Memoria

Przy książce"Memoria", drugiej części serii z psychologiem Hansem Rekke i policjantką Micaelą Vargas, pierwszy raz miałam styczność ze szweckim kryminałem. Kilka lat temu utarło się przekonanie, że literatura skandynawska z gatunku kryminologii jest najlepsza. Czy mogę zgodzić się z tym twierdzeniem?

Czternaście lat temu znika kobieta, żona Samuela Lindmana, analityczka bankowa. Niedługo potem jej szczątki zostają znalezione w Hiszpanii. Kiedy Samuel jest przekonany, że został wdowcem, kilkanaście lat później otrzymuje zdjęcie, na którym widnieje jego zmarła żona Claire. Czy to faktycznie ona? Sprawą zajmuje się Micaela. Wraz z Hansem przechodzą kryzys w związku, jednak jego bystre oko i analityczny umysł są potrzebne do rozwikłania tej zagadki. Służbowe konszachty, przeszłość Claire i Rekkego nie są tu bez znaczenia. Chęć zemsty zbiera żniwo śmierci.

Czytając ten kryminał musiałam przystopować, na bieżąco analizować sytuację (jak profesor Rekke). Do połowy książki poznawałam różnorakie wątki, które dopiero w połowie książki zaczęły się łączyć i nabierać spójnego charakteru. Ten kryminał stopniowo wciągał mnie w swoją grę, gdy coraz więcej elementów wskakiwało na odpowiednie miejsca. Gdyby tak przyjrzeć się głębiej postaciom, to są one bardzo dobrze scharakteryzowane. Można bliżej się przyjrzeć ich psychologicznym stronom. Vargas bedzie musiała dokonać wyboru między rodziną a sumieniem.

Odpowiadając na powyżej zawarte pytanie "czy uznaję skandynawskie kryminały za najlepsze?", po jednej książce nie jestem w stanie tego stwierdzić. Mogę natomiast, z czystym sercem, napisać, że rodzime książki, z tego gatunku, nie są wcale gorsze, a w wielu przypadkach nawet lepsze. Mimo wszystko "Memoria" podobała mi się.

Gdy dostałam propozycję recenzji książki Davida Lagercrantza nie zastanawiałam się długo, gdyż znam już jego pióro i jak dotąd nie zawiodłam się na jego powieściach. "Memoria" okazała się drugim tomem serii Rekke & Vargas czego oczywiście nie sprawdziłam. Na szczęście z pomocą przyszło legimi i szybciutko nadrobiłam pierwszy tom.

Do naszych bohaterów zgłasza się Samuel Lidman. Prosi o pomoc w odnalezieniu żony, która rzekomo nie żyje już kilkanaście lat. Na dowód ma zdjęcie, na którym widnieje kobieta, która jest łudząco do niej podobna. Nasz duet zabiera się do pracy, a Rekke nie byłby sobą gdyby nie dostrzegł na fotografii więcej szczegółów, których normalny człowiek by nie zauważył. Dodatkowo w sprawy tej dwójki zostaje zamieszana Julia, córka Rekkego. Wszystko staje się coraz bardziej niebezpieczne, a rozwiązanie zagadki zaskakujące.

Pierwszy tom podobał mi się średnio. Miałam wrażenie, że autor za mocno poszerzył wątek i było oprócz oczywistej zbrodni poruszanych więcej zagmatwanych spraw, w których ciężko mi było się połapać. W tej części było mi już łatwiej, gdyż znałam bohaterów i miej więcej orientowałam się w ich sposobie myślenia. Tym razem sprawa Lindmana również dotyka bezpośrednio Rekkego. Co jest naprawdę dziwnym zbiegiem okoliczności. Nie mniej powieść czytało mi się dobrze i zaciekawiła mnie ta historia. Nie wiem czy zostanie w mojej głowie na dłużej oraz czy sięgnę po kolejne części, ale na tę chwilę była wystarczająca. Wielowątkowość i rozmach w jaki napisana jest powieść może na początku mocno przytłoczyć. Jednak składa się to później w całość. Jest to na pewno niebanalny kryminał i nie dla każdego. Choć myślę, że miłośnicy literatury skandynawskiej powinni być usatysfakcjonowani.

Jedna chwila, jedno zdjęcie i cała przeszłość zaczyna wracać. Samuel Lindman wiele lat temu stracił żonę. Wyszła ona z domu i zaginęła bez śladu, a po pewnym czasie spłonęła w pożarze cysterny w Hiszpanii. Mężczyzna dostaje zdjęcie z Wenecji zrobionym przez znajomego, na którym jest pewny, że widnieje jego żona. Niemożliwe? Samuel zgłasza się do duetu śledczego profesora psychologii Hansa Rekkego i policjantki Micaeli Vargas z prośbą, aby dowiedzieli się prawdy. Nic nie jest takie, jak się początkowo wydaje, wiele tajemnic wychodzi na światło dzienne, a zagrożenie czyha na każdym kroku. Czy odkryją prawdę? Czy na zdjęciu naprawdę jest kobieta uznana za zmarłą wiele lat wcześniej? Jakie tajemnice wyjdą na jaw?

Książka jest wielowątkowa, czytamy ją oczami wielu bohaterów, jednak wszystko jest tak napisane, że się nie gubimy. To jedna z tych pozycji, z którymi po prostu nie da się nudzić, za dużo się dzieje, aby do tego doszło. Mnie zdecydowanie przypadła do gustu, wielokrotnie zaskoczyła, tym co się działo (byłam pewna, że za chwilę coś się stanie, a okazywało się, że działo się coś zupełnie innego). To historia pełna tajemnic, sekretów, niebezpieczeństw.

Akcja sprawnie poprowadzona, ze zwrotami, które niejednokrotnie mnie zaskoczyły. Książkę czytało się szybko, a podczas czytania towarzyszyło wiele emocji. Ja przeczytałam ją w jeden wieczór, nie mogąc się oderwać, aż nie dotarłam do ostatniej strony.

Bohaterów mamy wielu, dlatego nie powiem wam o nich nic więcej. Moim zdaniem są dobrze wykreowani, dający się lubić, mający wady i zaleta, a dzięki temu realistyczni.

„Memoria” to książka, w której znalazłam ciekawą, pełną tajemnic historię. Mnie się podobała i z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Chociaż lubię skandynawskie kryminały, za ich specyficzny klimat, to „Memoria” to moja pierwsza styczność z autorem. Dlatego z jednej strony trochę się obawiałam, czy wybrałam dobrą książkę na początek, tym bardziej że jest to drugi tom trylogii, ale z drugiej strony opis bardzo mnie zaciekawił. Na szczęście okazało się, że chociaż jest to kolejna część, to znajomość poprzedniej części nie jest zbytnio wymagana, ponieważ poza głównymi bohaterami nie mają one ze sobą wiele wspólnego. Każda książka opowiada inne śledztwo.

„Memoria” to bardzo dobrze napisany skandynawski kryminał. Jest w nim tajemnica, którą trzeba rozwiązać. Na dobrą sprawę nawet dwie, które poniekąd się ze sobą łączą. Dobrze wykreowani bohaterowie. Podczas czytania Rekke i Gabor bardzo kojarzyli mi się z Sherlockiem Holmesem i profesorem Moriartym. Rekke tak jak i Sherlock miał wyjątkowy dar dedukcji i tak jak detektyw wszech czasów miał problemy z uzależniającymi substancjami.

Jednak „Memoria” to nie tylko sprawa kryminalna, autor w swojej książce porusza też wątki polityczne, problemy z odżywianiem i nadużywaniem leków.

Podsumowując, po przeczytaniu tej książki, już teraz czekam na kolejny tom. Książkę czytało mi się bardzo dobrze, intryga bardzo mnie zaciekawiła i byłam ciekawa jak, to wszystko się rozwiąże. Myślę, że fanom autora „Memorii” polecać nie trzeba, a jeśli ktoś lubi historie ze wciągającą fabułą i dobrze wykreowanymi bohaterami, to zdecydowanie powinni oni sięgnąć po najnowszą książkę Davida Lagercrantz’a.

Jest to bardzo dobrze napisany szwedzki kryminał, który wciąga już od pierwszych stron. Jeżeli rozpoczęliście swoją przygodę z tą serią dopiero teraz to nic straconego. Bez znajomości tomu pierwszego również będziecie "w temacie". Poruszane są wątki śledcze poddające wątpliwości śmierć kobiety niegdyś obracającej się w sferze biznesowych gigantów. Imigracja, wątki społeczne i rodzinne, kontrast pomiędzy sferą wyższą i prowincją. Geniusz i wyjątkowość duetu śledczego Hansa Rekkego i Micaeli Vargas. Czyta się lekko i idąc tropem śledztwa ma się wrażenie uczestnictwa bezpośredniego. Widoczna fascynacja autora Sherlockem Holmsem jest widoczna i wprowadza bardzo ciekawy klimat. Również porównawczy. Mimowolnie, spośród tekstu zamieszczonego na każdej stornie szuka się podobieństw tych dwóch geniuszy do siebie.

Nie potrafię przejść obojętnie obok skandynawskich thrillerów czy kryminałów. Chyba nie znalazł się jeszcze żaden szwedzki pisarz, który by mnie zawiódł współpracą swojego pióra z umysłem.

Cała historia jest precyzyjnie rozbudowana i wielowątkowa. Toteż czytanie od samego początku wymaga skupienia i zaangażowania, żeby móc połapać się w tym wszystkim. Autor zręcznie skacze między różnymi miejscami i czasami akcji. Nie ma wyjścia, trzeba nadążać. Bohaterowie wykreowani przez Lagercrantza tworzą uzupełniający się duet, który z łatwością zaskarbia sobie sympatię czytelnika.

Zaś samo zakończenie niewątpliwie zachęca do sięgnięcia po ciąg dalszy.

Jest to drugi tom cyklu "Rekke & Vargas", jednak nie martwcie się, możecie go przeczytać bez znajomości poprzedniej części.

Lagercrantz doskonale balansuje pomiędzy wartką akcją a głębokimi refleksjami, dotykając równocześnie tematów politycznych i rodzinnych. Dostajemy nie tylko zagadkę kryminalną, a również podróż przez skomplikowane relacje międzyludzkie oraz zakamarki ludzkiej psychiki.

Autor zręcznie eksploruje zarówno teraźniejszość, jak i przeszłość, tworząc napięcie, które utrzymuje czytelnika w nieustannej gotowości na kolejne zwroty akcji. Sprawnie układane puzzle fabularne tworzą interesujący obraz, gdzie każdy element ma znaczenie i doprowadza do finalnego, zaskakującego rozwiązania.

Sylwetki bohaterów w powieści są jak barwne postaci z życia wzięte, każda z własnymi tajemnicami i dramatami. Zamiast postaci-wydmuszek, otrzymujemy wielowymiarowe postacie.

"Memoria" to sensacyjny kryminał, któremu warto dać szansę. Autor spełnił moje oczekiwania i zapewnił dobrą rozrywkę na dwa wieczory.

Opowieść z książki jest ciekawa, tylko trzeba się przy niej troszkę skupić przy czytaniu. Początkowe rozdziały są krótkie, później dłuższe i tak w koło. Idzie za tym również nasze skupienie. W tych dłuższych momentach jest przekazana duża liczba pytań, później odpowiedzi. Co ciekawe, jedne podpowiedzi czasami przeczą temu w którą stronę szliśmy z myślami, a później odkrywamy coś, co jednak je potwierdza. Tym sposobem wciąż nie możemy rozwikłać zagadki. Opowieść przedstawia losy pewnej kobiety, która była idealnej urody oraz inteligencji. Małżonek kobiety nam przedstawia ją jako najwspanialszy cud świata i przekonuje nas o tym na różne sposoby. Wie, że jego małżonka pracowała na wysokim szczeblu biznesowym, lecz wierzył, że była tylko jego. Nagle jednak pozostawiła mu list w którym napisała, że nie daje rady i odchodzi. Świat mężczyzny stanął na głowie tym bardziej, że niedługo po tym zginęła w wypadku. Przez ten cały czas żył w przekonaniu, że jej już nie ma, aż tu nagle dzieje się coś dziwnego. Na zdjęciu, któremu się przygląda widzi kobietę, która bardzo przypomina mu jego zmarłą żonę. On poddaje nam powody, by uznać ją za zmartwychwstałą, jednak policję zastanawia coś innego. Podejmując trop, nie myślą o tym czemu tak się stało, tylko spostrzegają, że potrzebuje ona pomocy. Im dalej grzebią w sprawie, tym więcej wychodzi niespotykanych faktów. A wy jak sądzicie, czy żyjąc z kimś można tak do końca go poznać?

To podobno druga część serii, ale jakoś tego nie odczułam. Jedyne co widać to to, że czuć iż od jakiegoś czasu ze sobą współpracują. Praktycznie wciąż coś się tu dzieje, a śledczy odkrywają wciąż to nowe kawałki układanki, która zaprowadza ich do przeszłości. Jak widać nigdy nie uda się ukryć wszystkiego. Podobało mi się to, że były tu prowadzone rozmowy i spekulacje jak do czego mogło dojść. To jakbyśmy byli w ich myślach i tropy analizowali razem z nimi. W ten sposób nie było zastojów w fabule. Oczywiście to jeden z wyżej postawionych kryminałów, gdzie bez uważnego czytania można się pogubić. To kto jaki jest dowiadujemy się z opisu innych. Postacie trochę się zlewają ze sobą, ale to nawet nas nie interesuje, bo tu duży nacisk mamy na tropy, domysły i nowe informacje. Pod tym względem naprawdę świetny kryminał.

David Lagercrantz dał się poznać czytelnikom jako kontynuator wybitnej (moim zdaniem) trylogii „Millennium”, przedwcześnie zmarłego Stiega Larssona. Nie mnie oceniać, jak mu to wyszło, ani porównywać do pierwowzoru.

Tym razem w nasze ręce trafia cykl, który Lagercrantz stworzył sam. Rekke&Vargas w tej chwili ma dwa tomy: „Człowiek, który wyszedł z mroku” (tom 1) i „Memoria” (tom 2). W obu spotykamy się z duetem można by rzec doskonałym – profesorem psychologii Hansem Vargasem oraz młodą, hardą i nie skażoną jeszcze zawodem policjantką Micaelą Vargas. Warto wspomnieć, że w ich przypadku następuje tak zwane zderzenie dwóch światów. Rekke to wykształcony i kulturalny przedstawiciel klasy wyższej, a Vargas jest reprezentantką nizin społecznych.

Na całe szczęście dla mnie i dla innych osób, które nie czytały tomu pierwszego cyklu, można zasiąść do czytania bez znajomości wcześniej wymienionego tomu. Bo w sumie to, co łączy obie części, to dwójka głównych bohaterów. Jednak uważam, że zawsze lepiej poznawać cykle od początku – nigdy nie wiadomo jakie informacje przemycone, czasem niby niechcący przez autora, mogą się przydać później.

Rekke i Vargas podejmują się wyjaśnienia zagadki nieżyjącej, a może żyjącej żony Samuela Lidmana. Zaginiona czternaście lat wcześniej i uznana za zmarłą, Claire Lidman, nagle pojawia się na zdjęciu znajomego Samuela. Rekke, który zawsze widzi więcej niż przeciętny człowiek, sądzi, że może jej grozić niebezpieczeństwo. Tym bardziej dobrze byłoby odnaleźć kobietę, jak najszybciej. Zapowiada się nie lada wyścig z czasem, co skutkuje dobrze nakręconą fabułą. Dodatkowo Micaela będzie miała trochę kłopotów z bratem kryminalistą, a córka Hansa wpadnie w tarapaty. I żeby nie było nudno i ciągle porównywalnie do doylowskiego Holmesa pojawi się Gabor Morovi, przestępca szyty na miarę profesora Moriarty’ego.

Jak widać na nudę nikt raczej nie będzie narzekał. Zakończenie również powinno każdego zadowolić na tyle, że z chęcią sięgnie po trzeci tom cyklu, na który ja również czekam. „Memoria” to skandynawski, sensacyjny kryminał, w którym mamy wszystko, aby (chyba) wszyscy byli usatysfakcjonowani: świetnie prowadzone śledztwo, które „ogląda się” z ciekawością; tajemnice; bardzo dobrze skrojona intryga; odpowiednio stopniowane napięcie i dobre zakończenie. I jeszcze jedno – przeszłość, która zawsze ma znaczenie!

Jeżeli lubicie Lagercrantza to nie trzeba Was specjalnie namawiać do lektury tego cyklu, a co za tym idzie, „Memorii”. Jeśli natomiast nie macie zbyt dobrego nastawienia do tego szwedzkiego pisarza, to może nadszedł ten moment, że należy dać mu szansę. Teraz nie pisze kontynuacji zaczętej przez kogoś innego. Zaczął pracę na swoje konto i może sprawdźmy, jak mu idzie, zanim wydamy ostateczny wyrok. Uważam, że nowy cykl z parą, która na pierwszy rzut oka może wydawać się niedobrana, jest strzałem w dziesiątkę. Sami się o tym przekonajcie.

Dzisiejsza premiera i nazwisko budzące cały ogrom skrajnych emocji. Od narzekania na to, że podjął się kontynuacji kultowej serii Millenium, po zachwyty nad nową serią, której tom drugi to właśnie "Memoria".

Wyobraź sobie, że żona, która zginęła lata temu nagle pojawia się na jednym ze zdjęć. Przypadek, podobizna, a może jej śmierć była sfingowana? W końcu podobno spłonęła w cysternie. Z taką sprawą zgłasza się pewien człowiek do duetu Rekke i Vargas, czyli dwójki znanej nam już z tomu pierwszego. Rekke zauważa na zdjęciu dużo więcej i jest przekonana o tym, że kobiecie grozi niebezpieczeństwo i na pewno żyje. Jakim cudem może mieć taką pewność?

żeby dodatkowo cała sytuacja jeszcze bardziej się skomplikowała, to Vargas ma wrażenie, że to nie jest przypadek. Wszystko co się dzieje miało swój początek w przeszłości, z którą on ma wiele wspólnego.

Często powtarzam, że autorzy potrafią zaskakiwać czytelników i Lagercrantz zaczął dość nieszczęśliwie, wpadając w sam środek serii, którą uwielbiało wiele osób. Mnie Millenium nigdy nie kręciło, a kontynuacja okazała się gdzieś tam wpaść w moje gusta czytelnicze i dlatego sprawdziłam także serię z Rekke i Vargas'em. Polubiłam ją od razu i czekałam na drugi tom bardzo niecierpliwie. Było warto!

Drugi tom można śmiało czytać bez znajomości pierwszego, ale gwarantuję, że później przyjdzie ochota na nadrobienie "Człowieka, który wyszedł z mroku", bo "Memoria" to kawał świetnego kryminału, zakręcona okrutnie i wymieliła mi mózg na papkę.

Oprócz tego, co bardzo ważne, bohaterowie są ludźmi z krwi i kości, za którymi wskoczyłoby się w ogień. Z chęcią ponownie się z nimi spotkałam, a że są to dwie różne osobowości i przy tym to nie kolejna seria, w której główną parą są policjanci, śledczy, to już w ogóle przepadłam.

A żeby tego było mało, to w książce poruszone są także inne tematy, nie tylko samo śledztwo, poszukiwanie elementów nieoczywistych, nieco cofanie się w czasie, ale również zahacza o ludzkie problemy takie jak edukacja, polityka, nasze psujące się niemal z dnia na dzień nastroje i relacje.

Podsumowując, nie można oceniać pisarza po jednej powieści i po tym, że podjął się jakiegoś projektu aby coś dokończyć. Potrafi napisać powieść wciągającą, genialną, a przy tym także brutalnie szczerą. Polecam!

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Wielka Litera.

David Lagercrantz to autor, który zasłynął przede wszystkim dokończeniem serii Millenium, kiedy Stieg Larsson niespodziewanie, nie dokończywszy pisania książki, nagle zmarł. Niemniej jednak nie jest to jedyne wielkie osiągnięcie autora. Niezależnie wydaje swoją serię Rekke&Vargas, której książka „Memoria” jest drugim tomem.

Szwedzkie kryminały są jedyne w swoim rodzaju, utrzymują wysoki poziom, są zagadkowe i nie można się od nich oderwać. Zawarte w nich zagadki kryminalne są specyficzne, zagmatwane, a ich rozwiązanie zmusza do myślenia, a finalnie i tak zaskakuje! Ten gatunek jest jednym z moich ulubionych, dlatego tak wielka była moja radość, gdy dowiedziałam się, że będę miała okazję przeczytać drugi tom serii Rekke&Vargas, szczególnie że pierwszy mnie zaintrygował i zachwycił!

Tym razem profesor Rekke oraz policjantka Vargas dostają nietypowe zlecenie od Samuela, który twierdzi, że na wakacyjnym zdjęciu przyjaciela z Wenecji widzi swoją żonę, która przed laty zaginęła, a później została uznana za zmarłą. Samuel nigdy nie poprzestał wierzyć w to, że jego żona żyje, ale jej życie jest zagrożone. Niemniej jednak im zdjęcie jest dogłębniej analizowane, tym więcej nieścisłości i niezgodności wszyscy w nim dostrzegają. Coraz więcej poszlak wskazuje również ogromne niebezpieczeństwo, które może dosłownie wisieć w powietrzu.

Dla mnie książka jest świetna! Utrzymuje wysoki poziom napięcia, a jej zwroty akcji zaskakują. Autor połączył zarówno życie zawodowe głównych bohaterów, jak i prywatne, co nadaje książce więcej możliwości i zdecydowanie rozbudowuje wątki. Poza tym osobiście bardzo chętnie sięgam po te kryminały, które dają mi możliwość poznania osób prowadzących śledztwo również z tej prywatnej strony.

Prosty język i krótkie rozdziały sprawiają, że przez książkę się płynie w bardzo szybkim tempie. Dla mnie ta książka jest świetna i już z niecierpliwością wyczekuję kolejnej części, bo autor nie omieszkał zaintrygować na końcu! Ale nie będę na ten temat nic więcej zdradzać!

"Memoria" to drugi tom cyklu kryminalnego z duetem Rekke i Vargas. Tym razem profesor i policjantka bają nietypową sprawę Samuela, który twierdzi, że na zdjęciach zrobionych przez znajomego w Wenecji, widnieje jego zmarła żona...

Muszę przyznać, że ten tom podobał mi się znacznie bardziej od poprzedniego. Bohaterowie już znani, tutaj mogli się rozwijać - zarówno pod kątem własnych osobowości, jak i relacji między sobą. Pełne wzlotów i upadków okoliczności pozwalają lepiej odkrywać siebie nawzajem w pracy i w życiu.

Fabuła była wielowątkowa i rozbudowana, autor miał ciekawy pomysł i konsekwentną wizję, która prowadził z szybkim tempem. Krótkie rozdziały nadawały sporej dynamiki, a tajemnice przeszłości i teraźniejsze zdarzenia przenikają się nierozerwalnymi więzami.

Podobało mi się przemycanie w fabule ważnych społecznie kwestii i tematów takich jak depresja, zaburzenia odżywiania czy trudne relacje rodzinne. Autor nawiązuje też do polityki i świata przestępczego, tworząc rozbudowaną sieć motywów pobocznych, które spójnie sklejają historie w całość.

Ciekawy finał i ponownie zapowiedź kontynuacji ponownie zaintrygowała - z chęcią poznam tom trzeci, a "Memorię" polecam fanom szwedzkich kryminałów :)