Poitiers 1356. Król Francji w niewoli

Bitwa pod Crécy była pierwszą wielką bitwą lądową wojny stuletniej. Została stoczona pomiędzy armią francuską, uchodzącą wówczas za najlepszą w Europie, oraz jej różnymi sojusznikami a Anglikami pod dowództwem króla Edwarda III i Czarnego Księcia, który nie zdobył jeszcze wielkiej sławy wojennej; była to bitwa, w której zdobył swe ostrogi. Genueńscy kusznicy przegrali pojedynek strzelecki z uzbrojonymi w długie łuki Anglikami i ukształtował się schemat, który pozostawał niezmienny przez resztę dnia: francuska kawaleria wchodziła do walki partiami, przypuszczając bezowocne szarże na silne pozycje Anglików, a jej straty mogły sięgać aż 10 000 ludzi. Po niemal tysiącletniej dominacji kawalerii na polu bitwy nastąpiło niepodzielne panowanie piechot...

Przewaga wojskowa Anglików w Europie Zachodniej, która trwała od połowy XIV do początków XV wieku opierała się na taktyce defensywnej z wykorzystaniem łuku długiego. Broń ta, wyróżniająca się ze względu na jej użycie tylko przez Anglików, była zapewne jedną z bardziej skutecznych indywidualnych broni miotających późnego średniowiecza: strzały posiadały takie same zdolności penetracji, co współczesne naboje, a jej szybkostrzelność przewyższała jakiekolwiek używane przez Anglików formy broni palnej do czasu wprowadzenia do służby karabinu Lee Enfield na początku XX wieku.

Bitwy pod Lewes i Evesham były decydującymi starciami w drugiej wojnie baronów. W owym dramatycznym, pełnym intryg okresie, rosnące tarcia między królem i arystokracją doprowadziły do wybuchu otwartego konfliktu, który nadał kształt przyszłemu angielskiemu ustrojowi politycznemu. Pod Lewes Szymon z Montfort, potężny przywódca frakcji baronów, odniósł całkowite zwycięstwo, rozbijając siły rojalistów i biorąc do niewoli króla Henryka III oraz księcia Edwarda. Ten drugi zdołał jednak uciec i rok później poprowadził wojska rojalistów do miażdżącej wiktorii pod Evesham. Niniejsze nowe opracowanie przedstawia kompletną historię jedynych bitew w otwartym polu, jakie angielskie armie stoczyły w połowie XIII wieku, a także całego konfliktu, który trwale wp...

Kulisy powstawania najwymyślniejszych broni Izraela Od dronów po satelity, od systemów obrony przeciwrakietowej po wojnę cybernetyczną – Izrael przoduje w wykorzystywaniu nowych technologii militarnych. Czarodzieje broni mówią o tym, jak ten ośmiomilionowy naród, wyciągając wnioski ze swego bogatego doświadczenia wojennego, nauczył się adaptować do zmian w sposobie prowadzenia wojen i stał się nowym wzorem regionalnego mocarstwa, które swojej pozycji nie zawdzięcza wielkości terytorium i populacji, lecz nowatorstwu i efektywności. Będąc w awangardzie techniki wojennej, opracowuje on nowe bronie i modernizuje stare, by zachowały użyteczność i skuteczność na nieustannie zmieniającym się polu walki. Inne państwa, aby stawić czoło tym wyzwaniom, w poszukiwan...

Wojna osiemdziesięcioletnia rozpoczęła się od holenderskiej rebelii o ograniczonej skali, która miała na celu jedynie uzyskanie tolerancji religijnej ze strony hiszpańskich suwerenów, a zakończyła się niepodległą republiką uznaną za globalną potęgę. W fazie pomiędzy 1588 a 1610 rokiem geniusz Maurycego Orańskiego zbudował nową, starannie wyszkoloną armię pikinierów i strzelców, opartą na fundamentach taktyki starożytnego Rzymu, dając przykład reszcie Europy. Niniejsza książka opisuje i objaśnia ewolucję tej piechoty; została zilustrowana zdjęciami, sztychami z epoki, schematami taktycznymi i drobiazgowymi, kolorowymi planszami żołnierzy i ich chorągwi, z których niektóre nie były wcześniej publikowane.

Niniejsza historia armii Habsburgów doby wojny trzydziestoletniej poświęcona jest zbadaniu roli piechoty i artylerii w ostatniej wielkiej wojnie religijnej Europy. Kiedy między władcami i państwami nastąpił rozłam wzdłuż linii podziału religijnego, kontynent został rozdarty serią długich i krwawych kampanii, które zakończyły się mającym dalekosiężne skutki pokojem westfalskim. W czasie tego społecznego i religijnego wstrząsu siły zbrojne państw europejskich także przeszły ogromne zmiany, gdyż wojska zaciężne ustąpiły armiom narodowym. To fascynujące spojrzenie na armię cesarską przedstawia zarys piechoty i artylerii najważniejszych dowódców katolickich ich organizację, uzbrojenie, musztrę, taktykę i barwne mundury.

Wojna krymska była okrutnym konfliktem i kluczowym wydarzeniem połowy XIX wieku. W jej wyniku zginęło co najmniej milion ludzi, a Rosja została zmuszona do walki z potężną koalicją Wielkiej Brytanii, Francji i Imperium Osmańskiego. Była to wojna o terytorium, toczona ze strachu, iż ewentualny upadek państwa Osmanów pozwoli Rosji opanować ogromne obszary rozciągające się od Bałkanów do Zatoki Perskiej. Równocześnie konflikt miał charakter religijny. Podsycał go żarliwy, populistyczny i bardzo niebezpieczny pogląd, podzielany przez cara i jego ministrów, jakoby przeznaczeniem Rosji było sprawowanie władzy nad wszystkimi prawosławnymi chrześcijanami i panowanie w Ziemi Świętej. Książka Orlando Figesa ukazuje świeże oblicze tej niezwykłej wojny, którą to...

Dzieje wojny Dwóch Róż – krwawego i przeciągającego się konfliktu dynastycznego między rodami Yorków i Lancastrów – są owiane mnóstwem mitów i zmyśleń. Fascynująca publikacja autorstwa Terence’a Wise’a ujawnia całą prawdę o tym, jak wyglądała ich prawdziwa historia, a także analizuje skład armii, stroje uczestników wojny oraz herby i godła używane podczas niej. Jego opis, którego lektura jest przyjemnością, zapewnia wyczerpujące informacje o tym, kto walczył z kim, kiedy, gdzie, dlaczego i za co, obejmując okres od początków wojny po tak sławne bitwy jak Tewkesbury czy Bosworth. Załączone zdjęcia, ilustracje oraz barwne plansze wykonane przez Gerry’ego Embletona w jasny sposób szczegółowo przedstawiają broń, uzbrojenie ochronne oraz sztan...

Po wielkim zwycięstwie Saladyna pod Hattin z 1187 roku Outremer jak Europejczycy nazywali pozostałe katolickie enklawy na Bliskim Wschodzie nie było już zagrożeniem dla świata islamskiego. Tamtejsze elity wojskowe wolały żyć w pokoju, skupiając się w równym stopniu na handlu, co na obronie swych miejsc świętych. W tej pierwszej angielskiej pracy obiektywnie analizującej klasę rycerską Outremer, David Nicolle ukazuje bardzo wyważony i oparty na bogatym materiale obraz zachodnich rycerzy, którzy tak długo bronili państw łacinników.

Zmilitaryzowany zakon krzyżacki był jedną z najsławniejszych kongregacji braci-rycerzy, dorównując nawet szpitalnikom i templariuszom. Z początku zadanie rycerzy skupiało się na utrzymaniu państw łacinników na Bliskim Wschodzie, lecz utrata posiadłości ziemskich w tym rejonie w XIII wieku skłoniła zakon do wzięcia udziału w krucjatach nad Morzem Bałtyckim, wymierzonych w pogańskich Prusów, prawosławnych Rusinów oraz swego katolickiego sąsiada, Królestwo Polskie. Niniejsza praca omawia tę ciekawą grupę zmilitaryzowanych zakonników, przybliżając przy pomocy szczegółowych ilustracji oraz licznych fotografii wygląd, wierzenia oraz doświadczenia wojenne krzyżaków.

W 1525 roku Francja pragnęła podbić bogate włoskie księstwo Mediolanu, w czym pomagały jej lub przeszkadzały włoskie państewka. Obie strony wezwały na pomoc szwajcarskich, niemieckich i włoskich najemników. Najgorszym przeciwnikiem Francji w tej wojnie była armia Hiszpanii, a połączenie tronów Hiszpanii i Austrii w 1519 roku całkowicie zmieniło naturę wojen włoskich. W tytanicznym starciu pod Pawią Francuzi zostali rozgromieni przez cesarską armię, król Franciszek I trafił do niewoli, a śmietanka jego arystokracji została wyrżnięta.

Nowonarodzona, malutka Republika Zjednoczonych Prowincji Niderlandów uzyskała niepodległość od potężnego imperium hiszpańskiego, walcząc i zwyciężając w wojnie osiemdziesięcioletniej w latach 1568-1648. W tym długim konflikcie walki na morzu odegrały kluczową rolę w wyłonieniu ostatecznego zwycięzcy. Flota ukształtowała nowe imperium na morzach i oceanach, zwiększając dochód narodowy tak bardzo, że państwo mogło dalej prowadzić kosztowną wojnę o niepodległość. Najbardziej rozstrzygające bitwy stoczono jednak na wodach przybrzeżnych i śródlądowych. Najważniejsze hiszpańskie oblężenie (Lejda 1574) zostało złamane przez flotę płynącą na ratunek miastu przez zalane poldery. Bitwa pod Nieuwpoort w 1600 r., jedna z bardziej decydujących bitew zach...

Inaczej niż ich będący przez pewien czas ich rywalem zakon templariuszy, Zakon Szpitalników św. Jana Jerozolimskiego (czy też szpitalników, pod którą to nazwą jest bardziej znany) nie powstał w wyniku zorganizowania pierwszej krucjaty w 1099 r.; przeciwnie został prawdopodobnie założony przez grupę włoskich kupców z Amalfi w połowie XI w. Jednak w wyniku powstania ruchu krucjatowego szpitalnicy posiedli cenioną wiedzę specjalistyczną na temat zdolności militarnych nieprzyjacielskich armii muzułmańskich. Ta książka pierwsza z dwóch analizujących styl życia, doświadczenia oraz rolę militarną rycerza szpitalnika obejmuje okres od powstania zakonu aż do inwazji na Rodos w 1306 r.

Niniejsza praca opisuje organizację i przedstawia wyposażenie wojsk, które wpływały na wyjątkowo zróżnicowaną i barwną historię średniowiecznej Polski, śledząc je od narodzin państwowości w X wieku, poprzez tzw. krucjaty północne, wojny z zakonem krzyżackim, aż po ekspansję terytorialną za panowania Jagiellonów i pierwsze starcia z Turkami Osmańskimi. Treść jest bogato ilustrowana inskrypcjami komemoratywnymi, wczesnymi malowidłami, zdjęciami i rysunkami zachowanych zabytków, na podstawie których Gerry Embleton przygotował plansze odtwarzające wygląd żołnierzy.

Chazarowie byli jednym z ważniejszych ludów tureckich w dziejach Europy, które zdominowały rozległe południowo-wschodnie obszary Europy i zachodnie krańce stepów Azji Środkowej między IV a XI wiekiem. Wyjątkowość Chazarów polegała na tym, że ich elity arystokratyczne i wojskowe przeszły na judaizm, tworząc największe pod względem terytorialnym państwo rządzone przez żydów w dziejach. Byli ważnym sojusznikiem Cesarstwa Bizantyjskiego, blokując na kilka stuleci ekspansję islamu na północ od Kaukazu. Dodatkowo osiągnęli też niebywały kunszt w metalurgii, a ich elity wojskowe nosiły płytowe formy uzbrojenia ochronnego, które w Europie Zachodniej zaczęły się pojawiać dopiero w XIV wieku. Kaganat Chazarski położył fundamenty, na których później wyro...

Niniejsza praca opisuje i przedstawia uzbrojenie ochronne, zaczepne, fortyfikacje i okręty wykorzystywane w trakcie jednej z najmniej znanych faz średniowiecznego ruchu krucjatowego ekspedycji podejmowanych przez skandynawskich katolików przeciwko pogańskim ludom zamieszkującym przeciwległy brzeg Morza Bałtyckiego, oraz następujących po nich starciach z prawosławnymi książętami Nowogrodu Wielkiego i Moskwy. Operując z odizolowanych zamków położonych w niedostępnym otoczeniu lasów, bagien i jezior, niewielkie garnizony musiały w równej mierze stawiać czoła przeciwnikom, co trudnemu klimatowi i ukształtowaniu terenu. Uzupełnieniem dla tekstu są fotografie rzadkich trójwymiarowych zabytków ruchomych i zamków oraz żywe kolorowe plansze autorstwa Angusa McBride.

Armie Karola Wielkiego i jego następców pozwoliły zachodnim Frankom na utworzenie tego, co ówcześni im kronikarze uważali za odrodzone Imperium Rzymskie. Społeczność Franków była dobrze przygotowana do wojny, posiadając dobrze przygotowaną sieć komunikacyjną sięgającą najbardziej odległych obszarów rozległego państwa. Niniejsza praca podkreśla rolę konnicy głównej siły uderzeniowej armii frankijskich oraz innowacji technologicznych strzemion w obrazie ówczesnych działań wojennych. W ten sposób możemy przekonać się, jak wzrastał prestiż ciężkozbrojnych jeźdźców okresu karolińskiego, którzy w przeciągu X wieku przekształcali się powoli w warstwę rycerską.

Niniejsza książka wyjaśnia zróżnicowany poziom rozwoju wczesnośredniowiecznej taktyki w Europie, której daleko było do popularnego obrazu niezdyscyplinowanych działań. Od początku śledzimy upadek konnicy, jako najważniejszej formacji na polu bitwy w ?barbarzyńskich? królestwach, które zastąpiły Cesarstwo Zachodniorzymskie, oraz jej istnienie w armii Cesarstwa Bizantyjskiego. Następnie przechodzimy do odrodzenia jazdy i poruszającej się konno piechoty pod rządami Karolingów (IX-X wiek), którzy zmagali się z zamorskimi i konnymi najeźdźcami, aż do pojawienia się opancerzonego rycerza normańskiego. Autor wyjaśnia w jaki sposób, odmienne zwyczaje wojskowe ze stepów euroazjatyckich i świata islamskiego wpływały na taktykę zachodnich chrześcijan i podkreśla...

Wraz z rozwojem XIII-wiecznej taktyki zakładającej współpracę kuszników z ciężkozbrojnymi włócznikami, zaczęły pojawiać się warunki umożliwiające odparcie ataku muzułmańskich konnych łuczników, a następnie ciężkozbrojnych kopijników. Piechota była o wiele tańsza w utrzymaniu i prostsza w wyszkoleniu niż rycerstwo, oraz co najważniejsze, liczniejsza. W związku z tym wypracowano rozwiązania taktyczne, przy pomocy których liczniejsze i bardziej zróżnicowane oddziały piechoty, odgrywały coraz większą rolę na polach bitew. Niniejsza praca przedstawia przykłady tych zmian, w ramach tego ?nierównomiernego? procesu w różnych częściach Europy. Oczywiście, zawsze związane były z równoległymi przemianami w konnicy, w końcu odpowiednio zbalansowane ?mi...

Zmilitaryzowany zakon krzyżacki był jedną z najsławniejszych kongregacji braci-rycerzy, dorównując nawet szpitalnikom i templariuszom. Z początku zadanie rycerzy skupiało się na utrzymaniu państw łacinników na Bliskim Wschodzie, lecz utrata posiadłości ziemskich w tym rejonie w XIII wieku skłoniła zakon do wzięcia udziału w krucjatach nad Morzem Bałtyckim, wymierzonych w pogańskich Prusów, prawosławnych Rusinów oraz swego katolickiego sąsiada, Królestwo Polskie. Niniejsza praca omawia tę ciekawą grupę zmilitaryzowanych zakonników, przybliżając przy pomocy szczegółowych ilustracji oraz licznych fotografii wygląd, wierzenia oraz doświadczenia wojenne krzyżaków.