Victor Klemperer (1881-1960) – Żyd konwertyta na protestantyzm, ochotnik cesarskiej armii, który uważał się za Niemca, ale musiał nosić żółtą gwiazdę, choć przetrwał czasy nazizmu dzięki aryjskiej żonie, przeciwnik hitlerowskiego totalitaryzmu, który po wojnie przystał do innego totalitaryzmu w NRD – jest skomplikowaną soczewką odzwierciedlającą dramatyczne dzieje Niemiec w XX wieku. W latach 20. był profesorem romanistyki w Dreźnie. Jako Żyd stracił pracę w czasach nazistowskich, a potem, jak wszyscy Żydzi, nawet prawo do korzystania z bibliotek publicznych, wreszcie dom. Pod koniec wojny w ostatniej chwili zdołał uniknąć wywózki do kacetu. Cała ta trauma wypełnia karty niniejszej książki, szczególnego „notatnika filologa” analizującego LTI, lingua tertii imperii, język Trzeciej Rzeszy. Jest to książka szczególna: analiza języka nazizmu, a zarazem relacja z własnych i cudzych doświadczeń. Język ten, pojęty tutaj jako wszystko, przez co wyraża się nazizm, a więc także zjawiska niewerbalne, zostaje poddany analizie, która okaże się potem prekursorska jako początek socjolingwistyki. Dla zwykłego czytelnika wszakże podstawowy walor tej książki to autentyczność dokumentu historycznego. Nawet przywołane tu rozmowy są wiernie oddane, gdyż autor przez całe dorosłe życie prowadził dziennik, w którym wszystko od razu zapisywał. W 1995 roku w Niemczech ukazał się jego fragment obejmujący lata 1933-1945, zapewniając autorowi pośmiertnie ogromną popularność. LTI i dziennik czynią Klemperera podstawowym świadkiem epoki nazizmu i powszedniości prześladowań Żydów w Niemczech.
Równie dokładnych, plastycznych migawek z oblężonego miasta nie znajdziemy nigdzie indziej. Tworzą poruszający, rozległy, trzymający w napięciu obraz decydującego punktu zwrotnego w historii Niemiec - wprawdzie z rewolucji 1918/1919 roku wyłoniła się pierwsza niemiecka demokracja, ale tkwiły w niej zarazem zapowiedzi nadchodzącej katastrofy. Tu odkrywamy całkiem nowego Victora Klemperera". Alexander Cammann, "Die Zeit" "Zamętowi rewolucyjnemu w bawarskiej metropolii Klemperer przyglądał się z dystansu, niekiedy ironicznym okiem Prusaka, a jego migawkowe obrazy oddają gęstą atmosferę tamtych dni". Otto Langels, Deutschlandfunk "Klemperera można porównać do Heinego, który w artykułach o rewolucji jest równie bliski wydarzeniom i równie dokładny, i opowiada równie znakomicie jak Klemperer". Martin Walser W 1919 r. Victor Klemperer - młody, wykształcony i niezależny - w tej wyjątkowej sytuacji zatrudniony jako dziennikarz polityczny pisze z zaangażowaniem bezpośrednie, celne, mądre i językowo znakomite relacje z oblężonego Monachium. Kreśli intymne portrety głównych aktorów tych wydarzeń, m.in. Ericha Mühsama, Maxa Leviena i Kurta Eisnera, trafnie ocenia i porządkuje aktualne wydarzenia. Obserwacje te zostały pogłębione fragmentami jego wspomnień: w latach terroru nazistowskiego spogląda wstecz na brzemienny w wydarzenia rok 1919, kiedy w narastającym antysemityzmie już dostrzegał przyszłe zagrożenia. Poznał wówczas ludzi, którzy później, w okresie nazizmu, albo odwrócą się od niego, albo staną po jego stronie. Ta pierwsza edycja zapisków Klemperera pokazuje go jako odważnego i najgłębiej humanistycznego kronikarza historii Niemiec. Jego dziennik rewolucji jest dla zrozumienia epoki i jej niezwykłego świadka nieodzowny. Dzienniki Victora Klemperera z lat 1933-1945 uczyniły go pośmiertnie jednym z najważniejszych kronikarzy historii Niemiec. Urodzony w 1881 r. jako syn rabina, studiował filozofię, romanistykę i germanistykę, doktorat uzyskał w roku 1913. W I wojnie światowej uczestniczył jako ochotnik, następnie wykładał w Monachium jako docent prywatny, od 1920 r. był profesorem na Uniwersytecie Technicznym w Dreźnie. W 1935 r. z powodu żydowskiego pochodzenia został usunięty z katedry romanistyki, Trzecią Rzeszę przeżył w tzw. "domu żydowskim". Po wojnie odzyskał profesurę, zmarł w Dreźnie w roku 1960.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro