Zdradzone testamenty

Historia, w której polityka, poezja, miłość i ludzkie pragnienia łączą się ze sobą w lekkiej narracji pełnej subtelnego dowcipu i nostalgii. Jaromil przyszedł na świat jako poeta – owoc młodzieńczej miłości i niechcianej przez ojca ciąży, jako niepowtarzalny dowód i wynik matczynej miłości. Od najmłodszych lat rysuje i pisze w przekonaniu, że to co robi, przyciąga uwagę innych. Kundera czyni ze swojego bohatera uniwersalny portret młodego artysty. Kiedy Jaromil próbuje uciec, tworzy, kocha i pragnie sławy, to samo w różnych momentach historii robią Rimbaud, Lermontow, Byron czy Shelley. Jaromil jako poeta staje się każdym z nich – życie Jaromila jest dla Kundery okazją, by zmierzyć się z młodością liryczną, pełną ideałów, gwałtownych uczuć...

Czy wolno poprawiać mistrza? Tak, ale tylko pod warunkiem, że czyni to inny mistrz. Kubuś Fatalista i jego pan to jedna z najukochańszych powieści Kundery, stanowi dla niego klucz do zrozumienia Francji, jej doniosłej roli i burzliwych dziejów. Jednak inspirowana dziełem Diderota sztuka czeskiego pisarza nie jest zwykłą adaptacją. Jak mówi sam Kundera: „(to) wariacja na temat powieści, którą chciałem uczcić”. Trochę to opowieść drogi, złożona w całości z zabawnych dialogów. Prawdziwa perełka. Klasyka w najlepszym wydaniu oraz hołd złożony przez Kunderę Denisowi Diderotowi.

Kiedy pozostaje tylko wiara w sztukę… Rabelais, Cervantes, Diderot, Flaubert, Dostojewski, Tołstoj, Faulkner, Rushdie, Márquez – te nazwiska zna każdy miłośnik literatury. W siedmiu błyskotliwych esejach Kundera analizuje ich największe dzieła, by spod zasłon interpretacji i gier z czytelnikiem wydobyć to, co najistotniejsze, a co jako jedyne może ocalić nas przed iluzjami XXI wieku.

Księga śmiechu i zapomnienia jest, jak chce sam jej autor, powieścią w formie wariacji. Konotacje muzyczne oznaczają, że Kundera krąży wokół nieuchwytnego tematu, snując siedem oddzielnych pod względem fabularnym opowieści. Powiedzieć, że owym głównym tematem jest śmiech i zapomnienie to w tym wypadku nie powiedzieć nic. Pisarz prowadzi nas przez świat swojej powieści w rozpoznawalnym na pierwszy rzut oka stylu – stylu gęsto zabarwionym swobodnie potraktowanymi wątkami erotyczno-miłosnymi, stylu, w którym realizm potrafi w zaskakujących momentach nabierać cech magicznych. W tle nieodmiennie rozgrywa się historia komunistycznej Czechosłowacji. Kwestie filozoficzne i egzystencjalne są w tej książce potraktowane z lekkością i ulotnością. Mniej lub bardzie...

W pewnym uzdrowisku leczy się bezpłodność, lecz ku utrapieniu przebywających tam kobiet, mężczyzn w nim jak na lekarstwo, ale nawet ten deficyt nie powstrzymuje lawiny nieprzewidywalnych wydarzeń. Gdy młoda pielęgniarka podejrzewa ciążę, sławny trębacz wpada w panikę na myśl o niespodziewanym ojcostwie i przyjeżdża na miejsce w tajemnicy przed schorowaną żoną, aby znaleźć rozwiązanie dla kłopotliwej sytuacji. Czy błędy przeszłości można łatwo wymazać? Historia opowiedziana w nieprawdopodobnym tempie przywodzącym na myśl osobliwego walca, dla którego takt wybijają na przemian głuchy śmiech i gorzkie łzy.

To właśnie przydarza się Ludvikowi, głównemu bohaterowi opowieści, lekarzowi w komunistycznej Czechosłowacji, gdzie system nie pozwala na śmiech i rozrywkę. Zwłaszcza jeśli ma znaczenie polityczne i może obrażać Karola Marksa, ojca socjalizmu. Z powodu niewinnego żartu Ludvik zostanie wyrzucony z pracy. W dyktaturze taka degradacja niesie ze sobą również degradację społeczną i polityczną, która sprawia, że człowiek staje się nikim.

Arcydzieło literatury światowej. Najsłynniejsza powieść Milana Kundery wydana po raz pierwszy w 1984 r., z głośną adaptacją filmową z Danielem Day-Lewisem i Juliette Binoche. Wydana po raz pierwszy w 1984 roku Nieznośna lekkość bytu jest najsłynniejszą powieścią Milana Kundery oraz swego rodzaju ukoronowaniem jego twórczości. Zbiegają się w niej wszystkie tematy, do których pisarz w swojej twórczości nieustannie powraca. Splot życiorysów kilku postaci (i psa), które na różne sposoby dochodzą do wniosku, że jedynym, co zostaje im dane jest właśnie tytułowa lekkość. Głównym problemem, który interesuje Kunderę w tej książce jest kwestia przypadku jako czynnika, który determinuje ludzkie losy. Miłość jest przypadkiem. To przypadek decyduje, że zak...

Błyskotliwa, przenikliwa analiza kondycji współczesnej literatury europejskiej. W dobie audio- i e-booków, hipertekstu i książek pobieranych bezpośrednio na smartfony, zbiór tekstów Milana Kundery (po raz pierwszy opublikowanych w 1986 roku), w niczym nie traci na aktualności. Wyprzedza swój czas i rozpina most między przeszłością a przyszłością, której potrzeba wielkiej powieści - jako gestu, który będzie miał znaczenie. Nowe wydanie.

Wiek XVIII nazywany był wiekiem przyjemności. Przyjemności, której źródło, jak dowodzi Kundera, stanowiła powolność. Czy w XX wieku, epoce pośpiechu, wszechobecnych kamer i nieustannej walki o własny wizerunek, subtelna sztuka przeżywania rozkoszy wciąż jest możliwa? Co różni miłosną noc XVIII-wiecznego kawalera od tej przeżywanej w tych samych warunkach przez młodego intelektualistę, Vincenta, dwieście lat później? I, co ważniejsze, gdzie tkwi przyczyna tak istotnej zmiany?

Jabłonka jest najlepszą kryjówką Eli i Olka. Bawią się na niej przez cały rok. Ale pewnej zimowej nocy wichura powala jabłonkę. Eli tak bardzo brakuje ukochanego drzewa! Wiosną mama kupuje w szkółce nową jabłonkę. Kilka miesięcy później uroczyście zrywają pierwsze jabłko z nowego drzewka. Jest pyszne! Cztery pory roku z drzewem oraz sympatyczną parą dzieciaków. Ela i Olek znajomi z książeczek kartonowych trochę już podrośli. A wraz z nimi urósł format książki.

Nowy Jork to wyjątkowy przewodnik po mieście, które nigdy nie zasypia. Niniejsza edycja jest wynikiem koprodukcji Wydawnictwa Bona i czeskiego Wydawnictwa Albatros, które doprowadziło do wydania książki w ojczyźnie jej autorów w 2008 roku. Książka była gotowa do druku już w 1968 roku, jednak nielegalna emigracja Vladimíra Fuki do Stanów Zjednoczonych wstrzymała proces wydawniczy. W związku z tym z całego planowanego nakładu ostała się tylko makieta. Po niemal 40 latach makietę tę odnalazł na strychu wnuk Mahlera - za jego namową współautorowi udało się opublikować liczącą sobie niemal pół wieku książkę. Nowy Jork jest jednak wart poznania nie tylko ze względu na swoją niesamowitą historię. To w pewnym sensie skondensowany opis miasta, które wy...

Wydana po raz pierwszy w 1984 roku Nieznośna lekkość bytu jest najsłynniejszą powieścią Milana Kundery oraz swego rodzaju ukoronowaniem jego twórczości. Zbiegają się w niej wszystkie tematy, do których pisarz w swojej twórczości nieustannie powraca. Splot życiorysów kilku postaci (i psa), które na różne sposoby dochodzą do wniosku, że jedynym, co zostaje im dane jest właśnie tytułowa lekkość. Głównym problemem, który interesuje Kunderę w tej książce jest kwestia przypadku jako czynnika, który determinuje ludzkie losy. Miłość jest przypadkiem. To przypadek decyduje, że zakochujemy się właśnie w tej, a nie w innej osobie. Przypadek decyduje również o tym, czym zajmujemy się przez całe życie, kim jesteśmy, z jakimi ludźmi się stykamy. W epoce to...

To właśnie przydarza się Ludvikowi, głównemu bohaterowi opowieści, lekarzowi w komunistycznej Czechosłowacji, gdzie system nie pozwala na śmiech i rozrywkę. Zwłaszcza jeśli ma znaczenie polityczne i może obrażać Karola Marksa, ojca socjalizmu. Z powodu niewinnego żartu Ludvik zostanie wyrzucony z pracy. W dyktaturze taka degradacja niesie ze sobą również degradację społeczną i polityczną, która sprawia, że człowiek staje się nikim.

W pewnym uzdrowisku leczy się bezpłodność, lecz ku utrapieniu przebywających tam kobiet, mężczyzn w nim jak na lekarstwo, ale nawet ten deficyt nie powstrzymuje lawiny nieprzewidywalnych wydarzeń. Gdy młoda pielęgniarka podejrzewa ciążę, sławny trębacz wpada w panikę na myśl o niespodziewanym ojcostwie i przyjeżdża na miejsce w tajemnicy przed schorowaną żoną, aby znaleźć rozwiązanie dla kłopotliwej sytuacji. Czy błędy przeszłości można łatwo wymazać? Historia opowiedziana w nieprawdopodobnym tempie przywodzącym na myśl osobliwego walca, dla którego takt wybijają na przemian głuchy śmiech i gorzkie łzy.

Historia, w której polityka, poezja, miłość i ludzkie pragnienia łączą się ze sobą w lekkiej narracji pełnej subtelnego dowcipu i nostalgii. Jaromil przyszedł na świat jako poeta – owoc młodzieńczej miłości i niechcianej przez ojca ciąży, jako niepowtarzalny dowód i wynik matczynej miłości. Od najmłodszych lat rysuje i pisze w przekonaniu, że to co robi, przyciąga uwagę innych. Kundera czyni ze swojego bohatera uniwersalny portret młodego artysty. Kiedy Jaromil próbuje uciec, tworzy, kocha i pragnie sławy, to samo w różnych momentach historii robią Rimbaud, Lermontow, Byron czy Shelley. Jaromil jako poeta staje się każdym z nich – życie Jaromila jest dla Kundery okazją, by zmierzyć się z młodością liryczną, pełną ideałów, gwałtownych uczuć...

Księga śmiechu i zapomnienia jest, jak chce sam jej autor, powieścią w formie wariacji. Konotacje muzyczne oznaczają, że Kundera krąży wokół nieuchwytnego tematu, snując siedem oddzielnych pod względem fabularnym opowieści. Powiedzieć, że owym głównym tematem jest śmiech i zapomnienie to w tym wypadku nie powiedzieć nic. Pisarz prowadzi nas przez świat swojej powieści w rozpoznawalnym na pierwszy rzut oka stylu – stylu gęsto zabarwionym swobodnie potraktowanymi wątkami erotyczno-miłosnymi, stylu, w którym realizm potrafi w zaskakujących momentach nabierać cech magicznych. W tle nieodmiennie rozgrywa się historia komunistycznej Czechosłowacji. Kwestie filozoficzne i egzystencjalne są w tej książce potraktowane z lekkością i ulotnością. Mniej lub bardzie...

Kiedy pozostaje tylko wiara w sztukę… Rabelais, Cervantes, Diderot, Flaubert, Dostojewski, Tołstoj, Faulkner, Rushdie, Márquez – te nazwiska zna każdy miłośnik literatury. W siedmiu błyskotliwych esejach Kundera analizuje ich największe dzieła, by spod zasłon interpretacji i gier z czytelnikiem wydobyć to, co najistotniejsze, a co jako jedyne może ocalić nas przed iluzjami XXI wieku.

Czy wolno poprawiać mistrza? Tak, ale tylko pod warunkiem, że czyni to inny mistrz. Kubuś Fatalista i jego pan to jedna z najukochańszych powieści Kundery, stanowi dla niego klucz do zrozumienia Francji, jej doniosłej roli i burzliwych dziejów. Jednak inspirowana dziełem Diderota sztuka czeskiego pisarza nie jest zwykłą adaptacją. Jak mówi sam Kundera: „(to) wariacja na temat powieści, którą chciałem uczcić”. Trochę to opowieść drogi, złożona w całości z zabawnych dialogów. Prawdziwa perełka. Klasyka w najlepszym wydaniu oraz hołd złożony przez Kunderę Denisowi Diderotowi.