Miłość '44. 44 prawdziwe historie powstańczej miłości

Wojna i prawdziwa miłość. Ten motyw bardzo często jest wykorzystywany w filmach fabularnych. Tylko jak to się ma rzeczywistości. Czy podczas okrutnych i krwawych walk w powstaniu warszawskim było miejsce na prawdziwą miłość?

„Miłość’44. 44 prawdziwe historie powstańczej miłości” autorstwa Agnieszki Cubały stanowi najczystszy przykład literatury faktu. Jest to dokument, ukazujący życie uczuciowe i intymne wybranych młodych chłopców i dziewcząt, żyjących podczas okupacji niemieckiej oraz walczących w powstaniu warszawskim. Autorka postanowiła pokazać czytelnikom aspekt życia powstańców, który zwykle omawia się dość wybiórczo i przy tzw. „okazji” opisywania ciężkich walk Polaków.

Za to już należą się wielkie gratulacje dla Agnieszki Cubały, obcującej na co dzień z tematyką powstańczą. Na kartach książki autorka ukazała wybrane, symbolicznie 44, udokumentowane historie miłosne. Bardzo burzliwe, z jednej strony - radosne, szczęśliwe, a z drugiej tragiczne i przygnębiające. Uniesienia, łzy, krew, troska, poświęcenie, heroiczna odwaga w chwili zagrożenia życia drugiej osoby, a także współżycie w prowizorycznych wojennych warunkach przewijają się w każdej opisanym wspomnieniu.

Kogo możemy poznać od tej niecodziennej strony? Przede wszystkim związek Krzysztofa Kamila Baczyńskiego (ps.”Krzysztof”) z Barbarą Drapczyńską, Moniki Żeromskiej z Romanem Padlewskim (ps.”Skorupka”), Haliny Radzymińskiej (ps. „Ludmiła”) z Romanem Mularczykiem (ps.”Bratny”), Tadeusza Gajcego (ps. „Karol Topornicki”) z Wandą Suchecką, Wiktora Krazue, Szeliński (ps. „Andrzej Pol”) z Zofią Jarkowską (ps. „Zosia”), Zdzisława Jeziorańskiego (ps. „Jan Nowak”) z Jadwigą Wolską (ps. „Greta”) i wiele innych znanych osób z ówczesnego życia kulturalnego.

Śledzimy życie wybranych par od początku ich poznania aż do końca – śmierci podczas walk, rozpadu związku lub szczęśliwego ułożenia życia w powojennej Polsce. Jesteśmy razem z bohaterami podczas walk powstańczych, wykonywania poszczególnych zadań, wycofywania się z przegranych dzielnic oraz wędrówki kanałami. Czytamy ich relacje opatrzone tak emocjonującymi wydarzeniami, że niejednokrotnie łza zaczyna kręcić się oku. Śmierć towarzyszy im na każdym kroku.

Historie miłosne możemy poznać na dwa sposoby. Z opisu narratora, opartego na zebranych archiwalnych dokumentach lub z cytowanych wspomnień czy listów świadków (znajomych lub zwykłych towarzyszy broni). Możemy także zaobserwować ciekawe zjawisko, a mianowicie śluby powstańcze młodych osób podejmowane w porywie chwili. Po ślubie organizowano oczywiście… wesele. Jak one wyglądały? To trzeba przeczytać, aby oddać całkowicie ich klimat.

„Miłość’44. 44 prawdziwe historie powstańczej miłości” jest prawdziwą perełką wśród literatury faktu, opisującej życie powstańców warszawskich. Polecam ją gorąco wszystkim!

Publikacja Miłość 44 to historie miłosne, które miały miejsce podczas powstania warszawskiego. Czy taką książkę powinno się oceniać pod jakimkolwiek kątem? Nie, nie powinno. Czy powinno się poddawać ocenie ludzkie życie pełno bólu i cierpienia, na które nikt nie miał wpływu? Nie. Nie można negatywnie odnosić się do czegoś co miało miejsce naprawdę i co na dodatek było tak piękne i wzniosłe. Za kreację fabuły nie odpowiada przecież autorka, ale życie. Nie można napisać, że zakończenie nie przypadło do gustu, bo nie zostało one stworzone tylko odtworzone z rzeczywistości. I tak, właściwie to chciałabym by większość z tych historii zakończyła się inaczej, ale niestety nikt już tego nie zmieni. Można gdybać czy te miłości miałyby w ogóle miejsce gdyby nie powstanie, jednak dlaczego mimo wszystko ich finał nie mógł być inny, nie mógł być szczęśliwy? Niestety, ani ta książka ani żadna inna nam tego nie wyjaśni, może ona nam tylko przybliżyć te słodko-gorzkie chwile na ulicach Warszawy. To świat i ludzie, prawdziwi ludzie odpowiadają za te historie - piękne, bolesne, wzruszające. Nie śmiem nawet wskazywać, którzy bohaterowie urzekli mnie najbardziej. Określenie którzy są bardziej ciekawi, a co za tym idzie bardziej tragiczni podchodziłoby pod brak szacunku względem pozostałych. Każda wspomniana w tej książce miłość jest wyjątkowa w swój sposób. Mogę tylko wspomnieć, że uczucie Basi i Krzysztofa Baczyńskich poznałam już w innych książkach, ale nie znaczy to, że do ich losów ciągnie mnie bardziej. Duże podziękowania dla autorki za możliwość zapoznania się z czym zmagali się ludzie, niektórzy znacznie młodsi ode mnie by chronić ukochanych, by móc chociaż chwilę napawać się szczęściem, by wziąć ślub, który w tamtym okresie przyjmował tak wzniosłą i ważną rolę w poczuciu spokoju i bezpieczeństwa. Jakimi jesteśmy uczuciowymi egoistami obecnie w odniesieniu do tego jak dawniej trzeba było walczyć o każdą godzinę z drugą osobą. Mając wszystko na tacy, żyjąc w bezpiecznym świecie zapominamy o tym co w życiu najważniejsze. Nie mogę więc wydać opinii na temat tego tytułu. Nie skupiałam się na tym czy posiada on jakąś wadę, czy styl pisania jest wciągający i czy są literówki - to wszystko jest nieistotne ze względu na treść, która pełni nadrzędną wartość co do całej reszty. Nie ukrywam, że lubię czytać książki o takiej tematyce, ale wolałabym żeby materiał na którym bazują był nieprawdziwy. Myślę, że się ze mną zgodzicie.

Gdy tylko zobaczyłam w zapowiedziach wydawniczych książkę "Miłość '44", wiedziałam, że nie będę mogła przejść obok niej obojętnie. Autorka, Agnieszka Cubała, jest pasjonatką historii Powstania Warszawskiego oraz autorką wielu publikacji poświęconych tej tematyce m.in. "Igrzyska życia i śmierci. Sportowcy w Powstaniu Warszawskim", "Ku wolności", "Sten pod pachą, bimber w szklance, dziewczyna i... Warszawa". 16 lipca nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka na księgarskie półki trafiła "Miłość '44. 44 prawdziwe historie powstańczej miłości". Stanowi ona wyjątkowy zbiór opowieści o pierwszych młodzieńczych porywach serca, seksie, który często stawał się namiastką bliskości oraz o dojrzałej miłości gotowej przetrwać wszystkie próby. To czterdzieści cztery powstańcze wspomnienia zwykłych warszawiaków, żołnierzy i cywilów, poetów i artystów. Książka Agnieszki Cubały została pięknie wydana - w twardej oprawie i uzupełniona fotografiami, które doskonale dopełniają obraz wyłaniający się z kart tej publikacji.

Jak wyglądał powstańczy ślub? Wanda Suchecka trzymała w dłoniach doniczkę kwiatów zdjętych z okna, Jadwiga i "Jan Nowak" Jeziorańscy szli do ołtarza po podłodze zasłanej potłuczonym szkłem witrażowym. Co otrzymywała para młoda w prezencie ślubnym? Kilka kolorowych mydełek? Paczkę naboi pistoletowych? Tuzin chusteczek do nosa? Na przyjęciu weselnym goście częstowali się kanapkami z czarnego cheba, konserwami, plasterkami pomidora lub naparstkami prawdziwej czarnej kawy. Okoliczności i warunki nie sprzyjały zawieraniu ślubów, ale miłość i tak potrafiła znaleźć właściwą drogę.

To nie są słodkie i romantyczne historie. W tak trudnych okolicznościach nie mogły takie być. I nie wszystkie doczekały się szczęśliwego zakończenia. To często opowieści o uczuciu młodych ludzi dopiero wkraczających w dorosłość. I o wspólnym życiu, które kończyło się zanim na dobre się zaczęło. Wielką zaletą tej publikacji jest jej przekrojowy charakter. Dzięki temu czytelnik zyskuje szerszą perspektywę i może poznać różne odcienie powstańczej miłości.

"Miłość '44" to zdecydowanie jedna z ważniejszych powstańczych publikacji, jakie miałam okazje poznać. Odsłoniła przede mną inne oblicze Powstania Warszawskiego - bardziej intymne i ludzkie. Doskonała lektura ze sporym ładunkiem emocjonalnym - warto przeczytać. Z całego serca polecam.

Miłość wydaje się nam czymś tak oczywistym, lecz wciąż zapominamy, że okazywanie swoich uczuć nie dla każdego jest możliwe w sposób otwarty oraz pozbawiony przeciwności. Bohaterowie zbioru wydanego przez Prószyński i S-ka są prawdziwymi ludźmi, niewykreowanymi na potrzeby powieści, ale żyjącymi w wojennej rzeczywistości. W zbiorze znajdziemy 44 historie, które nie są tylko opowieściami o osobach powszechnie znanych jak Tadeusz Gajcy, Krzysztof Kamil Baczyński czy Ina Benita, ale też o cywilach (tych bezimiennych również) czy „prostych” powstańcach.

„Miłość’44” to pozycja, którą ciężko przeczytać ciągiem, bez robienia sobie przerw. I bynajmniej nie chodzi to o gabaryty tej książki (468 stron), ale w tych 44 historiach ukryte są niebywałe emocje mogące przytłoczyć czytelnika. Nie da się przejść obojętnie wobec miłości osadzonej w tak ważnych momentach historii. Nie da się nie wspomnieć o tym, że nie raz było to uczucie dosłownie „aż po grób”. Łapie za serce, rozśmiesza i pozostawia z uczuciem niedopasowania w sercu.

oddychamymarzeniami.ehost.pl

Nie wiem jak wy, ale ja nieczęsto sięgam po opowiadania. Zdecydowanie wolę dłuższe formy literackie, gdzie fabuła nie kończy się, kiedy czytelnik zdąży zaprzyjaźnić się z bohaterami. Jednak dla niektórych książek porzucam swoje przyzwyczajenia, i tak było tym razem. Książka Agnieszki Cubały to właśnie zbiór opowiadań o uczuciach uczestników powstania Warszawskiego. Uczuciach, które były nadzwyczaj intensywne. Te 44 historie przestawiają tych bohaterskich ludzi w innym świetle. Pokazują, że walcząc o lepszą przyszłość, nie zapominali w tym wszystkim o sobie. Łaknęli bliskości, uczuć. Odczuwając strach przed jutrem, nie czekali na lepsze momenty, zawierali śluby, których w tamtym okresie było naprawdę sporo, tworzyli namiastki domów. Śluby były skromne, czasem tylko ze świadkami, najlepszy prezent to przepustka na jeden dzień, by nacieszyć się sobą, a wszytko to w obliczu niepewnego jutra. Czytając każdą z tych historii, zobaczycie, jak były one różne. Niestety nie wszystkie dobrze się kończą, czas wojny to zdecydowanie nie bajka "żyli długo i szczęśliwie". Autorka pomiędzy opowiadaniami o miłości przemyciła też nieco z życiorysów swoich bohaterów, bo przecież oni są prawdziwi, wplotła nieco poezji, możemy pooglądać fotografie, które naprawdę mocno przemawiają do wyobraźni. Dzięki tej książce po raz kolejny mogłam przypomnieć sobie o ludziach, którzy nie są mi obcy- Krzysztof Kamil Baczyński, Jan Nowak Jeziorański, Mira Zimińska-Sygietyńska... To tylko kilku z nich, bo jest ich tu naprawdę wielu. Znaliśmy ich od strony "publicznej" ta osobista jest często bardzo trudna, czasem wręcz tragiczna. "Miłość 44" to nie ckliwy obrazek gwałtownych porywów uczuć, wyuzdanych scen. To uczucia o innym kalibrze, choć autorka nie stroni od pokazania, że i sex był w tamtym czasie traktowany nieco inaczej, jakby usprawiedliwiany niepewnością dnia następnego, przetrwania. Bliskość, o której marzyli ci ludzie, to najczęściej móc mieć tę osobę w zasięgu wzroku, by zawsze szczęśliwie wracał do domu, żony. Nie zabraknie w tej książce również obrazu samego powstania, walk, śmierci, bohaterskich czynów( szczególnie zadziwiały mnie tutaj kobiety!) Do czegoż człowiek jest zdolny w obliczu niebezpieczeństwa... Książka Agnieszki Cubały swoją premierą trafia idealnie w okres, kiedy o czasie powstania jest znów głośno, bo przecież akurat na dziś, kiedy publikuję swoją recenzję, przypada kolejna jego rocznica. Polecam.

https://papierowestrony.blogspot.com/2019/08/miosc-44-44-prawdziwe-historie.html

Jeśli chodzi o opowiadania to z tym gatunkiem u mnie różnie, raz mi się podobają, a czasem jest wręcz przeciwnie. Co do tej książki miałam pewne oczekiwania, ale nie nastawiałam się na jakikolwiek kierunek. Czy książka okazała się dobra czy jednak nie dla mnie?

'I choć świat dookoła zamieniał się w gruzy, natura ludzka pozostaje niezmienna - a zakochana dziewczyna chce się podobać temu, kto skradł jej serce!'

Książka jest zbiorem 44 opowiadań o miłości wśród powstańców w roku 1944. Autorka jak sama przyznaje, z wielu opowieści wybrała właśnie te konkretne i umieściła je w swojej książce. Czas wojny to czas smutku i cierpienia. Gdzie tutaj miejsce na miłość? A jednak znalazło się. Najczęściej młodzi powstańcy zakochiwali się w sobie, brali ślub. W sytuacji, w jakiej się znaleźli nic dziwnego, że działali szybko, a małżeństwa zawierane były już nawet po kilku dniach znajomości.

Sama nie wiem na co liczyłam, sięgając po tę pozycję. Chciałam przeczytać ciekawe opowiadania, a okazało się, że książka jest raczej swego rodzaju notką historyczną. Opowiadania były bardziej wspomnieniami, a historia z rozdziału na rozdział wydawała mi się taka sama. Literatura wojenna jest specyficzna, jednak w tym przypadku zabrakło mi tego czegoś, co nie pozwoliłoby mi oderwać się od książki. Z bólem serca muszę przyznać, że momentami mnie nudziła, niestety.

'Przyszli na świat po to, by się spotkać. A kiedy już to nastąpiło, żyli tylko dla siebie, we własnym świecie, niespecjalnie zwracając uwagę na to, co myślą inni.'

Po raz kolejny nie zniechęcam, ale też nie polecam z pełnym przekonaniem. Warto znać historię i warto poznać losy powstańców, ale może nie taka forma jest dla mnie odpowiednia. Jeśli jednak lubicie krótką formę przekazu to warto sięgnąć po ten tytuł. Zdecydujcie sami.

'Niekiedy miłość przypomina spacer podczas bardzo drobniutkiego deszczu. Człowiek idzie, idzie i dopiero po pewnym czasie orientuje się, że przemókł do głębi serca.'

W książce “Miłość ’44” autorka opisuje doświadczenia uczuciowe powstańców, młodych i starych, ludności cywilnej, znanych gwiazd kina i teatru, elity kulturalnej i tych najbardziej zwyczajnych warszawiaków. Nie mogło zabraknąć najbardziej znanej pary z tamtych czasów, poety Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i jego żony Basi. Tragiczny finał tej miłości nie jest tu jednak wyjątkiem. Podobne losy spotkały wielu. Niekiedy ścieżki zakochanych w sobie par się rozeszły, a potem ludzie ci nie mogli się odnaleźć. Mimo że przeżyli, nigdy więcej się nie spotkali.

Ludzie, którzy zostawili relacje na temat powstańczych doświadczeń, niechętnie opowiadali o intymnych szczegółach doświadczeń miłosnych. Jednak i takie zwierzenia się zdarzają. Jest nawet historia prostytutki, która pomagała w szpitalu, ale zdarzało jej się niekonwecjonalnie umilać czas rannym. Łatwo sobie wyobrazić, że niewiele czasu było na bliskość, więc takie chwile miały szczególnie znaczenie.

Agnieszka Cubała w swojej książce nie tylko skupiła się na miłości w czasie powstania warszawskiego. Pokazała też, jak wyglądało życie powstańcze. Opisała walczących młodych ludzi, sanitariuszki niosące pomoc rannym i księży udzielających ślubu, choć wokoło słychać było wybuchy bomb i strzały. Przyglądamy się scenom zakładania obrączek wykonanych z drutu, dowiadujemy się, że kwiaty w wiązance ślubnej były czymś wyjątkowym i czasami zrywano je np. z czyjegoś balkon. Natomiast po uroczystości podany plaster pomidora był rarytasem. Dla autorki nie było istotne, by rozważać sens wybuchu powstania, ale to by zostawić świadectwo po ludziach, którzy mieli coś istotnego do przekazania. Miłość, której doświadczyli, łączy powstanie, lecz nie tylko. Dzięki tym 44 opowieściom zobaczymy, jakimi priorytetami kierowali się ci wyjątkowi ludzie.

“Melduję, panie poruczniku, że wyszłam za mąż !”

“Miłość 44” to 44 historie opowiadające o miłości w czasie Powstania Warszawskiego. Bohaterami książki są znani Warszawiacy - pisarze, aktorzy, piosenkarze, walczący powstańcy i ludność cywilna. Agnieszka Cubała w mistrzowski sposób zabiera czytelnika w świat Powstania Warszawskiego. Pokazuje relacje pomiędzy powstańcami. Autorka opisuje miłość, którą przeżywali w bardzo trudnym okresie. Kiedy nie byli pewni tego, nastanie jutro i czy następnego dnia będą oboje żyli. Ten strach przeistaczał miłość w jeszcze głębsze i mocniejsze uczucie. Niestety nie wszystkie związki, które powstały w powstańczej Warszawie przetrwały. Pokonała je śmierć, odległość lub problemy życia codziennego. Autorka w prosty sposób opowiada o tych pięknych uczuciach, które rodziły się w czasie tak strasznych chwil i były bardzo ważne dla powstańców. Dawały namiastkę bliskości i bezpieczeństwa. Pomiędzy historiami przewijają się zdjęcia walczącej Warszawy, co jeszcze bardziej pobudza wyobraźnię.

“Miłość 44” pokazuje jak wielka może być siła miłość, ile może przetrwać i w jakich warunkach może się narodzić.

Z 44 historii nie da się wybrać tej jednej, która byłaby najbardziej wzruszająca czy poruszając. Każda z nich pokazuje jak wielka siłę miała miłość w tamtych czasach i jak dużo znaczyła dla bohaterów. Każda z nich ma w sobie ogromną siłę miłości, która bohaterom dawała siłę i wsparcie. To całkiem inne spojrzenie na Powstanie Warszawskie ! Bardzo polecam !

Każda rodzina "harcerska" ma ogromny sentyment i szacunek do tematyki Powstania Warszawskiego. Jak wiadomo, olbrzymią rolę w jego przebiegu odegrali harcerze. Przecież Batalion "Parasol" to batalion składający się przede wszystkim z harcerzy będących członkami "Szarych Szeregów". Podobnie "Zośka". Każdy harcerz do dnia dzisiejszego ma ogromny sentyment do książki "Kamienie na Szaniec". (Moja córka ma na półce kilka wydań, a ja dzielnie wraz z nią poszukuję kolejnych) Większość z nas - harcerzy - zna bohaterki książki "Dziewczyny z Powstania" i wielu wielu innych pozycji mówiących o tamtych ciężkich czasach. Teraz dzięki Pani Agnieszce Cubała powstała książka, która jest następnym "must have" dla każdego. To książka pt. "Miłość 44".

Nietrudno domyśleć się, co jest głównym tematem książki. To powstańcza miłość - uczucie rodzące się pomiędzy młodymi ludźmi, dla których jest jedynie tu i teraz. Nie wiedzą, czy jutro będą żyli, nie wiedzą czy dziś poślubiona druga połówka jutro nie zostanie wdową czy też wdowcem. Z każdej historii wydziera desperacja i nadzieja, że miłość pokona wszystko, że do ostatniej chwili zakochani będą razem. W tamtych trudnych chwilach, młodzi ludzie bardziej niż śmierci, bali się samotności. To wyraźnie widać w każdej (bez wyjątku) opisanej w książce historii.

W opowiadaniach spotkamy każdego – poczynając od sławnych ludzi takich jak Jan Nowak Jeziorański czy też Krzysztof Kamil Baczyński, poprzez zwykłych Warszawiaków, aż po młodziutką prostytutkę czy też zagubioną w ówczesnej codzienności artystkę, która związała się z niemieckim żołnierzem. Urzekła mnie historia pewnego Staruszka, który w wieku 90 lat był obserwatorem Powstania. Płakałam czytając o śmierci Baczyńskiego i jego ukochanej Basi. Złościłam się, kiedy okazywało się, że ta miłość powstańcza - tak silna i beznadziejna w tamtych dniach - nie potrafiła przetrwać w czasach spokojnych. Jedno niezmiennie rzucało się w oczy. Każda historia jest inna, choć w wielu aspektach taka sama. W każdej jest nadzieja, śmierć i smutek. Nawet jeżeli nasi zakochani przetrwali, to wkoło nich szerzyła się śmierć, która cieniem padała na szczęście młodych.

Na moją wyobraźnię bardzo działały zdjęcia umieszczone w książce. Bardzo często z fotografii na czytelnika patrzy śliczna buzia młodej panienki, a potem czytamy jak ta sama panienka walczyła, umierała albo opłakiwała śmierć bliskich. Wiele osób decydowało się na śmierć z rozpaczy po śmierci ukochanej osoby i to mnie najbardziej złościło. Taka śmierć - smutna i niepotrzebna – rodzi w czytelniku wiele emocji.

Autorka ma wspaniały dar reporterskiego pióra, które przy podawaniu na pozór suchych faktów jednocześnie rewelacyjnie wydobywa emocje z każdej kartki książki. Historie są różne - jedne zajmują kilkanaście kartek, inne zaledwie półtorej stronnicy. W jednych poznajemy bohaterów bardzo dobrze, w innych ledwie muskamy ich losy, oglądając scenkę niczym zdjęcie. Czytając końcowe rozdziały już wiedziałam, że jeżeli poznajemy blisko bohaterów to zapewne zginą a my pozostaniemy z pustką w sercu.

Powiem Wam, że bardzo, bardzo przeżyłam tę książkę. Przecież to tacy harcerze jak moja córka są bohaterami tych opowiadań. Różnica polega na tym, że moja Basia ma piętnaście lat, a historię zna min. dzięki obchodom pod Monte Cassino, w których uczestniczyła czy też dzięki rajdowi „Arsenał” organizowanemu przez warszawskich harcerzy. Dzięki wiedzy o Powstaniu Warszawskim ma szóstkę z historii i tylko chciałabym żeby zdawała sobie sprawę, że Powstanie Warszawskie to nie tylko wydarzenie, ale i ludzie. Przede wszystkim ludzie. „Miłość 44” pokazuje właśnie, że na Powstanie składa się nieskończona ilość pojedynczych historii, które niczym mozaika układają się w bardzo tragiczną całość.

Uwierzcie ni - nie ma znaczenie czy dla nas Powstanie było sukcesem czy porażką. Tyle młodych ludzi poświęciło swoje życie, że – moim zdaniem - nie ma miejsca na takie rozważania. Na pewno jednak jest miejsce na takie książki jak „Miłość 44”. To książka, która nadaje powstaniu ludzki charakter, pokazuje, że pomiędzy gruzami, barykadami i śmiercią były też piękne uczucia i szczęśliwe chwile.