Niekochana

„Niekochana” jest czwartym tomem autorstwa Madeline Sheehan cyklu Niepokorna, z którym ostatnio mocno się zaprzyjaźniłam. Z każdej z książek udało mi się coś wynieść, były to historie, gdzie bohaterowie mieli pod górkę, swoje własne demony, które zbyt mocno kierowały nimi w życiu. Czwarty tom różni się trochę od tego do czego przyzwyczaiła nas autorka. Mamy tutaj kobietę dojrzałą, której życie pokazało, że nie jest usłane różami, a romantyzm i książęta na białych rumakach zwyczajnie nie istnieją. Zamiast nich mamy twardych i brutalnych mężczyzn, którzy podróżują na harleyach, a ich silniki słodko mruczą.

”Niewykluczone, że nasze błędy prowadzą nas tam, gdzie cały czas mieliśmy być”.

„Niekochana” opowiada historię poznanej odrobinę wcześniej Dorothy Kelly, kobiety, która pragnęła by jej życie zakończyło się happy endem, jak jedna z romantycznych historii, które robiły na niej wrażenie. Książę na białym koniu nie był jej pisany, a romantyczna dusza nie zaznała ukojenia. Pragnęła mieć domek, męża i dzieci, nic ponad to, do czego nie dąży każdy człowiek. Niestety w życiu nie można mieć wszystkiego, a wyjście za mąż z miłości nie było jej dane. Jak się potoczą losy Dorothy i co się stało?

Bardzo młodziutko zaszła w ciążę, każde dziecko powinno mieć ojca, więc w wieku osiemnastu lat wyszła za mąż za człowieka, którego nie kochała. Ktoś o duszy romantyka, pragnący miłości przez całe życie w końcu ją odnajdzie, tak się też stało w przypadku naszej bohaterki.

„Ale to nie jego przystojna twarz przyciągnęła moją uwagę.

Kochałam go za nią. Za to, ze był tak oddanym ojcem, i że nigdy sobie mnie nie odpuścił, mimo mojej niechęci. Jednak najbardziej kochałam go za to, że kochał mnie, chociaż doskonale wiedział, jaka jestem słaba”.

Jason Brady był tym mężczyzną, który rozbudził w niej uśpione namiętności, zmarznięte serce. Niestety miał życie miłosne i rodzinne poukładane, żona i dzieci dziennie oczekiwały go w domu, kiedy on zwodził Dorothy obiecując jej to, co chciała usłyszeć zakochana kobieta. Mówił, że zostawi dla niej żonę i będą razem, jednak nic z tych planów się nie spełniło.

„To nie cztery ściany i dach stanowiły o domu, ale przede wszystkim osoby, które w nim mieszkały”.

Odrobina alkoholu i rozgoryczenia plus James Young, co nam to daje? Niesamowitą noc parnych doznań, które według kodeksu klubu motocyklowego Hell's Horsemen nie powinno mieć miejsca, nie kiedy jeden z braci miał kochankę, drugi nie powinien rościć sobie do niej praw, a tym bardziej spędzać noc. Jakby tego wszystkiego było mało, wystarczyła noc z Hawkiem, aby kobieta zaszła w ciążę, a po dziewięciu miesiącach urodziła syna.

Mija siedem lat, a Kelly mieszka wspólnie z synem w San Francisco, sytuacja nieco się pogmatwała. Hawk postanowił nie udzielać się, aż tak aktywnie w Hell's Horsemen, woli wykonywać lecenia, które podsyła mu Duce, obecnie przebywając w Las Vegas. Czy jest jeszcze drobna szansa na to, aby życie tego zawiłego trójkąta się wyprostowało? Kogo wybierze Dorothy? Kogo tak na prawdę kocha, czy uda jej się w końcu zbudować szczęśliwą przyszłość? Do trzech razy sztuka?

Madeline Sheehan tym razem skupiła się bardziej na akcji, niż na ukazywaniu nam, jak niewiele znaczyły kobiety w życiu klubu motocyklowego Hell's Horsemen. Nadal łatwo można było zastąpić jedną laleczkę kolejną, więc panowie na nudę narzekać nie mogli. W końcu czasem kobiety same obierały taką, a nie inną drogę, musicie wiedzieć, że jest tego mniej, pewnie dlatego, że w poprzednich tomach zdążyliśmy zaznajomić się z obowiązującymi zasadami.

Postać Dorothy jest złożona, dziewczyna potrzebowała kogoś, kto nią właściwie pokieruje. Na kim mogłaby polegać, kiedy robiło się ciężko. Poszukiwała miłości mając dość w swoim małżeństwie chłodu, dlatego też łatwo dała się oczarować chętnemu mężczyźnie i jego górnolotnym obietnicom, czuła się kochana i sporo za to zapłaciła. O mały włos, a przypłaciłaby to życiem nie tylko swoim, ale swojego nienarodzonego wtedy dziecka. W końcu zaczęła walczyć o tego, którego naprawdę kochała, a kim jest ten szczęśliwiec, nie powiem, musicie sprawdzić to sami.

„Niekochana” to ostatni na chwilę obecną wydany tom serii Niekochana, być może uda nam się doczekać kontynuacji wydanej na polskim rynku, któż to wie? Podsumowując serię mam wrażenie, że autorka zaczęła iść w dobrą stronę, zmniejszyła ilość zbliżeń, rzucanego mięsa, koncentrując się na postaciach i akcji, co bardzo mi się spodobało. Książkę czytało mi się dobrze, wiedziałam na co się piszę, otrzymałam opowieść o miłości dojrzałych ludzi, którzy pobłądzili w życiu zbyt mocno, a w tle dopingował im czule warkot silnika.

Kiedy otrzymałam przesyłkę z powieścią "Niekochana" Madeline Sheehan nie byłam świadoma, że jest to czwarty tom serii. Sądząc po okładce liczyłam na doskonałą - albo przynajmniej dobrą - ucztę literacką z gatunku erotyk. A co otrzymałam?

Życie Dorothy od zawsze było ogromnie pokręcone. Już w wieku czternastu lat marzyła o miłości, szczęściu i rodzinie... Nawet płeć dzieci miała zaplanowaną, oczywiście zaraz tuż po wyśnionym weselu. Miał być książę, ale niestety... Upadek był dość bolesny. Zamiast bajkowego życia Dorothy otrzymała od losu pakiet 'kłopotów'. Kiedy miała lat piętnaście zaszła w ciążę, trzy lata później wyszła za mąż za człowieka, którego nie kochała, by za kolejne dwa zdradzać go z... żonatym mężczyzną! Zaś cztery lata po tym wydarzeniu zakochała się... w jeszcze innym. Niezła agentka, prawda?

Jako, że nie znam wcześniejszych tomów tej serii ciężko mi ocenić i odnaleźć się w życiu bohaterki. Jak sądzę to powyższe wydarzenia zostały w tamtych częściach szczegółowo opisane (tutaj skrótowo o nich wspomniano, co przydaje się kiedy czytelnik sięga nieświadomie po pojedynczy tom). Skupię się jednak na tym, co autorka zaserwowała w "Niekochanej".

Montana

W siedzibie klubu motocyklowego Hell's Horsemen odbywa się przyjęcie połączone z grillem. Dorothy była otoczona przyjaciółmi, ale i tak ten piękny dzień jej nie cieszył. Nie było obok jej córki a będąc w ósmym miesiącu ciąży, było jej zwyczajnie ciężko, gorąco i mało komfortowo. W tłumie odnajduje wzrok Jasona oraz Hawka. Który z nich jest naprawdę godny miłości? Do którego serce bije Dorothy bardziej? Na to pytanie bohaterka nie uzyska dziś odpowiedzi... Jest bowiem ktoś, kto słonecznego, letniego dnia zapragnął dokonać na niej zemsty... Dorothy na długi czas znajdzie się w szpitalu...

San Francisco

Od tragicznych wydarzeń minęło siedem lat. Jak ułożyło się życie bohaterów po tym, jak padł strzał? Kto mieszka w Montanie, kto w San Francisco? Czy znaleźli drogę do wspólnych uczuć? Które z nich okażą się prawdziwe?

Dorothy od zawsze potrzebowała kogoś, na kogo mogłaby liczyć. Była młoda, nieszczęśliwa w małżeństwie i dlatego szukała miłości u innych. Doprowadziło to do rozpadu małżeństwa, konfliktu z rodzicami a obiekt uczuć składał tylko puste obietnice, że się rozwiedzie. Wyobrażam sobie jak dziewczyna musiała się czuć, kiedy cały świat jej się walił na głowę... Choć rzecz jasna nie twierdzę, że jest bez winy! Oczywiście, że mogła pokierować swoim życiem inaczej, ale nie miał jej kto doradzić, że to co robi jest złe.

Na szczęście dostała od losu drugą szansę... Przeżyła i spełnia się jako matka. Przy Christopherze nadrabia bycie matką, bowiem przy Tegen go nie miała. Zbiera teraz każdą drobnostkę, która kiedyś przywoła wspomnienia... Jednak jej spokój zostaje w świąteczny dzień zburzony telefonem od córki...

Jeśli szukacie powieści romantycznej, erotycznej czy choćby kulturalnej to musicie sięgnąć po coś innego. Owszem, znajdziecie tutaj miłość i to w kilku wymiarach - rodzicielska, partnerska... Niestety książka jest dość nudna i poza jednym wątkiem, czyli zaginięciem Hawka niewiele tutaj emocji... A jak przystało na gang motocyklowy i zgraję niewychowanych oraz seksualnie niewyżytych facetów jest wulgarnie, paskudnie, prymitywnie... Czasami na jedenaście wyrazów w zdaniu aż trzy są niepoprawne kulturowo. Nie żebym była świętoszką, ale w tej powieści byłam aż zniesmaczona i zdegustowana tym słownictwem harleyowców. A finał jest dość niespodziewany i z napięciem, tyle tylko że jednoznacznie wskazuje, że to nie koniec serii...

Podsumowując - "Niekochana" to powieść ani trochę nie pobudzająca erotycznie, odrobinkę podnosząca poziom adrenaliny, ale za to ukazująca różne odcienie miłości - tej mniej i bardziej dojrzałej. Sporo miejsca autorka poświęciła pustce... tej w życiu, sercu, domu... Czytacie na swoją odpowiedzialność, bo ja tak naprawdę nie czuję satysfakcji i szybko zapomnę o tej pozycji.