Wymazana przyjemność. Klitoris i myślenie

Plastyczność u zmierzchu pisma jest retrospektywnym spojrzeniem Malabou na ponad dekadę własnych badań filozoficznych. Jest to fragment intelektualnej autobiografii, jednak nade wszystko jest to filozoficzny manifest, deklaracja epokowej zmiany i konieczności wykroczenia poza założenia, cele i praktyki Derridiańskiej dekonstrukcji. Catherine Malabou rozwija tezę, że stoimy w obliczu zmierzchu pisma jako dominującej figury myśli. Pismo zostaje zastąpione w tej roli przez plastyczność – najważniejszą, zdaniem filozofki, stawkę w życiu podmiotu wystawionego na przygodność świata i przyszłość pozbawioną tożsamości. Malabou pokazuje w swej książce, w jaki sposób myślenie o plastyczności rozwijało się w projektach filozoficznych od Hegla, przez Heideggera, a...

Opowieść o ogniu, który płonie w naszych duszach. I o tych, którzy potrafią go rozniecić. Oraz o domu, w którym można kochać prawdziwie. Arcydzieło literatury gender! Książka ponadczasowa, a jednocześnie przełomowa. Magiczna i poruszająca historia pięciu różnych kobiet, które w Urugwaju, u szczytu wojskowej dyktatury, odnajdują w sobie nawzajem kochanki, przyjaciółki, a wreszcie rodzinę. W 1977 roku w Urugwaju rząd wojskowy bezlitośnie stłumił wszelkie przejawy politycznego sprzeciwu. W kraju, w którym obywatele są porywani, gwałceni i torturowani, homoseksualizm jest niebezpiecznym wykroczeniem. A jednak, pomimo niesprzyjającej rzeczywistości, Romina, Flaca, Anita „La Venus”, Paz i Malena ‒ pięć „pieśniarek” ‒ w jakiś cudowny sposób odnajd...

„Odkąd sięgam pamięcią zawsze trudno mi było mówić o moich miłościach. To ponaderotyczne uniesienie jest zarówno wielkim szczęściem, jak i czystym cierpieniem – a i jedno, i drugie domagają się mocnych słów. Niewłaściwy, nieadekwatny, od zawsze aluzyjny – kiedy właśnie chcielibyśmy, aby był jak najbardziej bezpośredni – język miłości szybuje w przestworzach metafor – jest bowiem językiem literatury. Jest też niepowtarzalny, uznaję go wyłącznie w formie pierwszoosobowej. A jednak opowiem Wam tutaj o pewnym szczególnym rodzaju filozofii miłości. Czymże bowiem jest psychoanaliza, jeśli nie niekończącym się poszukiwaniem odrodzenia, właśnie dzięki doświadczeniu miłości, podejmowanym wciąż na nowo po to, aby je przemieścić, ożywić, i...

Poza granicami skóry to książka o ciele we współczesnym kapitalizmie. Ukazuje, w jakim stopniu zawłaszczanie i wyzyskiwanie ciał ludzkich i zwierzęcych, ciał pracujących i wypoczywających, przekształcanie ich w zasób do wykorzystania albo siłę roboczą, jest kluczowe zarówno do dawniejszego, jak i współczesnego kapitalizmu. Jego działanie przejawia się w znanych od dawna próbach kradzieży naszego czasu – nie tylko czasu pracy, ale i czasu wolnego albo nawet czasu przeznaczonego na sen. Ostatnio pojawiają się także nowsze formy wyzysku związane z rozwojem biotechnologii: surogacja czy ekspansja organizmów genetycznie modyfikowanych mająca niebezpieczny wpływ na równowagę ziemskich ekosystemów. Wyzyskiwane ciało nie jest jednak bierne; może stawiać opó...

Sądzisz, że nie jesteś kreatywny? Nic bardziej mylnego! Przeczytaj tę książkę i zobacz, jak uwolnić, pielęgnować i umacniać wrodzoną kreatywność drzemiącą w każdym z nas. Innowacja i kreatywność to obecnie powszechnie uznawane siły napędowe sukcesu w biznesie. To także najwyżej cenione cechy współczesnych przywódców. Ludzie posiadający twórczą odwagę dokonują lepszych wyborów, łatwiej zmieniają kierunek i lepiej potrafią znajdować rozwiązania problemów, które wydają się nierozwiązywalne. Dostrzegają nowe możliwości i potrafią współpracować z innymi, by poprawić sytuację, w której się znaleźli, a do wyzwań podchodzą z nowo odkrytą odwagą. David i Tom Kelleyowie, twórcy IDEO i d.school, prekursorzy Design Thinking, udowadniają, że...

Napisana z rozmachem polifoniczna opowieść o rodzinie i nadchodzącej katastrofie. W powrocie do domu jest coś szczególnego. Albo się to lubi, albo się tego nie lubi, ale nie można być wobec tego obojętnym. Rodzina Toimich liczy czternaścioro dzieci, jeśli brać pod uwagę także nieżyjącą dwójkę. Wychowane przez surowego ojca i bezradną matkę rodzeństwo dzieli się na tych, którzy opuścili rodzinny dom i próbują uporać się z traumami, oraz tych, którzy zostali. Zbliżające się święta i przyjazd Annie, najstarszej żyjącej siostry, gromadzi ich znów wszystkich razem. Teraz jednak jest inaczej, bo choć relacja między rodzicami i rozkład sił się nie zmienił, rodzeństwo ma wspólny cel, który pragnie zrealizować za wszelką cenę. Wydarza się jednak c...

Hymn na cześć Nowego Jorku - poznaj miasto, które nigdy nie śpi. Niezwykła opowieść o najbardziej fascynującej metropolii świata z perspektywy jej mieszkańców. Niewidomy piosenkarz, nauczyciel medytacji, elektryk montujący światła w iglicy Empire State Building, agent nieruchomości, serwisant wind, matka nastoletniego chłopaka, który odbywa karę w zakładzie na Rikers Island, złodziej samochodów… To tylko wybrani bohaterowie tej książki. Craig Taylor przez sześć lat poznawał Nowy Jork z perspektywy lokalnych społeczności. Spośród setek rozmów i historii tak różnorodnych, jak sami nowojorczycy, wybrał ponad siedemdziesiąt, które ostatecznie stworzyły ten nadzwyczajny portret Wielkiego Jabłka. Tętniąca życiem, pełna emocji i wielkomiejskiego zgiełk...

Na rok przed Historią oka napisałem książkę zatytułowaną W.-C.: drobna książeczka, całkiem szalona literatura. W.-C. była żałobna, tak jak Historia oka jest młodzieńcza. Rękopis W.-C. spłonął, żadna to strata przy mojej obecnej rozpaczy: był to krzyk przerażenia. Jeden z rysunków w W.-C. przedstawiał oko: oko szafotu. Samotne, solarne, nabite rzęsami, otwierało się ono w lunecie gilotyny. Rysunek był podpisany „wieczny powrót”, a ta przerażająca maszyna była bramą wiodącą ku niemu. Biegnąc znad horyzontu, ścieżka wieczności prowadziła przez ów szafot. Pewien wers-parodia zasłyszany w skeczu w Concert Mayol podsunął mi pomysł na komentarz: – Boże, jak smutna jest krew ciała na dnie wiórów. Georges Bataille *** Oto dwa najpowszechniejsze...

Fascynująca opowieść o współczesnych drag queens, drag kings i drag queers. Dla jednych to miłość od pierwszego wejrzenia, ujście dla fascynacji skrywanych przez lata. Dla drugich trudna droga docierania do siebie, wewnętrzna walka z krzywdzącymi stereotypami. Niektórzy wiedzą od razu. Błyskawicznie opanowują techniki makijażu, a na scenie czują się jak ryby w wodzie. Innym proces odkrywania swojej tożsamości zajmuje długie lata. Jedni się ukrywają, drudzy wręcz przeciwnie – manifestują swój sposób wyrażania siebie. Na złość szerzącej się nietolerancji. Niektórzy wybierają scenę, inni ulicę, na której każdego dnia w krzykliwych kostiumach demonstrują płynność płci i celebrują różnorodność. Jakub Wojtaszczyk zabiera czytelnika i czytelniczk...

Przesdstawiamy humorystyczną, XIX-wieczną powieść angielską, opisującą wyprawę i przygody trzech londyńczyków: George’a, Harrisa, nieznanego z imienia narratora (którym jest sam Jerome), oraz psa Montmorency'ego, którzy wybrali się w rejs po Tamizie i przepłynęli 123 mile (blisko 200 km) z Kingston do Pangbourne. W zamyśle autora książka miała być poważnym przewodnikiem turystycznym po Tamizie, zawierającym opisy położonych nad brzegami rzeki zabytków, ale górę wzięło ironiczne poczucie humoru Jerome’a. Komiczne zdarzenia, opowiastki i anegdotki umilające trzem panom wyprawę, przyprawione specyficznym angielskim humorem, bawią od stu lat czytelników w różnym wieku na całym świecie.

Dino Buzzati (1906–1972) pisał po włosku, ale jego książki przetłumaczono na wiele języków. To, że był cudownym pisarzem, wiedzą wszyscy, którzy czytali Sześćdziesiąt opowiadań i Pustynię Tatarów. O tym, że lubił nie tylko pisać, ale i rysować, wie znacznie mniej osób, a obie te pasje najpiękniej połączył właśnie w tej niezwykłej bajce dla dzieci i dorosłych. O niedźwiedziach, które dawno temu opuściły swe niedostępne górskie kryjówki i zamieszkały w wielkim mieście, Buzzati opowiada prozą, obrazkiem i rymem. Są w tej historii czary i zbrodnie, zagadki kryminalne i walki z potworami, przygody pełne grozy, ale i szlachetnych czynów. A wszystko w aurze ironii, gorzkawego humoru i subtelnych literackich aluzji.

Z każdym nowym pokoleniu wszyscy mają tendencję do myślenia o naszych poprzednikach, jako `staromodnych`, `konserwatywnych`, i właściwe wręcz nudnych. Rewolucja seksualna miała podobno miejsce w 1960 roku, ale czy to prawda? Nie. W książce jest pełno niesamowitych, ale i prawdziwych opowieści o rozpuście i podbojach miłosnych począwszy od historii starożytnej aż do XX wieku.

Plastyczność u zmierzchu pisma jest retrospektywnym spojrzeniem Malabou na ponad dekadę własnych badań filozoficznych. Jest to fragment intelektualnej autobiografii, jednak nade wszystko jest to filozoficzny manifest, deklaracja epokowej zmiany i konieczności wykroczenia poza założenia, cele i praktyki Derridiańskiej dekonstrukcji. Catherine Malabou rozwija tezę, że stoimy w obliczu zmierzchu pisma jako dominującej figury myśli. Pismo zostaje zastąpione w tej roli przez plastyczność – najważniejszą, zdaniem filozofki, stawkę w życiu podmiotu wystawionego na przygodność świata i przyszłość pozbawioną tożsamości. Malabou pokazuje w swej książce, w jaki sposób myślenie o plastyczności rozwijało się w projektach filozoficznych od Hegla, przez Heideggera, a...

Rozpoznanie roli destrukcyjnej plastyczności pozwala zradykalizować dekonstrukcję podmiotowości, przekazać jej nowy impuls. Ujawnia ono, że moc unicestwienia skrywa się w samym sercu tożsamościowej konstytucji. Metamorfoza, jaką próbuję tu poddać myśleniu, jest fabrykacją nowej osoby, nieznanej formy życia, bez żadnego punktu wspólnego z formą, która ją poprzedza.