Zapłacz dla mnie

Odkąd założyłam #bookstagram zaczęła się też moja przygoda z polskimi autorami. Już chyba nie zliczę ilu pisarzy z naszego rodzimego podwórka poznałam przez ten czas.

I jak się okazało wielu z nich trafiło na listę moich ulubieńców.

Jednym z nich jest Piotr Borlik.

Zaczęło się od "Boskiej proporcji", następnie z niecierpliwością wyczekiwałam kolejnych części tej serii. Serii, która podbiła moje serce.

Niedawno w moje ręce trafiło najnowsze dzieło autora, czyli "Zapłacz dla mnie" i jak się okazuje, po sukcesie jaki odniosły poprzednie książki autora, ten wcale nie osiadł na laurach, pisząc kolejną bardzo dobrą powieść.

Tym razem pierwsze skrzypce gra Jakub Ramon, indywidualista, postać bardzo wyrazista, bezkompromisowa, i dość tajemnicza. To mężczyzna z krwi i kości nie pozbawiony wad, ale kierujący się swoim kodeksem.

Przyznam, że trochę go polubiłam, a trochę nie.

Nie zmienia to jednak faktu, że historia przedstawiona w książce, jest bardzo interesująca.

Z zaciekawieniem śledziłam poczynania Ramona, a dzieje się tu, oj dzieje.

Akcja nabiera tempa od samego początku, i nawet na moment nie zwalnia. Świetnie skonstruowana fabuła, wielowymiarowi bohaterowie wielowątkowość oraz mistera intryga to wszystki znajdziecie w "Zapłacz dla mnie".

Jeżeli nie mieliście jeszcze okazji sięgnąć po książki tego autora, to koniecznie musicie to zmienić, a nie pożałujecie.

Kiedy rozstawałam się z Agatą Stec, a trylogia z jej udziałem wędrowała na półkę, było mi jakoś tak smutno. Zdążyłam przywyknąć do wulgarnej i popędliwej Pani policjant, lubiłam czytać o jej przygodach. Zupełnie nie wiedziałam, czego oczekiwać od nowej powieści Pana Borlika. Troszkę bałam się po nią sięgnąć wiedząc, że nie będzie już tam wszędobylskiej Agaty. Miałam spore wątpliwości, czy nowy bohater zdoła mnie równie zauroczyć, co Ona.

Powiem tak: było naprawdę super. „Zapłacz dla mnie” to zupełnie nowa jakość pióra Pana Borlika. Owszem, jest taka charakterystyczna szarość w fabule, która czyni wszystkie jego książki kryminałami z pazurem. Ale wszystko pozostałe jest inne - świeże i oderwane od tego, co dotychczas. Autor skutecznie oparł się zaszufladkowaniu i stworzył powieść, którą czytałam z wielkim zainteresowaniem.

Jakub Ramon wychodzi z więzienia po kilkunastu latach odsiadki za cudze grzechy. Skąd wiemy, że jest niewinny? Ano już w prologu towarzyszymy Ramonowi w wigilijnym patrolu. Wraz z kolegą zauważają pędzący samochód, więc udają się w pościg. Na nieszczęście okazuje się, że w limuzynie siedzi kompletnie pijany polityk, który po kilku zdaniach wymienionych z policjantami, strzela do partnera Ramona. Sprawa szybko zostaje zamieciona pod dywan, a Ramon trafia do więzienia na długie lata. Wychodzi przedwcześnie dzięki … mafii, która w zamian oczekuje od niego jednej drobnej przysługi. Ramon skwapliwie korzysta, ponieważ na boku ma do załatwienia jeszcze jedną sprawę. Musi odnaleźć zabójcę młodej dziewczyny, ratując głównego podejrzanego z opresji. Wszystko to okraszone jest jeszcze losami młodej dziennikarki, która – chcąc zrobić karierę – zaczyna grzebać tam, gdzie nie powinna. Wpada przez to w niezłe tarapaty, komplikując działania Ramona i wielu innych osób.

„Zapłacz dla mnie” to powieść, która wchłania czytelnika niczym gąbka wodę. Trudno się od niej oderwać… Ba! Nawet trudno zrobić sobie krótką przerwę na herbatę. Losy Joanny to materiał na kolejną książkę, a śledztwo Ramona jest wciągające i momentami niesamowicie zaskakujące. Nie mogłam jednak oprzeć się wrażeniu, że jego losy są potwornie niesprawiedliwe, a autor wydaje się tej niesprawiedliwości nie zauważać. Nie wiadomo, co się w więzieniu wydarzyło, że Ramon przeszedł na ciemną stronę mocy. Trudno przejść do porządku dziennego nad tym, że policjant, który przesiedział niesprawiedliwe kilkanaście lat, nie walczy o swoje dobre imię. Co więcej – wykonuje zlecenie mafii właściwie bez mrugnięcia okiem postępując często jak rasowy przestępca. To mi się średnio podobało. Nie ulega jednak wątpliwości, że powieść – jako całość – jest naprawdę godna polecenia. To rasowy kryminał.

Sopot, plaża i ciało brutalnie zamordowanej licealistki. Ale oczywiście wszystko zaczyna się od innego morderstwa dokonanego dziewiętnaście lat wcześniej podczas patrolu policji. Czy te sprawy się łączą?

Historia Jakuba Ramona zaczyna się w czasach, gdy był policjantem i jeden z wieczorów zaważył na jego dalszym losie. Dlaczego trafił do więzienia, pomimo tego, że nie zabił swojego kolegi na służbie? Jak daleko sięgają polityczne macki? Gdy po dziewiętnastu latach wychodzi na zwolnienie warunkowe wiele osób zaczyna zadawać pytania o powiązania Jakuba ze środowiskiem przestępczym.

Najnowsza powieść Piotra Borlika to bardzo ciekawie skonstruowana zagadka składająca się z wielu zaskakujących elementów Mamy tu sopockie kluby, polityków trzymających w garści policję, brutalne morderstwa i wyłudzenia. Całość trzyma w napięciu.

W „Zapłacz dla mnie” jest upchanych bardzo wiele wątków, które stanowią echo najgłośniejszych spraw kryminalnych z czasów polskiej transformacji.

W porównaniu z trylogią o Agacie Stec książka wypada trochę słabiej, ale dalej stanowi bardzo dobrą konkurencję dla autorów kryminałów.

Nie nadążam z czytaniem książek, które zwróciły moją uwagę. Widzę, że zapoznałam się tylko z pierwszym tomem trylogii Piotra Borlika, kryminałem z udziałem Agaty Stec i Artura Kamińskiego ("Boska proporcja"), a spotkanie określiłam jako trafione i zajmujące. Zatem do szybkiego nadgonienia zawarcie znajomości z kolejnymi odsłonami.

Teraz wpadła mi w ręce powieść "Zapłacz dla mnie". I znów wieczór czytelniczy zaliczam do ciekawych i przyjemnych. Celowo przekornie odwracam kolejność opowiadania o książce i od razu przechodzę do spisania wrażeń z zakończenia, które zdobyło uznanie w moich oczach. Autor poszedł niejako pod prąd pospolitości prezentując rozwiązanie nie dość, że wymykające się przewidywaniom, to jeszcze unikające pułapki ugrzecznionego kompromisu. Brawa za kreatywność i szacunek wobec czytelnika, imponują mi odważne kroki w stawianiu kropki nad i, zrywające z utartym schematem, jednocześnie dające do myślenia. Jak (nie)przekroczyć granic ludzkiej wytrzymałości?

Klimat historii przekonał mrokiem i dusznością, choć czasem mocno uciskał na wyobraźnię, to jednak nie uciekał od realności. Bardzo spodobał mi się pastisz polskiej sceny politycznej, celne odzwierciedlenie krzywego zwierciadła rządzących państwem, złożonej roszady pozornej prawdy, głębokiej manipulacji opinią publiczną, bezkarności w politycznym i mafijnym światku. Zgrabne ukazanie w mrocznych cieniach scenariusza zdarzeń instrumentalnego wykorzystania służb policyjnych. Intrygujące zabarwienie fabuły długim cieniem niejednoznacznej walki dobra z złem.

Mocne uderzenia towarzyszyły od pierwszych stron kryminału, morderstwa i szantaże odsłoniły ponure i krwawe sekrety szarpaniny o władzę i wpływy. Brutalnie zamordowana nastolatka, młody chłopak zatrzymany w areszcie za gwałt i zabójstwo, wcześniejsze zwolnienie z więzienia byłego policjanta, ambitna dociekliwość początkującej dziennikarki. Wątki atrakcyjnie miksują się, dynamicznie zmieniają narrację, komplikują z każdym rozdziałem. We wszystko wchodzimy z zaciekawieniem i przychylnością, zarówno w bieżące śledztwo, jak i przeszłe dowody. Jedynie niektóre sceny, przykładowo z nauczycielem historii, wydawały mi się zbyt naciągane, choć ich króciutka wycieczka do gatunku horroru miała przyciągający imaginację posmaczek.

Bookendorfina.pl