Bielma. Kosma Ejcherst

"Bielma" to kolejna powieść z cyklu śledztw Kosmy Eichersta, detektywa od spraw "nieziemskich", specjalisty w tropieniu dziwnych zaginięć lub zgonów księży, hochsztaplerów od świętych objawień czy ogólnej nieobyczajności kleru..

Akcja toczy się dwutorowo, dzięki czemu poznajemy historię Bielm sprzed dziesiątek lat, kiedy to podczas tzw. Akcji Wisła wysiedlono stąd wszystkich mieszkańców, a wioskę spalono. To bardzo ciekawy wątek, przez który Bielma zyskują na autentyczności i tajemniczości.

Cóż tu dużo pisać.. "Bielma" to naprawdę szalenie emocjonujący i świetnie skonstruowany thriller, w którym żadna oczywistość nie jest oczywista. No chyba, że wyjątkowa niechęć Kosmy do kleru, nie licząc rzecz jasna najbliższego przyjaciela, niezaprzeczalnie postępowego i z cynicznym podejściem do swego zwierzchnika i powołania, księdza Kacpra. To zdecydowanie najbardziej intrygująca i najbarwniejsza postać, która wzbudza sporo emocji. Rozmowy Kacpejra z Kosmykiem, ich przekomarzanki i błyskotliwe teksty krążą wśród fanów, wywołując salwy śmiechu.

Michał Śmielak to autor, który jak mało kto potrafi trafnie w złośliwy i sarkastyczny sposób opisać otaczającą nas rzeczywistość. Nie oszczędza przy tym nikogo. W każdej powieści bierze na tapet inne środowisko i bez skrupułów się z nim rozprawia, nie szczędząc słów krytyki. W „Bielmach” jest to kler. Chwilami autor tak sugestywnie pisze o zwyczajach w seminarium, że zaczynałam podejrzewać, że miał przyjemność tam dłużej gościć. Tajemnicę swojej wiedzy na ten temat, autor wyjaśnia na końcu książki, gdzie w posłowiu zdradza, komu zawdzięcza te informacje.

Nie wiem, czy są jedną z gorszych, czy lepszych powieści autora, bo przyznaję, że nie wszystkie miałam okazję przeczytać. Jedno wiem na pewno, że przy lekturze „Bielm” bawiłam się przednio, a chwilami trudno było mi zachować powagę, chociaż to rasowy thriller. Konstrukcja fabuły „Bielm”, cyniczny humor autora, błyskotliwe dialogi, cięte riposty i sympatyczny bohater sprawiają, że nie sposób oderwać się od czytania książki. „Bielma” i „Wnyki” łączy główny bohater i pomimo że to zupełnie inna sprawa, to jednak nieznajomość tego, co spotkało Kosmę w poprzedniej części, trochę psuło mi przyjemność czytania, chociaż autor starał się od czasu do czasu wrzucać parę informacji na ten temat. Miejscem akcji „Bielm”są ukochane góry autora Bieszczady.

Powieść w większej części jest interesująca i wciągająca, poza momentami, kiedy Kosma delektuje się rarytasami lokalnej kuchni i piwem, a potem oddaje leniuchowaniu. Dopiero w końcówce rusza do działania, jak na rasowego policjanta przystało. Wtedy to akcja toczy się bardziej dynamicznie i jest rodem z filmów sensacyjnych. Na uwagę zasługują doskonałe dialogi pomiędzy Kosmą a jego przyjacielem Kacprem, bo bawią do łez i nie mają sobie równych. Michał Śmielak pozbawia w swojej powieści księży otoczki świętości, ale moim zdaniem jakoś szczególnego odkrycia w tej kwestii nie zrobił, bo księża to też przecież ludzie, jak każdy przeciętny Kowalski. Tylko prawda jest taka, że z racji pełnionej przez siebie funkcji osoba duchowna powinna świecić przykładem, niestety do świętości wiedzie daleka i trudna droga, pełna pokus, której nie każdy potrafi się oprzeć.

Widać, jak Śmielak lubi bawić się konwencjami, jak je miesza, dzięki czemu lektura książki jest interesująca. Tu niewyjaśnione objawienia, tu tajemniczy Strzygoń, jak z podań ludowych, w końcowym efekcie okazujący się człowiekiem z krwi i kości. Nachalna dziennikarka, której zachowanie może wróżyć niechybny romans, napad w iście gangsterskim stylu, kilkoro księży, mających sporo za uszami i historia ziem bieszczadzkich w tle.

Jak mam być szczera, to bardziej do gustu przypadła mi seria o Glebie, ale tu urzekła mnie postać głównego bohatera. Chociaż otrzymałam trochę inną powieść, niż się spodziewałam, to jednak zbyt dużych powodów do narzekania nie miałam. Bawiłam się przy lekturze „Bielm” przednio, gdyż nie zabrakło w niej charakterystycznego, inteligentnego humoru autora, który tak bardzo lubię. Michał Śmielak nie zostawia na krytykowanych osobach suchej nitki, ale robi to w taki sposób, że trudno mieć do niego o to pretensję. Specyficzny humor autora, który rozpoznałabym zawsze i wszędzie to clou powieści, sprawia, że mimo trudnego tematu, książkę czyta się lekko i przyjemnie. Całość dopełnia postać przesympatycznego bohatera z blizną na twarzy, której dorobił się w poprzedniej części, podobno przez źle ulokowane uczucia, a teraz na odległość trzyma się od przedstawicielek płci przeciwnej, chociaż byłyby nie wiadomo jak nieziemsko piękne, pociągające i do tego chętne. Trudno nie polubić Kosmy, niezwykle sympatycznego, inteligentnego faceta, doskonale kojarzącego fakty, oddanemu swojej pracy. Takiemu bohaterowi ochoczo się kibicuje i przyklaskuje wszelkim poczynaniom. Finał powieści wszystko wyjaśnia, ale zarazem wskazuje, że to nie koniec przygód Kosmy. Właśnie odezwała się do niego przeszłość, tak więc to nie było ostatnie spotkanie z sympatycznym policjantem.

Bielma to przede wszystkim charyzmatyczny śledczy, który skończył seminarium duchowne - przyznacie sami, że nie jest to typowa ścieżka prowadząca do kariery w policji. Jego wujem jest natomiast wysoko postawiony hierarcha kościelny. To właśnie wujaszek sprawi, że młody śledczy trafi do bieszczadzkich Bielm, aby zbadać okoliczności śmierci księdza. Na miejscu Kosma pozna samozwańczego proroka Samuela, do którego tłumnie przyjeżdżają pielgrzymi. Co ciekawe Ejcherst złapał świetny kontakt z lokalsami, co w małych, hermetycznych społeczeństwach nie zdarza się często. Z pewnością ułatwiło mu to prowadzenie śledztwa, a czytelnikom upajanie się lokalnym folklorem, którego w Bielmach nie brakowało. W książce było też mnóstwo odniesień do trudnej historii regionu. Świetną przeciwwagą były dla nich błyskotliwe i pełne humoru dialogi. Rozwiązanie zagadki kryminalnej autor ściśle powiązał z wydarzeniami z przeszłości. Polecam.

Bielma to przede wszystkim charyzmatyczny śledczy, który skończył seminarium duchowne - przyznacie sami, że nie jest to typowa ścieżka prowadząca do kariery w policji. Jego wujem jest natomiast wysoko postawiony hierarcha kościelny. To właśnie wujaszek sprawi, że młody śledczy trafi do bieszczadzkich Bielm, aby zbadać okoliczności śmierci księdza. Na miejscu Kosma pozna samozwańczego proroka Samuela, do którego tłumnie przyjeżdżają pielgrzymi. Co ciekawe Ejcherst złapał świetny kontakt z lokalsami, co w małych, hermetycznych społeczeństwach nie zdarza się często. Z pewnością ułatwiło mu to prowadzenie śledztwa, a czytelnikom upajanie się lokalnym folklorem, którego w Bielmach nie brakowało. W książce było też mnóstwo odniesień do trudnej historii regionu. Świetną przeciwwagą były dla nich błyskotliwe i pełne humoru dialogi. Rozwiązanie zagadki kryminalnej autor ściśle powiązał z wydarzeniami z przeszłości. Polecam.

JAKIE TO BYŁO DOBRE TO JA NIE MAM SŁÓW. Bardzo podobało mi się... wszystko mi się podobało. Totalnie pozytywne zaskoczenie! A autora dodaję do mojej prywatnej topki pewniaków

To była doskonała i wielogodzinna przygoda, której długo nie zapomnę. Dopracowana, przemyślana i logiczna, okraszona dawką absolutnie genialnych dialogów i otoczona wianuszkiem postaci pysznych i wyrazistych. Polecam Wam tę zagadkę kryminalną, całą swoją duszą!

Jeśli do bieszczadzkiego krajobrazu dodamy odrobinę mroku, literackiej wyobraźni oraz kilka elementów z licznych podań, legend i wierzeń to otrzymamy idealną sceneria do mrożącego krew w żyłach thrillera.

*

Gdy bieszczadzkich, zapomnianych przez Boga, Bielmach objawia się Jezus Chrystus ludzie zaczynają gromadzić się wokół samozwańczego proroka Samuela.

*

Kiedy w tajemniczych okolicznościach umiera ksiądz wysłany tam przez kurię, aby sprawdzić prawdziwość owych objawienia, kościół postanawia powierzyć śledztwo swojemu zaufanemu człowiekowi, Kosmie Ejcherstowi.

*

Tak zaczyna się piekielnie dobra opowieść, która stopniowo buduje w nas napięcie i jest mistrzowsko skonstruowana.

*

Czy w bieszczadzkich Bielmach naprawdę doszło do objawienia? Skąd wziął się tajemniczy prorok? I kto ostatecznie stoi za sprawą śmierć księdza? Kosma tym razem znowu odkryje niejedną tajemnicę.

*

Jeśli nurtują Was odpowiedzi na te pytania, koniecznie sięgnijcie po najnowszą powieść Michała Śmielaka i przeprowadźcie śledztwo wraz z głównym bohaterem.

*

Jestem pewna, że zachwycą Was błyskotliwe dialogi, świetne opisy i bohaterowie, o których nie da się zapomnieć, a wśród nich, uwielbiany już przez wszystkich czytelników sam Kosma.

Książka "Bielma" Michała Śmielaka to znakomicie zarysowana fabuła, od której absolutnie trudno jest się oderwać!

Niesamowite jest to jak autor z niebywałą lekkością operuje słowem pisanym na dość trudnym gruncie, jakim jest Instytut Kościoła. Bowiem jest to temat niewątpliwie kontrowersyjny, co sprawia, że zainteresowanie samą fabułą zyskuje. Pytanie tylko czy autor potrafił w swojej powieści te zainteresowanie podtrzymać?

Zdecydowanie tak!

@book.moodpl

„Bielma” to książka z gatunku kryminał, thriller sensacja. Jest to drugi tom serii „Kosma Ejcherst”, który pozytywnie mnie zaskoczył akcją i oryginalną fabułą. Akcja w książce rozgrywa się w bieszczadzkiej wsi, gdzie pojawia się Kosma, który musi rozwikłać tajemnicze objawienia Jezusa Chrystusa.

Ta sytuacja budzi zainteresowanie wśród mieszkańców, ale też pielgrzymów, którzy napływają z każdej strony, aby zobaczyć te cuda. Kosma na prośbę swojego wuja biskupa jedzie do Bielm zbadać całą sprawę, zwłaszcza że w tajemniczych okolicznościach umiera ksiądz, który badał tajemnicze objawienia. Z czym musi zmierzyć się Kosma ? O co tak naprawdę chodzi w objawieniach ? Czy Kosma doprowadzi sprawę do końca ?

Od samego początku śledziłam z zapartym tchem śledztwo prowadzone przez Kosmę oraz jego postać, która została wykreowana przez autora w niesamowitym stylu. A do tego rewelacyjnie została pokazana instytucja kościoła czy życie księży. Autor nie bał się poruszać tego tematu i ode mnie wielki plus za to. Czuć na każdym kroku tej historii, że autor zaangażował się w historię i celowo poprowadził tak całą książkę. Kilka razy zaskoczył mnie bardzo i czasami moje tropy ginęły już na wstępie. Świetny kryminał, który do końca trzymał mnie w napięciu. Nie spodziewałam się takiej historii. A bohaterowie? Rewelacja! Rozmowy Kosmy i Kacpra świetne. Do tej pory mam uśmiech na twarzy. Aż dziwne, że w kryminale znalazłam tyle dobrego humoru i sarkazmu. Na pewno sięgnę po kolejne powieści autora. Polecam!

Jeśli czytaliście Glebę, to sięgnijcie koniecznie po kolejną, mocną książkę Michała Śmielaka. Bielma to mistrzowsko skonstruowany thriller, którym autor znów udowadnia, że należy do czołowych twórców literatury kryminalnej. Znajdziecie tu wszystko, co w dobrym kryminale nie pozwala oderwać się od lektury. Trzyma w napięciu do samego końca.

„Bielma” to wciągająca, napisana z humorem książka. Jak na thriller była według mnie dość łagodna, choć ani trochę mi to nie przeszkadzało. Właśnie ten małomiasteczkowy, momentami nawet przytulny klimat bardzo mi się podobał. Historia została napisana w ciekawy sposób, była zagadkowa i trzymała w napięciu, ale nie wywołała we mnie strachu. Skłaniała za to do wymyślania przeróżnych teorii na temat przeszłości i wydarzeń, które odkryć chciał główny bohater. Bardzo dobrze spędziłam z tą książką czas, teraz na pewno sięgnę po poprzedni tom, bo jestem bardzo ciekawa co wydarzyło się we „Wnykach”.

Nigdy bym nie pomyślała, że tak dobrze odnajdę się w klimatach religijnych. @m.smielak pozytywnie mnie zaskoczył. Najlepsze w tym wszystkim jest to, że opisane przez niego wydarzenia w większości nie są wcale wymysłem, wybujałą wyobraźnią. W tym miejscu apeluje do was, przeczytajcie słowa od autora, można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy.

Najbardziej podoba mi się to, że mamy tutaj dokładne śledztwo i dobrze poprowadzony wątek kryminalny, który z czasem nie zboczył na złe tory, nie został przyćmiony przez inne wydarzenia, co ostatnio rzadko się zdarza. Początkowo czułam się nieswojo w klimacie, który został tutaj stworzony, jednak autor perfekcyjnie wszystko przedstawił, idealnie wpasował akcje w środowisko księży. Podoba mi się również to, że autor porusza trudne tematy kościoła, nie bojąc się tego, jak to wszystko zostanie odebrane, w końcu poruszył dosyć kontrowersyjny temat.

To rewelacyjne połączenie kryminału i thrillera, które pochłania czytelnika od pierwszych stron. Już samo osadzenie fabuły w Bieszczadach nadaje lekturze tajemniczości i otacza mrocznym klimatem.

Autor umiejętnie wplótł w fabułę trudne tematy dotyczące kościoła, które czynią tę opowieść jeszcze ciekawszą. Nie ukrywam, że bardzo do gustu przypadł mi główny bohater. Lubię jego sposób bycia i podejście do wielu spraw "na chłodno".

W tej książce nie zabraknie ciekawych, przesyconych sarkazmem dialogów (szczególnie Kosmy z Kacprem), które przyciągają uwagę i niewątpliwie wywołują uśmiech na twarzy. Całość czyta się bardzo przyjemnie.

Jeśli macie ochotę na thriller dopracowany w każdym szczególe, przesycony mrokiem, napięciem i tajemnicami, który wciąga bez reszty to polecam Wam sięgnąć po "Bielma".

To rewelacyjne połączenie kryminału i thrillera, które pochłania czytelnika od pierwszych stron. Już samo osadzenie fabuły w Bieszczadach nadaje lekturze tajemniczości i otacza mrocznym klimatem.

Autor umiejętnie wplótł w fabułę trudne tematy dotyczące kościoła, które czynią tę opowieść jeszcze ciekawszą. Nie ukrywam, że bardzo do gustu przypadł mi główny bohater. Lubię jego sposób bycia i podejście do wielu spraw "na chłodno".

W tej książce nie zabraknie ciekawych, przesyconych sarkazmem dialogów (szczególnie Kosmy z Kacprem), które przyciągają uwagę i niewątpliwie wywołują uśmiech na twarzy. Całość czyta się bardzo przyjemnie.

Jeśli macie ochotę na thriller dopracowany w każdym szczególe, przesycony mrokiem, napięciem i tajemnicami, który wciąga bez reszty to polecam Wam sięgnąć po "Bielma".

„Bielma” Michała Śmielaka drugi tom serii kryminalnej z Kosmą Ejcherstem, który jednak napisany jest tak, że bez problemów można go też czytać jak powieść osobną. Historia toczy się w małej bieszczadzkiej wiosce, od której pochodzi tytuł książki. W tej zamkniętej społeczności doszło do cudu, objawienia – mężczyzna, który chciał popełnić samobójstwo, ujrzał Boga i teraz w miejscu objawienia naucza. Oczywiście jest tu i historia kryminalna – ksiądz badający sprawę zginął podejrzaną śmiercią. Główny bohater, policjant, jedzie się przyjrzeć temu, co tam się wydarzyło. Jego śledztwo jednak dosyć długo zdaje się być gdzieś w tle – ale to wcale nie minus, bo w książce tylko się dzieje, że nie ma czasu na nudę. Jest świetny górski, sielski klimat, ciekawe postacie, zamknięta społeczność. Jest historia z przeszłości, z czasów po II wojnie światowej, które obrazuje jak wiele społeczność na tych terenach doświadczyła, jakie traumy skrywa ta ziemia. Jest też sporo ciekawych tematów do rozmyślań – przede wszystkim tych dotyczących wiary i kondycji Kościoła. Wszystko to pisane jest lekko, z delikatnie uszczypliwym humorem, więc mimo zagadki kryminalnej i dosyć trudnych tematów, historia nie przytłacza, a wręcz odwrotnie – jest lekka i odprężająca. Bawiłam się znakomicie i już teraz czekam na powrót Kosmy!

Znany mi za sprawą fenomenalnej „Gleby” Michał Śmielak powrócił, tym razem proponując mi bardzo zaskakującą powieść – taką, której pierwsze rozdziały sugerowały, że fabuła skonstruowana została dookoła tak nietypowej tematyki, że… może mi się nie spodobać. Tło religijnych wierzeń i fanaberii nie należy wszakże do moich ulubionych. Tymczasem Autor po raz kolejny udowodnił swój wielki talent – bowiem „Bielma” odłożyłam dopiero chwilę po tym, jak poznałam zakończenie. Moja początkowa niewiara względem wierzeń w objawienie byłego organisty bardzo szybko ustąpiła miejscu zaciekawieniu kryminalnym śledztwem, które było z nimi nierozerwalnie połączone. Kuszącej duszności całej historii dodawała osnowa małej, górskiej wioski – takiej, w której chyba każdy chciałby chwilę odpocząć od gwarnego życia. Mur milczenia nielicznych mieszkańców, pozornie niewyjaśnialne zbrodnie i malownicze widoki w tle dla mrocznych zbrodni; mieszanka, która zdecydowanie fascynuje oraz pociąga. „Bielma” to przykład doskonale wykreowanego kryminału, którego meritum jest całkowicie niespodziewane – i sięga dekad wstecz, czego czytelnik na początku powieści zdecydowanie nie ma prawa przewidzieć. Dobry przykład rozrywki na długi jesienny wieczór – spędzony najlepiej w opuszczonym, górskim schronisku pod kocem, z przygasającą co chwila starą, naftową lampą nad głową. 8.5/10

Które polskie góry zachwycają Was najbardziej?

Beskidy, Bieszczady, Tatry?

Czy jeszcze inne masywy górskie? Pytam nie bez powodu, ponieważ akcja książki którą chcę Wam dzisiaj zaprezentować, dzieje się właśnie w górach, a dokładniej w Bieszczadach... W maleńkiej, przygranicznej wiosce Bielma...

Myślę, że większość z Was zna na pewno autora tejże książki (a właściwie thrillera) - pana Michała Śmielaka.

Jest on już, można z całą pewnością tak określić - "mistrzem w swoim fachu".

Znawcy gatunku rozpoznają jego twórczość z zamkniętymi oczami. Ja rozpoznałam jeszcze jedną cechę wspólną, a właściwie element, albo znak rozpoznawczy pana Śmielaka - oprócz tego, że jego dzieła to mistrzowsko skonstruowane thrillery, to akcja zawsze (albo prawie zawsze), dzieje się w górach.

To na pewno dodaje niesamowitego i

niepowtarzalnego uroku i jeszcze większej tajemniczości jego kryminałom.

Ale powróćmy do dzisiejszego tytułu - "Bielma"...

Ach! Co to był za thriller!

Mimo, że raczej w życiu trudno mnie czymś przestraszyć, czy zaskoczyć, to jednak podczas czytania wspomnianej powieści, byłam totalnie w szoku i bałam się nie na żarty... Moje serce waliło jak oszalałe!

Gdy w bieszczadzkich, zapomnianych przez Boga Bielmach objawia się Jezus Chrystus, w miejsce objawienia zaczynają przybywać pielgrzymi... Gdy wysłannik kurii, oddelegowany do zbadania kwestii cudownego objawienia ponosi nagle śmierć, władze kościoła zmuszone są do powierzenia śledztwa swojemu najbardziej zaufanemu człowiekowi - Kosmie Ejcherstowi. Czy chcielibyście stanąć na miejscu Kosmy? Bo ja chyba nie...

Myślę, że Michał Śmielak nie ma sobie równych przetworzeniu mrocznego klimatu. A taki klimat plus genialna fabuła to piękny przepis na rewelacyjny thriller!

Taki, który po prostu wbija czytelnika w fotel!

Dla mnie totalny zachwyt! Genialny przedstawiciel gatunku! Thriller wyborny! Nie mam nic więcej do dodania.

Po książce ,,Gleba" Michała Śmielaka wiedziałam, że sięgnę po kolejną. Jego pióro jest oryginalne i wyróżnia się na tle innych pisarzy. Przypadło mi do gustu pod każdym względem.

Tym razem przedstawiam Wam książkę ,,Bielma" tego autora, intrygującą i wciągającą, gdzie pomysł na fabułę jest naprawdę bardzo dobry.

Wydawałoby się, że małe wsie nie mają nic atrakcyjnego do zaoferowania, że nic tam się nie dzieje i to są tzw. dziury zabite dechami. Ja jestem oczywiście innego zdania i autor najwidoczniej także.

Bielma to zapomniana wieś w Bieszczadach, gdzie objawia się Jezus Chrystus. Zapomniane miejsce nagle przyciąga wielu pielgrzymów wokół samozwańczego proroka imieniem Samuel. Do zbadania objawienia wyrusza wysłannik z kurii, którego spotyka tam śmierć. Władze kościoła chcą rozwiązać sprawę i powierzają ją zaufanemu Kośmie.

Nasuwają się pytania, czy w tej małej wsi rzeczywiście było objawienie? Skąd wziął się ten prorok? Dlaczego przeszłość wpłynęła tak mocno na mieszkańców wsi?

Dużo pytań, które nie pozwalają odłożyć książki na bok. Klimat budowany jest strona za stroną i wplątany jest w to wszystko inteligentny humor autora, który idealnie wręcz pasuje do całości i powiewa ironią. Uwielbiam taki styl pisania, który nie tylko zaciekawia, ale też rozbawia. Czarny humor wpleciony sensownie jest dla mnie taką wisienką na torcie. Postać Kosmy rewelacyjna. To moje pierwsze spotkanie z tym bohaterem, gdyż nie czytałam Wnyków i jestem nim zauroczona. Jednak na uwagę zasługują również inne postacie.

Ogólnie mogę stwierdzić, że chodząc do fryzjera, można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy. Ja mieszkając na Mazurach, też słyszałam realną historię o pewnym księdzu gagatku?

Książka po części oparta na realnych wydarzeniach.

Śmiało mogę powiedzieć, że nie trzeba znać poprzedniej części, aby czytać tę. Jednak jeśli ktoś nie czytał tak jak ja, to na pewno sięgnie również po Wnyki.

Jestem chętna na następną

Kosma Ejcherst na tropie kolejnego śledztwa. Bohater znany z poprzedniej części zostaje posłany do zbadania sprawy tajemniczej śmierci pewnego księdza. Jest to związane z objawieniem się Jezusa Chrystusa w maleńkiej wsi Bielma. Kosmie może w tej sprawie pomóc wcześniejsze doświadczenie - nie tylko jako śledczy, ale również przez swoje powiązania z seminarium… Historia jest tak dobrze zbudowana, że można ją bez problemu czytać nie znając wcześniejszej części. Dodatkowo autor w niezwykle inteligentny sposób operuje czarnym humorem i sprawia, że lektura tej powieści to prawdziwa uczta dla czytelnika.

Siłą tej opowieści są bohaterowie. Autor kreuje, ja ich widzę tak naprawdę. Autor cechy im nadaje, ja, zaintrygowana ich osobowościami, chcę wiedzieć o nich więcej. Są charakterystyczni. Nie ma tutaj udawania i idealizowania. Nie ma tworzenia pozytywnej otoczki. Są prawdziwi. Szczególnie mieszkańcy Bielm. Naznaczeni historią swojej wsi, żyją w poczuciu przynależności do tego miejsca.

Skradł moje serce niebanalny styl Michała Śmielaka. Dawka humoru, jaką mi zaserwował w połączeniu z intrygującym śledztwem i delikatnym tłem historycznym totalnie mnie kupiły. Chcę więcej.

Kosma Ejcherst, postać w którego ręce zostaje powierzone śledztwo w sprawie objawień, jest niezwykle intrygującą postacią. Jego walka z tajemnicami Bielm i brakiem zaufania miejscowych jest fascynująca i wciągająca. Jednak nie tylko on ma swoje tajemnice. Każdy mieszkaniec wsi skrywa coś, co może rzucić nowe światło na całą sprawę.

"Bielma" to must-read dla fanów kryminałów, ale także dla tych, którzy doceniają pióro autora. Michał Śmielak udowadnia swoje mistrzostwo w kreowaniu zawiłej i zagadkowej fabuły, która trzyma w napięciu do ostatniej strony. To książka, która zostaje w pamięci i skłania do refleksji nad granicą między wiarą a rzeczywistością oraz nad mrocznymi tajemnicami, które każdy z nas może skrywać.

Za co cenie sobie autora Michała Śmielaka? Jeżeli czytałeś/łaś, chociaż jedną książkę autora to wiesz, że styl i sarkazm jest na wysokim poziomie co uwielbiam. Dziś chciałabym napisać o książce, którą trzymam na szczególnym miejscu mojego zbioru książkowego :p (oczywiście tak jak poprzednią część „Wnyki. Kościół Chrystusa Mściwego”). „Bielma” to drugi tom cyklu: Kosma Ejcherst, który można czytać, nie znając poprzedniego tomu, ale ja jestem zwolennikiem czytania po kolei, bo zawsze jest coś drobnego, co będzie zrozumiane w kolejnych tomach.

Kosma po poprzednich przygodach nie spodziewał się, że jeszcze trochę poczeka na zasłużony odpoczynek, bo w Bieszczadach dochodzi do „cudownych objawień” które stoją pod znakiem zapytania w kwestii wiarygodności, ale całą resztę możecie przeczytać np. na stronie wydawnictwa. Napisze tylko to, że miałam niezły ubaw z niezłą historią i bohaterami w tle. Musicie przeczytać tę historię, ponieważ (według mnie) rozbrajające jest relacja, jaką mają Kosma z Kacprem. Dla wyjaśnienia Kacper to kumple z czasów seminarium, lecz ich drogi się rozeszły, ale mimo to mają ze sobą kontakt. Chciałabym, żeby takich księży jak Kacper było więcej wtedy niedzielne kazania byłyby fenomenalne, a śmiechów byłoby co niemiara. Nie opisze więcej, bo pozbawiłabym was zabawy, więc powtórzę się i napisze zachęcam do przeczytania, bo takich kumpli jak ta dwójka, to ze świeczką szukać.

Jest jeden minus? Tak wiem może nie wierzycie, ale jest i już tłumaczę jaki. Takie zakończenia jak w Bielmie powinny być karane, i to pod karą wysokiej grzywny! Żarcik oczywiście, ale nie ukrywam, że chciałam rzucić książką o ścianę jak końcowy epilog skończył się i co teraz? Kurka wodna muszę czekać na trzeci tom i pozostała taka pustka :p więc trzymam kciuki, żeby książka szybko się ukazała.

Zachęcam z całego serca, bo historia i bohaterowie są fenomenalni.

Przenikająca oblicze zła, które podstępnie skrywa się wśród głoszących iluzoryczne dobro, szerzących łagodność i wątpliwe prawdy. Niestroniąca od iście błyskotliwego, choć ewidentnie cynicznego humoru, tak wyraźnie eksponowanego na kartach książki w inteligentnych dialogach. Spowijająca niepokojącym, ale jakże fascynującym klimatem zapomnianego przez świat miejsca.

„Bielma” to powieść będąca umiejętnie stworzonym mariażem dosyć mrocznego thrillera psychologicznego i zmyślnie skrojonego kryminału. Zarazem to osnowa okraszona esencjonalnym, a wręcz dosadnym dowcipem. Z pewnością kontrowersyjnym w obliczu ulokowania historii w środowisku kościelnym, ale właśnie dlatego tak wyrazistym i, nie ukrywając, istotnie zabawnym. Z wyczuwalną odwagą, Michał Śmielak dokonuje eksploracji materii społecznie drażliwej, literacko niekonwencjonalnej, wymagającej zdystansowania się od tego, co uważane niekiedy za nietykalne – ukazuje skalane chciwością i korzyścią intencje duchowieństwa, często wyzbyte z wymaganej od nich etyki. I nakreśla to tak barwnie i plastycznie, a zarazem z lekkością, że mimo dosadnej wymowy treści, czytelnik zwyczajnie podczas lektury wybornie się bawi.

Trudno o bardziej charakterną i charyzmatyczną postać na polskiej scenie kryminalnej niż Kosma Ejcherst! To kreacja wywołująca intensywne emocje u pań oraz wzbudzająca szacunek u panów, a przy tym nakreślona na fundamencie nietuzinkowej przeszłości, która autentycznie frapuje. Śmielak nie szczędzi odbiorcy także innych niebanalnych portretów psychologicznych – aranżuje bowiem panoramę jaskrawych charakterów, pozbawionych sztampy osobowości i oczywiście ekscentrycznych duchownych. Swoistym bohaterem czyni również tytułowe Bielma, zanurzone w odmętach historii sięgającej powojennej rzeczywistości bieszczadzkiego regionu. Odmalowane scenerie kojącej w dzień, ale zatrważającej w czeluści nocy natury kontrastuje z naznaczonymi okrucieństwem przebrzmiałymi wydarzeniami. Z incydentami, które odcisnęły ślad bezwzględności na zmęczonych wojną mieszkańcach i nadal wybrzmiewają echem w teraźniejszych realiach. To doskonała przestrzeń do skomponowania mglistej fabuły – treści skąpanej głęboko w zastanawiających objawieniach, wypełnionej samozwańczymi prorokami i enigmatycznymi odejściami.

To kompilacja trzymającej w szczelnym uścisku napięcia treści, podszytej ironią i sarkazmem narracji oraz kalejdoskopu z pomysłem oddanych indywiduów, które ewidentnie utrwalą się w pamięci równie solidnie, jak sam Kosma Ejcherst. Jednak autor nie zapomniał również o czynniku emocjonalnym – intencjonalnie eskalując jego natężenie ze strony na stronę, by w finalnej płaszczyźnie sugestywnie zaszokować swojego odbiorcę, ale i poruszyć. Z wyczuciem zdziera z bożych sług warstwę doniosłości i fundamentalności, a przy tym eksploruje lokalną zmowę milczenia, która jawi się wyraźnie wśród mieszkańców zagadkowych Bielm. To kryminalna odsłona w moim odczuciu kompletna, choć pozostawiająca pewien lekki niedosyt – jednak zdecydowanie to przejaw uznania, a nie surowy zarzut. Zarazem ożywczo definiująca współczesne aspekty wiary i religii, angażująca w rozwikłanie meandrów manipulacji, która w obliczu obietnicy lepszego bytu staje się niebezpiecznym narzędziem. Michał Śmielak udowadnia, że można zgrabnie spleść dramatyzm ze śmiałą formą przekazu, która scala niechlubną przeszłość z pełną pokus teraźniejszością. Tak dobrze skonstruowanej fabuły nieustannie chce się więcej!

Znajdziecie tu świetnie skonstruowanych, nietuzinkowych bohaterów. Inteligentny, ironiczny, raczej zamknięty w sobie śledczy Kosma bardzo przypadł mi do gustu. Najlepsze były dialogi policjanta z jego przyjacielem, księdzem - wypowiedzi pełne sarkazmu, dystansu do siebie i innych, czasami do bólu szczere opisy społeczeństwa polskiego. Innymi słowy mnóstwo spostrzeżeń dotyczące polskich realiów ubranych w przyjemną i zabawną formę! Język plastyczny, pióro lekkie, zagadka zazna i spora dawka ciekawej historii.

"Bielma" to kryminał, który zaskakuje niesamowicie odważnym pomysłem na fabułę, akcją osadzoną w Bieszczadach i sprawą tocząca się wokół instytucji kościoła. Czy w Bielmach faktycznie doszło do objawienia? Kosma Ejcherst kolejny raz będzie musiał rozwiązać trudną sprawę. Czym tym razem zaskoczy nas autor? Sprawdźcie koniecznie. Jestem pewna, że będziecie zachwyceni lekturą! Jest idealna dla miłośników tych najmocniejszych wrażeń i tajemniczego, mrocznego klimatu. Polecam!

Moja miłość do twórczości Michała Śmielaka nie skończyła się na jednej powieści, a za sprawą „Bielm” kwitnie w najlepsze i już wiem, że po każdą kolejną książkę Autora sięgnę z przyjemnością. I nie chodzi tu o fabułę, bo ta może raz bardziej, innym razem mniej przypaść do gustu, a o niepowtarzalny styl Autora, w którym tyle samo sarkastycznego humoru, co poważnych tematów do przemyśleń. Urzekła mnie też mnogość genialnie wykreowanych, ciekawych postaci, z których nawet te mniej istotne charakteryzuje głębia i realizm.

„Bielma” to niewielka miejscowość skryta na bieszczadzkim końcu świata, w której jednak zaskakująco dużo się dzieje. To tu dochodzi do objawienia pod „Świętą lipą”, które dzięki charyzmie proroka Samuela zaczyna przyciągać pielgrzymów, to tu również w tajemniczych okolicznościach umiera ksiądz wysłany do zbadania sprawy. I choć policja uznaje jego śmierć za wypadek, to zaufany wysłannik biskupa, Kosma Ejcherst, ma przeprowadzić własne śledztwo.

"Tu są Bielma, a tam jest świat"

Kosmy nie zniechęcają ani milczenie lokalnej hermetycznej społeczności broniącej swoich przed obcymi, ani napad na niego samego, ani zakusy pewnej namolnej dziennikarki. A tam, gdzie sam nie może, Kacpra wyśle. Jego błyskotliwe dialogi z przyjacielem, księdzem o bardzo liberalnych poglądach i jeszcze bardziej frywolnym języku to prawdziwy majstersztyk. Śmieszyły mnie dosłownie do łez!

Ta niewielka miejscowość ogniskuje w sobie całą paletę ludzkich zachowań i motywacji, a spojrzenie w jej powojenną przeszłość, choć początkowo wydaje się oderwane od bieżących wydarzeń, wiele ostatecznie tłumaczy. Przyznam jednak, że chętniej niż w przeszłość zaglądałam w talerz Kosmy za sprawą pewnego mistrza kulinarnego, którego opisy dań sprawiały, że niemal czułam ich zapach i smak.

To nie kryminał, w którym akcja galopuje przynosząc ciągłe jej zwroty. Powieść Śmielaka jest jak jedno z serwowanych Kosmie przez mistrza Edgara dań, którym powinniśmy delektować się powoli czerpiąc przyjemność z każdego kęsa opowieści. I wierzcie mi, ta cierpliwość zostanie nagrodzona!

W Bieszczadach dochodzi do objawienia Jezusa. Samozwańczy prorok Samuel i jego kazania, ściagają do Bielmy mnóstwo pielgrzymów. Kuria wysyła księdza, którego zadaniem będzie zbadanie tajemniczego objawienia. Ten niestety umiera, a kościół powierza sprawę Kosmie Ejcherstowi.

Przyznam się bez bicia, że nie czytałam poprzedniego tomu z Kosmą, ale dla takich czytelników jak ja, mam dobrą wiadomość: bez problemu połapiecie się w akcji, a po lekturze i tak będziecie mieli ochotę nadrobić zaległości. Michał Śmielak skonstruował świetną powieść, w której tajemnica goni tajemnice, a napięcie rozładowują zabawne dialogi z Kosmą i Kacprem w roli głównej. Nie ukrywam, że całą to na te fragmenty czekałam najbardziej, a każda ich wymiana zdań powodowała u mnie napad śmiechu. Początkowo byłam lekko zdezorientowana z powodu przeplatających się rozdziałów z 1946 roku, ale autor dopilnował aby z czasem wszystko wskoczyło na swoje miejsce i nabrało sensu, którego wcześniej nie dostrzegałam. Lektura „Bielmy” dostarczy Wam nie lada gratki w dążeniu do prawdy i mnóstwo humoru. Polecam!

Kosma Ejcherst wyrusza w Bieszczady, do osadzonych na końcu Polski Bielm, gdzie mało kto dociera. Mają tam miejsce objawienia Jezusa Chrystusa, a człowiek, którzy rzekomo z Nim rozmawia każe nazywać się prorokiem Samuelem.

Kościół do zbadania tej sprawy wysłał swojego wysłannika, jednak ten ginie. Przypadek, czy morderstwo? Czy Kosmie uda się rozwiązać te tajemnicze sprawy?

„TO, CO BOLI, BOLEĆ BĘDZIE DO KOŃCA ŻYCIA”

„Bielma” to moje pierwsze spotkanie z autorem Michałem Śmielakiem i muszę przyznać, że jestem pozytywnie zaskoczona. Nie spodziewałam się, że książka, w której przewijają się wątki związane z religią może być aż tak bardzo wciągająca.

Autor ma bardzo przyjemny styl i lekkie pióro, cała historia doprawiona jest specyficznym, powiedziałabym, że czarnym humorem, który wiele razy mnie rozbawił.

Nie czytałam jeszcze książki z taką wymyślną kryminalną fabułą!

Każdy z bohaterów ma swoją historię, która chociaż w małym skrawku zostaje przedstawiona czytelnikowi.

Dodatkowo można się zakochać w Bieszczadach, o których autor pisze tak hipnotyzująco…

„Bielma” to druga cześć przygód Kosmy, czyli jak zwykle zaczęłam czytać od końca. Ale to nic! Jakoś specjalnie mi nie przeszkadzał brak znajomości poprzedniego tomu, jednak z ciekawości i sympatii do głównego bohatera napewno zapoznam się z „Wnykami”.

„Bielma” to kolejna świetna zagadka kryminalna w autorskim stylu Michała Śmielaka. Obok pasjonującej fabuły i charakternych bohaterów mamy tu też strzępki historii pięknej krainy jaką niewątpliwie są Bieszczady. Do tego jest smakowicie, srodze, zmyślnie, barwnie i figlarnie.

Polecam.