Ostre przedmioty

Lektura powieści Gillian Flynn po raz kolejny nie rozczarowuje. Autorka w znakomity sposób tworzy swoich bohaterów o osobowościach mętnych i niejednoznacznych, bardzo dawkuje kolejne tropy, powoli podsuwa nowe części układanki. Ostre przedmioty nie są typowym thrillerem. Powieść jest głębokim studium życia w małej, hermetycznej społeczności, gdzie każdy wie o każdym wszystko, a plotki obiegają całe miasto jeszcze przed południem. Duszna małomiasteczkowa atmosfera i mroczny klimat tworzą niezwykłe tło do jeszcze mroczniejszej historii, w której niewygodne prawdy łatwiej jest przemilczeć.

Flynn udowodniła, że jest mistrzynią opisywania relacji międzyludzkich – dobitnie wybrzmiewają trudne stosunki rodzinne, niezbyt szczere przyjaźnie, a to wszystko dopełnione sporą dawką hipokryzji, spowijającej całą społeczność. W Ostrych przedmiotach dobro i zło mieszają się w bohaterach tak, że ciężko jednoznacznie kogoś potępiać lub pałać do niego sympatią. Postać Camille Preaker jest boleśnie wiarygodna – przez motywacje, reakcje na następujące kolejno wydarzenia, cały wachlarz odruchów obronnych, wszelkiego rodzaju autodestrukcje, traumy i tajemnice. Mniej lub bardziej jawne manipulacje i szantaże emocjonalne to największe atuty powieści.

Ostre przedmioty nie powinny zawieść miłośników gatunku, a i tym, co rzadko sięgają po thrillery – z racji wątków obyczajowych i psychologicznych – powieść powinna przypaść do gustu. Cała historia jest naprawdę nieźle napisana, wątek kryminalny ma ręce i nogi i tylko na końcu odrobinę zgrzyta rozwiązanie jednego wątku (mowa tutaj o motywie dotyczącym zębów ofiar – wyjaśnienie odrobinę przesadzone i przekombinowane). Więcej grzechów nie pamiętam i polecam powieść Gillian Flynn – pełną brudu, hipokryzji i bolesnych tajemnic.

Kilka tygodni temu na HBO swoją premierę miał pierwszy odcinek serialu „Ostre przedmioty”, który powstał na podstawie powieści Gillian Flynn o takim samym tytule. Zwiastun serialu wyglądał zachęcająco, dlatego postanowiłam sobie, że będę go oglądała, najpierw jednak chciałam zapoznać się z książką. „Ostre przedmioty”, to debiut literacki tej pisarki i muszę przyznać, że pod wieloma względami jest to debiut udany. To także moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki i na pewno nie ostatnie.

Jedną z największych zalet tej powieści jest jej klimat. Wind Gap to niewielka mieścina, w której wszyscy się znają. To miejsce, w którym plotki roznoszą się lotem błyskawicy, które dusi się we własnym sosie z pogłosek, domysłów i uprzedzeń. Atmosferę tę dodatkowo podgrzewa sprawa śmierci Ann i Natalie, których młode życie zostało tak brutalnie przerwane. Ludzie potrzebują kozła ofiarnego, kogoś, kogo mogliby obwinić za całe zło i wobec kogo mogliby wyciągnąć konsekwencje. W tej właśnie atmosferze Camille stara się odkryć prawdę i jak najlepiej opisać całą sprawę, co nie jest łatwe, gdyż jako ta, która wyjechała, sama jest na cenzurowanym.

Klimat powieści budują także relacje między główną bohaterką, z perspektywy której śledzimy tę historię, a jej matką i drugą, dużo młodszą siostrą. Powiedzieć, że stosunki Camille z rodzicielką są toksyczne, byłoby sporym niedopowiedzeniem. To właśnie ona była głównym powodem jej wyjazdu z Wind Gap. Jej relacje z matką są pełne bólu, wzajemnych pretensji, żalu, urazy, a nawet nienawiści. Camille zawsze czuła, że w oczach matki jest tą gorszą z córek. Kiedyś Adora dawała jej to odczuć, faworyzując jej zmarłą siostrę, teraz coś podobnego ma miejsce za sprawą 13-letniej Ammy.

Atmosfera miasteczka, relacje rodzinne głównej bohaterki, sekrety jej rodziny i bardzo dosadne, obrazowe, często pełne brudu i plugastwa opisy tworzą szczególny klimat, w którym czuć zło otaczające bohaterkę coraz ciaśniejszym kręgiem.

W powieści trzy postacie wysuwają się na pierwszy plan. Pierwszą z nich jest oczywiście główna bohaterka, Camille. Początkowo naprawdę jej nie znosiłam, głównie ze względu na to, że nie potrafi przeżyć dnia bez alkoholu. Z czasem jednak, im lepiej poznawałam jej historię, doszłam do wniosku, że tutaj nie chodzi o polubienie, a o zrozumienie jej zachowania. Im więcej dowiadywałam się na temat jej przeszłości i tego, co przeszła za sprawą matki i do czego ją to doprowadziło, tym lepiej rozumiałam to, dlaczego stałym towarzyszem jej życia stały się procenty.

Drugą z tych postaci jest Adora, matka Camille. To kobieta, która lubi rządzić. Wszystko musi być po jej myśli. Uważa się za troskliwą matkę, ale troska ta wychodzi poza normalne granice. Jest nadopiekuńcza – najpierw wobec Marian, której stratę nadal odczuwa i głęboko przeżywa, a teraz wobec Ammy, która jest jej oczkiem w głowie.

Trzecią z tych postaci jest właśnie Amma, trzecia z córek Adory. Ta 13-latka do perfekcji opanowała grę pozorów. W oczach matki jest niewinną i nieporadną dziewczynką, która stale potrzebuje jej uwagi. Matka jest na każde jej zawołanie. Można śmiało powiedzieć, że sobie ją podporządkowała. Kiedy jednak Adory nie ma w pobliżu, Amma staje się zupełnym przeciwieństwem wizerunku wykreowanego specjalnie dla matki. Grzeczna dziewczynka znika, a zastępuje ją pewna siebie nastolatka, która szokuje strojem i zachowaniem.

Relacje między tymi postaciami oraz sprawa morderstwa dwóch dziewczynek to główne wątki książki. Nie potrafię jednak żadnego z nich uznać za ciekawszego od drugiego, oba są równie interesujące.

„Ostre przedmioty” to powieść trzymająca w napięciu, choć może nie aż tak, jak tego spodziewałam się po akcji promocyjnej książki. Sądziłam, że z niepokojem będę przewracała jej kolejne strony, niemalże obgryzając paznokcie ze zdenerwowania, ale nic takiego nie miało miejsca. Napisana jednak jest na tyle dobrze i interesująco, że wciągnęła mnie do samego końca. Co prawda zakończenie jej nie było dla mnie wielkim zaskoczeniem, bo domyśliłam się zarówno tego, kto stoi za śmiercią Ann i Natalie, jak i tego, jaki był jego motyw, ale to ani trochę nie umniejszyło satysfakcji z lektury.

Pochwalić książkę mogę jeszcze za jej aspekty psychologiczne. Gillian Flynn porusza w powieści wiele trudnych kwestii i nie sili się przy tym na subtelności. Opisuje je takimi, jakimi są, bez zbędnego ułagodzenia. Samookaleczanie, toksyczne relacje między matką a córką, nadopiekuńczość, chorobliwa potrzeba spełniania czyichś wymagań, znęcanie się nad innymi – to tylko część tematów, jakie autorka dotyka w swojej powieści. „Ostre przedmioty” to ciekawe studium ludzkiej psychiki.

Jak już wspomniałam, jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Gillian Flynn. Po tak obiecującym początku znajomości nie ma innej możliwości, jak sięgnąć po kolejne jej powieści. Jeśli debiut literacki wypadł tak dobrze, jestem bardzo ciekawa, jak z czasem rozwinęło się jej pióro.

Jeżeli lubicie zaczytywać się w thrillerach psychologicznych, poszukujecie czegoś, co Was zaszokuje, sięgnijcie po „Ostre przedmioty”. Sądzę, że warto dać tej powieści szansę.

Co prawda Zaginioną dziewczynę mam już od dawna na półce, jednak jakoś nigdy nie miałam okazji jej przeczytać, bo ciągle pojawiały się w moim stosiku inne, ciekawsze opowieści, które chciałam przekartkować.

Na tę pozycję nakręciłam się głównie przez wzgląd na Instagrama. Każdy tam preferował tę książkę, dodawał z nią zdjęcia.

Ogólnie, historia według mnie jest bardzo dobra, przynajmniej taki był zamysł Gilian Flynn. W sumie od razu wspomnę o minusie w tej książce. A mianowicie historia była niestety dość przewidywalna i to mnie niestety zasmuciło. Już od około połowy książki niestety wiedziałam jak ta opowieść się zakończy. I szczerze liczyłam, że ktoś inny będzie zabójcą, ale niestety, po prostu to wszystko stało się przewidywalne. Nie wiem czy tylko ja miałam takie wrażenie, czy również reszta czytelniczek... Po pewnym czasie zdałam sobie sprawę, że czytam tę książkę po prostu z fascynacji tą historią, a nie samym faktem poszukiwania mordercy, który pojawia się w książce.

Ta książka jest bardzo niepokojąca, budząca negatywne emocje, miejscami nawet odpychająca (np. sytuacje związane z wyrywaniem przez mordercę zębów wszystkim poszkodowanym dziewczynkom). Nie zapominajmy jednak, że w dużej mierze jest to powieść psychologiczna, w której to główna bohaterka zmierza się nie tylko z rozwiązaniem zagadki ale również tak jakby na nowo odkrywa samą siebie. Cała ta praca zmienia ją, w momencie kiedy przyjeżdża do swojej rodzinnej wioski oraz do rodzinnego domu. Musi zmierzyć się z pewnymi demonami przeszłości, które gnębią ją od dziecka. Wspominam o głównej bohaterce i o jej przeszłości, ponieważ bardzo podobała mi się ta wizja Autora.

Ogólna idea miasteczka Wind Gap była dla mnie bardzo fascynująca, ponieważ czasami wydawało mi się, że w tym mieście czas stanął w miejscu, a mieszkający tam ludzie znacznie różnią się od reszty.

Muszę jednak przyznać, że jest to kryminał/ thriller, który do końca zaskakuje i jednak twierdzę, że jest on zdecydowanie inny od reszty. Fakt, jest tutaj przeciętna historia, w której również jest morderca i jest w tej sprawie prowadzone śledztwo, jednak tutaj ogromnym plusem są bohaterowie. Rzadko kiedy czytam powieści z tak dobrze nakreślonymi postaciami. Tutaj zdecydowanie każdy jest inny, każdy ma swoją tajemnicę, zagadkę, coś z czym główna bohaterka musi walczyć i odkrywać na nowo, po to, aby poznać zabójcę młodych dziewczynek.

Po woli, zagadka zostaje rozwiązana, ale wiele ma wspólnego z przeszłością głównej bohaterki. Ten fakt tak samo jest dla mnie dużym plusem, ponieważ wydarzenia związane z morderstwem oraz przeszłość głównej bohaterki jest ze sobą w taki sposób połączona, że naprawdę warto się nad tym zastanowić.

Pomimo tego nadal uważam, że ta historia jest genialna, tworzona na bardzo wysokim poziomie, pomimo nielicznych niedociągnięć, które wymieniłam powyżej.

Nie da się również zauważyć, że akcja do samego końca trzyma w napięciu. Zaś samo zakończenie trochę mnie zaskoczyło, miałam wrażenie, że czegoś tam brakuje, ale to chyba tylko złudzenie...

Camille Preaker to główna bohaterka historii Ostre przedmioty. Od początku książki widać, że główna bohaterka ma problemy psychiczne. Wiele wspomina o swoich dzieciństwie, które raczej nie było dla niej kolorowe. Dowiadujemy się też o jej młodszej siostrze, która kilkanaście lat temu zmarła. Czy to był powód do tego, aby Camille opuściła rodzinne miasteczko Wind Gap i zaczęła ciężkie życie na własną rękę? Ponoć wiele było związane z tym jak traktowała ją matka, ale to były raczej moje przypuszczenia.

Camille Preaker była obecnie znajduje się w Chicago. Jest reporterką w Daily Post, uwielbia pisać różnego rodzaju artykuły z naprawdę różnych dziecin. Poza tym mam wrażenie, że ta praca ułatwia jej zapomnienie o jej przeszłości i o tym całym miasteczku Wind Gap, od którego uciekła tyle lat temu.

Niestety, pewnego razu dostaje zlecenie od szefa, który przedstawia jej sprawę do rozwiązania. Otóż w jej rodzinnym miasteczku dochodzi do kilku zabójstw małych dziewczynek. Jej szef chce aby Camille pojechała na miejsce, dowiedziała się jak najwięcej i napisała naprawdę dobry artykuł, który sprawi, że Camille będzie mogła wreszcie wzbić się na wyżyny.

Niestety, Bohaterka nie jest do tego przekonana. Po prostu nie chce wracać do rodzinnego domu, a wie że będzie to po prostu konieczne. Od samego początku wie, że nie ucieknie przed demonami przeszłości, które przez tyle czasu skrywała w sobie.

Powrót do miasteczka okazuje się dla niej jeszcze trudniejszy niż myślała, ale niestety osiągnięcie sukcesu w pracy wydaje się być dla niej ważniejsze.

Wszystkie osoby na jakie napotyka od razu sprawiają, że wszystkie wspomnienia w niej odżywają, nic już nie da się zapomnieć. Camille próbuje jednak po woli próbuje napisać artykuł a co lepsze, sprawia to, że nieświadomie rozwiązuje zagadkę mordercy. Większość osób jej pomaga, rodziny zamordowanych dziewczynek są w stanie odpowiedzieć na jej pytania, więc artykuł nie stanowi problemu... Gorsza sytuacja zarysowuje się w jej rodzinnym domu, kiedy to Camille musi na nowo spotkać się ze swoją matką, przypomnieć sobie o swojej zmarłej siostrze i jeszcze poskromić kolejną, żyjącą i dojrzewającą siostrzyczkę, w której hormony buzują na całego.

Całe miasto jest owiane czystą tajemnicą, każdy z ludzi wydaje się być podejrzany... Nie wiadomo kto skrywa tajemnice.

Frapująco oddany klimat małego miasteczka, zapomnianego przez świat, owianego mrocznymi tajemnicami. Wind Gap w Missouri, pozornie spokojna mieścina, gdzie ludzie wszystko o siebie wiedzą, wydaje się, że niczym nie można ich zaskoczyć, pokornie przyjmują narzucony przez poprzednie pokolenia porządek społeczny. I nagle w przeciągu roku dochodzi do morderstw dwóch dziewczynek. Kiedy sprawą zaczynają interesować się media szczelna dotąd powłoka otulająca miasteczko, utkana z kłamstw i niedomówień, zaczyna się rwać, piękne atrapy domów odkrywają ciemne grzechy, zaś fasady życzliwości ludzkich serc uwalniają okrucieństwo. Wszystko dzieje się stopniowo, krok po kroku przenikamy do zła, zbliżamy się do brudnych myśli i czynów spowijających Wind Gap. Podobało mi się podkręcanie spirali półprawd i oszustw, zagęszczanie atmosfery, naznaczenie intrygi ponurością.

I tak jak wpłynął na mnie wyraziście oddany duszny klimat, w który dałam się złapać, tak nie do końca przekonała mnie kluczowa postać powieści, w pewnym momencie miałam już przesyt jej irracjonalnych zachowań, niezrozumiałych czynów, niedojrzałych gestów. Niewątpliwie autorka miała ciekawy pomysł na profil kobiety wracającej w znienawidzone rodzime strony, aby wyjaśnić z dziennikarskiego punktu widzenia tajemnice morderstw, jednak wydał mi się on zafałszowany, przerysowany, nawiązując do tytułu książki zbyt ostry, a przy tym niepotrzebnie wulgarny. Dość szybko orientujemy się, gdzie należy szukać źródła zła i przemocy, lecz zwodzeni jesteśmy odnośnie jego prawdziwego oblicza i rozmiaru, co z kolei zaliczam na plus. Camille Preaker, wysłanniczka "Daily Post", musi nie tylko pozyskać materiały do cyklu artykułów, co w otulonym zmową milczenia miasteczku nie jest przyjemne i łatwe, ale również zanurzyć się w bolesnych cieniach własnej przeszłości, która niczym bagno niepostrzeżenie wciąga coraz głębiej. "Ostre przedmioty" to niewątpliwie intrygująca, choć jak na thriller słabo trzymająca w napięciu przygoda czytelnicza, wyczuwa się, że to debiutancki szlif pióra, zdecydowanie mocniejsze wrażenie wywarła na mnie późniejsza powieść autorki "Mroczny zakątek".

bookendorfina.pl