„Marcin Ochman” – książki

Bitwa pod Caporetto (dziś Kobarid w Słowenii) to jedna z niewielu bitew stoczonych w czasie pierwszej wojny światowej zakończonych zdecydowanym zwycięstwem jednej ze stron. Połączone siły niemiecko-austro-węgierskie jesienią 1917 roku pokonały w niej i zmusiły do odwrotu armie włoskie, stając na początku grudnia niemal u wrót Wenecji. Skala i dalekosiężne skutki operacji stawiają ją w jednym rzędzie z daleko słynniejszymi bitwami pod Tannenbergiem i nad Marną. Czytelnik znajdzie w książce nie tylko szczegółowy opis walk, ale – ze względu na mało znany w Polsce temat – także ich tło polityczne i biogramy ważniejszych postaci. Niepominięty został wątek polski – obok innych narodów monarchii nad Isonzo-Sočą walczyli Ślązacy, Podhalanie i byli żołnierze Legionów. Realia zmagań przybliżają liczne zdjęcia, mapy i fragmenty relacji uczestników... Marcin Ochman (1969), absolwent politologii na Uniwersytecie Warszawskim, na którym w 2018 r. obronił doktorat poświęcony polskiej inżynierii wojskowej w latach 1807–1831. Pracownik naukowy Muzeum Wojska Polskiego, specjalizuje się w historii XIX wieku, technice i inżynierii wojskowej oraz bezpieczeństwie militarnym. Autor ponad 30 artykułów naukowych i popularnonaukowych oraz kilku książek. Jest współautorem monografii pistoletu wz. 35 Vis. Jego książka Polski korpus inżynierów wojskowych w latach 1807–1831 otrzymała nagrodę „Złotej Pszczoły” w konkursie na napoleońską książkę roku organizowanym przez portal napoleon.org.pl. Konsultant projektów multimedialnych i filmowych.

Celem niniejszego dzieła jest przedstawienie polskiej inżynierii wojskowej w latach 1800-1831, jej organizacji, liczebności, zaopatrzenia i składu osobowego. To wszystko stanowi punkt wyjścia do omówienia prac inżynieryjnych, zarówno w czasach pokojowych jak i wojennych, a były one niezwykle różnorodne i intensywne. Od robót typowo wojskowych – wznoszenia twierdz, budowy mostów polowych udziału w oblężeniach – po cywilną kartografię, demarkację granic, architekturę i budownictwo. Czytelnika z pewnością zainteresuje próba odpowiedzi na pytanie, kim byli oficerowie i żołnierze wojsk inżynieryjnych: gdzie się urodzili, jak byli wykształceni, jak wyglądały ich kariery i życie prywatne. Podjęta została również próba ustalenia ich poglądów politycznych, co udało się niestety tylko fragmentarycznie. Analiza tak różnorodnych elementów miała na celu ustalenie, czy istniały charakterystyczne cechy wyróżniające inżynierię jako rodzaj wojsk. Aby ułatwić właściwą ocenę niełatwej przecież materii, w rozbudowanym wstępie przedstawiona została historia inżynierii najważniejszych państw europejskich; Korpus Inżynierów Rzeczpospolitej Obojga Narodów od narodzin w epoce saskiej po powstanie kościuszkowskie, oraz może niezbyt efektowne, ale ważne dla całości obrazu działania inżynieryjne Legionów Polskich i Polaków w służbie Francji... Spis treści: • Wstęp • I Korpusy inżynierów wojskowych w XVIII wieku w Polsce i Europie • II Korpus inżynierów armii Księstwa Warszawskiego • III Korpus inżynierów wojskowych okresu Królestwa Polskiego w latach 1815-1831 • Zakończenie • Załączniki • Biogramy • Bibliografia Marcin Ochman (1969) pracuje imieszka w Warszawie. Ukończył politologię na Uniwersytecie Warszawskim, naktórym w 2018 r. obronił doktorat. Od1999 roku pracuje w Muzeum Wojska Polskiego. Specjalizuje się w historii XIX wieku, technice i inżynierii wojskowej oraz w dziedzinie bezpieczeństwa militarnego. W swym dorobku posiada ponad 30 artykułów naukowych i popularyzatorskich oraz kilka książek, wśród nich monografię pistoletu wz.35„Vis” (współautor). Konsultant zdziedziny historyczno-wojskowej projektów multimedialnych i filmowych. Współpracuje z Ośrodkiem Studiów Epoki Napoleońskiej przy Akademii Humanistycznej w Pułtusku.