Taka piękna śmierć

Idealnie wpasowała się w czasy, w których przyszło nam obecnie żyć, a mianowicie czasy, w których nie liczy się człowiek. Współczucie i zrozumienie to towar deficytowy, a na każdym kroku czai się zło, które chce wykorzystać do własnych celów. Najbardziej trzeba uważać na manipulacje, znajomości internetowe, bowiem nie każdy ma szczere zamiary. Wiele osób zmaga się z depresją, samotnością, odrzuceniem, a tak niewiele potrzeba by komuś pomóc, wystarczy wyciągnąć rękę.

Styl autorki uwielbiam, za każdym razem, sprawia, że przez książkę się płynie, mimo trudnych tematów jakie porusza, a robi to zawsze z wyczuciem i szacunkiem. W tej powieści poruszane są tematy takie jak problemy małżeńskie, życie w pozorach, toksyczne relacje, trzeba jednak pamiętać, że większość wydarzeń to fikcja literacka, ale nie umniejsza to wartości powieści, gdyż niesie ze sobą ważne przesłanie. Historia nie skupia się tylko wokół śledztwa, ale też sprawnie wplecionego wątku, życia osobistego starszego aspiranta Góralskiego. To właśnie za sprawą jego upartości poznajemy szokujące sekrety z życia Pauliny.

„Nigdy nie wiemy, gdzie u drugiego człowieka przebiega granica wytrzymałości i jakie doświadczenia sprawią, że się podda.”

Tak właśnie było z Pauliną Hajduk, którą zawiedli wszyscy, rodzina, przyjaciele, otoczenie. Paulina przez wydarzenia w swoim rodzinnym mieście oraz problemy w domu, postanowiła przeprowadzić się do Katowic. Nowy początek, udał by się, gdyby nie przeżyte doświadczenia, które sprawiły, że stała się wycofana, nie ufna, ale i też przez mrok, który wykorzystał jej samotność do własnych korzyści. Policja próbuje ustalić przyczynę nagłego zgonu młodej, zdrowej dziewczyny.

„Taka piękna śmierć” to powieść ważna, wywołująca wiele emocji, ale i skłaniająca do przemyśleń nad życiem. Ukazująca jak wiele młodzi ludzie, u progu dorosłości, muszą zapłacić za życie we współczesnym świecie. Polecam!

Uwielbiam książki Magdaleny Majcher, szczególnie te inspirowane prawdziwymi wydarzeniami. Właśnie z taką dzisiaj do Was przychodzę.

Katowice, w jednym z osiedlowym mieszkań zostaje znalezione ciało młodej studentki, wygląda jakby po prostu zasnęła i w jej śmierci nie uczestniczyły osoby trzecie. Starszy aspirant Michał Górski ma na ten temat inne zdanie, podziela je tylko prokurator, reszta jest pewna, że dziewczyna popełniła samobójstwo idealne. Górski drąży, poświęcając swoje życie osobiste, odkrywa, że jej relacje z rodziną i znajomymi były dość trudne, a dziewczyna miała wiele tajemnic. Czy to powód, żeby popełnić samobójstwo?

Książka pokazuje jak współczesnej młodzieży, młodym dorosłym ciężko żyje się we współczesnym świecie, gdzie hejt, nagrywanie innych, znajomości internetowe, to wszystko jest na porządku dziennym. W tym świecie ciężko żyć osobom wrażliwym, czy też tym które niemo wołają o pomoc i nikt tego nie zauważa. Odsetek depresji i brak dostępności do specjalistów jest przerażający.

Czy tej śmieci można było uniknąć? Oczywiście, że tak i to boli najbardziej.

Zaskoczyło mnie zakończenie, przyznam, że liczyłam na inne a z drugiej strony cieszę się, iż autorka napisała prawdziwe zakończenie.

Polecam, książka warta przeczytania.

Czy są tu fani true crime?

Jeśli lubicie historie inspirowane na prawdziwych wydarzeniach to mam dla Was powieść, która Wami wstrząśnie i pozostanie na długo w Waszej pamięci.

Magdalena Majcher pokazuje nam historię młodej studentki, którą znaleziono martwą we własnym łóżku. Na ciele dziewczyny nie ma żadnych śladów przemocy. Śledztwo prowadzi starszy aspirant Michał Górski, który próbuje rozwikłać zagadkę tajemniczej śmierci dziewiętnastolatki.

Co się stało?

Nieszczęśliwy wypadek, samobójstwo czy morderstwo?

"Taka piękna powieść" to historia, która pokazuje jakie są skutki, gdy rodzice nie interesują się swoimi dziećmi. Autorka porusza wiele ważnych tematów i zmusza czytelnika do przemyśleń. Obserwowałam śledztwo i z biegiem czasu odkrywałam tajemnice Pauliny. Mogłam poznać tę historię podczas śledztwa jak i przed śmiercią Pauliny. Autorka opowiada o młodej dziewczynie, która czuła się samotna i nie czuła rodzicielskiej miłości. Przeszłość nie pozwoliła jej cieszyć się życiem. Młoda dziewczyna bez wsparcia bliskich i z problemami próbowała kroczyć dorosłą ścieżką. Jednak nie radziła sobie z emocjami i relacjami z innymi.

Autorka poruszyła moim sercem i dostarczyła mi wachlarz emocji. Podczas czytania odczuwałam ogromne napięcie. To historia, która pokazuje jaką cenę płacą młodzi ludzie za dorastanie we współczesnym swiecie. Ta książka to także ostrzeżenie, by nie ufać każdemu. Nigdy nie wiadomo jakie kto ma intencje. Reagujcie i nie bądźcie obojętni na cierpienie drugiej osoby. Pamiętajcie, że osoby chorujące na depresję świetnie maskują się. W tej historii doszło do tragedii, bo młoda dziewczyna pozostała sama bez pomocy. Tutaj doszło do przerażającej tragedii.

Lekkie pióro autorki sprawiło, że książkę przeczytałam z zapartym tchem i w błyskawicznym tempie.

Warto przeczytać!

Zdecydowanie polecam!

BRUNETTE BOOKS

Paulina, dziewiętnastolatka, studentka pierwszego roku, mieszkająca na katowickim osiedlu, w mieszkaniu, które wynajęli jej rodzice, położyła się spać w swoim łóżku i już się nie obudziła. Rano znalazł ją ojciec, który poprzedniego wieczoru do niej przyjechał. Sprawę prowadzi aspirant Michał Góralski. Dziewczyna nie ma na ciele żadnych obrażeń. Czy to było samobójstwo, a może jednak zabójstwo? Widząc śpiącą Paulinę, Góralski ma wrażenie, jakby ktoś wyreżyserował przedstawienie.

Autorka poruszyła problem młodych osób, samotnych wśród tłumu, nierozumianych przez rodziców.

Równocześnie poznajemy prywatne życie aspiranta, twardego policjanta, który na spacer wychodzi ze swoim maleńkim pieskiem. Ale pracując od rana do późnego wieczora, zaniedbuje swoją rodzinę.

"Taka piękna śmierć" to kolejna książka autorki inspirowana prawdziwymi wydarzeniami.

Historia opowiedziana jest w dwóch planach czasowych, obecne śledztwo i to co działo się wcześniej w życiu Pauliny.

Ta książka zasługuje na uwagę, czyta się jednym tchem. Wciągająca, lecz szokująca historia. Zachęcam do lektury, to ciekawie napisana książka, dobra na długie, jesienne wieczory.

Czym jest samotność?

Czy to stan izolacji społecznej? Czy poczucie odcięcia od innych?

Bez względu na to czy samotność jest stanem czy wyborem mam wrażenie, że ostatnio takich samotnych osób nam przybywa. Osób, które w społeczeństwie funkcjonują jako nijakie, przeźroczyste czy też dość często mających interakcje interpersonalne niepełne, a nawet tylko i wyłącznie przypadkowe. Z pewnością macie w swoim otoczeniu osoby ciche, skryte czy takie, które są ledwo zauważalne… Może warto się nimi zainteresować? Porozmawiać, czy spróbować nawiązać jakąś relację?

Pytanie o samotność nie pojawia się dzisiaj przypadkowo. Otóż po lekturze książki „Taka piękna śmierć” właśnie takie rozważania pojawiają się w mojej głowie. W obecnych czasach, kiedy właściwie na każdym kroku czai się nieuczciwość, kiedy pozory i kłamstwo są niestety wszechobecne doświadczamy coraz to straszniejszych tragedii. Czasy w których, szczególnie młodym ludziom przyszło wkraczać w dorosłość nie są łatwe… Dzisiaj nie liczy się człowiek, jego uczucia czy oczekiwania… Niestety…

„Taka piękna śmierć” to powieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Powieść prowokująca czytelnika do snucia swoich własnych wizji dotyczących fabuły, skłaniająca do zdumiewających emocji i w końcu finalnie wywołująca zaskoczenie. To historia doskonale skonstruowana, która akcentuje to, że życie nie zawsze jest takie na jakie z boku wygląda… To książka, która uświadamia odbiorcy problemy młodych ludzi, która zwraca uwagę rodziców na interpelacje występujące w ówczesnym świecie ich dzieci i w końcu która odziera z szat dylematy ówczesnej rzeczywistości.

Przeczytajcie. To nie jest zwykła historia. To połączenie powieści obyczajowej z kryminałem, to pozycja utkana z emocji, z ludzkich rozterek, samotności, depresji, zdrady i z relacji rodzinnych…

Magdalena Majcher w wielu wywiadach podkreśliła, że z natury jest perfekcjonistką. Czy to zbyt pewna ocena samej siebie? W przypadku pisarki nie- czysta perfekcja jest widoczna w każdym zaproponowanym przez nią tekście, a ja jeszcze nigdy nie żałowałam, że kupiłam i przeczytałam konkretną historię.

Perfekcja w zawodzie to jednak nie wszystko, co można przypisać Magdalenie Majcher. Dodałabym jeszcze różnorodność gatunkową- autorka „Takiej pięknej śmierci” potrafi tworzyć łzawe powieści obyczajowe, teksty z widocznym wątkiem historycznym, a także powieści oparte na prawdziwych wydarzeniach. True crime, bo właśnie ten gatunek mam na myśli, świetnie sprawdza się w przypadku Magdaleny Majcher i nie dziwię się, że chce ona stworzyć jeszcze inne opowieści tego typu. Trzymam kciuki i wiem doskonale, że każdy kolejny pomysł będzie równie interesujący. Inaczej być po prostu nie może!

Kolejny raz musimy pamiętać, że w przypadku historii kryminalnych typu true crime nie chodzi tylko o pokazanie sprawcy i ofiary. Bardzo ważne są też wszelkie pobudki psychologiczne oraz działania służb mundurowych. W Polsce na pewno odnaleźć można policjantów, dla których praca jest prawdziwym powołaniem- służbą i pomocą dla skrzywdzonych, a nie nudnym odbębnieniem papierkowych raportów od godziny siódmej do piętnastej.

Choć dane personalne i miejsca zdarzenia są w książce zmienione, to tak naprawdę nie ma to znaczenia, liczy się poruszony przez autorkę problem. Tym razem zaznajamiamy się z historią dziewiętnastoletniej Pauliny Hajduk. Dziewczyna była studentką pedagogiki, a dzięki rodzicom mogła mieszkać w Katowicach, w wynajmowanym przez nich mieszkaniu. Jej dom rodzinny znajdował się w Zawierciu. Dziewczyna zawsze uchodziła za skrytą, niepewną, małomówną. Ot, przezroczysta postać, która nikomu nie rzuca się w oczy, nie jest szkolną gwiazdką, a na studiach mało imprezuje, nie ma też doświadczenia w braniu narkotyków i w przelotnych romansach. Dlaczego zatem umiera w sposób niemal bajkowy? Ojciec, Jacek Hajduk, znajduje córkę w jej własnym, pięknie posłanym łóżku, a ona sama wygląda, jakby spała. Paulina miała splecione ręce, a kruczoczarne i długie włosy niemal teatralnie rozrzucone. Na jej ciele nie znaleziono żadnych śladów przemocy fizycznej, a mieszkanie było ideale uporządkowane. Co zatem się stało? Przecież jeszcze wieczorem Paulina rozmawiała ze swoim ojcem, a rano przeszła na tamten świat… Dziewczyna popełniła samobójstwo? Zmarła naturalnie? A może ktoś, w jakiś magiczny sposób, ją zamordował? Ale jeśli tak, to kto to zrobił i jaki miał w tym cel? Mnóstwo pytań, mało odpowiedzi. Zapewniam, że Magdalena Majcher stworzyła bardzo tajemniczą historię, a zakończenie jest jeszcze bardziej niewytłumaczalne. Czy warto zagłębiać się w tę kryminalną opowieść? Tak, nie mam co do tego wątpliwości.

Sprawę tajemniczej śmierci Pauliny Hajduk prowadzi starszy aspirant Maciej Góralski. Autorka nie byłaby jednak sobą, gdyby nie wplotła wątku obyczajowego, bardzo zresztą udanego i dającego czytelnikowi do myślenia. Policjant bardzo dużo czasu poświęca swojej pracy, zaniedbuje przy tym relacje z ciężarną żoną, Joanną. Co wydarzy się w prywatnym życiu Góralskiego? Czy jego małżeństwo odżyje, a praca zejdzie na drugi plan? Czy Joanna zrozumie, że praca w policji to nie zmiana od-do, że nierzadko służba przedłuża się z powodu żmudnych śledztw? Warto się o tym przekonać.

Sprawa śmierci Pauliny Hajduk nierozerwalnie łączy się z jej przeszłością, mieszkaniem w Zawierciu razem z rodzicami. Tam też dziewczyna nawiązywała pierwsze relacje damsko-męskie, miała swoją określoną paczkę przyjaciół. Czy ich zeznania pomocą policjantom dotrzeć do sprawcy, o ile taki istnieje? Jak też wyglądało życie rodzinne dziewczyny? Czy kłopoty skrywane za zamkniętymi drzwiami domu mogą wpłynąć na nasze późniejsze zachowanie? Czytelnicy na pewno zrozumieją, że książka Magdaleny Majcher to przestroga dla rodziców, by interesowali się swoimi dziećmi, by próbowali rozmawiać, pomagać, rozumieć.

„Taka piękna śmierć” jest powieścią dopracowaną w każdym szczególe. Cudowna okładka na pewno przyciągnie tak zwane czytelnicze sroki, lecz zapewniam, że zawartość książki jest znacznie bardziej bogata. Wprowadzone retrospekcje powalają odbiorcom lepiej zrozumieć charakter Pauliny, jak też poznać istotne osoby z jej otoczenia. Celowo nie podaję wszystkich imion, nie chcę zdradzać zbyt wielu szczegółów. Samo zakończenie jest niecodzienne, totalnie nie spodziewałam się tak nieoczywistego obrotu sprawy. Dzięki temu zrozumiałam jednak, jak błędne są niektóre znajomości, jak naiwna jest psychika zdruzgotanego człowieka.

Mocno polecam!

Magdalena Majcher stworzyła przejmująca historię, inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami...a takie są najlepsze. Poruszają nie tylko zmysły i wyobraźnię ale stanowią świetne źródło wiedzy oraz świadomości społecznej. A jest tu o czym pisać, niestety ale zarówno młodsze, jak ja starsze pokolenia łączy podobny problem. Jaki? Kreowany w mediach i intrenecie "idealny" świat, który wolimy od naszej rzeczywistości, szarej, z problemami i licznymi trudnościami. Jednak ten lepszy świat niesie ze sobą przykre konsekwencje. Stajemy się osamotnieni, pozbawieni prawdziwych relacji i doświadczeń.... taka smutna refleksja mnie naszła, po przeczytaniu tej książki. Książki, która jest absolutnie świetna, zarówno pod względem świata fabularnego, przedstawionego w książce, jak i przesłania, które że sobą niesie. Zagadka kryminalna, jest dopracowana w najmniejszych szczegółach. Co jeszcze fajne, to wyplatanie w czas teraźniejszy, narracji z przeszłości. A to zawsze dobrze się czyta, wciąga i nie pozwala się od siebie oderwać, stawiając coraz to nowe pytania. Pytania odnośnie młodej kobiety, u progu dorosłego życia

Jednak ten okres w życiu może przytłoczyć. Podobnie jak każdy inny. Aspirant Góralski podczas prowadzenia śledztwa również musi zmierzyć się z własnymi demonami. Książka ukazuje ludzie relacje, stosunki rodzinne, które często skrzywione, wywierają ogromny wpływ na życie człowieka. Historia pokazuje, jak ciężko żyć z bagażem traumatycznych wydarzeń, przykrych doświadczeń, niespełnionych oczekiwań czy nieprzepracowanych problemach. Powieść przepełniona jest smutkiem. Depresja, uchodząca za chorobę cywilizacyjną, jest często bagatelizowana i z tego względu może prowadzić do dramatycznych w skutkach wydarzeń. Samo tło szarej rzeczywistości, z przewagą cieni nad blaskami, idealnie wpasowuje się w fabułę. Ciekawie poprowadzona narracja, sprawia że książkę czyta się szybko. Ta wielowątkowa powieść porusza, wzbudza emocje i intryguje...zwłaszcza jej zakończenie, które wprawia w lekkie zaskoczenie. Same plusy, a minusy? Jak dla mnie, brak. W mojej ocenie, to świetna książka, zasługuje na to aby ją przeczytać!

Jakie książki najbardziej lubię czytać? Odpowiedź jest tylko jedna: dobre. I taka jest najnowsza książka Magdaleny Majcher. Już sam tytuł intryguje, a informacja o tym, że do napisania jej skłoniły prawdziwe wydarzenia, jeszcze bardziej zachęca.

Paulina Hajduk, młoda, dziewiętnastoletnia dziewczyna, studentka pedagogiki, zostaje znaleziona martwa, przez ojca, w wynajmowanym przez jej rodziców mieszkaniu. Wszystko wskazuje na to, że śmierć nastąpiła z powodów naturalnych, ewentualnie pod uwagę brane jest samobójstwo. Żadnych śladów, które wskazywały by na udział osób trzecich. Ciało jest pięknie okryte, ułożone w idealnej pozycji. Coś jednak tu nie gra, ponieważ młode, zdrowe dziewczyny nie umierają tak z dnia na dzień. Sprawę prowadzi wykwalifikowany aspirant, Michał Góralski. To jeden z tych, co drążą, nie popuszczają i zrobią wszystko, by dociec prawdy.

Nie mogłam się oderwać od tej historii. Początkowo wygląda jak zwykły kryminał: śmierć, śledztwo, szukanie winnych. Potem autorka przechodzi na wartwę psychologiczno-obyczajową. To za sprawą dobrze prowadzonego śledztwa, dogłębnie poznajemy sekrety rodziny Hajduk i przyjaciół denatki, wchodzimy w głąb umysłu dziewczyny. Autorka wykwintnie wprowadza nas w świetnie wykreowany świat z przeszłości i pokazuje, jak można manipulować ludźmi. Dzieciństwo odciska na nas piętno, kreuje naszą przyszłość. Powieść mocno mną wstrząsnęła i dała do myślenia. Na niektóre wyrzuty sumienia jest już za późno.

Chciałabym jeszcze dodać, że oprócz sprawy kryminalnej jest w powieści przedstawiona warstwa obyczajowa życia prywatnego starszego aspiranta Góralskiego. Ten wątek jest także bardzo ciekawy i świetnie łączy się z przemyśleniami prowadzonej sprawy.

Droga autorko. Nie wiem, co przeżywałaś podczas pisania tej książki, ale jeżeli miałaś myśli dotyczace zaprzestania pisania, to wybij to sobie. głowy. Ta książka, jak i pozostałe, są potwierdzeniem, że jesteś świetną autorką i piszesz naprawdę wartościowe książki. Tematyka oparta na faktach, jak najbardziej mnie przekonuje. Twoje powieści biorę w ciemno i jeszcze nigdy się nie zawiodłam.