Załatw pogodę, ja zajmę się resztą

Od samego początku, gdy poznałam główną bohaterkę powieści obyczajowej książki pt. '' Załatw pogodę, ja zajmę się resztą'' autorstwa Pani Renaty Frydrych 27-letnią Polę Kukułkę to wiedziałam, że polubię tę sympatyczną młodą lekko dziewczynę.

Pola szanuje ludzi, kocha i dzielnie wychowuje samodzielnie 3 dzieci, które nie zawsze się jej słuchają. Ma bardzo dobry kontakt z synem partnera o imieniu Adam zmarłego niedawno, który powierzył przed śmiercią swojemu synowi Mateuszowi opiekę nad młodszymi siostrami Zosią i Misią.

Mateusz potrafi rozmawiać z Polą, bo wie, że ona go rozumie. Nie robi mu awantur, rozmawia z nim swobodnie i bezstresowo.

Pola ma w sobie coś takiego, że chce się ją odkrywać na nowo, gdyż sytuacje, w jakich ona się znajduje, na co dzień są niezwykłe, a ona sama przy tym jest zabawna, delikatna, a jej serce jest kruche. Charakter Poli powinien spowodować, że pomimo jej naiwności zaraża ona pozytywną barwnością, który nie każdemu się podoba, gdyż łatwo się pośmiać z niej oraz jej wyglądu oceniając, jej nie poznając jej codziennych problemów, z którymi się musi, walczyć wychowując dzieci i pracować.

Teoretycznie, jak i praktycznie każdy z przedstawionych tutaj przez autorkę bohaterów ma swój świat, w którym można się poczuć dobrze, w momencie, kiedy poznamy ich bliżej. Nie można się nudzić w trakcie czytania każdego z konstruowanych i opisanych lekkim piórem 61 rozdziałów.

Moją szczególną uwagę zwróciły teksty dialogowe, a zwłaszcza używane przez bohaterów związanych z branżą zawodową Wiktora Fortuny jego właściwie pracownicy sekretarka Matylda i asystent Olaf, którzy skupiali w zabawny sposób uwagę wyłącznie na samych sobie.

Książkę tę dobrze się czyta ze względu na to, że jest odpowiednio zamieszczona czcionka w tekście.

Myślę, że autorka chce uświadomić, że życie nie kończy się w chwili ukończenia 27 lat i utraty bliskiej sercu osoby, że można się załamać, lecz należy dalej działać i nie przejmować się opinią innych osób, które mają właściwie wszystko, ale na ogół jest tak, że czegoś ciągle im brak.

Uważam, że jest to udany debiut Pani Renaty Frydrych, gdyż potrafi ona spojrzeć pozytywnie i z pomysłem na życie, a przy okazji nadaje ona mu receptę przepełnione miłością oraz poczucie humoru, które pomaga wyjść z opresji kompleksowej, w której znajduje się Pola.

Serce nie sługa, ale którego z 3 mężczyzn Pola wybierze: Wiktora, Pawła czy Łukasza o tym warto, się dowiedzieć czytając tę powieść, która stanowi przykład, że w świecie, gdzie nie ma, właściwego rozwiązania rodzina zawsze pomoże, bo życie bez niej byłoby nudne.

Polecam przeczytać tę książkę.

"Zima długo walczyła, nie chciała się poddać. Jeszcze pod koniec marca rozpętała prawdziwą śnieżycę. Wyglądało na to, że mróz i wiatr nigdy nie odpuszczą. Któregoś dnia ktoś wreszcie przekręcił pokrętło pór roku na właściwą pozycję i kiedy świat o świcie otworzył oczy, zobaczył, a właściwie poczuł, że jest wiosna. Kwiecień podwinął rękawy i nadrobił zaległości. Zieleń kiełkowała w każdej szczelinie. Zapachy przelewały się nad parkiem jak gęste, ciężkie chmurzyska. Drapały w gardle, kręciły w nosie. Ptaki od świtu zdzierały gardła. Na śniadanie jadło się jajko z rzeżuchą i sałatki ze szczypiorkiem. Trudno było nie dać się ponieść i nie polecieć razem z parasolami dmuchawców..."

Właśnie taka wiosna powoli zaczyna gościć za oknem. W tej aurze, w promieniach wiosennego słońca, ale i też w zaciszu domowym dajcie się ponieść kartom debiutanckiej powieści Renaty Frydrych "Załatw pogodę, ja zajmę się resztą".

27-letnia Pola opiekuje się trójką dzieci. Tylko pięcioletnia Misia jest jej biologicznym dzieckiem. Kobieta postanowiła adoptować nastoletniego Mateusza i siedmioletnią Zosię - dzieci jej zmarłego niedawno partnera Adama.

Pola musi pokonać trudności, stawić czoła opiece społecznej i ... koniecznie wyjść za mąż - kolejność celów może ulec zmianie. Czy bohaterka da radę znaleźć mężczyznę, który zaakceptuje dzieci i całą rodzinę z ich dziwactwami? Czy Pola będzie umiała wybrać odpowiedniego kandydata na męża i ojca?

Książka napisana jest lekkim językiem, z dużą dawką humoru. Jak tu się nie śmiać np. czytając o Misi, która nie jadła sufitu (czytaj sufletu)... Powieść jest nieprzewidywalna, pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji. Nie można się nudzić czytając o licznych bohaterach, posiadających różne osobowości.

Akcja skupia się wokół kandydatów na męża dla Poli. Pierwszy z nich to Wiktor będący couchem, czyli osobistym trenerem. Prowadzi on kursy, które mają na celu, aby ich uczestnicy otworzyli się na świat i osiągnęli sukces. Właśnie na taki kurs trafia Pola. Drugim kandydatem jest lekarz Paweł, który poznaje Polę na kursie u Wiktora. Trzecim kandydatem jest Łukasz - kucharz, który niedawno wrócił do Polski, był on najlepszym przyjacielem Wiktora z czasów szkolnych. Czy przyjaźń przetrwa próbę czasu i którego kandydata wybierze Pola? Tego musicie dowiedzieć się sami, koniecznie przeczytajcie tę książkę. Zachętą niech też będzie zagadka - co wspólnego ma kukułka z książką?

Książka trzyma w napięciu, nic nie jest oczywiste. Przyznam, że nie udało mi się zgadnąć na którego kandydata zdecyduje się Pola. Jednak cały czas kibicowałam, żeby wszystko ułożyło się jej pomyślnie.

Jaka jest Pola? To kobieta twardo stąpająca po ziemi, lecz w wyniku wypadku w dzieciństwie, jej głowa nie zawsze funkcjonuje prawidłowo.

"Po wypadku w dzieciństwie na karuzeli Pola nieraz wyobrażała sobie Rzeczywistość. Czasami miała wrażenie, że ją wyczuwa, że ma z nią specjalny kontakt. W niedzielne poranki Rzeczywistość była zapachem kawy, a w leniwe popołudnia była jak piosenka z serialu "Wojna domowa". Czasami była chuda i szara jak cień, który zapalał gazowe lampy na ulicach dawnych miast; były dni, kiedy Rzeczywistość była jak handlarz z wojennych filmów, odsłaniała płaszcz z towarem na sprzedaż i mówiła: "zobacz to mam i to, co potrzebujesz, wszystko załatwię." "

Pola to artystyczna dusza szukająca kandydata na męża. W pewnym sensie przez przypadek trafia na kurs do Wiktora.

"Trochę było mu jej żal, że musi znaleźć mężczyznę, że musi pilnie wyjść za mąż. A tu, proszę jakie szczęście! Raz - dwa i pozamiatane. Siedzi koło lekarza (Wiktor sprawdził to w papierach) i całkiem możliwe, że ten Paweł Ziemieniec jest samotny, bo wygląda jakby potrzebował pomocy. Wiktor uśmiechnął się jednym kącikiem ust i pomyślał z wyższością boga: oto on sprawił, że ci dwoje się poznali, że właściwie ich połączył, a już najzabawniejsze było to, pomyślał, że mogą być dla siebie idealni."

Pola, poza wychowywaniem dzieci, zajmuje się szyciem. Nie lubi sprzątać ani gotować. Szyje za to z taką pasją, że zapomina o całym świecie, a potrafi uszyć nawet książeczkę dla dzieci. Jej projekty są niepowtarzalne. Ta niepozorna kobieta sprawiła, że Wiktor zaczął odczuwać emocje i zrzucił maskę, za którą się ukrywał.

"Dawno nikt nie wyrwał mu tak nagle dywanika spod nóg. To on, Wiktor Fortuna, zawsze decydował, co się w jego życiu zdarza. Właśnie dlatego, żeby nie przeżywać takich idiotycznych niespodzianek i rozczarowań, od lat trzymał się z dala od uczuć. Emocje wprowadzają w życiu trudny do przewidzenia element irracjonalny. Nie cierpiał tego."

Książka Renaty Frydrych to nie tylko babska powieść, ale i też książka o osobistym przeżywaniu żałoby (inaczej przeżywa ją dziecko, a inaczej dorosły), o budowaniu skorupy wokół siebie, która ma chronić przed światem zewnętrznym, o stawianiu czoła przeciwnością losu.

"Życie wciąż nas sprawdza i dlatego sprawy czasami gmatwają się same i trzeba bardzo uważać, by z potencjałów tkwiących w każdym dniu i w każdej chwili wysupłać z precyzją wytrawnego gracza w bierki tylko te, które służą tworzeniu nowego, lepszego świata."

Wydawnictwo Literackie lubi zaskakiwać. Zaskoczeniem tym była akcja promocyjna debiutu literackiego Renaty Frydrych. Najpierw przysłali fragment powieści bez tytułu, za to z dopiskiem: po prostu przeczytaj.

Po fragmencie książki-niespodzianki otrzymałam kolejna przesyłkę. Moim oczom ukazały się puzzle, które złożyły się na okładkę najnowszego „dziecka” wydawnictwa.

W końcu przyszedł dzień, gdy w moje ręce trafiła obszerna powieść Renaty Frydrych. Wyczekałam stosowny moment i zabrałam się za czytanie. I zaskoczenie, bo książka mimo debiutu okazała się bardzo dobra. Cudownie spędziłam czas z bohaterami opowieści, a szczególnie z Polą Kukułką i jej trzódką.

Pola jest dwudziestosiedmiolatką. Opiekuje się trójką dzieci: nastoletnim Mateuszem, siedmioletnią Zosią i pięcioletnią Misią. Polę poznajemy w momencie, gdy zostaje sama z dzieciakami, jej partner właśnie umarł. Kobieta musi stawić czoła światu, opiece społecznej i... koniecznie wyjść za mąż. Kolejność może ulec zmianie. Na całe szczęście Pola nie jest tak zupełnie sama ze swoimi kłopotami. Może liczyć na brata Ryśka, bratową Mariolę i babcię Różę.

Czy łatwo znaleźć odpowiedzialnego i wzbudzającego zaufanie faceta, który zaakceptuje dzieci i rodzinę ze swoimi dziwactwami? Mateusz jest samotnikiem, Zosia od śmierci ojca nie mówi, a Misia jest notoryczną kłamczuchą. No i Pola, trochę szalona, chorobliwie nieśmiała, krawcowa-amatorka, która potrafi uszyć wszystko, nawet książkę dla dzieci.

Miłość przeważnie zaczyna się od spotkania i od patrzenia sobie w oczy. Później jest niepewność, czy to ten, czy to ta, potem coś iskrzy i pojawiają się te wszystkie perypetie, kiedy jest gorzej, żeby na koniec mogło być lepiej, zależy komu kibicujemy.

Na horyzoncie pojawiają się trzej kandydaci do ręki: Wiktor –couch czyli osobisty trener, Paweł – nieśmiały lekarz oraz Łukasz – szef kuchni. Do wyboru, do koloru, tylko czy Pola będzie umiała wybrać tego odpowiedniego mężczyznę, przyszłego męża i ojca? Ciekawi na pewno jesteście kogo wybierze. Nie zdradzę – jeśli chcecie się dowiedzieć, to musicie sięgnąć po powieść naszej rodzimej pisarki.

Renata Frydrych uważana jest za pisarski multitalent. Pisze scenariusze filmowe, nadzoruje literacko i prowadzi seriale dla TVP: Na dobre i na złe, Siostry, Tancerze, Galeria oraz filmy animowane dla dzieci. Od lat współpracuje z agencjami reklamowymi. Jest laureatką indywidualnej nagrody na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za Odwiedź mnie we śnie. Czy i tym razem odniesie sukces?

Randki to przymiarki. Przyglądamy się sobie i zastanawiamy się, czy da się coś z tego uszyć, czy nie, czy do siebie pasujemy, czy nie. Na ile jesteśmy w stanie dać się przyciąć, przerobić, wykroić?

Załatw pogodę, ja zajmę się resztą jest naprawdę nieźle napisaną komedią romantyczną. Bajka o Kopciuszku? Trochę tak, ale tylko w niewielkiej ilości. Nie przepadam za tym gatunkiem literackim, ale widzę, że z wiekiem upodobania naprawdę się zmieniają i być może częściej będę sięgała po takie powieści. Książka Renaty Frydrych wpisała się świetnie w moje obecne potrzeby. Jako, że przed nami wiosna, a co za tym idzie, przesilenie wiosenne, konieczna była lektura lekka, miła i przyjemna i taką książkę otrzymałam.

Renata Frydrych powołała do życia interesujących bohaterów. Z kilkoma z nich mogłabym się zaprzyjaźnić, za powodzenie planów Poli trzymać kciuki, a z babcią Różą pogawędzić (byłoby to zaiste ciekawe, gdyż Róża cierpi na demencję). A książka jest, jak gotowy scenariusz i tylko czekać, aż pojawi się na ekranie.

Załatw pogodę, ja zajmę się resztą to pełna humoru opowieść o sile miłości, przyjaźni, zmaganiu się z przeciwnościami losu, poszukiwaniu szczęścia, a przede wszystkim o rodzinie przez duże „R”. To historia, w której niejedna czytelniczka odnajdzie siebie i odbicie swojego życia. Poznajcie zakręcone życie Poli Kukułki i dajcie się uwieść debiutowi Renaty Frydrych. Książkę polecam wielbicielkom komedii romantycznych i powieści obyczajowych z happy endem.

Pola Kukułka to postać nietuzinkowa. Samotna matka z trójką dzieci obwieszona naszyjnikami i ciuchami własnej produkcji, próbuje przekonać poradnię rodzinną, że jest idealną osobą do zaadoptowania dwójki z nich. Wszyscy próbują jej pomóc – brat Rysiek ogląda z nimi mecze ucząc patriotyzmu, babcia zatrzymała się w dawnych czasach i przypomina dziewczynkom na każdym kroku jak to jest być damą, a Pola jest sobą – czyli pozwala im praktycznie na wszystko. W takiej chwili zostaje już ostatnia karta przetargowa do wyciągnięcia i przekonania wszystkich dookoła, że będzie doskonała matką – Pola musi sobie znaleźć męża.

Najpierw kandydatów brak – stara panna z dziwacznymi upodobaniami i trójką dzieci, raczej nie jest obiektem zainteresowania większości mężczyzn. Pola też ma swoją własną wizję jak to powinno wyglądać – marzy jej się lekarz, najchętniej, bo to przecież najlepiej wyglądałoby w dokumentach adopcyjnych.

Zupełnie oderwana od rzeczywistości kobieta jaką jest Pola odkryje jednak dużo więcej podczas swojej misji pilnego poszukiwania kandydata na męża. Pozna nowych przyjaciół, dostrzeże, że ma w sobie dużo więcej siły niż jej się początkowo wydaje i udowodni wszystkim dookoła, że potrafi stworzyć perfekcyjny dom dla swojej trójki dzieci. I kota.

Choć książka trafiła do mnie przez przypadek, to jednak niezwykle się cieszę, że miałam okazję ją przeczytać. To tak niesamowicie ciepła opowieść! Choć na początek wydawało mi się, że może być to nieco naiwna bądź nieco cukierkowa wizja utkana przez autorkę, to jednak książka spokojnie się wybroniła.

Autorka bardzo mocno zarysowała postacie. Są charyzmatyczne, nie do podrobienia i autentyczne w swoich działaniach. Wbrew pozorom, w całej tej jakże zabawnej książce, znajdą się też tematy warte poruszenia, a przede wszystkim ogromna moc rodziny.

Wielu z nas wraca każdego dnia do pustego mieszkania. Dzielimy swój czas na prace, siłownię, różne zajęcia dodatkowe, tak, żeby nie siedzieć w pustych czterech ścianach. Pola stworzyła swoim dzieciom i sobie prawdziwą ostoję. Każdy ma w swoim swoje miejsce, ma prawo być sobą. Czytanie o tym przenosi mnie do mojego domu, mojego portu. Może to właśnie jeden z powodów dla którego czytanie tej książki było dla mnie czystą przyjemnością.

Książka jest idealna na wieczory i popołudnia z herbatą. Piękna okładka i interesujący tytuł z pewnością sprawią, że wielu czytelników omijających szerokim łukiem polskich autorów, zatrzyma się na chwilę i może nawet zdecyduje się spędzić w jej towarzystwie nieco więcej czasu. Warto.

W styczniu dostałam od wydawnictwa fragment książki, na której okładce było jedynie "Po prostu przeczytaj..." bez autora, bez tytułu. Nie mogę powiedzieć, że nie poczułam się zaintrygowana i właściwie zaraz zaczęłam czytać, choć nie lubię czegoś zaczynać, a później nie kończyć, a w tym wypadku przecież nawet nie wiedziałam, co to za książka i kiedy będzie miała swoją premierę. Następnie przyszła kolejna przesyłka, w której znajdowały się puzzle, przedstawiające okładkę książki, aż wreszcie dotarła do mnie sama książka. Muszę przyznać, że taka reklama książki bardzo podkręciła ciekawość i zachęciła do poznania historii opisanej przez autorkę.

Pola Kukułka, ma 27 lat i troje dzieci, tylko jednego z nich jest biologiczną matką, ale wszystkie traktuje na równi i właśnie dlatego postanawia adoptować pozostałą dwójkę. Okazuje się jednak, że nie jest to takie proste, ponieważ według opieki społecznej Pola nie poradzi sobie z trójką dzieci i najlepiej by było gdyby wyszła za mąż. Rzeczywistość, z którą główna bohaterka jest za pan brat, postarała się by nie zabrakło kandydatów na męża, tylko, którego wybierze lekko zwariowana Pola?

Muszę przyznać, że Załatw pogodę, ja zajmę się resztą jest idealnym materiałem na komedię romantyczną z dużą ilością humoru. Właśnie taka jest ta książka, pełna humoru z zaskakującymi zwrotami, z głośną gromadką dzieci, które mają naprawdę ciekawy sposób na radzenie sobie z rzeczywistością. Powieść, w której pojawiła się bohaterka, która nie jest schematyczna, nie należy do osób, które przesadnie dbają o swój wygląd, a nawet lekko niezrównoważoną, co sprawia, że jest taka prawdziwa, aż się chciało czytać o jej przygodach.

W powieści pojawia się naprawdę wielu, całkiem różnych bohaterów, zaczynając od najbliższej rodziny Poli Kukułki, poprzez kierowcę autobusu, sekretarkę, modelkę, którzy również wiele wnoszą do powieści, a kończąc na kandydatach na męża. Wiktor, mistrz coachingu, prowadzący kursy mające na celu pomóc innym w otworzeniu się na świat i osiągnięciu sukcesu. Paweł, lekarz, który tak samo, jak Pola uczęszcza na kurs Wiktora. Łukasz, szef kuchni, który dopiero wrócił do Polski, który jest najlepszym przyjacielem Wiktora ze szkolnych lat. Jak widać sporo koncentruje się wokół postaci Wiktora, bo to właśnie dzięki niemu i jego kursowi Pola poznaje wszystkich kandydatów na męża. Nie łatwo odgadnąć, na którego się zdecyduje, mi przynajmniej się nie udało.

Autorka z najprostszy sposób stworzyła coś naprawdę interesującego. Można było się obawiać, że będzie to sielankowa powieść, w której pojawia się wielka miłość i nagle wszystko układa się tak, jak powinno. Tak naprawdę nic nie szło tak, jak powinno, nawet jeśli tak się wydawało. Używając prostego języka Renata Frydrych stworzyła historię z życia wziętą, gdzie dzięki takiej, a nie innej polityce, jaka panuje w naszym państwie, lepiej odebrać dzieci od osoby, z którą naprawdę dobrze się czują tylko dlatego, że nie wyszła za ich ojca, gdzie ktoś, kto ma w życiu wszystko, tak naprawdę okazuje się nieszczęśliwym człowiekiem, a traktowanie innych z góry wcale nie okazuje się najlepszym sposobem na poprawienie sobie humoru, gdzie samotna kobieta stara się jak najlepiej żeby zapewnić byt swojej rodzinie.

Załatw pogodę, ja zajmę się resztą to przyjemna powieść, którą czyta się właściwie jednym tchem. Kibicuje się głównej bohaterce i ma się nadzieję, że wszystko zakończy się happy endem. Jedno mogę powiedzieć nie rozczarujecie się sięgając po tę książkę, która na pewno nie raz wywoła uśmiech na waszej twarzy.

Pola Kukułka ma 27 lat i całkiem sporo na głowie. Po pierwsze, musi pilnie wyjść za mąż, po drugie, opiekuję się trójką dzieci, z których dwunastoletni Mateusz jest samotnikiem, siedmioletnia Zosia przestała mówić, a pięcioletnia Misia kłamie jak z nut. Łączy ich jedno: kochają się jak szaleni i nie mogą bez siebie żyć.

Na szczęście kobieta nie jest sama. Ma brata Ryśka, który zrobiłby dla niej wszystko, szwagierkę Mariolę i babcię Różę, samozwańczą arystokratkę z demencją. Na horyzoncie Poli pojawia się kilka kandydatów na narzeczonego. Wiktor - wschodząca gwiazda, Paweł - nieśmiały lekarz i Łukasz - beztroski szef kuchni.

Ta książka ma naprawdę prześwietnych i genialnych bohaterów. Może nietypowo zaczynam moją skromną opinię na temat tej pozycji, ale głównym i największym plusem tej lekkiej i romantycznej obyczajówki są osoby, które możemy spotkać na kartach tej powieści. Dosłownie wszyscy. Podobało mi się to jak autorka dogłębnie analizowała ich życie, przemyślenia i nie zostawiła nikogo na uboczu.

Główna bohaterka - Pola jest dosyć nietypową kobietą, ale już od samego początku poczułam do niej pewien sentyment i więź, dzięki której polubiłam ją i szczerze kibicowałam. Niestety moje przemyślenia co do mężczyzny jej życia się nie sprawdziły, ale i tak wybrała idealnie, nawet lepiej niż przypuszczałam.

Cała trójka jej podopiecznych to świetne dzieci. Nie myślcie sobie, że zostali przedstawieni w perfekcyjnym świetle z samymi zaletami. Często możemy czytać na temat ich wad i to z czym się zmagają. Mimo wszystko, cała rodzina Poli jest cudowna i cieszę się, że mogłam ich poznać, ponieważ na co dzień nie trafimy na takie osobistości.

Głównym motywem przewodnim całej książki jest oczywiście, jak już z pewnością zdążyliście się domyślić po zarysie fabuły - rodzina. Rodzina kochająca się, walcząca o szczęście, wspierająca się na każdym kroku i udowadniająca swoją miłość w każdym dniu i najmniejszej chwili. To ona była najważniejsza dla Poli, która kochała ich wszystkich całym sercem.

Książka ma fantastyczną atmosferę. Jest niewymagająca a intrygująca, ponieważ nie możemy jej przerwać, dopóki nie dowiemy się kogo wybierze Pola i jak jej życie się potoczy. Zwroty akcji, niespodziewane wydarzenia i ciężkie decyzje, skłaniały mnie do tego, że gdy już sięgnęłam po tą powieść, musiałam ją skończyć od razu tego samego dnia.

W całej historii mogłam również być świadkiem czegoś nienaturalnego w życiu codziennym. Mówię tutaj o Rzeczywistości, która czasami rozmawiała z bohaterami i wypowiadała się w różnych kwestiach. Bardzo podobały mi się momenty, w których występowała. Były nietypowe i ciekawe. Jeszcze z czymś takim nie miałam do czynienia.

Akcja rozgrywająca się w tej lekturze może nie jest zadowalająca, nie znajdziemy w niej czegoś "wow", co wzbudzi w nas milion emocji i nie będziemy mogli oddychać. To komedia romantyczna, z którą możemy miło spędzić czas, odpocząć przy niej i zagłębić się w zupełnie inne życie, które przeniesie nas na ulicę Brzeską. Do świata Poli.

"Załatw pogodę, ja zajmę się resztą" to bardzo dobra pozycja. Główna bohaterka porwała mnie w wir jej życia. Był momenty kiedy śmiałam się z zabawnych dialogów, kiedy zazdrościłam Poli, ale nie zabrakło też chwil, kiedy jej współczułam. To naprawdę totalny rollercoaster, czego zupełnie nie spodziewałam się po książce obyczajowej.

... wszystko w tej książce zaskakuje ... jej promocja ... jej okładka ... jej tytuł ... jej bohaterowie ... jej autorka ... wszystko to oczywiście pozytywne niespodzianki :-) ... na taką powieść warto było czekać :-) ... mądra, ciepła, zabawna i wzruszająca ... prawdziwa komedia romantyczna ... faktycznie, tak jak możemy przeczytać na okładce, każda dziewczyna czytająca tę książkę zapragnie być przez moment Polą Kukułką :-) główna bohaterka jest urocza i odrobinę denerwująca, ale tylko odrobinę :-) możemy jej to wybaczyć ;-) ... potrafi wierzyć w miłość i szczęście ... wie, że rodzina jest najważniejsza ... jej optymizm, rozbrajające roztargnienie i niepowtarzalność w sposobie bycia sprawiają, że bardzo chciałybyśmy umieć tak jak ona żyć po swojemu :-) ... świetni bohaterowie, zabawne sceny, fajny styl, przystępny język, mnóstwo wzruszeń, trochę niespodziankę, no i szczęśliwe zakończenie ... wszystko to sprawia, że debiutancka powieść Renaty Frydrych to perełka wśród literatury kobiecej ... mimo, że jest to lektura lekka, łatwa i przyjemna nie jest naiwna ... bawi i wzrusza ... po przeczytaniu kilku rozdziałów już nie chcemy rozstawać się z bohaterami dopóki nie dowiemy się jaki będzie finał całej historii ... to bardzo duży atut ;-) :-) ... "Załatw pogodę, ja zajmę się resztą" to świetna książka na początek nowego roku :-) ... daje mnóstwo pozytywnej energii ... to opowieść, w której wszystko może się wydarzyć ... i tak jak w bajkach - miłość zawsze zwycięża ... a przecież właśnie w takie szczęśliwe zakończenia tak bardzo chcemy wierzyć :-) ... polecam :-) ...

mufloneks.blogspot.com

Przyznaję szczerze. Rzadko czytam książki obyczajowe dla kobiet. Oczywiście nie wypieram się, że czasem mi się to zdarza, ale w większości przypadków wybieram inną literaturę. Tym razem wybór został dokonany za mnie. Książka po prostu do mnie "trafiła". Nawet nie wiecie jak bardzo cieszę się, że tak się stało.

Polę Kukułkę poznajemy, w momencie gdy straciła swojego partnera Adama. Razem tworzyli dużą i szczęśliwą rodzinę. Jej córka, Misia, i jego dwójka dzieci, Zosia i Mateusz, byli wspaniałą i głośną gromadą. Po śmierci ukochanego,Pola musiała uporać się nie tylko z własnym bólem i stratą, ale także z opieką społeczną, która nie do końca chciała powierzyć jej wychowanie dzieci zmarłego partnera. By zyskać zaufanie dwóch przedstawicielek tej instytucji, Pola postanowiła znaleźć odpowiedniego kandydata na męża. Splot różnych okoliczności, a może raczej działania przewrotnej Rzeczywistości, postawiły na jej drodze różnych mężczyzn - Wiktora Fortunę- specjalistę w zakresie technik coachingu, Pawła Ziemiańca- nieśmiałego lekarza oraz Łukasza Wysockiego- wesołego szefa kuchni. Każdy z nich w szczególny sposób wpłynął na życie Poli i jej rodziny.

Książka jest przede wszystkim lekką i bardzo ciepłą lekturą. Choć na początku obawiałam się naiwności tej historii, to już po paru stronach wciągnęłam się i nie bardzo chciałam odłożyć ją na półkę, Autorka w bardzo sprytny sposób opowiedziała historię Poli Kukułki. Różne wątki zostały wymieszane. Informację są dawkowane, tak by czytelnik cały czas był ciekawy zakończenia. Renata Frydrych sprytnie powiązała ze sobą losy różnych bohaterów, często zaskakując tym czytelnika.

Choć jest to powieść o charakterze romantycznym, to opowiada nie tylko o miłości, a przynajmniej nie tylko o miłości między partnerami. Widzimy tu ogromne uczucie między rodzicami, a dziećmi. Dostrzegamy jego znaczenie. Mamy przedstawioną rodzinę, która musi poradzić sobie z bardzo ciężkim doświadczeniem. Każde z dzieci przeżyło śmierć Adama w swój własny sposób. Każde próbuje sobie z tym poradzić. Dzięki wzajemnemu wsparciu i trosce, ich życie, tak bardzo doświadczone przez los, zaczyna powoli wracać do normalności.

Choć wstępem do całej opowieści jest smutne wydarzenie, to powieść jest pełna humoru. Bohaterowie, tacy jak np. babcia Poli (starsza pani ciągle oczekująca narzeczonego) czy pełne pomysłów dzieci, sprawiają, że uśmiech nie schodzi czytelnikowi z buzi.

Bardzo polecam tę książkę. Pozwala oderwać się od codzienności i od małych/wielkich problemów. Roztacza ona niezwykły urok. Przygotujcie się, że od pierwszej strony zaprzyjaźnicie się z Polą Kukułką i jej rodzinką. Po ostatniej, będziecie za nimi bardzo tęsknić...

Więcej recenzji na fifraku.blogspot.com Zapraszam

Bohaterką jest 27letnia wdowa, która, wychowując trójkę dzieci – jedno swoje, dwoje zmarłego męża, próbuje sobie na nowo wszystko poukładać: siebie i swą chorobliwą nieśmiałość, rytm rodziny, relacje ze starszym bratem, wizyty w ośrodku społecznym, którego pracownicy jakoś uparcie nie chcą dostrzec jej starań i prób wychodzenia na prostą. Jednak po tych 200 stronach dochodzę do wniosku, że to nie do końca jest powieść o nieporadnej, emocjonalnie rozchwianej, lubiącej szyć (nawet książki dla dzieci) kobiecie, którą przerasta moment próby, samotności, a każde niepowodzenie wydaje się doprowadzać do ostateczności. Choć to babska powieść – z kobietą w roli głównej, z babskimi pytaniami, dylematami, marzeniami, potrzebami, kryzysami, ze sporą dozą humoru (tkwiąca głową w swojej czasoprzestrzeni babcia Róża i misiowato milusiński, choć niby groźnie wytatuowany, wujek Rysiek trafnie przełamują ton powagi i wisielczości) - pod tą pierwszą, może i typową dla gatunku, warstwą kryje się inna, bardziej uniwersalna. Cała ta galeria barwnych postaci, „produktów” epoki – bezradna Pola, niedorastający Łukasz, nieśmiały i przytłoczony przebojowymi Paweł, zakochany w sobie manipulant Wiktor, czyniący rozrachunek z sobą zawodowy kierowca, chowający się za szorstkością i tatuażami Rysiek oraz zawadiacka Mariola – to jedynie środek do opowiedzenia tego, co czasem opowiedzieć trzeba, a chwilami nie wiadomo jak: o pokornej, ale niełatwej, zgodzie na chorobę, o żałobie przeżywanej przez dziecko, o potrzebie swego miejsca w świecie, o wytwarzaniu mechanizmu obronnego przed światem i wrednymi ludźmi, o spóźnionych wyrzutach sumienia… Z tych krótkich, różnorodnych rozdzialików, podobnych do szytej przez Polę makatki, wyłaniają się bohaterowie rozbrajająco autentyczni, życiowi, prawdziwi, często wykolejeni, i tacy, którzy potwierdzają, że sława może być fasadą, za którą kryje się sławny.

Nie wiem, jaki jest finał powieści, nie wiem, czy ta diagnoza pokolenia 30+ się utrzyma, czy realia pełne pozorów wciąż będą tymi dominującymi, ale ta powieść z przeciętną babską obyczajówką ma wspólne jedynie lekki język i dziewczynę jako główną bohaterkę. Bo choć Pola Kukułka, stawiając czoła codziennym przeciwnościom, jest dzielna i odważna, nie zamieniłabym się z nią na role. Optymizmu w jej codzienności nie za wiele.