Kalendarz premier z dnia 2012.10.12

Publikacja Od obrazu do wyrazu zawiera zbiór ćwiczeń słuchowo-językowych, wspierających dziecko we wstępnej nauce czytania. Opracowane ćwiczenia mają formę rebusów i opierają się materiale: – obrazkowym – obrazorebusy, – obrazkowo-literowym (sylabowym) – sylaborebusy, – wyrazowym (wyrazy zapisane sylabami) – wyrazorebusy, – werbalnym – zabawa „Połykacz sylab”. Pomoce mogą być wykorzystane przez nauczycieli, terapeutów i rodziców w pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym. Zabawy w odgadywanie słów nie tylko przygotowują malucha do nauki czytania, ale mogą również w przyjemny i twórczy sposób budować więzi w rodzinie oraz być atrakcyjną formą spędzania czasu wolnego.

Annabeth jest przerażona. Właśnie gdy ma znowu spotkać się z Percym po sześciu miesiącach rozłąki, na którą skazała ich Hera, Obóz Jupiter szykuje się do wojny. Kiedy dziewczyna i jej przyjaciele Jason, Piper i Leo przylatują tam na pokładzie Argo II, rzymscy półbogowie sądzą, że to inwazja: grecki okręt wojenny - fantastyczne dzieło Leona, z miotającym ogień spiżowym smokiem na dziobie - odbierają jako zagrożenie. Annabeth ma nadzieję, że kiedy Rzymianie zobaczą na pokładzie Jasona, swojego pretora, przekonają się, że goście z Obozu Hercosów przybywają z pokojową misją. Ale to niejedyny powód jej lęku. Annabeth ma w kieszeni dar od matki, który otrzymała z żądaniem: „Idź za Znakiem Ateny. Pomścij mnie”. Dziewczyna i tak już dźwiga ciężar przepowiedni, według której siedmioro półbogów ma wyruszyć na poszukiwanie Wrót Śmierci, aby je zamknąć i udaremnić powrót potworów na świat. Czego jeszcze chce od niej Atena Lecz Annabeth najbardziej boi się tego, że Percy mógł się zmienić. Może przyjął już rzymskie poglądy i obyczaje Może nie są mu już potrzebni dawni greccy przyjaciele, a w razie konfliktu stanie po stronie Rzymian Jako córka bogini wojny i mądrości Annabeth jest urodzonym przywódcą, ale nie chce już nigdy rozstawać się z ukochanym Percym, synem boga mórz. Pełna niesamowitych przygód wyprawa z Ameryki do Rzymu została ukazana z punktu widzenia czworga jej uczestników. W Rzymie czekają na młodych herosów zaskakujące odkrycia, niespodziewane wybory i straszliwe zagrożenia. Od powodzenia ich misji zależą losy całego świata. Wejdź z nimi na pokład Argo II, jeśli masz odwagę...

Czy w czasie składania komuś życzeń kiedykolwiek zabrakło Ci słów, a wszystkie znane zwroty wydały Ci się nagle zbyt wyświechtane? A może znasz kogoś, komu winszowanie sprawia szczególną trudność? Jeśli tak książka powstała właśnie z myślą o Tobie! Ta wyjątkowa publikacja zawiera kilkaset zabawnych wierszowanych życzeń i toastów, które pozwolą Ci na wybrnięcie z niejednej trudnej sytuacji i urozmaicenie rodzinnych spotkań. Znajdziesz tu gotowe rymowanki świąteczne (na Boże Narodzenie, Wielkanoc, Nowy Rok, Walentynki, Dzień Kobiet, Dzień Matki), ślubne, imieninowe, urodzinowe, jubileuszowe oraz związane z uroczystościami takimi jak chrzest, Pierwsza Komunia czy bierzmowanie. Są tu także: dowcipne wierszyki na rocznicę poznania się, życzenia zawodowe, ujmujące przeprosiny i pozdrowienia z wakacji. Poszczególne rozdziały książki poprzedzone zostały wstępami pełnymi okolicznościowych ciekawostek, a każdy z działów okraszono garścią odnośnych aforyzmów i urokliwych sformułowań w językach obcych. Z naszą książką składanie życzeń stanie się czystą przyjemnością!

Książka przeznaczona jest dla osób, które zamierzają wyjechać do Włoch i tam pracować w służbie zdrowia: dla lekarzy, pielęgniarek, pielęgniarzy, pomocy pielęgniarskiej. Może służyć pomocą zarówno osobom, które już znają język włoski i potrzebują jedynie wsparcia w postaci fachowego słownictwa, jak również tym, które dopiero rozpoczęły jego naukę i jeszcze niepewnie się nim posługują. Wypowiedziom w języku włoskim towarzyszy zapis fonetyczny. Książka przybliża słownictwo ogólne (zwroty podstawowe, liczebniki, określanie czasu, długości, objętości, wagi) oraz specjalistyczne zwroty i wyrażenia związane z uzgadnianiem warunków zatrudnienia, życiem codziennym w szpitalu, przychodni, gabinecie dentystycznym oraz pracą w ośrodkach zdrowia na różnych stanowiskach. Przedstawia słownictwo dotyczące układów i narządów wewnętrznych, chorób i dolegliwości, badań i zalecanych terapii. Uzupełnienie stanowi słowniczek pojęć medycznych polsko-włoski i włosko-polski zamieszczany na końcu książki.

Książka przeznaczona jest dla osób, które zamierzają wyjechać do Włoch i tam pracować w charakterze gosposi lub opiekunki. Może służyć pomocą zarówno osobom, które już znają język obcy i potrzebują jedynie wsparcia w postaci fachowego słownictwa, jak również tym, które dopiero rozpoczęły jego naukę i jeszcze niepewnie się nim posługują. Wypowiedziom w języku włoskim towarzyszy zapis fonetyczny. Książka przybliża słownictwo ogólne (zwroty podstawowe, liczebniki, określanie czasu, długości, objętości, wagi) oraz słownictwo specjalistyczne związane z uzgadnianiem warunków pracy, życiem codziennym w rodzinie, zakupami, zajęciami w ogrodzie, opieką nad dzieckiem czy osobą starszą. Podaje zwroty i wyrażenia pomocne przy wykonywaniu prac domowych, takich jak sprzątanie, pranie czy gotowanie. Ich uzupełnieniem jest słowniczek polsko-włoski i włosko-polski zamieszczony na końcu książki.

Bóg leczy poprzez naturę. Dzięki tej książce dowiemy się, skąd brała się wiedza medyczna Hildegardy. Najistotniejszą różnicą między nią a współczesną nauką jest to, że źródło wiedzy średniowiecznej uzdro­wicielki było nadnaturalne, pochodzące z cudownych, udzielanych jej przez Boga wizji. Niemożliwe jest bowiem, aby ta średniowieczna mniszka zdołała sama dotrzeć do wiedzy, którą z mozołem odkrywa współczesna medycyna. W książce nie mogło zabraknąć nowa­torskich metod leczenia najbardziej uciążliwych chorób, trapiących ludzi od wieków. Znajdziemy porady świętej uzdrowicielki dotyczące profilaktyki i radzenia sobie z takimi chorobami jak: reumatyzm i artretyzm, nowotwory, choroby serca i wieńcowe, choroby płucne i alergie, miażdżyca, schizofrenia i depresje oraz ból. Św. Hildegarda, największa uzdrowicielka średniowiecza, uznana została za Doktora Kościoła. Korzystajmy wszyscy z ogromnego skarbu, ofiarowanego nam przez Boga za pośrednictwem tej średniowiecznej świętej! Dr Gottfried Hertzka był lekarzem, który jako pierwszy odkrył dla współczesnej medycyny rewolucyjne metody terapeutyczne opracowane przez średniowieczną mistyczkę, św. Hildegardę z Bingen. On właśnie był nauczycielem znanego w Polsce specjalisty od medycyny Hildegardowej, dr. Wigharda Strehlowa, autora licznych bestsellerów.

Śmierć na liście oczekujących odsłania przed czytelnikiem ponure kulisy międzynarodowego handlu ludzkim towarem, gdzie króluje przekupstwo, okrucieństwo i bezwzględna żądza pieniędzy, przedstawione w postaci wielowątkowo poprowadzonej intrygi. Tym razem komisarz Laurenti staje przed zadaniem, które łączy się ze sprawami polityki: odkąd podczas triesteńskiego spotkania na szczycie między Berlusconim a kanclerzem Niemiec, pod kołami samochodu wysokiego gościa zginął nagi mężczyzna, w mieście panuje napięcie i niepokój. Mimo intensywnego śledztwa Laurentiemu nie udaje się posunąć sprawy naprzód - żadnych punktów zaczepienia. W śledztwie pomaga mu zaprzyjaźniony lekarz sądowy, stary oryginał Galvano, którego popisy erudycyjne stanowią interesujący element książki, podobnie jak odniesienia do historii Triestu. Czy komisarzowi uda się rozwikłać tę zagadkę?

Patryk Zimny stawia na maksymalizm i aktualizuje to hasło jako największe wyzwanie w swej poetyckiej wędrówce. Wskazuje drogę do sacrum, ku wieczności i sprawom ostatecznym, ale zarazem jeszcze wyraźniej dostrzega jej niedostępność. Widzi bowiem przepaść między patosem a trywialnością. Chce pisać o rzeczach wielkich, ale odrzuca ich żałosne substytuty oferowane przez codzienność. Program poetycki Patryka Zimnego opiera się na myśleniu istotnościowym i geologii sensu, który tkwi gdzieś pod powierzchnią języka. Ale ta nienowa utopia może się spełnić wyłącznie w uparcie powtarzanym postulacie, gdyż nie ma szansy na realizację w postaci jakiegoś negatywu słowa, który mógłby odkryć prawdę z pozycji antypoezji. Wyobraźnia Zimnego zresztą jedynie przechadza się krawędzią przepaści, bez pokusy samobójczego skoku ani ryzykownego „przejścia”. Sam widok przepaści uczy pokory i wpisuje wiersze w jakiś cudzysłowowy dystans, zaznaczający, że jako niedoskonałe twory języka są jedynym sposobem zbliżenia się do prawdy. Prawdy, którą trzeba (ale której nie można) odkrywać poznaniem pozawerbalnym. I pewnie właśnie dzięki temu powstają te wiersze – jako wiarygodne świadectwa niemocy dotarcia do niej słowem. z posłowia Piotra Michałowskiego

Wiersze Marka Maja brzmią tak, jakby powstały przed stuleciem. Najlepiej się czują w środowisku konwencji wiersza regularnego, rymowanego wyraźnie, trafnie, zręcznie, ale nierzadko i z odkrywczością świadczącą o tym, iż nie zostały zapomniane lekcje awangardowego eksperymentu. Poeta świetnie porusza się po muzeach i magazynach dawnych konwencji lirycznych oraz systemów wersyfikacji. Wykazuje słuch pozwalający swobodnie dobierać słowa do brzmień i brzmienia do słów, budować zdania i frazy o naturalnym toku i rytmie, ale mieszczące się w rygorystycznej mierze sylabizmu. Jego kunszt wierszotwórczy nie zabija jednak głębi przesłań, tylko je wzmacnia. Sprawności towarzyszy bowiem dystans, wynikający ze świadomości autora. Kiedy więc wkracza na obszary tradycji, spotyka się tam z duchem Tuwima, Gałczyńskiego albo Leśmiana i wtedy jedyną możliwością ekspresji okazują się intertekstualne dialogi i parafrazy: od parodii po trawestację. Ale głównym celem Marka Maja jest odnalezienie drogi kontynuacji i metody rozbudowy poskamandryckiego modelu poezji. Jego wiersze pokazują, iż obwieszczenia o śmierci dawnych poetyk okazały się przesadzone, a wzorce dawno porzucone jako nieodpowiadające duchowi współczesności, wcale nie zostały wyczerpane i nadal mogą służyć jako pełnoprawny język artystyczny. z posłowia Piotra Michałowskiego

Kronika powrotu to wybór szkiców z ostatnich dziesięciu lat, publikowanych głównie na łamach ?Twórczości" oraz innych czasopism literackich: ?Czasu Kultury", ?Odry", ?Toposu", ?Pograniczy". Są w nim także teksty, które nie były jeszcze drukowane. To szkice o współczesnej kulturze ? również w jej codziennym wymiarze ? o twórcy i jego dziele, o pisarzu i książce. Gorzkie, ciemne, przesycone sarkazmem i ironią (z dużą dawką autoironii), ale wyzbyte tonu jeremiady i naznaczone pełnym refleksji dystansem. Liskowacki pisze o Miłoszu i Przybosiu, o wileńskich powieściach Tadeusza Konwickiego, rzeźbach Ernsta Barlacha, zapomnianym malarstwie Andrzeja Żywickiego, o tym, co stało się z tzw. literaturą młodzieżową, o miejscu historii w naszym życiu, i naszego życia w historii, o świecie reklam, i rozpaczy, wyzierającej z kultury masowej. Podejmuje różne wątki i tematy, ale w istocie mówi o tym samym: o odchodzeniu i wracaniu, pamięci i niepamięci, nadziei i utracie. To sprawia, że Kronika powrotu staje się rodzajem credo, intelektualną autobiografią, bardzo osobistą, cierpką opowieścią o próbie powrotu do siebie. Z towarzyszącą jej myślą, że taki powrót ? żaden powrót ? nie jest możliwy, ale i z przekonaniem o jego konieczności. Szkice z Kroniki ? niekiedy bliskie stylowi felietonu, czasami mające charakter autobiograficznej prozy ? pisane są giętkim, żywym językiem. Łączą klimat intymnego wyznania z urodą i bogactwem literackiej frazy.

Publikacja jest poradnikiem ukazującym przewlekłą chorobę dziecka w możliwie najszerszym spektrum. Obok praktycznych wskazówek, dotyczących pielęgnacji, rehabilitacji lub żywienia, czytelnik znajdzie tu również teksty poruszające aspekty psychologiczne, duchowo-religijne czy socjalno-bytowe, niezwykle ważne w ogarnięciu całości problemu. Obecność takich tematów jak edukacja, zdrowe rodzeństwo, śmierć, żałoba, wreszcie rola wolontariatu, daje pełen obraz książki, której celem jest dostarczenie wszechstronnej wiedzy rodzicom i opiekunom chorego przewlekle dziecka. Mamy nadzieję, że ten cel udało nam się zrealizować. Do książki dołączona jest płyta DVD wraz z filmem instruktażowym do poszczególnych rozdziałów.