Stance

Wierny pasterz Battisty Guariniego (1538-1612) to dzieło życia włoskiego akademika i dyplomaty przebywającego także w Polsce (jako ambasador księcia Alfonsa II d’Este, który starał się o tron Rzeczypospolitej po ucieczce Henryka Walezego). Utwór powstawał przez 10 lat i jeszcze przed ogłoszeniem drukiem (1590) stał się przedmiotem ostatniej wielkiej dyskusji teoretycznej XVI w. o tragikomedii. Udostępniamy przekład Wiernego pasterza (autorstwa Marty Wojtkowskiej-Maksymik) na współczesną polszczyznę z zamiarem przypomnienia tego tekstu, dziś słabo znanego, lecz do końca XVIII stulecia chętnie czytanego i stanowiącego źródło inspiracji dla ludzi pióra, malarzy, grafików i kompozytorów w całej Europie. Mamy nadzieję, że teraz, tak jak i niegdyś, zachwyci o...

Historia Calandra – jedyna sztuka kardynała Bernarda Doviziego – wystawiona po raz pierwszy na dworze w Urbino w roku 1513, uważana jest za jedną z najlepszych XVI-wiecznych włoskich komedii. Cieszyła się wielkim powodzeniem, ucieleśnia bowiem typową dla utworów renesansowych misterną grę między tradycją a współczesnością. Historia Calandra, uznana przez współczesnych za modelowy przykład komedii renesansowej, odwołuje się do komedii antycznej, łącząc ją z włoską tradycją nowelistyczną. Prolog i pięcioaktowa kompozycja oddaje wzorzec klasyczny, a wybór prozy, nieśmiało zaproponowany przez Ludovica Ariosta w pierwszym włoskim utworze komediowym, nie wzbudza u autora najmniejszych choćby wątpliwości, podobnie jak użycie volgare. Nieliczne są zapoż...

Teatr to ważny element rzymskiej rzeczywistości, ale znakomita część związanych z nim zagadnień pozostaje nie do końca zgłębiona. Prezentowana publikacja stara się jednoznacznie rozwiązać pewne kwestie albo postawić najbardziej prawdopodobne hipotezy dotyczące sposobu organizacji ludi scaenici za czasów Plautusa i Terentiusa. Analiza źródeł, którymi jest dwadzieścia jeden dzieł Plautusa oraz sześć utworów Terentiusa, ma wykazać gdzie, kiedy i w jaki sposób inscenizowano wspomniane komedie. Publikacja podzielona została na trzy części. W pierwszej omówiona została geneza i rozwój palliaty. Ponadto przedstawione zostały biografie komediopisarzy oraz tradycja i stan zachowania ich dzieł. W kolejnej części omówiono dni i miejsca, w których je pokazywano...

Dziewiętnaste stulecie jest uważane za wyjątkowe do tego stopnia, że traktuje się je jako oddzielną epokę. Niesłychany był ogrom i szybkość przemian, które nastąpiły w tym okresie i przeobrażały rzeczywistość w niespotykanym dotąd tempie. Stary świat jednak nie zawsze chciał poddawać się transformacjom. Starcie nowego ze starym często przebiegało w sposób niezwykle gwałtowny i bolesny. Nie dziwi zatem, że w historiografii nierzadko mówi się po prostu o rewolucyjnym wieku dziewiętnastym i to nie tylko dlatego, że zrodziła go rewolucja francuska 1789 r., a zamknęła bolszewicka roku 1917. Właśnie szybkość i rozmiar zmian w tym stuleciu były iście rewolucyjne. To wówczas ukształtowała się nowoczesność, czy też raczej podstawy świata nam współc...

Galeazzo Flavio Capra (14871537), ceniony przez współczesnych głównie za swe pisarstwo historyczne, dzisiaj ma szansę zyskać uznanie polskiego czytelnika jako pionierski apologeta płci niewieściej w szesnastowiecznej Italii.O doskonałości i godności kobiet jest utworem krótkim, składającym się z czternastu rozdziałów. Całość poprzedza zwięzły zwrot do czytelnika oraz przedmowa. W przedmowie wyjawia motywy, jakie zainspirowały go do napisania traktatu będącego panegirykiem płci niewieściej. Otóż zamiarem autora jest nie tyle poddanie w wątpliwość zasadności krytycznych uwag wobec kobiet, lecz przede wszystkim dostarczenie dowodów, iż są one zdecydowanie bardziej szlachetne i godne aniżeli mężczyźni (pokazać, a wręcz dowieść tego, jak bardzo szlach...

Tom (...) zawiera zebrane studia uczestników konferencji naukowej, która odbyła się w Instytucie Historycznym UW w marcu 2019 roku. Poruszają się one w tematyce pasjonującej człowieka od zawsze i tak fundamentalnej dla jego myśloenia o sobie samym i otaczającej rzeczywistości. Znajdą tu Państwo teksty poruszające się w realiach wszystkich epok, a także wykraczające poza ich granice, tematycznie związane przede wszystkim z szeroko rozumianą historią idei, ale nie tylko.

Heinrich Harrer był jednym z niewielu ludzi Zachodu, którzy poznali Stary Tybet. Napisany przez niego bestseller, "Siedem lat w Tybecie", opowiada oidyllicznym życiu na "dachu świata", zanim autor został zmuszony do ucieczki przed inwazją chińskiej armii. W świetnej ekranizacji tej książki (1997r.) główną rolę zagrał Brad Pitt. "Powrót do Tybetu" to obraz tajemniczego, górskiego państwa po 30latach od momentu inwazji. Autor powraca, by opisać próbę zniszczenia tej starożytnej cywilizacji przez Chiny. Dzięki spotkaniom ze starymi znajomymi i Dalajlamą żyjącym na wygnaniu w Północnych Indiach, Harrer bada współczesne mu relacje między Pekinem a swoją "drugą ojczyzną". Smutna opowieść o tym, co bezpowrotnie przemija...

Seria: Biblioteka Dawnej Literatury Popularnej i Okolicznościowej, tom XXXVII Edycja zawiera siedem utworów okolicznościowych Jana Kochanowskiego, które poeta napisał w okresie dworskim i czarnoleskim. Stanowią one świadectwo relacji przyjacielskich bądź klientalnych, dotyczą spraw zarówno publicznych, jak i prywatnych, służąc publicystyce politycznej, propagandzie rodowej, uświetnieniu uroczystości weselnej bądź też upamiętnieniu zmarłych. Wiersze objęte edycją to przykład pionierskiej adaptacji reguł łacińskiej poezji sylwicznej w twórczości polskojęzycznej. Ta strategia imitacyjna szybko znalazła licznych kontynuatorów. Najwybitniejsze dzieła, składające się na dzisiejszy kanon staropolskiego piśmiennictwa, z natury wyrastają ponad literacką przec...

Obecne wydanie zawiera tekst łaciński listów przygotowany przez Henryka Pietrasa SJ. Opracowania tłumaczenia dokonała Monika Ożóg, na podstawie tłumaczenia ks. Jana Czuja, poprawionego pod względem językowym i uzupełnionego na podstawie wydania krytycznego oryginału w serii CSEL. Listy Hieronima stanowią zabytek o pierwszorzędnym znaczeniu nie tylko dla poznania jego biografii, ale całego społeczeństwa przełomu IV i V wieku. Napisane w mistrzowskim stylu z punktu widzenia językowego, onieśmielają wręcz erudycją i szerokością zainteresowań Autora. Przede wszystkim na uwagę zasługują listy egzegetyczne i moralne.

Leibniz. Biografia intelektualna to niezwykłe wydarzenie na rynku wydawniczym. Jest to książka o najwyższych standardach akademickich, oparta na dogłębnej lekturze najróżniejszego typu opublikowanych tekstów Leibniza, przede wszystkim jego obfitej korespondencji, oraz na licznych analizach krytycznych myśli niemieckiego filozofa. Autorka opisuje rozwój myśli Leibniza z niebywałą pieczołowitością – od zagadnień filozoficznych, teologicznych i matematyki, ale też historiografii czy nawet dzieł poetyckich. Tłem dla życia Leibniza są wspaniale zarysowane realia XVII- i XVIII-wiecznej Europy, która ożywa na kartach tej książki – od kwestii finansowych, po politykę dworską i międzynarodową. Jest to mistrzowsko skonstruowany, wyczerpująco udokumentowany opis ro...

Powieść niezwykle urodzajna w informację na temat kultury i obyczajów Kraju Kwitnącej Wiśni. Tokio, rok 1916. Młode małżeństwo – Onobu i Yoshio Tsuda – wiedzie spokojne i z pozoru pozbawione większych trosk życie, jednak pod płaszczem codziennych zdarzeń toczy ze sobą nieustanną wojnę o miłość i dominację, szczerość i zachowanie gry pozorów przed krewnymi oraz sobą nawzajem, a przede wszystkim - o ujawnienie skrywanych przez Yoshio wydarzeń z przeszłości. Opowieść o egoizmie, o niezgłębionych motywacjach ludzkich zachowań, o tęsknocie za naturalnością oraz o istocie małżeństwa i miłości.

Edycja zawiera dwa siedemnastowieczne kazania pogrzebowe: Żałobę po śmierci Konstancyjej (1631) jezuity Jakuba Olszewskiego oraz Kazanie pogrzebne krolewskie (1634) pastora luterańskiego Andrzeja Schönflissiusa. Kazania te należą do najciekawszych przykładów oratorstwa pogrzebowego pierwszej połowy XVII w. Zostały napisane przez dwóch czołowych kaznodziejów wileńskich tego czasu w celu upamiętnienia śmierci królowej Konstancji Habsburżanki (1588–1631) i zmarłego parę miesięcy po małżonce króla Zygmunta III Wazy (1566–1632). Zestawienie tych kazań pokazuje, w jak różny sposób autorzy podchodzili do tego samego tematu: śmierci monarchy. Kazania te różnią się na poziomie inwencji, sposobu operowania erudycją, a przede wszystkim stylistyką. Olszewski ch...