Łzy wojny

Zapragnęłam odpocząć od wszystkich kryminałów, które ostatnio przeczytałam. Zaczęłam więc rozglądać się za czymś zgoła odmiennym. Tak trafiłam na książkę "Łzy wojny" Wilburga Smitha i Davida Churchilla. Przeczytałam streszczenie i pomyślałam, że tego właśnie mi trzeba. I nie pomyliłam się. Książkę przeczytałam z ogromną przyjemnością i mocnym czytelniczym zaczytaniem.

"Łzy wojny" to piękna miłosna historia rozgrywająca się w malowniczej, spokojnej i bardzo upalnej Kenii oraz chłodnej, deszczowej i mglistej Anglii. Czytając malownicze opisy w książce miałam wrażenie, że aktualnie znajduję się w takich właśnie okolicznościach przyrody. Saffron Countrey wiedzie w Kenii spokojne, niemal sielankowe życie pod skrzydłami kochających rodziców. Ojciec dziewczyny zajmuje się handlem, a matka pozostaje w domu skupiona na wychowaniu córki. Niestety rodzinna tragedia, śmierć matki, zmusza Saffron do opuszczenia Kenii i szukania swojego miejsca na ziemi w Anglii, bowiem nastolatka za namową ojca podejmuje decyzję o kontynuowaniu nauki. Dzięki wrodzonemu zacięciu i uporowi udaje jej się dostać do Oksfordu i swoją podróż do Anglii rozpoczyna w przededniu wybuchu wojny.

Tymczasem Gehrard, rodowity Niemiec, pochodzący z rodziny, która mocno sympatyzuje z Hitlerem, idealista, który zostaje wciągnięty w zbrodniczy mechanizm, pracuje jako architekt i jest zapalonym lotnikiem. Zbliża go to do niemieckiej władzy, chociaż w głębi serca nie popiera nazistów.

Ta dwójka, tak diametralnie różnych od siebie ludzi, pochodzących ze skłóconych ze sobą rodzin, spotyka się przypadkowo podczas wojennej zawieruchy. Czy uda im się zbudować związek, a miłość okaże się silniejsza i pokona wszelkie przeciwności? Czy jednak lojalność wobec rodziny zwycięży?

"Łzy wojny" to taka książka, której historia pozostaje z Czytelnikiem na długo. Dostarcza mnóstwa emocji i wrażeń, a piękne opisy przyrody i miejsc potęgują doznania Czytelnicze. To nie jest typowy romans, a wielowątkowa, słodko-gorzka opowieść o historii dwojga ludzi, skutkach wyborów, rodzinnych zawiłych relacjach, lojalności wobec rodziny i ojczyzny, a wszystko to osadzone w czasach zawieruchy wojennej. Polecam!

Pierwszym, na co warto zwrócić uwagę przy czytaniu książki „Łzy wojny” Wilbura Smitha, są wspaniałe opisy miejsc, w których rozgrywa się akcja. Autorowi udało się to napisać tak, aby czytelnik mógł rzeczywiście wyobrazić sobie okolicę, gdzie rozstrzygają się wydarzenia – spokojna i upalna Kenia lub mglista i deszczowa Anglia – wszystkie miejsca wzbudzają takie samo zainteresowanie.

Na początku poznajemy dziewczynkę – Saffron Courtney – mieszkającą z rodzicami w Kenii. Jej ojciec prowadził działalność handlową, natomiast matka zajmowała się wychowywaniem córki. Niestety, przez rodzinną tragedię nastolatka musi szybciej dorosnąć i zacząć podejmować własne decyzje. Dziewczyna, chcąc kontynuować naukę, wyruszyła do Anglii, dokładnie w przededniu wybuchu II wojny światowej.

W międzyczasie pojawił się drugi bohater – Gerhard von Meerbach – młody, przystojny potomek niemieckich właścicieli fortuny przemysłowej. Miał starszego brata – Konrada, – który wyjątkowo go nienawidził. Gerhard był przeciwnikiem nazistowskich Niemiec. Musiał się jednak podporządkować nowym zasadom, ze względu na brata, który był zapatrzony w Hitlera. Nie wszystko jest jednak takie proste, szczególnie, gdy młody Aryjczyk zechce pomóc dawnemu przyjacielowi rodziny, Żydowi.

Oprócz wojny pojawia się również cudowny wątek miłosny, który z pewnością nie będzie łatwym przeżyciem dla bohaterów. Ból i smutek, miłość i zaskoczenie – to wszystko miesza się ze sobą, tworząc naprawdę wspaniałą historię, którą warto przeżyć osobiście. Dodatkowo, atmosferę wzmacnia pojawienie się tajemnic, ukrywanych przez nieżyjącą już matkę Courtney.

Mimo że nie jestem fanką dłuższych wątków miłosnych lub tematyki wojennej, to opowieść wciągnęła mnie na kilka godzin w kompletnie inny świat. Po zaskakującym zakończeniu nadal czułam niedosyt i chciałam czytać jeszcze więcej. Dlatego gorąco polecam „Łzy wojny”, nawet jeśli nie jest się miłośnikiem tego typu książek.

WL, lat 16

źródło: szkolnyklubrecenzneta.pl

Jak sam tytuł wskazuje, wylałam na tej książce wiele łez. To bardzo wzruszająca powieść, która zapadnie w pamięci na długo.

Wydawałoby się, że czasy wojenne to najgorsze czasy na miłość.

Wydawałoby się, że są marne szanse na odnalezienie bratniej duszy, ale z opowieści dziadków na pewno wiecie, że pomimo wojny miłość rodziła się każdego dnia dając na dzieję na lepsze jutro.

Tak też jest w tej powieści.

Uczucie jakie rodzi się pomiędzy dwójką młodych osób jest wręcz zakazane, ale dlaczego ... musielibyście dowiedzieć się sami ;)

Jak wiecie ja uwielbiam powieści historyczne. Nie ważne czy jest ona na faktach, czy to tylko fikcja literacka. Po prostu każdą książkę pokocham i znajdę w nich pozytywy. Tak też było tym razem. "Łzy wojny" to niezwykle prawdziwa, wzruszająca i przerażająca powieść. Okrucieństwa drugiej wojny nie mieszczą mi się nadal w głowie, tym bardziej miłość w tamtych czasach wydaje mi się ogromnym wyzwaniem.

To pozycja nakłaniająca do refleksji, która mimo ciężkiej tematyki sprawi, że poczujesz się odrobinę zrelaksowany.

Przez kilka dni nie mogłam dojść do siebie i pisząc tę recenzję, nadal nie potrafię zebrać odpowiednich słów, które pozwoliłyby mi określić tę książkę.

Jedyne co, to mogę wam ją polecić <3

Naprawdę warto.

Książka, której pomysł na fabułę teoretycznie idealnie trafia w moje gusta; czas II Wojny Światowej, dziewczyna, która dzięki swej niezwykłej osobowości ma zadatki na szpiega, cierpienie i miłość nie tylko tej bohaterki, a wielu pobocznych osób. Do tego malownicze pejzaże Kenii, londyńska socjeta kontra rosnący w siłę nazizm... Książka jest wielowątkowa, opisy rozbudowane, postacie wyraziste, z zapleczem cech, które potęgują ich wyjątkowość.

Niestety te pozytywne akcenty tonęły w licznych zbyt szczegółowych, rozwlekłych opisach. Moim zdaniem wiele aspektów było zbędnych i przegadanych. To sprawiło, że lektura bardzo mnie mierziła, miałam wrażenie, że tkwię w miejscu, a historia posuwa się mikroskopijnymi kroczkami. Przez to nie miałam ochoty do niej wracać. Mimo, że główna bohaterka była niesamowita, inteligenta, bystra i zadziorna, jej osoba ginie w gąszczu pobocznych postaci, a szkoda bo bardzo chętnie czytałabym o jej poczynaniach. Gdyby tak więcej i konkretniej o niej byłabym pewnie zachwycona lekturą. Niestety przytłoczyła mnie forma

Nie spodziewałam się, że powieść, której akcja dzieje się w czasie wojny, może tak mnie wciągnąć. Tematyka wojenna nie jest najbliższa mojemu sercu, ale ta wzruszająca lektura na zawsze zostanie ze mną, będę do niej wracać. Przyjemnie spędziłam z nią czas, chociaż tematyka nie była łatwa i zawsze przyjemna. Ale powieści, które się znacznie wyróżniają, są z nami i zawsze zostawiają w nas swój mały ślad. Podobnie było ze Łzami wojny, nie spodziewałam się, że tak się wzruszę i nie będę mogła zapomnieć o bohaterach …

Piękna historia opisana w tej powieści rozgrywa się w czasach II wojny światowej. Światowe mocarstwa walczą między sobą, atakują się wzajemnie, dążą za wszelką cenę do poszerzania strefy swoich wpływów. Giną ludzie w imię wzniosłych haseł głoszonych przez faszystów. I pośrodku tych walk, gdzie kule świstają nad głowami, rodzi się miłość. Miłość, która nie ma szans na realizację. Dlaczego? Jeżeli młodzi ludzi, zakochani w sobie, reprezentują interesy wrogich państw, to raczej sytuacja im nie sprzyja. Ktoś z nich, w imię wspólnego dobra, powinien porzucić swoje ideały i dać się ponieść emocjom. Nie jest to łatwe i wymaga wielu wyrzeczeń. A co na to najbliżsi, gdy się dowiedzą, że partnerem ich dziecka, jest nieprzyjaciel – wróg? Takiej osobie grozi rodzinne wyklęcie, a w najlepszym przypadku zerwanie więzi.

Safrron Courtney wychowana jest przez rodzinę w Kenii, żyje w dobrobycie, rodzice dbają o nią i jest ich oczkiem w głowie. Niespodziewanie umiera jej matka, wychowanie córki spada na barki ojca. Zapewnia on jej staranne wykształcenie i dba o jej rozwój. Po latach los zaprowadzi Saffron do Anglii, gdzie wiele wydarzy się w jej życiu, nastąpią diametralne zmiany i zawirowania.

Młody Gerhard von Meerbach, spadkobierca fortuny rodzinnej, wbrew swoim przekonaniom staje się zwolennikiem faszystowskiej partii. Popiera Hitlera i jego poczynania na froncie, chwali wyznawane zasady, by ocalić życie swoje i najbliższych, również przyjaciół. Jego przyjaźń z Żydem zostaje wystawiona na próbę. Pytanie, czy poświęci przyjaciół by chronić siebie? Czy też stanie się wrogiem Hitlera i postawi na szali życie innych? Każdy wybór niesie za sobą określone konsekwencje, nie ma drogi, która zadowoliłaby wszystkich.

Niespodziewanie, pośród wojennej zawieruchy, drogi Saffon i Gerharda się przecinają. Los ich postawił na swojej drodze. Co wyniknie z tego przypadkowego spotkania? Warto dodać, że już raz los zadrwił z ich rodzin w przeszłości i efekty ówczesnych zdarzeń są niewiarygodne. Czy historia się powtórzy? A może to los przeznaczenia chce, aby jeszcze raz przedstawiciele tych rodów mogli spojrzeć sobie w oczy i wyznać prawdę?

„- Nie wybiegaj myślą za daleko – pouczył ją przy śniadaniu tato. - To bardzo ważna życiowa zasada. Jeśli masz poważne, trudne zadanie do wykonania, nie martw się tym, jak będzie ciężko. Rozłóż je na mniejsze, łatwiejsze cząstki i z każdą po kolei się uporaj, aż na końcu zobaczysz, że dałaś radę”.

Łzy wojny chwytają ze serce od pierwszych chwil. Już po kilku stronach wiemy, że od nadmiaru emocji nie będziemy mogli się wyzwolić. Krótkie wstępne spotkanie z bohaterami daje nam jednoznaczny obraz, co autorzy chcą nam zaserwować w tej powieści. Co mogę stwierdzić po zakończeniu lektury? Nie myliłam się, ale przyznam, że nie doceniłam kunsztu autorów. Otrzymałam więcej niż się spodziewałam, dostałam w prezencie moc niezapomnianych wrażeń, z którymi zmagam się do dziś, pomimo, że podróż z książką już skończyłam.

Łzy wojny wzruszają, ale nie może być inaczej, gdy motywem przewodnim jest miłość. Wewnętrzne rozterki bohaterów, nierówna walka ze zbrodniczym aparatem władzy, istniejąca groźba zesłania do obozu koncentracyjnego czy wyrządzenia krzywdy najbliższym – z takimi rozterkami walczą bohaterowie. Mają prawo, jak każdy z nas, kochać i być kochanym, tylko na przekór czasy w których przyszło im walczyć o swoje szczęście nie napawają optymizmem, wręcz są ich wrogiem. Ale prawdziwa miłość ma wielką moc i potrafi pokonać wszystkie przeciwności losu. Dodaje motywacji, skłania do refleksji i pobudza do działania, realizacji planów i zamierzeń. Czy ta miłość dostanie szansę od losu? Czy będziemy świadkami szczęśliwego zakończenia czy też toczące się walki o przetrwanie wezmą górę nad wszelkimi pozytywnymi uczuciami? Warto samemu się dowiedzieć, czy miłość niemożliwa do spełnienia w czasie wojny ma szansę na szczęśliwe zakończenie? Przyznam, że to bolesna bardzo lektura, smutna i z nutą goryczy. Ale miałam tego świadomość. To lektura obok której nie można przejść obojętnie. Ona tak głęboko w nas wnika, że nie ma możliwości na nią nie zareagować. Pozostawia w nas trwały i niezapomniany ślad.

Trzeba przyznać, że cała wielowątkowa historia spójnie się komponuje, wszystkie elementy są skrojone na miarę mistrzów pióra. Świadczyć o tym może fakt, że cały weekend spędziłam w ramionach tej ciepłej i życiowej przygody. Co prawda nie były to łzy wojny, ale po moim policzku spływały łzy bólu i smutku, nie było sposobu, by się nie wzruszyć. Zakończenie powieści zaskoczyło mnie, sama sobie wyreżyserowałam inny scenariusz, ale jak widać, scenarzysta ze mnie mierny. Jestem pewna, że autorzy nie zostawią nas z wielkim znakiem zapytania przez oczami, tylko możemy liczyć na dalszy ciąg tej emocjonującej historii.

Oczywiście, jak w każdej powieści, byli bohaterowie źli i dobrzy, nie wyobrażam sobie, aby mogło być inaczej. Kreacje zarówno bohaterów pozytywnych, jak i negatywnych są wyraziste, często emocjonalnie i wewnętrznie rozdarte, walczące ze swoimi przekonaniami i racjami, próbujące znaleźć równowagę między dobrem a złem. Czy wszystkim się to uda? Tak wiele zależy od nich samych ...

Ta wrażliwa i zarazem intrygująca powieść wydobywa z nas emocje, potrafi nas zmusić do uzewnętrznienia swoich myśli i uczuć. Pokazać, że nie jesteśmy obojętni na zło i krzywdę, że liczy się dla nas drugi człowiek, niezależnie od narodowości czy przekonań politycznych. To ważna lektura również w obecnych nam czasach, bo czyż nie jest tak, że rodziny są dzisiaj skłócone jak nigdy, jak rządzący potrafią zaognić rodzinne relacje i więzi? Nie potrzeba wojny, wystarczą określone realia polityczne, a naród potrafi być skłócony. Cieszmy się dniem dzisiejszym, szanujmy to co dzisiaj mamy i dziękujmy, że nie musimy żyć w czasach niszczycielskich i bezwzględnych działań wojennych.

Powieści nie trzeba reklamować, wystarczy chwilkę się zatrzymać i zastanowić nad tytułem i wszystko jest oczywiste. Tak, tytuł celnie odzwierciedla fabułę, emocje i charakterystykę bohaterów. W dwóch niepozornych słowach Łzy wojny jest ujęta całą kwintesencja powieści.

Prawdziwa uczta mocnych marzeń i emocji na wyciągnięcie ręki! Wystarczy się tylko poczęstować ...