drażnić w Emi, to jej zbytnia uległość, wycofanie, natomiast Giorgio jak na moje oko był aż za dobry i ufny. Nie zmienia to jednak faktu, że historia mocno mnie zaangażowała i niejednokrotnie zaskoczyła kierunkiem wydarzeń, a jej bohaterom kibicowałam. Z kolei jeśli chodzi o bohaterów drugoplanowych, to oni również są interesujący. Każdy z nich dźwiga jakiś bagaż doświadczeń, każdy ma jakąś własną historię.

"Włoska legenda" to wzruszająca, otulona romantyzmem powieść o zakazanym uczuciu. To książka zmuszająca do refleksji oraz tego, by nie tylko patrzeć, ale widzieć i odpowiednio reagować na krzywdę drugiego człowieka. Bo nie ma nic gorszego niż bierność. To jak, udacie się wraz z bohaterami na wakacje do Sorrento? Jestem pewna, że gdzieś tam Wezuwiusz tęskni i czeka na swoją Capri...

Giorgio Simonetti to młody Włoch, który właśnie rozpoczyna pracę w jednej z łódzkich szkół jako nauczyciel włoskiego. Przed nim prawdziwe wyzwanie, bowiem okazuje się, że uczniowie nie są zbyt ambitni. Lekceważą naukę, a przecież matura za pasem.

W klasie jest jedna uczennica, która choć bardzo stara się zniknąć w tłumie, zwraca na siebie uwagę nauczyciela. Giorgio od razu zauważa, że Emilia Szewczyk jest bardzo cicha i wycofana. Po przeprowadzce do Łodzi i zmianie szkoły, nie nawiązała z nikim relacji. Trzyma się z dala od rówieśników. Emilia to bardzo ambitna dziewczyna. Wie, że sumienna nauka i dobre stopnie są ważne, więc ciężko na to pracuje.

Simonetti, chcąc zachęcić uczniów do nauki włoskiego, proponuje rywalizację. Na czwórkę licealistów, którzy osiągną najlepsze wyniki, czeka wyjazd do Włoch!

Przed Wami "Włoska legenda"! Niesamowita historia, bardzo magiczna...!

Katarzyna Grabowska zabiera nas w piękną, pełną wrażeń podróż. Wspólnie z bohaterami powieści odwiedzimy najpiękniejsze zakątki. Jestem po prostu oczarowana! Barwne opisy miejsc, dotyczące ich piękne legendy, ten wspaniały, magiczny klimat - to wszystko sprawiło, że po prostu przeniosłam się do Sorrento! Odwiedziłam Capri, zachwycałam się Wezuwiuszem. Kasiu dziękuję za to, że swoją powieścią zabrałaś mnie do Włoch!

"Włoska legenda" to opowieść o wielkiej miłości. Ale też o miłości zakazanej. Z jednej strony uczennica i nauczyciel, a z drugiej - kobieta i mężczyzna, którzy chcą kochać, chcą być kochani. Chcą być razem. Czy Emilia i Giorgio podzielą losy Wezuwiusza oraz Capri i według włoskiej legendy nigdy nie będą razem?

Tego musicie dowiedzieć się sami, sięgając po najnowszą książkę Katarzyny Grabowskiej!

Autorka w swojej powieści porusza też bardzo ważny temat, jakim jest przemoc w szkole, przemoc psychiczna. Główna bohaterka doświadcza wiele złego, ze strony swoich rówieśników. Pada ofiarą przykrych żartów, słucha przezwisk, znosi zaczepki. I bardzo cierpi. Cierpi samotnie, w ciszy. Za wszelką cenę stara się dotrwać do końca szkoły.

Z całego serca polecam Wam tę historię. Jest po prostu piękna! Chętnie wrócę do tej powieści, aby znów poczuć cudowny klimat i przeżyć to wszystko na nowo! Kocham kocham!