Echo morderstwa

Zapowiada się zajmująca seria łącząca elementy thrillera i kryminału, co prawda pierwszy tom nie ustrzegł się drobnych błędów, lecz ciekawy pomysł, lekkie pióro i wciągająca intryga dobrze rokują na przyszłe odsłony opowieści o Harper McClain. Sympatycznie powitałam to, że główna bohaterka jest kobietą, brakowało mi ostatnio kryminalnych nut w typowo damskich wydaniu. Konstrukcja kluczowej postaci oparta na mrocznej przeszłości, co owszem zostało już mocno wyeksploatowane w detektywistycznych historiach, ale we frapująco odmalowanym przez autorkę obrazie, znacząco wkraczającym w scenariusz zdarzeń, przyciąga uwagę czytelnika. Na plus zaliczam umiejętne budowanie napięcia, podsycanie ognia ciekawości zaskakującymi zwrotami akcji. Wkradło się kilka mało prawdopodobnych incydentów, zwłaszcza w finale książki, jednak specjalnie one nie rażą, zwłaszcza jeśli uwzględni się, że powieść oparta jest na silnych akcentach thrillera. Przygodę czytelniczą zaliczam do przyjemnych i udanych, nie intensywnych, ale z pewnością prężnych i owianych tajemnicami, część z nich wciąż czeka na wyjaśnienie.

Harper McClain jest znakomitą reporterką kryminalną, ambitną, zdeterminowaną, obdarzoną dużą intuicją, potrafiącą dokopać się do każdej informacji, zwłaszcza do tej, która zdaniem policji nie powinna dotrzeć do opinii publicznej. W pogoni za materiałem na pierwszą stronę dziennika jest zdolna do brawurowych i impulsywnych działań. Często wystawia się na ryzyko przekroczenia prawa czy znalezienia się w niebezpiecznej sytuacji. Pewnego dnia docierając na miejsce brutalnej zbrodni zastaje dowody, które wydają się jej dziwnie znajome, zagadkowo odnoszące się do jej osobistej tragedii. Po latach skrupulatnego unikania przeszłości teraz nie ma wyboru, musi się w niej zanurzyć. Dociekliwa natura dziennikarki, nieustępliwość, pragnienie wyjaśnienia zbrodni za wszelką cenę, przysparza jej wielu wrogów i krytyków, czekających na jej potknięcia. Rozbudowano też wątek obyczajowy, niemało dzieje się w życiu prywatnym bohaterki.

bookendorfina.pl

Demony przeszłości.

Osią fabuły "Echa morderstwa" jest, co bynajmniej nie dziwi... morderstwo. I to nie jedno, mamy tutaj bowiem bardzo dobrze znany, choć mocno w literaturze gatunku wyeksploatowany, wątek mordu, mijających lat i powrotu do dawnej tajemnicy przy okazji mordu numer dwa. Hm... czy to znaczy, że jest nudno i przewidywalnie? ...

Główna bohaterka, Harper McClain, jest dziennikarką. Przed laty, gdy była dzieckiem, zamordowano jej matkę. Miała to nieszczęście, że to ona znalazła zwłoki. Trauma nie do uniknięcia została razem z nią, lecz wyszła na ludzi, pokonała swoje wewnętrzne demony... Lecz czy na pewno tak do końca je pokonała? Okazja by się o tym przekonać trafia się w niezbyt miłych okolicznościach. Po latach w rodzinnej miejscowości Harper dokonano ponownie mordu... Ponownie w podobny sposób i w podobnych okolicznościach. Wniosek nasuwa się sam - obydwie sprawy coś ze sobą łączy...

Pewną receptą na wyeksploatowane w literaturze wątki jest sposób ich przedstawienia. Christi Daugherty dość dobrze odrobiła pracę domową i z fabuły, mimo że przewidywalnej, uczyniła coś, co może się podobać, a przy tym nie nudzi. W końcu to kryminał pomieszany gatunkowo z sensacją, musi się więc dziać! - nie brakuje więc zwrotów akcji, pewnego wyczuwalnego napięcia, dreszczyku oczekiwania na rozwój wydarzeń. Książce robi to bardzo dobrze. Tak jak świetnie wykreowana główna bohaterka (autorka książki również ma mnóstwo wspólnego z dziennikarstwem, zatem kreacja Harper jest przekonująca i dobrze wygląda na papierze).

Ogólnie rzecz biorąc - pozycja świetna. Nawet jeśli tak nie do końca zaskakująca ;) Na letnie wieczory - w sam raz.

Polecam.

Recenzja znajduje się także na moim blogu:

https://cosnapolce.blogspot.com/2018/07/echo-morderstwa-christi-daugherty.html

Na co dzień nie sięgam raczej po kryminały, jednak kiedy wydawnictwo Czarna Owca zaproponowało mi do recenzji „Echo morderstwa” to nie wahałam się ani chwili. Nie wiem dlaczego, ale już wtedy miałam przeczucie, że książka ta okaże się naprawdę dobra i warto ją przeczytać. Teraz z perspektywy czasu mogę śmiało powiedzieć, że nie myliłam się.

„Dwa słowa nie mogą zawierać w sobie człowieka”

„Echo morderstwa” to powieść, którą czyta się jednym tchem i nie sposób się od niej oderwać. Christi Daugherty za pomocą prostego i zarazem przyjemnego języka stworzyła porywający kryminał/thriller, który od samego początku niesamowicie intryguje. Autorka wodzi tutaj czytelnika cały czas za nos, podsuwając mu fałszywe tropy, odkrywając coraz to nowsze karty, a wszystko po to, aby na koniec niesłychanie go zaskoczyć. Można wręcz powiedzieć, że Daugherty prowadzi z nami swoistą grę w pokera, w którym stawką jest odpowiedź na pytanie kto jest mordercą. Swoją drogą naprawdę nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy, a już tym bardziej takiego zakończenia. Spośród wszystkich moich typowań to właśnie to najbardziej nieprawdopodobne, brane pod uwagę dosłownie przez sekundę okazało się prawdą. Coś niesamowitego.

„Czasem nie wiesz, że żyjesz w ciemności, dopóki ktoś nie zapali światła. Gdy to światło znowu zgaśnie, noc wydaje się o wiele ciemniejsza.”

Wielki plus należy się Christi Daugherty za kreacja głównej bohaterki. Harper to idealny przykład kobiety bezkompromisowej, która nie boi się niczego i bez względu na konsekwencje dąży do osiągnięcia swoich celów. Jest ambitna, uparta i niesamowicie inteligenta, a zarazem krucha i bardzo kobieca. Naprawdę ją polubiłam.

Jedynym mankamentem tej książki są bohaterowie drugoplanowi, którzy zostali potraktowani trochę po macoszemu. Widać, że Daugherty skupiła się przede wszystkim na kreacji Harper oraz wątku kryminalnym, przez co zwyczajnie zapomniała, że pozostałe postacie też potrzebują uwagi. Szkoda trochę, bo wydaje mi się, że gdyby autorka zagłębiła się choćby trochę bardziej w postać Luke’a czy któregoś z detektywów to ta historia stała by się jeszcze barwniejsza i zyskałaby tylko na tym.

Już teraz z ręką na sercu mogę powiedzieć, że seria o Harper McClain będzie moją ulubioną i to właśnie dzięki niej zacznę sięgać częściej po kryminały/thriller. Mam wielką nadzieję, że na drugi tom nie będę musiała zbyt długo czekać, bo już nie mogę się doczekać, aż poznam dalsze losy McClain. Tymczasem gorąco polecam „Echo morderstwa", ponieważ jest to naprawdę niesamowita książka, którą warto przeczytać. Idealnie nadaje się na rozpoczęcie przygody z thrillerami i nie tylko. Ponieważ „Echo morderstwa” zawiera w sobie wszystko co najlepsze z tego gatunku. Moim zdaniem Christi Daugherty odwaliła kawał dobrej roboty. Gorąco polecam!

Aleksandra

Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Echo morderstwa” autorstwa Christi Daugherty.

Wiecie, lubię dobre kryminały, w których akcja wciąga mnie od pierwszych stron. Gdzie bohaterowie nie są płascy i nudni, mają tę iskrę. I taka jest właśnie Harper, główna bohaterka książki Echo morderstwa. Jest dziennikarką, która przed piętnastoma laty straciła matkę. To dwunastoletnia Harper znalazła wtedy matkę. Tożsamości sprawcy nigdy nie odkryto. Aktualnie kobieta jest dziennikarką, która szuka sensacyjnych historii na pierwszą stronę gazety. Dowiaduje się, że doszło do kolejnego morderstwa, łudząco podobnego do tego, w którym zginęła jej matka. Policja jednak twierdzi, że obie te sprawy nie mają ze sobą nic wspólnego. Co wydaje się mega dziwne, patrząc na podobieństwa. Harper nie daje za wygraną, jest ambitna, uparta i dąży do celu. Postanawia przeprowadzić śledztwo na własną rękę. No nie czarujmy się, trochę jej odwala na tym punkcie. Ale nie dziwmy się, w końcu każdy z nas chciałby zapuszkować osobę, która zabiła naszą matkę.

Zakończenie nie zaskoczyło mnie (ale mnie potrafi zaskoczyć tylko Agatha Christie, więc wiecie: P nie stawiajmy tej historii na straconej pozycji;D ), miałam swoje spekulacje na temat mordercy i się potwierdziły. Mimo wszystko polecam, książka jest naprawdę warta uwagi, mamy aktualnie bardzo duży wybór kryminałów i możemy mieć problem z wyborem ciekawej lektury, gdzie wszystko jest na jedno kopyto. Tutaj tego nie ma. Także ode mnie 7/10 😉

"Echo morderstwa" to pierwsza książka autorki skierowana dla dorosłego czytelnika. A zarazem początkiem serii o Harper McClain - ambitnej dziennikarce kryminalnej.

Sami bohaterowie dobrze wykreowani. Ale odnosi się wrażenie, że Harper dominuje i innym postaciom nie daje się przebić. Każda inna postać jest drugo- i trzecio-planowa. Sama bohaterka na początku mnie irytowała. Jej działania były nieraz irracjonalne do kwadratu. Ale im więcej stron za mną, tym Harper zaczęła mi się podobać. Bardzo mocny, damski charakter. Taka babeczka z jajami, która jak sobie coś postanowi to musi tego dokonać.

Reszta bohaterów jest potraktowana trochę po macoszemu.

Akcja w samej końcówce była idealna -szybka, nasycona emocjami, dreszczykiem. Autorka bardzo sprawnie przeszła, zostawiając otwarte zakończenie, do początku części drugiej.

Echo morderstwa to książka, która do mnie wpadła jakiś czas temu. Wydawnictwo bardzo podsycało atmosferę przy tej książce i w końcu jej uległam! Od razu też przepadłam!

Bardzo mnie zdziwiło to, że autorka tej książki, napisała inną serie, która w swoim czasie robiła wśród młodzieży wielką furrorę. Mówię tutaj o "Wybranych", o której dużo słyszałam, ale sama nie czytałam. I w sumie cieszę się, bo Autorkę poznałam przy dużo bardziej dorosłej książce "Echo morderstwa". Musze powiedzieć szczerze, że zainteresowała mnie na tyle aby przez kilka dni "wyjąć" mnie z życia. Książkę czytało mi się bardzo dobrze, była wciągająca i umiała zainteresować. Czasem zdarzały się takie momenty gdzie na początek fabuła pędziła na złamanie karku a potem nagle gwałtownie stopowała. Po pierwszych 100 stronach taki właśnie fragment się zdarzył, gdzie po prostu można powiedzieć szczerze męczyłam książkę i to mogę uznać za największą wadę tej powieści. Zostajemy nagle zbombardowani niesamowitą akcją po czym tak samo nagle wszystko milknie i wygląda to tak jakby Autorka porzuciła pomysł i zajęła się czymś innym po czym znów wróciła do tego pierwszego planu gdzie się dużo działo.

Bardzo spodobała mi się Harper, mimo tego, że była trochę przerysowana, miała w sobie coś takiego przebojowego w sobie, dzięki czemu książka stawała się miłą lekturą. Mogłabym się też trochę czepić tego, że nielogicznie czasem postępowała, ale mimo wszystko mogę ją zaliczać do udanych bohaterów z paroma mankamentami, którzy mam nadzieje przy następnych tomach się rozwiną.

Muszę też tutaj nadmienić, że na plus i to największy wychodzi bardzo fajnie nakreślona sprawa kryminalna. Autorka już u mnie ma plusa ponieważ to, kto jest mordercą... Bardzo mnie zdziwiło i zaskoczyło.

Mimo takich mankamentów, książka była dobra i wiem, że dzięki niej przeczytam też inne książki tej Autorki. Mam nadzieje też, że na drugą część "Echa morderstwa" nie będziemy musieli długo czekać!

Odwiecznie sceptycznie nastawiona do gatunku literackiego, jakim jest powieść kryminalna, również tym razem sięgnęłam z pewną rezerwą po najnowszą powieść Christi Daugherty… Autorka „Echa morderstwa” ma wiele wspólnego z główną bohaterką powieści Harper McClain – obie są kryminolożkami, a temat brutalnych zabójstw nie jest dla nich pierwszyzną. Pierwsza tworzy alternatywne, mroczne światy na łamach swych powieści od 20stu lat, zaś wykreowana przez nią Harper, żyje w cieniu sprawy, która osierociła ją 15 lat wcześniej. Piękna i ambitna kobieta kontestuje o najważniejsze tematy, dzięki którym toczy symboliczną walkę ideologiczną ze złem, które nie zostało złapane i osądzone przez wymiar sprawiedliwości. W trakcie śledztwa trafia na miejsce, które naprowadza ją na konotacje z morderstwem swojej matki. Reporterka podejrzewa, że obie ofiary padły ofiarą tego samego sprawcy. Ma wreszcie szansę odnaleźć mordercę...

Nieprzewidywalna i pozbawiona kryminalnej sztampy. Angażuje czytelnika zapraszając go do współuczestnictwa w procesie zbierania poszlak oraz finalnie – do rozwiązania sprawy.

Echo morderstwa" jest idealną pozycją, dla miłośników thrillerów. Zawiera w sobie wszystko, co najlepsze kryje się w tym gatunku literackim. I nie mogę doczekać się kolejnego tomu przygód Harper.