Legionista rzymski 284-337. Czasy Dioklecjana i Konstantyna

Grecki hoplita to archetypiczny wojownik uzbrojony we włócznię i prawdopodobnie najłatwiej rozpoznawalna postać doby złotego wieku starożytnej cywilizacji greckiej. Właśnie w tym okresie państwo zaczęło brać większą odpowiedzialność za siły zbrojne, oraz uzbrajanie i wyposażanie swoich obywateli. Od zwycięstwa odniesionego pod Maratonem nad królem perskim Dariuszem, do wzrostu potęgi Filipa Macedońskiego i jego syna, Aleksandra Wielkiego, hoplita pozostawał na pierwszej linii. Książka ta poświęcona jest życiu i doświadczeniom prostego, greckiego wojownika; opisuje, jak był powoływany pod broń i szkolony oraz jak walczył. Zawiera również szczegółowe omówienie rozwoju jego uzbrojenia zarówno zaczepnego, jak i ochronnego na przestrzeni czasu.

Pomiędzy 161 a 284 r. legiony rzymskie brały udział w wojnach i bitwach toczonych na wielką skalę. Niektóre uległy zniszczeniu w walce, inne zostały rozwiązane za bunt. Powstały też nowe, sformowane zarówno z myślą o kolejnych podbojach, jak i obronie granic. Niniejsza książka poświęcona jest cesarskiemu legioniście, ze szczególnym uwzględnieniem legio II Parthica. Ten, utworzony przez Septymiusza Sewera w 193 lub 194 r., stacjonował w Albanum nieopodal Rzymu, i jako osobisty legion cesarza stał się jedną z najważniejszych jednostek armii imperium

Nadchodzi Dzień Sądu! Mega-City One to pełna niebezpieczeństw metropolia przyszłości w której kwitnie przestępczość. Porządek utrzymują tutaj doświadczeni stróże prawa, będący sędziami, ławą przysięgłych i katami w jednej osobie. Najtwardszym z nich wszystkich jest Sędzia Dredd. On jest prawem. Tom 17 zawiera m.in. historię Dzień Sądu, w której Sędzia Dredd i Radioaktywny Pies Johnny Alpha muszą połączyć siły, aby powstrzymać złego Sabbata i jego hordy zombie przed zniszczeniem świata. Album zawiera opowieści napisane przez Johna Wagnera (Historia przemocy) i Gartha Ennisa (Kaznodzieja, Chłopaki), narysowane przez Carlosa Ezquerrę (Pielgrzym), Steve’a Dillona (Kaznodzieja, Punisher), Seana Phillipsa (Fatale) czy Deana Ormstona (Lucyfer).

Przystępnie napisany komentarz gramatyczny obejmuje swoim zakresem materiał od podstaw do poziomu średnio zaawansowanego ze szczególnym uwzględnieniem problemów trudnych dla polskiego ucznia.

Książka jest pierwszą w polskiej literaturze monografią legionu rzymskiego – w tym wypadku legio XX Valeria Victrix. Wchodził on w skład garnizonu prowincji Brytanii, stacjonował m.in. na Wale Hadriana. Jak ważny dla Brytanii i historii Wysp Brytyjskich był legion XX Valeria Victrix, niech świadczy fakt, że namiestnicy prowincji swe działania w głównej mierze opierali na tym właśnie legionie. Legion XX uczestniczył w największych kampaniach militarnych podejmowanych na wyspie oraz w największych przedsięwzięciach budowlanych, pozostawiając po sobie bardzo dużą ilość zabytków, nie tylko epigraficznych. Z czasem legion ten zaczął być nierozerwalnie utożsamiany z Brytanią, tak że w niektórych inskrypcjach jest określany jako legio XX Britannicae. Książka...

Starożytne herezje nigdy nie umarły W oczach ludzi współczesnych herezje uchodzą za relikt czasów dawno minionych – za coś, czym Kościół nie musi się już zajmować. Henryk Pietras SJ, ceniony patrolog i autor wielu książek poświęconych chrześcijaństwu antycznemu, dowodzi jednak, że nie jest to takie oczywiste. Jego książka rzuca nowe światło na herezje, które pojawiły się u początków chrześcijaństwa, jednocześnie trafnie pokazując, że idee uznane za heretyckie są nadal żywe. Tak naprawdę do tej pory nie udało się ich ostatecznie odrzucić. Jakie są współczesne przejawy magicznego myślenia, które potępiono już wieki temu? Co z odstępcami od wiary mają wspólnego perfekcjoniści? Czy każdy może zostać heretykiem? Ta książka to znakomity p...

Korzystając z dokumentów i podręczników wojskowych, niniejsza książka stara się przedstawić taktykę oraz przykłady działalności operacyjnej niemieckich okrętów podwodnych w trakcie II wojny światowej. Mimo, że niemiecka Marynarka Wojenna uważała swoją początkowo małą flotę podwodną za drugorzędną w stosunku do reszty Kriegsmarine, z nadejściem 1942 roku U-Booty adm. Karla Dönitza zagrażały funkcjonowaniu najważniejszych morskich linii komunikacyjnych na Atlantyku, zatapiając setki transportowców, przyćmiewając tym samym osiągnięcia niemieckiej floty nawodnej. Ta bezlitosna i kosztowna walka trwała na tych warunkach do wiosny 1943, kiedy to dramatyczne zwycięstwa Aliantów odwróciły bieg wojny na morzu. Jednakże U-Booty aż do ostatnich dni wojny pr...

Z nadzieją oddajemy do rąk szanownych czytelników drugi numer czasopisma miłośników wojskowości – „De Re Militari”, licząc na jego łaskawe przyjęcie. Nadziei towarzyszy obawa, czy podołaliśmy oczekiwaniom tych, którzy zdecydowali się na zakup pierwszego numeru czasopisma, jak też i nowych czytelników. Dziękujemy tym, którzy pochlebnie wyrazili się o naszym debiucie. Wychodząc naprzeciw wyrażanym przez czytelników oczekiwaniom, w nowym wolumenie zajdą oni więcej mapek i ilustracji. W dalszym jednak ciągu oczekujemy na uwagi i propozycje dotyczące treści zamieszczonych artykułów, jak i szaty graficznej czasopisma. Każdy wasz głos, nawet najbardziej krytyczny, jest cenny i nie pozostanie bez echa. Liczymy, że na naszych łamach zagoszczą nowi autorzy, za...

Tonący Szczupaczyńskiej się chwyta Ulewny lipiec 1903 roku. W Rzymie kona papież, a Kraków nawiedza wielka woda – Wisła występuje z brzegów i zatapia miasto. Rzeczywistość się zmienia, lecz nie dla samozwańczej detektywki Zofii Szczupaczyńskiej, która musi rozwiązać kryminalną zagadkę. Ofiary są dwie: jedna znaleziona w rzece, druga w wannie. Profesorowa Szczupaczyńska rzuca się w wir śledztwa i próbuje wyłowić prawdę ze świadków, którzy nabrali wody w usta. Na trop naprowadza ją list denata wysłany przez niego przed śmiercią. Czy ulice zmienione w rzeki powstrzymają nieustępliwą śledczą, a dowody rozmytych zbrodni wypłyną na światło dzienne? I czy w końcu szacowny mąż profesorowej odkryje, w czym tak naprawdę jego żona czuje się jak ryba w...

Reedycja z 1934 roku. „Położenie było fatalne. W wojsku nastroje były nie najlepsze. Żołnierz był nieopłacony, źle żywiony i źle ubrany. Przybywający z wojska francuskiego wachmistrz Dmochowski taki kreśli obrazek o stosunkach w 7. p. j. Żołnierz bezpłatny i bez subordynacji oficer nadęty jak pęcherz, a podoficer goły jak święty turecki. Informuje on też nas, iż przez 2,5 roku służby ledwo za 6 miesięcy był mu wypłacony żołd. Znaczną winę ponosi za to administracja wojskowa, gdyż płk Zawadzki skarży się ks. Józefowi, że podinspektor popisów Radziejowski nie podpisał listy płacy dla szwadronu stojącego w Głogowie (a tam był przydzielony Dmochowski), przez to na pułk wypadła mniejsza suma. Najgorzej zaś, że ludzie, pełnili służbę poza kra...

Pomiędzy 161 a 284 r. legiony rzymskie brały udział w wojnach i bitwach toczonych na wielką skalę. Niektóre uległy zniszczeniu w walce, inne zostały rozwiązane za bunt. Powstały też nowe, sformowane zarówno z myślą o kolejnych podbojach, jak i obronie granic. Niniejsza książka poświęcona jest cesarskiemu legioniście, ze szczególnym uwzględnieniem legio II Parthica. Ten, utworzony przez Septymiusza Sewera w 193 lub 194 r., stacjonował w Albanum nieopodal Rzymu, i jako osobisty legion cesarza stał się jedną z najważniejszych jednostek armii imperium

Centurion, utrzymujący swoich legionistów w ryzach w obliczu ataku barbarzyńskiej hordy, a następnie prowadzący ich do zwycięstwa, stanowił w rzymskim świecie przykład heroizmu. Było to następstwo reform mariańskich, w wyniku których ludzie o tej randze zastąpili trybunów w roli najważniejszych oficerów legionu, chociaż nadal ustępowali im jeśli chodzi o stopień w hierarchii wojskowej i klasę społeczną. Reformy tego okresu są często pomijane w historii armii rzymskiej, jakkolwiek niezwyciężone wojska, które Juliusz Cezar powiódł do Galii, stanowiły kwintesencję trwających pięćdziesiąt lat zmian w legionach.Przy wykorzystaniu specjalnie przygotowanych grafik i szczegółowych opisów bitew, niniejsze opracowanie omawia żołnierza legionów w tym kluczow...

Pomiędzy 69 a 161 r. skład rzymskich legionów uległ całkowitemu przeobrażeniu. Chociaż Italików niemal zupełnie zastąpili rekruci z prowincji, rzymskość tych Germanów, Panończyków, Hiszpanów, Afrykańczyków i Syryjczyków, scementowana w samotnych twierdzach nadgranicznych, była zadziwiająco silna. Podobnie jak italscy chłopi-żołnierze, którzy setki lat wcześniej walczyli z Pyrrusem i Hannibalem, legioniści rodem z prowincji byli przesiąknięci tradycyjnym etosem armii rzymskiej. Cechowało ich pragnienie rywalizacji, zazdrość o sławę, a motywowała konieczność utrzymania i zwiększenia reputacji, jaką cieszyli się z racji reprezentowanej przez nich cnoty zwanej virtus, czyli męskiej odwagi i doskonałości. Książka ta poświęcona jest życiu typowego...

W okresie pomiędzy 58 r. przed Chr. a 69 r. po Chr. nastąpiła największa ekspansja terytorialna cesarstwa rzymskiego. W 31 r. przed Chr. Oktawian pokonał Antoniusza w bitwie pod Akcjum i zreorganizował na wpół zawodową armię rzymską, tworząc stałe siły zbrojne w sile 28 legionów. Oktawian został pierwszym cesarzem (Augustem) i pod jego rządami legiony podbiły północną Hiszpanię, całą Europę na południe od Dunaju oraz Germanię na zachód od Łaby. Legioniści uosabiali heroiczną kulturę świata rzymskiego. Niniejsza publikacja ma na celu przyjrzenie się ich życiu, szkoleniu, uzbrojeniu i taktyce, jak również masakrze w Lesie Teutoburskim.

Od wojen domowych doby schyłku republiki po krwawe zjednoczenie cesarstwa dokonane przez Konstantyna, doborowa formacja gwardyjska stanowiła trzon każdej armii rzymskiej. Zarówno wtedy, gdy pełnili funkcję gwardii przybocznej, jak i wtedy, gdy używano ich jako oddziałów szturmowych w boju, kunszt wojenny pretorianów, speculatores, singulares i protectores decydował o biegu historii Rzymu. Badacze nierzadko przedstawiają pretorianów jako rozpieszczonych, nielojalnych i stroniących od walki, lecz Rzymianie znali ich jako dzielnych wojowników, którzy starali się zasłużyć na swój honorowy tytuł pia vindex wiernych i mściwych. Ściśle powiązani z kohortami pretoriańskimi doby republiki i stopniowo włączeni do cesarskiej gwardii pretoriańskiej, byli żołnierze forma...

W 312 roku świat rzymski podzielony był pomiędzy czterech cesarzy. Najambitniejszym spośród nich był Konstantyn, który dążył do wyeliminowania rywali i ponownego zjednoczenia imperium. Jego pierwszym celem stał się Maksencjusz, zajmujący Rzym, symboliczne serce Cesarstwa. Natchniony przez sen, który zesłał na niego Bóg chrześcijan, Konstantyn zmusił do bezładnego odwrotu armię Maksencjusza w rejonie Mostu Mulwijskiego tuż na północ od Rzymu i ścigał uciekinierów, spychając ich do rzeki Tyber. Zwycięstwo zapewniło władzę Konstantyna nad zachodnią częścią Cesarstwa Rzymskiego i umocniło jego chrześcijańską wiarę, ale wiele szczegółów tej słynnej bitwy pozostaje niejasnych. Ta nowa publikacja określa położenie pola bitwy i objaśnia taktykę, kt...

Wojownicy imperium w szeregach armii słynęli z żelaznej dyscypliny, ale byli też indywidualistami – wspaniałymi wojownikami, którzy zdobywali sławę w pojedynkach. Kierowało nimi pragnienie stania się bohaterem. Publicznie chwalili się bliznami po ranach odniesionych w walce. Ci sami ludzie wojny czytali z zapałem dzieła filozofów, spisywali wojenne dzieje i recytowali poezję. Autor przedstawia tych nie znających litości dla wroga bohaterów, którzy przyłączyli rozległe tereny do Imperium Rzymskiego. Szukając odpowiedzi na pytanie, dlaczego z takim oddaniem walczyli i ginęli ku chwale Rzymu, wyjaśnia motywy, wierzenia i przesądy, które nimi kierowały. Prezentuje też wnikliwe analizy strategii i kampanii, dowodzi, jak ważną rolę w ówczesnej bitwie odgrywa�...