Wygnańcy raju. Audiobook

Utwory Elżbiety Wojnarowskiej są uderzająco krótkie z naciskiem na słowo uderzająco. Mówią wszystko. Oto ulotność życia. My, zakładnicy rzeczy jesteśmy uwięzieni między przedtem a potem. Życie zdaje się drobną przynależnością. Z precyzją szpilki czy igły, rekwizytów pojawiających się w Światoczułości, autorka dotyka tego, co ważne. Pociąga subtelność obrazu przynależności. Życie, drobiazg, jest znośne. Inne być nie może. Wystarczy kochać poranki. Piękno jest nieśmiertelne. To przynależność absolutna. Czy można pisać wiersze? - pyta poetka. Trzeba, należą do Pani! odpowiadam Pani Elżbiecie Wojnarowskiej. Krzysztof Bielecki Tom zaczyna się serią maksym tak zaskakujących, że budzą nas z nieprzytomności codziennego krzątania. A w k...

Światoodczucie II czyli rozmowy na XXI wiek

Co właściwie się wydarzyło? Bo nic tu nie jest oczywiste. To thriller psychologiczny. Padł strzał, kto strzelał, do kogo i dlaczego? Ranna zostaje główna bohaterka, Nastazja. Celowo czy przypadkiem? Czy musi umrzeć? Około 30-letnia Nastazja na planie filmu poznaje niewiele od siebie starszego Vincenta, oboje, „naturszczyki” zaangażowani przez reżysera wprost z ulicy, grają główne role, kochanków. 1939 rok. Wojna. Ona żegna pilota który leci do Anglii walczyć w Dywizjonie 303. Film nie zostaje ukończony. Ale ich relacja przenosi się na życie, zostają kochankami, w końcu biorą ślub. Jednak to nie happy end. To początek… tragedii. Nastazja porzuca Vincenta dla Leona, który po przejściach wraca z USA do Polski. Leon buduje dla Nastazji dom na wsi, w którym...

Jak bardzo można być samotnym? Dziesięcioletnia Janeczka przekonuje się o tym boleśnie. Jej życie jest pasmem niepowodzeń. Traci rodzinę, potem mamę, nagle zostaje sierotą. Jest teraz sama. W wielkim, obcym mieście. W obcej szkole i nieprzyjaznej klasie. Czy zostanie oddana do Domu Dziecka? Janeczka tego boi się najbardziej. Ale czasami nieszczęście nie jest końcem wszystkiego. Często staje się początkiem czegoś nowego, a nawet lepszego. Od którego nie trzeba będzie nigdzie uciekać. Tak się dzieje z Janeczką. Znajduje zupełnie niespodziewanie nowy dom i serdeczność. Opowieść o potrzebie miłości i przyjaźni. I o mądrości nadziei.

Skandal wywołany książką Witaj smutku Francoise Sagan był bezprecedensowy, z Córeczką może być podobnie, ta historia także mrozi krew w żyłach. Czytamy i nie możemy oprzeć się wrażeniu, że to się dzieje obok nas. A wydarzyło się wiele. Bo to thriller psychologiczny o obsesyjnej miłości i zazdrości, która prowadzi do? No właśnie do czego, jak nie do bezprecedensowej zbrodni… która zbrodnią jest, czy nie jest? Bohaterka, 18-letnia Amanda, kochana „córeczka tatusia”, zakochana we własnym ojcu, znanym aktorze, Wiktorze, nie akceptuje jego związku z producentką Julią. Akceptuje wszystkie wyskoki ojca, nawet jego skoki w bok, ale miłość i ślub? To dla niej za wiele. Gotuje ojcu i jego wybrance piekło na ziemi. Co nieuchronnie prowadzi do katastrofy. W...

Jak bardzo można być samotnym? Dziesięcioletnia Janeczka przekonuje się o tym boleśnie. Jej życie jest pasmem niepowodzeń. Do czasu. Niekiedy nieszczęście utraty jest nie tylko końcem dotychczasowego życia, ale często staje się początkiem nowego, lepszego. Od którego nie trzeba będzie nigdzie uciekać. Opowieść o mądrości nadziei.

To literatura ambitna, która nie tylko w sposób ciekawy opowiada historię trzech różnych ludzkich egzystencji, ale zakotwicza je w kontekstach społecznych i politycznych ostatnich sześćdziesięciu lat. Narracja trzyma w napięciu, opowieści przeplatają się i przenikają, dzięki czemu uzyskujemy interesującą, miejscami ekscytująca polifonię głosów. Ale nie tylko fabuła stanowi ważną zaletę tej książki. Ciekawy jest styl, miejscami zmetaforyzowany, przepełniony interesującymi refleksjami na temat życia. W tej książce, zbudowanej na zasadzie suspensów, nic nie jest jasne, tak jak nie jest jasne nasze życie, które można opowiadać na różne sposoby, a do jego prawdziwej istoty nigdy nie dotrzemy.

Skandal wywołany książką Witaj smutku Franoise Sagan był bezprecedensowy, z Córeczką może być podobnie, choć już bez precedensu. Ta historia jednak także mrozi krew w żyłach. Czytamy i nie możemy oprzeć się wrażeniu, że to się dzieje obok nas. Bo ilu z nas dotyczy podobna historia? A na koniec nie potrafimy po prostu zamknąć książki i zapomnieć, jakby nic się nie wydarzyło.

Osiemnastoletnia dziewczyna udaje się do Warszawy, chcąc odnaleźć byłego kochanka swojej umierającej matki, aby dowiedzieć się, co skłoniło ją do próby samobójczej. On, nieświadomy podstępu znany pisarz, daje się wciągnąć w jej grę. Odkryta tajemnica staje się jednak przyczyną tragedii. Wydarzenia przedstawione są z punktu widzenia obojga bohaterów, a z dzienników pisarza poznajemy historię jego dawnej miłości. Opowieść wciąga i nie pozwala na wytchnienie, jak mocny kryminał. Przeżywamy uniesienia i ból wraz z jej bohaterami, a mroczna aura na długo pozostaje w pamięci. A może czasem nie warto dociekać prawdy? To pytanie pozostaje bez odpowiedzi.

Pod bezkresnym niebem to powieść napisana z rozmachem. Tu miłość, śmierć, rywalizacja i zdrada rozgrywają się podczas Rajdu Dakar, który staje się nie tylko areną walki sportowej, ale też niebezpieczną rozgrywką uczuć, aż do tragicznego finału. Jest to także podróż w głąb własnego sumienia, aż do zatracenia się w rozdarciu i poczuciu winy. Bohaterowie miotani są moralnymi dylematami, pytaniami o lojalność i odpowiedzialność. To czego dowiadują się o sobie, poprzez własne czyny, budzi w nich, ale i w nas, głęboki niepokój. A wszystko to w malarsko niesamowitym krajobrazie. Odwieczna walka namiętności pod bezkresnym niebem Afryki, w poszukiwaniu sensu życia. I próba zrozumienia co pcha nas czasem do przemożnej autodestrukcji.

Diabły istnieją, czy nie? Zdania są podzielone, jak i co do tego, jaka jest ich natura. Czym wpływają na nasz los? Kusząc? Przeważając szalę na korzyść takiej a nie innej naszej decyzji? Podpowiadając wybór? Przekonuje się o tym Weronika podczas swojego wyjazdu na Kanary, gdzie spotyka fascynującego mężczyznę i wdaje się z nim w romans. Brzmi banalnie? Nic bardziej mylnego. To dopiero początek historii, w niesamowitych plenerach Lanzarote, z zaskakującym zakończeniem. Metafizyka i pytania egzystencjonalne, brawurowo połączone z dojmującym życiowym dramatem bohaterki i niezwykłym pięknem natury. Można się zaczytać…