Wojenna miłość

Prawdziwa historia Bruce’a Murray’a i Josefine Lobnik porusza czytelnika. Z jednej strony okrucieństwo wojny, z drugiej dwoje młodych ludzi, którzy odnajdują uczucie mimo dzielących ich barier. Młoda dziewczyna walcząca w słoweńskiej partyzantce, ryzykująca życie własne i najbliższych, doświadcza zarówno zdrady ze strony przyjaciółki, jak i oddania i zaufania ze strony współwalczących. Poszukując aresztowanego brata, poznaje nowozelandzkiego jeńca wojennego. Ich losy dziwnym, wręcz nieprawdopodobnym zbiegiem okoliczności, splatają się kilkakrotnie. Znajomość języków obcych przez Josefine i chęć Bruce’a do zdobycia umiejętności porozumiewania się z innymi w miejscu odległym wiele tysięcy kilometrów od rodzinnego Wellington, ułatwia im kontakty, pracę, a później również działalność dywersyjną i w końcu delikatne, kruche i niepewne jutra uczucie.

Okrucieństwa wojny stanowią tło ich miłości. Bruce szybko pozbywa się młodzieńczych wyobrażeń na temat splendoru i chwały, którą może mu przynieść służba wojskowa i wojna. Josefine z kolei musi szybko dojrzeć i z zainteresowanego życiem podlotka przeistoczyć się w osobę odpowiedzialną za swoją rodzinę i kraj. I to, co powinno stanąć im na drodze, staje się punktem zaczepienia i ich sprzymierzeńcem. Wojna odciska na nich i ich rodzinach okrutne piętno. Już nic nie jest takie, jakie było kiedyś. Zmienia się ich punkt widzenia na życie sprzed wojny i po niej. Na szczęście miłość szczera i prawdziwa potrafi pokonać te mroczne wojenne doświadczenia. Napędza ich do działania i nie pozwala utonąć w rozpaczy.

Książka piękna, wartościowa i z rodzinnych względów ważna dla mnie. Polecam szczerze i gorąco.

W tej książce nie ma miejsca na pompatycznych i wyidealizowanych bohaterów. Na ludzi ponadprzeciętnie doskonałych, w których nie można dopatrzyć się tak naprawdę ludzkich cech. Tutaj wszystko jest prawdziwe, realne i namacalne, może właśnie dlatego, że tym razem chodzi o osoby autentyczne, mające swoje słabości, a jednak zapisujące się na kartach historii jako te, którym mimo lęków i wad przyszło podejmować się czynów jakże odważnych. Josefine jest bojowniczką ruchu oporu. Mimo to przy każdym dyktowanym jej zadaniu odczuwa strach. Nie jest niezniszczalna i doskonale o tym wie. Boi się, ale działa. Bruce poszedł walczyć nie zaznając w domu miłości, której oczekiwał od partnerki. Gardził tchórzostwem, decydując się na walkę i konfrontację z wrogiem. A jednak sytuacja, w której się znalazł udowodniła mu, że plany i oczekiwania mogą znacznie różnić się od przeznaczenia.

Jako że w książce pojawia się tytułowa miłość nastawiałam się na to, że będzie to temat wiodący jeśli chodzi o całą fabułę. Okazało się, że moje przypuszczenia nie spotkały się z rzeczywistością. Autor buduje solidną bazę wokół całego wojennego tła. Pojawia się szereg postaci drugoplanowych. Jest obraz poszczególnych etapów eskalacji konfliktu. Opisy przeprowadzanych egzekucji i tortur. Unaocznione zostaje cierpienie, jest tęsknota, towarzysząca ludziom niepewność. Podejmowane ryzyko, motywacje i obawy. Jednym słowem, to nie miłość, a po prostu wojna zajmuje pierwszy plan. Uczucia są, owszem, piękne, bo prawdziwe. Niesamowite, bo rozegrane w czasach, w których człowiek głównie skupiał się na przetrwaniu. Ale ci, którzy nastawiają się na romantyczną historię z wojennymi wątkami przeplatającymi się przez tyły, mogą poczuć niedosyt.

Autentyczna historia – i nie mam tutaj na myśli wiarygodnego przekazu autora, a po prostu fakt, że bohaterowie książki żyli i przeżywali to wszystko naprawdę. Lektura, która uzmysławia czytelnikowi jak ogromną moc mają te najbardziej istotne wartości. To nie jest romans, uprzedzam. To mocno osadzona w realiach przeszłości powieść historyczna z dodatkiem miłości, więc powinni po nią sięgać czytelnicy lubujący się w losach prawdziwych i godnych podziwu postaci, nie zaś osoby oczekujące namiętnej love story. Choć spodziewałam się po niej czegoś zupełnie innego, wszak sama najczęściej czytuję powieści skropione pasjonującymi uczuciami, cieszę się, że miałam okazję po nią sięgnąć.

http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2020/09/wojenna-miosc-doug-gold-oparta-na.html

„Wojenna miłość” opowiada prawdziwą historię życia w czasie okrutnej wojny. Poznajemy losy jeńca wojennego Bruce’a Murraya i Josefine Lobnik- bojowniczki ruchu oporu na Słowenii.

W świecie opanowanym reżimem Hitlera znalezienie prawdziwej miłości wydaje się absurdalne. Jednak mała iskra nadziei potrafi dać człowiekowi siłę i determinację do walki o każdy dzień jeżeli ma się dla kogo żyć, byle doczekać końca wojny i odzyskania upragnionej wolności. Jedno krótkie acz ryzykowane spotkanie, jedno spojrzenie, które stało się marzeniem całego życia dla głównych bohaterów książki okazało początkiem najsilniejszego uczucia.

Do krat obozu jenieckiego Stalag XVIIID podchodzi kobieta, która przekazuje zmięty liścik więźniowi, który skorzystał z możliwości spaceru. Spojrzenie tych dwojga przekazało więcej niż tysiąc słów. O jej krystalicznych oczach nie mógł zapomnieć Bruce. Przeczytawszy liścik chciał wykazać się pomocą , jednak trudne warunki komunikacji w obozie tylko sprawiały większy kłopot. Ta kobieta szukała swojego aresztowanego brata, myślała, że jest zamknięty w obozie, nie miała jednak pojęcia czy żyje, czy został torturowany gdzieś indziej w związku z działaniami przeciwko nazistom. Podjęła największe ryzyko zbliżając się do ogrodzenia obozu, gdyż zauważona przez strażników mogła zostać rozstrzelana. Ryzykowała własnym życiem byleby zdobyć informację o swoim ukochanym bracie.

Główny bohater książki – Bruce Murray pochodził z Nowej Zelandii. Dobrowolnie wstąpił w szeregi wojskowe i wraz z przyjaciółmi wyruszył na europejską wojnę zostawiając w swoim kraju rodzinę i żonę. Trudna i męcząca podróż stała się początkiem horroru, jaki miał dopiero nadejść. Podczas ataku nazistów na ich wojska ,próbując odeprzeć działania wroga Bruce stracił najlepszych przyjaciół a sam został zatrzymany i umieszczony w obozie jenieckim w Mariborze – Stalag XVIIID. Natomiast Josefine Lobnik nie mogąc patrzeć biernie na sytuację w swoim mieście wstąpiła do partyzantki tworząc ruch oporu , przekazywała tajne informację i pomagała innym partyzantom. Jej rodzina podejrzewana o współpracę z bojownikami została aresztowana przez nazistów i torturowana w celu wyciągnięcia informacji o innych członkach i ich działaniach. Kiedy oprawcy nie uzyskali żadnych informacji wypuścili rodzinę Lobnik . Pomimo okropieństw które przeżyli nie poddali się, nie dali się złamać i zastraszyć . Podejmując dalsze ryzyko walczyli dalej przeciw nazistom.

Losy Bruce’a i Josefine połączyły się znów zupełnym przypadkiem. Kiedy sytuacja robiła się coraz bardziej niebezpieczna dziewczyna wyjechała na farmę do swojej dalszej rodziny, z kolei Bruce za próby ucieczki z obozu został przydzielony do prac na tej właśnie farmie. Tak ponownie się spotkali. Wymieniali krótkie spojrzenia a przelotne rozmowy z czasem narodziły w nich ogromne uczucie, które każdego dnia dawało im siłę do walki o każdy następny dzień. Miłość stawała się silniejsza. On nocami wymykał się z obozu, aby mogli spędzić czas na rozmowach , a dla niej liczyło się tylko,aby był szczery i obiecał,że po zakończeniu wojny na zawsze byli razem. Kiedy wiedzieli o planowanym natarciu wojsk rosyjskich wspólnie przygotowali ucieczkę z obozu . Udało się wszystko przygotować w odpowiednim momencie i zrealizować ten plan. Dalsza podróż okazała się kolejną walką o życie. Wojska sowieckie z barbarzyńskimi metodami zabijali , gwałcili niewinne kobiety i choć mieli być wybawieniem przed wojną z Niemcami okazało się jeszcze gorszym. Po długiej tułaczce przez świat Bruce wrócił do swojego domu w Nowej Zelandii, gdzie system biurokracji za każdym razem podstawiał mu kłody pod nogi. Każdy możliwy dzień poświęcał na urzędowe sprawy aby móc wrócić do ukochanej bądź zapewnić zgodę na jej przyjazd. Pisał do niej mnóstwo listów deklarujących jego wielką miłość, jednak był zasmucony z powodu braku odpowiedzi. Josefine czekała na każdą wiadomość,ale żadna do niej nie dotarła…

Czy ich wielka wojenna miłość przetrwała?

Zapewniam,że historia tych dwojga ludzi wzruszy i na długo pozostanie w sercu. Mając na względzie,że były to prawdziwe wydarzenia dodaje to całej powieści intensywności. Przerażające sceny torturowania przez nazistów, ciągła walka o wolność i śmierć jawiła się na każdym kroku. Jednak determinacja pomogła im przetrwać okrucieństwa wojny. Miłość była dla nich wybawieniem z szarego świata opanowanego przez hitlerowskie władze. Oboje ryzykowali wszystko dla kilku wspólnych chwil, odnaleźli kawałek szczęścia pomiędzy łzami i bólem. Josefine wykazywała się ogromną odwagą , była waleczną kobietą, która pomimo strachu ryzykowała swoim życiem. Bruce za wszelką cenę chciał powrócić do ukochanej. Przeszedł przez piekło wojny, przeżył obóz jeniecki i ucieczkę przed wojskami rosyjskimi. Był świadkiem ogromu śmierci. Powrócił do swojego kraju i walczył dalej o swoją miłość.

Niewątpliwie jest to pozycja poruszająca, która wciąga od pierwszych stron. Z ogromną fascynacją śledziłam wydarzenia bohaterów. Wydawałoby się, że w czasie wojny nie ma czasu na miłość,że jest to czas zabijania. Jednak ta miłość pozwoliła przetrwać bohaterom, dała im nadzieję, że miłość zwycięży , że przetrwa największe piekło tego świata, uleczy dusze i ukoi szczęściem. „Wojenna miłość” to piękna,wzruszająca a zarazem smutna powieść. Oparta na prawdziwej relacji głównych bohaterów , którzy walczyli o siebie do samego końca wojny. To powieść, która zostawia swój ślad w sercu, nie pozwala zapomnieć o losach bohaterów. To prawdziwi ludzie,którzy walczyli o wolność, przelali własną krew, oddali życie. Nie możemy o tym nigdy zapomnieć.

"Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. (...) Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma."

W czasach wojennej zawieruchy, gdy świat spowija całun śmierci, a ludzie zasypiają przy akompaniamencie wybuchów i wystrzałów, a także łez tych, którzy stracili rodziny, bliskich, dorobek całego życia, w czasach gdy traci się wiarę i nadzieję na lepsze jutro, gdy życie traci wartość, a śmierć za wolność ojczyzny, nie wydaje się tak straszna, to ona - miłość, zdaje się być jasnym promieniem przebijającym się przez mroki wojny, zdaje się być kołem ratunkowym, powodem dla którego chce się żyć.

Takiego cudu, który pomógł przetrwać okrucieństwa wojenne, doświadczyli bohaterowie debiutu literackiego Douga Golda, Bruce Murray i Josefine Lobnik.

Ona, bojowniczka ruchu oporu, on, jeniec wojenny. Spotykają się przypadkiem, gdy Josefine poszukując informacji o zaginionym bracie, udaje się do obozu jenieckiego, by tam przekazać pytanie z prośbą o pomoc, o jakiekolwiek informacje o bracie, spisane na wymiętym skrawku papieru, przekazane właśnie Bruce'owi przez druty ogrodzenia.

To przypadkowe spotkanie zapoczątkuje historię miłosną rodem z filmów Hollywood. A przecież ta historia wydarzyła się naprawdę !

"Wojenna miłość" jest połączeniem prawdy i fikcji, autor bazował na materiałach, które udało mu się zgromadzić, między innymi: artykułach, wycinkach prasowych, opowieściach rodziny Bruce'a i Josefine, a także listach, które pisali do siebie w trakcie i po wojnie, które stanowią najpiękniejszy i najmocniejszy dowód ich wielkiego, pięknego uczucia.

To czyste uczucie we wszechogarniającym brudzie wojny było jak powiew świeżości, jak zapach czystego, pachnącego pięknymi kwiatami powietrza, które przywróciło życie tam, gdzie swój triumf odnosiła śmierć.

"Wojenna miłość" to historia miłosna, która wzrusza, chwyta za serce, sprawia, że czytelnik kibicuje bohaterom, by odnaleźli się i byli razem mimo wszystko. To jedna z tych opowieści miłosnych, które zostaną z nami na długo, jak nie na zawsze.

"Wojna, niewola i potworności, jakie widział, zmieniły go. Jego spojrzenie na świat było teraz skażone mrokiem, który rzucał cień na wszystko. Pamiętał dobre czasy sprzed wojny, ale wydawały się niemożliwie odległe, bardziej jak wspomnienia z dzieciństwa, z czasów, które minęły i już nigdy nie wrócą."

Powieść ta to nie tylko opowieść o miłości, to obraz koszmaru wojny, obraz zniszczenia, kruchości życia, upadku człowieczeństwa, śmierci, trudu życia żołnierzy, ale i cywili w czasie wojny, jak i po jej zakończeniu. To obraz także dobra, które przetrwało mimo zła, które panoszyło się wszędzie, w postaci ludzi, którzy ratowali, pomagali, chronili, dostarczali jedzenie, lekarstwa, to wszyscy ci, którzy pozostali ludźmi mimo piekła wojny, które większość zmieniała w potwory.

"Wojenna miłość" to historia dwojga ludzi, których los przypadkowo zetknął w okupowanej przez Niemców Europie. Dzięki splotom zdarzeń, zbiegom okoliczności, które zdawałyby się niemożliwe, odnajdują siebie i ją - miłość, uczucie, które przetrwało wszystko.

Historię Bruce'a i Josefine poznajemy dwutorowo, z perspektywy Bruce'a i jego ukochanej. Rozdziały te przeplatają się ze sobą, pozwalając nam dogłębnie poznać historię tej wojennej miłości. Na uwagę zasługuje słowo od autora i aneks, przywołane na samym końcu książki, które stanowią swoiste podsumowanie losów naszych bohaterów, a także ukazują skąd autor czerpał materiały do swojej książki.

"Wojenna miłość" to przepiękna historia, którą polecam wszystkim, nie tylko romantykom.