Mój cukiereczek. Tom 1

?Życie rodzinne Zanussich. Rozmowy z Elżbietą i Krzysztofem? to pierwsza książka pokazująca dotąd mało znane życie prywatne Krzysztofa Zanussiego i jego żony Elżbiety. Tę sferę wybitny reżyser przez lata otaczał dyskrecją. Jego legendarna powściągliwość i arystokratyczny dystans sprawiają, że jest osobowością nie dającą się zamknąć w żadnym schemacie. Książka Barbary Gruszki-Zych pozwala jednak dotknąć tajemnicy Zanussiego, którą w dużym stopniu pomaga odkryć jego żona Elżbieta. Oboje są artystami, ale o malarstwie Elżbiety, wywodzącej się z arystokratycznej rodziny Grocholskich, jest mniej głośno. Dała mężowi pierwszeństwo, uznając, że to on ma większy talent i możliwości oddziaływania, bo jego dzieła filmowe mogą ?dotknąć czyje...

Książka Barbary Gruszki-Zych pod tytułem ?Moi ważni. Portrety prywatne? to zbiór osobistych portretów ludzi ze świata współczesnej kultury i nauki. Wśród opisanych znajdują się: Wilhelm Brasse, Josif Brodski, Tomasz Burek, Natalia Gorbaniewska, o. Jan Góra, Wojciech Kilar, Jan Kobuszewski, Henryk Mandelbaum, Czesław Miłosz, Jan Nowak-Jeziorański, ks. Janusz Stanisław Pasierb, ks. Zdzisław Peszkowski, s. Michaela Rak, Éric-Emmanuel Schmitt, s. Dominika Sokołowska, ks. Marcello Stanzione, Józef Skrzek, Janusz Szuber, ks. Jan Twardowski, Tomas Venclova, Edward Wylęgała, Adam Zagajewski, Krzysztof Zanussi, Marian Zembala, abp Damian Zimoń. Podczas lektury nie tylko poznajemy artystyczne i życiowe inspiracje przedstawionych postaci, ale przede wszystkim dowiadujemy s...

Siergiej Andriejewski, poeta i krytyk, prawnik i charyzmatyczny mówca sądowy, urodził się w 1848 roku w rodzinie szlacheckiej we wsi Aleksandrowka w guberni Jekaterynosławskiej, zmarł w Piotrogradzie w roku 1918. Pozostawił po sobie liczne wiersze, prace krytyczne, mowy sądowe. Siemion Wengerow pisał o nim, że był poetą i krytykiem dla nielicznych, a Zinaida Gippius przypominała, że uważano go za dyletanta: artyści za dyletanta w sztuce, adwokaci w adwokaturze. Najważniejsze jego dzieło to Książka o śmierci, opublikowane po raz pierwszy w roku 1922 (krytyczne wydanie rosyjskie: 2005), świadectwo rodzinne i zbiór przemyśleń, uznane przez Anatola Koniego za spowiedź syna dziewiętnastego stulecia, z chorą duszą i wątpiącym umysłem.

lubiłeś nosić moje torby plecaka w nich ciężary którychnie było widać nikt ich dotądnie wyjął zostały gdzieśczym były naprawdę nie wiadomowypuszcza się w podróż wyobraźniastok łagodne długie podejścieznów zabierasz mi plecak i niesiesza ja czuję ciężar twojej nieobecności

Tom poetycki Barbary Gruszki-Zych Mój cukiereczek jest ważnym głosem poetki reagującej na czas pandemii i presji czasu, który w tej nowej sytuacji nagle przyspieszył w doświadczeniu społecznym i jednostkowym. Te wiersze powstały nie tylko w wyniku narzuconej z zewnątrz izolacji, ale z powodu wewnętrznej chęci pokazania świata wartości w czasach, kiedy są one stale rozmywane. Autorka, opowiadając o swoim, ale i naszym przecież życiu, zwierza się z tego co ją kształtowało, czym żyje, w co wierzy. W swoim niepowtarzalnym stylu mówi o miłości, śmierci i wszystkim co pomiędzy. Podczas lektury tych wierszy okazuje się, że rzeczywistość, w której wszystko, wydawać by się mogło, można w każdej chwili zdmuchnąć, człowiek jako pascalowska trzcina myśląca po...

Barbara Gruszka-Zych poetka, dziennikarka, krytyk literacki. Ostatnio wydała tomik Basiu wróciłem (2018). Jej zbiorek wierszy Szara jak wróbel (2012), wybitny krytyk Tomasz Burek umieścił wśród dziesięciu najważniejszych książek, które ukazały się w Polsce po 1989. Opublikowała też zbiory reportaży Mało obstawiony święty. Cztery reportaże z Bratem Albertem w tle i Zapisz jako..., oraz książki wspomnieniowe: Mój poeta o Czesławie Miłoszu,

Barbara Gruszka-Zych jest poetką i dziennikarką "Gościa Niedzielnego". Wydała kilkanaście zbiorów wierszy. Ostatnio: "Koszula przed kolana" (2014). Jej wiersze były tłumaczone na litewski, rosyjski, ukraiński, białoruski, francuski, bułgarski, niemiecki, czeski, węgierski, włoski, serbski, rumuński, angielski, arabski. W 2015 roku za tomik "Koszula przed kolana" została uhonorowana nagrodą księdza Jana Twardowskiego za najciekawszą książkę roku. Zbiorek znalazł się też w dwudziestce książek nominowanych do "Orfeusza". Jest autorką dwóch zbiorów reportaży, oraz książek wspomnieniowych o Czesławie Miłoszu "Mój Poeta" (2006) i Wojciechu Kilarze "Takie piękne życie. Portret Wojciecha Kilara" (2015). W wydawnictwie Astrum wydała antologię swojej twórczoś...

Barbara Gruszka-Zych jest poetką, dziennikarką "Gościa Niedzielnego", zajmuje się krytyką literacką. Specjalizuje się w reportażach i wywiadach. Jest laureatką nagród poetyckich i dziennikarskich. W 2012 za rozmowę z Wojciechem Kilarem "Harmonia ducha"otrzymała nagrodę Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich im. M. Łukasiewicza. Wydała tomiki: "Napić się pierwszej wody" 1989, "Teren prywatny" 1994, "Nic się nie stało" 1995, 1997, "Pali się mój próg" 1997, "Zapinając kolczyki" 2000, "Podróż drugą klasą" 2002, "Sprawdzanie obecności" 2004, "Ile kosztuje łąka" 2007, "Muchy i ludzie" 2008, "Ostatnie śniadanie" 2009, "Szara jak wróbel" 2012 (książka znalazła się w dwudziestce tytułów nominowanych do nagrody "Orfeusza" 2013) .

Pierwsza książka pokazująca dotąd mało znane życie prywatne Krzysztofa Zanussiego i jego żony Elżbiety. Tę sferę wybitny reżyser przez lata otaczał dyskrecją. Jego legendarna powściągliwość i arystokratyczny dystans sprawiają, że jest osobowością nie dającą się zamknąć w żadnym schemacie. Książka Barbary Gruszki-Zych pozwala jednak dotknąć tajemnicy Zanussiego, którą w dużym stopniu pomaga odkryć jego żona Elżbieta. Tytuł tym bardziej zasługuje na uwagę, że w tym roku reżyser świętuje swoje 80 urodziny. Oboje są artystami, ale o malarstwie Elżbiety, wywodzącej się z arystokratycznej rodziny Grocholskich, jest mniej głośno. Dała mężowi pierwszeństwo, uznając, że to on ma większy talent i możliwości oddziaływania, bo jego dzieła...