„Piotr Olender” – książki

Historię wojen i wojskowości morskiej podzielić można na kilka dość wyraźnie wyodrębnionych okresów, z których jednym jest okres pary i żelaza. Rozpoczyna się on wraz z wprowadzeniem do służby pierwszego pancernika francuskiego Gloire w roku 1860, a kończy wraz z zakończeniem budowy pancernika monokalibrowego nowej generacji o nazwie Dreadnought w roku 1906. Niniejsza książka ma na celu zaznajomienie czytelnika z tym być może nieco zapomnianym, ale jakże ciekawym okresem. Wychodząc od opisu schyłkowych flot żaglowych, autor kolejno przedstawia uwarunkowania, które przyczyniły się do rewolucyjnych zmian tak w budownictwie okrętowym, jak i morskiej sztuce wojennej; prezentuje również rozwój poszczególnych klas okrętów i środków walki na morzu, ich wpływ na ewolucję morskiej sztuki wojennej; przybliża też przyczyny kolejnej rewolucji morskiej, kończącej epokę pary i żelaza, choć przecież z niej wyrosłej. Dodatkowo książka zawiera krótki rys polityki morskiej najważniejszych państw okresu 1860-1905. Całość wzbogacona została licznymi tabelami i ilustracjami. Załączniki przedstawiają zestawienie podanej w brzmieniu oryginalnym klasyfikacji (bardzo różnorodnej) okrętów najważniejszych marynarek oraz wykaz systemów pieniężnych wspomnianych już wcześniej najważniejszych państw. Piotr Olender – historyk i politolog. W 2012 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych z zakresu historii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Specjalizuje się w historii wojen i wojskowości morskiej, szczególnie okresu pary i żelaza (lata 1860-1905) i żagla (XVI-XVIII wiek). Autor kilkunastu książek i około 50 artykułów z zakresu wspomnianej tematyki. Jest członkiem Komisji Historii Wojen i Wojskowości PAU w Krakowie. Aktualnie pracuje w PWSZ w Raciborzu.

Niniejsza publikacja poświęcona jest morskim aspektom wojny Francji z Ligą Augsburską (1688-1697), zwanej też Wojną Palatynacka lub Wojną 9-letnią. Z punktu widzenia historii wojen morskich konflikt ten przesądził o angielskiej (później brytyjskiej) dominacji na morzach w przeciągu następnych dwóch wieków. Stanowił też poważny egzamin dla zbudowanej przez Colberta francuskiej floty, która choć potwierdziła swą wysoką wartość, to nie była w stanie wypełnić stawianych przed nią nierealistycznych zadań wyznaczanych przez politykę zagraniczną Ludwika XIV. Chociaż najwięcej miejsca autor poświęca operacjom morskim, jednak tam gdzie to niezbędne stara się je przedstawić na tle prowadzonych równolegle działań lądowych. Obszernie omawia również genezę wojny, jej następstwa oraz aspekt ekonomiczny, dużo miejsca poświęcając także opisowi ówczesnych klas okrętów jak i morskiej sztuki wojennej końca XVII wieku. Istotna rolę pełnią w książce załączniki, szczególnie zaś stosunkowo szczegółowy wykaz flot głównych państw biorących udział w opisywanych zmaganiach. Piotr Olender urodzony w 1960 roku. Absolwent historii (WSP w Krakowie, obecnie Uniwersytet Pedagogiczny) i nauk politycznych (UJ). W roku 1995 obronił doktorat na Uniwersytecie Jagiellońskim, w roku 2012 natomiast uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych z zakresu historii na tej samej uczelni. Uczeń prof. Mariana Zgórniaka. Specjalizuje się w szeroko rozumianej historii wojskowości morskiej okresu „pary i żelaza” (lata 1860-1905/1913) oraz „żagla” (XVI-XVIII wiek). Autor licznych publikacji oraz artykułów o tematyce wojennomorskiej. Jest członkiem Komisji Historii Wojen i Wojskowości PAU w Krakowie. Aktualnie pracownik PWSZ w Raciborzu.

Bitwa pod Lissą - bitwa morska pomiędzy flotą włoską a austriacką podczas wojny włosko-prusko-austriackiej 1866 roku, stoczona 20 lipca 1866 koło wyspy Lissa (Vis) na Morzu Adriatyckim, zakończona zwycięstwem austriackim. Była to pierwsza bitwa morska eskadr okrętów pancernych. Utrwaliła supremację floty monarchii habsburskiej na Adriatyku.