Reorientacja

Powrót do „dni odwiązanych od brzegów”. Nowa książka poetycka Marzanny Bogumiły Kielar Puste miejsce po gospodarstwie przerasta dziki powojnik albo samosiejki brzóz. I jaśmin, który w Prusach sadzono, kiedy umierał ktoś bliski. Gdzie indziej, w dalekiej żyznej ziemi trzeba było zostawić posadzone ziemniaki i sady pełne uginających się od koszteli jabłoni. W Wilkach, wydanych 5 lat od poprzedniej książki poetyckiej, Marzanna Bogumiła Kielar przywołuje „dni odwiązane od brzegów”, ciemny i nieprzewidywalny czas, kiedy domy są tylko na chwilę, zajmowane są czyjeś łóżka, wynoszone szafy. W tym rozchybotanym i niepewnym uniwersum szczególne miejsce zajmuje niespokojna i niezaspokojona natura. Wędrówki żurawi i dzikich gęsi rezonują z ruchem, który od...

Pierwsze wydanie poezji Wata opatrzone nie tylko komentarzami do wierszy, ale i obszernym wstępem, w którym zawarto nową, ciekawą propozycję interpretacyjną. Adam Dziadek, wybitny badacz literatury polskiej XX w., ukazuje panoramę twórczości Wata i ewolucję, jaką ona przeszła na przestrzeni ponad czterdziestu lat ? od publikacji w 1920 r. JA z jednej strony i JA z drugiej strony mego mopsożelaznego piecyka do Poematu bukolicznego i wierszy z lat sześćdziesiątych.

Dzięki tej książeczce oswoimy dzieci z tematyką epidemii oraz w przystępny sposób wyjaśnimy, czym jest koronawirus: jak dbać o siebie i jakie zachowania będą najbezpieczniejsze. Informacje zostały uzupełnione i zaktualizowane. Piękne ilustracje do książki stworzyła Ewa Podleś, a tekst napisała Agnieszka Frączek. Nad całością czuwali zaś specjaliści: lekarze i psycholodzy.

Nagroda główna w I Ogólnopolskim Konkursie na Książkę Literacką „Nowy Dokument Tekstowy” w kategorii liryka. Z laudacji jury: Doceniliśmy przede wszystkim wielowymiarową wrażliwość poetki – zarówno tę z poziomu językowej organizacji formułowanych treści, jak i tę z poziomu kreacji zasad etyki współbycia zróżnicowanych grup społecznych. Cechą rozpoznawczą jej poezji będzie z pewnością niezwykłe wyczulenie na językowe melodie, które autorka przekłada na poetyckie small talki, obrazki z codzienności, dobitnie piętnujące dyskryminujące praktyki funkcjonujące na każdym szczeblu życia wspólnotowego. Jest w tym wszystkim niesamowicie odważna, z ironii czyniąc najważniejsze narzędzie, za pomocą którego mierzy się z językiem i światem.

Masz tę moc! Możesz pokonać koronawirusa

W wierszach Ewy Frączek naprzeciw siebie stoją nierówne siły. Słabsza, choć pewnie szlachetniejsza, to nieustanne czekanie na odmianę, na możliwość suwerennego wpłynięcia na własny los. Mocniejsza oznacza konieczność przylegania do określonych społecznie schematów zachowań, przemoc pełnienia ról: ściśle zdefiniowanych, uchwytnych dla ogółu. Roman Honet