Zenith

Androma Racella, piratka, najemniczka, jedna z najlepszych, przez większość nazywana Krwawą Baronową. Wraz z załogą podróżuje po galaktyce Mirabel i łapie się różnych zleceń. Jednak gdy jedno z zadań nie idzie tak gładko jak zakładano i przez to załoga trafia w ręce łowcy nagród i generała wiadomo, że dobrze się to nie skończy. Zmuszone są do wyruszenia na kolejną misję, na którą tylko głupcy by się porywali. Jednak jak nie oni to kto? Jakie tajemnice skrywają członkowie załogi? Czy można pogodzić się z przeszłością? Jak smakuje zemsta?

Nie ukrywam, gatunek science fiction raczej nie jest moim pierwszym wyborem. W życiu czytałam może ze dwie maks trzy książki, gdzie akcja dzieje się w kosmosie, dlatego byłam ciekawa, jak odbiorę taką potężną fabułę. Przyznam, że miło się zaskoczyłam i cieszę się, że mam pod ręką kontynuację, bo na pewno do końca roku będę chciała się z nią zapoznać.

Od początku jesteśmy wrzuceni w fabułę i to przeraża. Ja nie wiedziałam o co chodzi i czy powinnam coś wcześniej najpierw przeczytać, by zabrać się za to. Na szczęście to chwilowym szoku zostaje nam to ładnie przedstawione i już można się w to wkręcić. Super pomysłem autorek było rozbicie fabuły na wiele postaci, dzięki czemu mamy szerszy ogląd i możemy poznać perspektywę kilku stron. Ogólnie powiem, że jak na początku się jej obawiałam, tak i dalej tym było już tylko lepiej.

Jeśli chodzi o postacie, to mamy ich sporo. Możemy uznać Andromę jako główną bohaterkę, jest kapitanem statku i to na nią spada cała odpowiedzialność. I bardzo mnie ta postać zaskoczyła! Z pozoru można ją postrzegać jako osobę bezwzględną, silną i czasami bezduszną. Jednak pod tą maską skrywa się o wiele więcej i poznawanie tego, było czystą przyjemnością. Dziewczyny z załogi także były świetne. Autorkom udało się tchnąć w nie charakteru, przez co stały się bardziej rozpoznawalne i unikalne. No i mamy jeszcze Dexa... O nim jakoś trudno mi się wypowiedzieć, ponieważ mam mieszane odczucia i nadal trudno mi ustalić, co przewyższa. Zachowywał się jak cham i prostak, był opryskliwy i dwulicowy, ale też momentami pokazywał inną, delikatniejszą i zranioną równie mocno twarz.

Fabularnie także nie mam za bardzo czego się czepiać. Stworzenie świata było ciekawe, dobrze też, że w książce jest mapka, która wiele ułatwia. Czytało się ją szybko i z zainteresowaniem. Chociaż miałam jeden problem z perspektywą Nor i ogólnie jej rodziny historii. Jakoś nie mogłam się połapać kto jest kim w tym wątku i dopiero końcówka mi to jakoś poukładała. Można też by się było czepiać lekkiego wątku miłosnego, który się pojawia, bo jakoś to za szybko i zbyt łatwo poszło.

Jednak tak podsumowując, naprawdę zostałam miło zaskoczona! Nie spodziewałam się, że powieść przypadnie mi do gustu, i że będę chciała tak szybko czytać o dalszych losach bohaterów. Zakończenie było genialne i cieszę się, że przeczytałam ją w momencie, gdy na rynku można spokojnie dostać drugi tom, bo trudno by było bez tego wytrwać. Mamy tutaj wartką akcję, dużo podróży, silne kobiece bohaterki i końcówkę, która powoduje, że zbieramy szczękę z podłogi!

„Zenith” zachęcił mnie do przeczytania swoją piękną okładką i zapowiedzią kosmicznej przygody, o której nie można przestać myśleć, kiedy robiło się przerwę od lektury. Źle się dzieje w galaktyce, widmo wojny wydaje się wręcz namacalne, czy można coś zrobić, aby znowu było bezpiecznie? Muszę przyznać, że nie sięgam zbyt często po książki, w których przejawia się motyw kosmicznych przygód, jednak nie jestem na to zamknięta, czy uprzedzona. Jakiś czas temu We Need Ya zaprezentowało powieść duetu autorstwa Sashy Alsberg i Lindsay Cummings. Byłam jej bardzo ciekawa i chciałam poznać wizję tego świata, który otworzono przed nami otworem. Nie od dziś wiadomo, że napisanie książki fantastycznej nie jest rzeczą łatwą, zwłaszcza, kiedy jest tak rozległe i nieograniczone. Łatwo można popełnić błąd i za bardzo się w tym wszystkim zagubić jak poradziły sobie autorki?

Główną bohaterką książki „Zenith” jest Andromeda Raclii, nazywana Andi, czy też Krwawą Baronową. Jest najemniczką oraz przywódczynią kosmicznych piratek, jej statek kosmiczny nosi nazwę Marudera. Na jego pokładzie znajdują się tylko kobiety, mają wspólny cel i nie cofną się przed niczym, aby go zrealizować. Życie jednak nie jest proste, często potrafi się skomplikować i to w najmniej odpowiednim momencie. Chociaż Andi zyskała sobie miano najniebezpieczniejszej kosmicznej piratki, to los nie tak do końca był jej przychylny. Z powodu dziwnego zbiegu okoliczności, została zmuszona do przyjęcia trudnego zlecenia. Andromeda została zmuszona do uwolnienia syna wpływowego polityka z bardzo mocno strzeżonego kosmicznego więzienia.To nie wszystko, na Maruderze pojawił się mężczyzna i to nie byle, jaki, a gwiezdny strażnik. Dextro ma pilnować , aby wszystko wyszło zgodnie z planem, wszystko byłoby dobrze gdyby nie fakt, że sprawę komplikuje w przeszłości łączący ich płomienny romans, a dziś wzajemna nienawiść. Komu można zaufać w świecie, w którym widmo wojny staje się coraz bardziej realne?

„Zenith” jest pierwszym tomem cyklu Androma, to było moje pierwsze spotkanie z autorkami, a także motywem piratek w kosmosie. Akcja powieści jest jednak nierówna, są chwile, kiedy płynie powoli, spokojnie, by za chwile pędzić szalenie, że nie można ją odłożyć na stolik, by zająć się czymś innym, bo myśli ciągle wracają do Andi i tego, co jeszcze ją czeka. Maruder zabiera nas ku nieznanemu, aby poznać różne światy, a wraz z nimi niebezpieczne przygody, których można nie wyjść cało. Autorki chciały tutaj pokazać, że kobiety potrafią być silne i niezłomne, bohaterskie. Nic nie byłoby takie same bez miłości, która tutaj jest trudna i bardzo burzliwa, jednak, być może jest dla niej jeszcze nadzieja.

„Zenith” to według mnie bardzo dobra rozrywka, dała mi wiele niezapomnianych chwil, odpoczynku i emocji, które odczuwałam wraz z każdą czytaną kartką.

"Zenith" został napisany przez dwie kobitki - Sashę Alsberg oraz Lindsay Cummings. I o kobitkach ta książka właśnie traktuje. Główna bohaterka, Androma Racelli zwana Krwawą Baronową, na swoim statku kosmicznym, wraz z załogą składającą się z samych dziewczyn, przemierza bezkresny wszechświat. Andi - bo tak jest nazywana przez przyjaciół - zajmuje się głównie przemytami. Bywało, że po drodze zabiła parę osób, dlatego właśnie nosi taki, a nie inny przydomek. Pewnego dnia dziewczyny dostają propozycje nie do odrzucenia. Zapytacie - dlaczego? Otóż w grę wchodzi szantaż i wielkie niebezpieczeństwo. Niestety Andi nie może odmówić, ale nie mogę Wam zdradzić jaki jest tego powód. Książka na początku mi się nieco dłużyła. Z każdą stroną było już jednak coraz lepiej, chociaż nie ukrywam, że fabuła jest dość zawiła i skomplikowana. Duża ilość bohaterów, miejsc, planet i okoliczności sprawia, że można się nieco pogubić. Ale cierpliwość i skupienie popłaca, ponieważ historia ogólnie jest ciekawa i wciągająca. Jest w niej nawet spora dawka humoru. Język, jakim jest napisana książka jest nieskomplikowany i łatwy w odbiorze. Lekturę czytało mi się dobrze i dość szybko, chociaż na początku miałam wrażenie, że będzie zupełnie odwrotnie. Podsumowując, jest to powieść fantasy, która jak najbardziej może się podobać. Warto po nią sięgnąć.

Moje upodobania czytelnicze to głównie thriller, kryminał oraz romans. Jednak to nie oznacza, iż nie lubię eksperymentować z innymi gatunkami. Tak było w przypadku książki Zenith. Wygrała ciekawość i chęć spróbowania czegoś innego😊 I wiecie co? Nie żałuję! Historia niesamowicie mnie wciągnęła. Na początku, nie ukrywam, że trochę przeraził mnie rozmiar książki, ale za to pod koniec żałowałam, że powieść nie jest dłuższa. Nawet nie wiem kiedy pochłonęłam te 600 stron!

Androma Racella, to od dziś moja galaktyczna bohaterka. Krwawa Baronowa, bo tak jest nazywana w gakaktyce, mimo, iż jest czasami okrutna i bezlitosna, skradła moje serce. Pod wieloma maskami, które przyodziewa, tak naprawdę to zagubiona dziewczyna o bardzo dobrym sercu.

A zatem, jeśli pasjonuje Was galaktyka, chcielibyście przeżyć niesamowite przygody wraz z Andromą i jej przyjaciółkami, zapraszam na pokład Marudera. Świetna zabawa gwarantowana!

Ta książka miała być prawdziwym KOSMOSEM, porywająca, żywiołowa i uzależniająca od pierwszych stron. Miała być powieścią, dzięki której polubię motyw galaktyczny w książkach. I cóż, nie wyszło. Autorki stworzyły nowy, rozległy świat, mocno rozbudowany i dobrze wykreowany, i w sumie tyle. Cała reszta nie potrafiła mnie zainteresować, a książka ma ponad 600 stron. Nie polubiłam się z bohaterami, a początek był prawie nie do przejścia. Albo raczej nie do przeczytania. Nudziłam się. Na pewno to zasługa mnie samej, bo totalnie nie potrafię odnaleźć się w motywie kosmosu, ale mam wrażenie, że fabuła nie pomagała. Czy polecam? I tak i nie. Tak, bo jeśli lubicie takie historie ze statkami kosmicznymi w tle, jest duże prawdopodobieństwo, że polubicie się i z tą opowieścią. A w innym wypadku? No cóż, może lepiej wziąć się za coś innego.

"Zenith" co oznacza ten tytuł? Szczyt? Punkt kulminacyjny? A możne coś całkiem innego? Po przeczytaniu tej książki skłaniam się do dwóch ostatnich, ponieważ jak się okazuje to coś całkiem innego, ale dowiadujemy się o tym przy samym końcu książki.

Androma to młoda piratka kosmiczna, która poszukiwana jest w całej galaktyce. Poznajemy ją gdy ucieka przed łowcą nagród, który proponuje jej współpracę ze swoim zleceniodawcą. W zamian za uwolnienie syna, którego porwano i uwięziono w więzieniu, ofiaruje jej i całej załodze ułaskawienie. Dziewczyna do końca nie wie na co się pisze, ale się zgadza.

Książkę bardzo dobrze i szybko się czyta. nie brak w niej akcji i nieprzewidzianych komplikacji. Ja sama czekam aż przyjdzie do mnie kurier z drugą częścią, bo chociaż dużo się dzieje już w Zenicie to zakończenie (przynajmniej jak dla mnie) jest bardzo otwarte.

Ta książka jest rewelacyjna! Po świetnym prowadzeniu do fabuły i enigmatycznym pierwszym rozdziale akcja nabiera tępa i nie zwalnia do ostatniej strony. Pomimo tego, że przez większą część powieści nie ma zwrotów akcji to czyta się ją świetnie. Jest to spowodowane lekkością pióra autorek i masą wydarzeń. Ale tak jak powiedziałem, zwrotów akcji nie ma przez WIĘKSZĄ CZĘŚĆ powieści. To znaczy, że gdzieś występują. Ostatnie 50/100 stron to istna petarda pełna spektakularnych zwrotów fabularnych. Pisarki po całej powieści porozrzucały "okruszki", czyli pozornie nic nieznaczące zdania, słowa czy zachowania. Ale tylko pozornie, bo w rzeczywistości prowadzą do spektakularnego zakończenia, które łączy wszystkie tzw. okruszki w całość.

Androma Rzacella znana też jako Krwawa Baronowa jest silną postacią żeńską. Została zahartowana przez życie. Umie sama o siebie zadbać. Uwielbiam jej sarkastyczny i wybuchowy charakter. Wszędzie gdzie się pojawi sieje zniszczenie. Wielu uważa ją za bezduszną i oziębłą, ale wbrew pozorom jest bardzo uczuciową postacią. Przeżywa każdą zabitą osobę. Każda ofiara pozostaje w jej pamięci na zawsze.

Jest to dość śmiałe porównanie, ale "Zenith" przypomina mi moją ulubioną książkę, którą są "Igrzyska Śmierci" autorstwa Suzanne Collins. Generał Cortas przypomina mi prezydenta Snow'a. Arcadius jest natomiast podobny do Kapitolu, miasta pełnego przepychu i bogactwa. Xen Ptera jest jak uboższe dystrykty w których ludzie umierają z głodu. A sama Andi swoją walecznością przypomina mi Katniss Everdeen. Prawda, nie ma tu walk na arenach, ale uważam, że pozostałe elementy są bardzo podobne. Dlatego jeśli polubiliście "Igrzyska Śmierci" instnieje duże prawdopodobieństwo, że polubicie tę historię osadzoną w kosmosie.

Pokochałem historię o kosmicznych piratach! Pisarki w pełni wykorzystały potencjał tej książki zabierając nas w niezwykłą kosmiczną przygodę przesiąkniętą humorem.

Dlaczego kupiłam tę książkę? Szczerze? Bo urzekła mnie okładka xD Dlaczego Ty masz ją kupić? Bo ta książka zasługuje na podziw nie tylko ze względu na okładkę. Uprzedzam, że Zenith to książka dla miłośników sci-fi, kosmosu, krwawej jatki i piratów! Mamy tutaj do czynienia z pewną Krwawą Baronową, która wraz ze swoją załogą piratek wykonuje niebezpieczne misję by zgarnąć jak największy łup by przeżyć. Ta piracka załoga poszukiwana jest w całej Galaktyce Mirabel. Są wręcz nieuchwytne do czasu gdy podczas jednej z misji wpadają w ręce łowcy nagród - przystojnego Dexa. Androma (Krwawa Baronowa) dostaje propozycję nie do odrzucenia i wyrusza na misję, od której zależy los całej jej załogi. Czy jej się to uda? Co to za misja i czy warta jest zachodu? Tego dowiecie się czytając Zenith.

Muszę przyznać, że wprowadzenie na początku książki jest dość mocno owiane tajemnicą. Niewiele nam mówi przez co ma się ochotę czytać dalej. Niektóre elementy tego kosmicznego świata przypominają mi trochę książki z serii Starbund (tom 1 znany jako W ramionach gwiazd). Też mamy tam życie w rozległej galaktyce, statki kosmiczne, dziwną nieznaną moc i pewną załogę, która ratuje świat przed złem. To tyle jeśli chodzi o podobieństwa. W powieści Zenith mamy zbiór ciekawych postaci, zaczynając od samej Krwawej Baronowej po tajemniczego, nieśmiałego Valena syna Generała. Cała załoga piratek jest waleczna, silna, nieposkromiona a także zabawna i troskliwa. Męscy bohaterowie również są niczego sobie :D Podoba mi się sposób w jaki autorki przedstawiają relacje między załogą, która taktuje się jak rodzina a także relacje Andi z "demonami przeszłości" w postaci Valena i Dexa. Na duży plus zasługuje tu również sam motyw książki. To jak autorki mieszają nam w głowach, stopniowo odkrywają przed nami kary i nas zaskakują. Końcówka mnie zmiażdżyła, nie spodziewałam się takiego obrotu spraw a rzadko kiedy coś mnie zaskakuje. Kłamstwa, tajemnice, przekręty, tęsknota, miłość, krwawa zemsta i chęć przeżycia. Te kilka słów wystarczy by opisać to co dzieje się w tej książce. Cała książka jest napisana w prosty sposób i chociaż ma przeszło 600 stron to bardzo łatwo się ją pochłania. Z każdą stroną czytelnik rzuca się w wir wydarzeń i jest bombardowany z każdej strony emocjami i akcją. Już nie mogę się doczekać kiedy sięgnę po kolejny tom bo naprawdę warto zetknąć się z tą historią.

Andi znana jest jako najemniczka Krwawa Baronowa. Wraz z jej żeńską załogą statku trafia w ręce łowcy nagród i dostaje propozycję nie do odrzucenia – dosłownie. Zostaje zmuszona do udziału w niebezpiecznej misji. Czy wszystko pójdzie po jej myśli?

„Zenith” przeraził mnie od samego początku. I to nie ilością przelanej krwi, a grubością książki. Jak dla mnie 600 stron to nie przelewki. Jak się okazuje w trakcie czytania, kartek mogłoby być trochę mniej. Czemu? Bo na kilkudziesięciu nie dzieje się nic ciekawego. Zero akcji, jedynie rozmyślania bohaterów. Nuuuda.

Nudniejszy tylko był schemat typowy dla książek młodzieżowych. Główna bohaterka jako naj(dopisz przymiotnik) kobieta w galaktyce? Odhaczone. Tajemnicza przeszłość? Pewnie. Na statku ma najlepszą załogę w galaktyce? No na bank. I jeszcze były, z którą kiedyś Andi łączył ognisty romans, a teraz nie chce go oglądać na oczy? Proszę bardzo. I najważniejsze – czy za zadanie mają ocalenie galaktyki? W teorii nie, ale wyjdzie na to, że tak. I mogą w tym liczyć tylko na siebie? TAK! TAK! TAK! No błagam, trochę oryginalności. Dlaczego nie ma książki, gdzie osoby nie są na podium bycia naj?

Dobra, idźmy dalej, bo z narzekania nic dobrego nie wynika. Dobra była akcja. No oprócz tych miejsc, gdzie dobra nie była, ale mniejsza. Początkowo książka aż tak nie wciąga, a to przez tłumaczenie zawiłych przeszłości bohaterów. Jednak im dalej, tym lepiej. Z każdą kolejną stroną wciągałam się w świat „Zenithu” coraz bardziej. Na tyle, że ostatnie 100 stron przeczytałam za jednym zamachem.

Jak już przy ostatnich stronach jesteśmy... Finalna intryga nie intryguje. Była mocno przewidywalna, ale plus jest taki, że była dobrze napisana. Na swój sposób było to jak ponowne oglądanie dobrego filmu akcji.

Coś jeszcze? Bohaterowie. Mimo, że załoga Andi składała się z samych Mary Sue to budziły sympatię. Trudno było mi się z nimi rozstawać. Na tyle trudno, że, że niedługo sięgnę po drugą część (i to po pierwszy raz po książkę po angielsku, zapowiada się super zabawa!).

Zbierając wszystkie argumenty mojej rozprawki stwierdzam, że „Zenith” nie jest ani złą, ani dobrą książką. Przez to ani nie polecam, ani też nie odradzam.

„Zenith” to spory grubasek. Historię opisaną w książce poznajemy oczami sześciu bohaterów: Valena, Andromy, Klaren, Dexa, Nor i Liry. W głównej mierze właśnie z tego faktu wynika grubość tej książki. I właśnie dlatego sporo jest momentów dość nudnych, nie zawsze historia danego bohatera była dla mnie interesująca. Najmniej potrzebne były fragmenty Liry, ponieważ nie wnosiły one nic do całej historii. Jeśli chodzi o bohaterów, to można ich polubić. O dziwo, pierwszy raz zdarzyło mi się, że bardziej polubiłam złego bohatera. Jego zachowanie było w pełni uzasadnione. Sam pomysł na fabułę był bardzo ciekawy. Gdyby usunąć z książki dość przydługi środek i zostawić tylko ciekawy początek i końcówkę, książkę mogłabym ocenić bardzo dobrze. Warto też wspomnieć o okładce, która na pewno zadowoli każdą okładkową srokę.

Gdyby nie przepiękna okładka „Zenithu” myślę, że w ogóle nie zwróciłabym uwagi na tą książkę. Głównie, dlatego że nigdy nie byłam fanką przygód w kosmosie, a sci-fi dawno temu skutecznie mnie do siebie zniechęciło. Nie mniej jednak do najnowszej powieści Lindsay Cummings i Sashy Alsberg coś mnie przyciągało. Może to właśnie zasługa okładki, która od razu skradła moje serce, a może opisu i szumnych zapowiedzi? Sama nie jestem do końca pewna. Czułam jednak, że bez względu na powód muszę przeczytać tą powieść.

„Wojna to rzecz bez serca, okrutnie odbierająca życia na prawo i lewo. Ale to ocaleli muszą kontynuować walkę długo po zawarciu pokoju.”

Cummings i Alsber wniosły zdecydowanie odrobinę świeżości do literatury młodzieżowej. Stworzyły intrygujący świat, pełen dziwnych istot, tajemniczych ludzi oraz niespotykanych zwierząt, pochodzących z wszelakich zakamarków galaktyki zwanej Mirabel. Pokazany czytelnikowi z perspektywy Dexa i niesamowitej załogi Marudera. Składającej się z czterech silnych, zaradnych, nieustraszonych i niezależnych kobiet, których naprawdę nie sposób jest nie polubić. Jeśli miałabym powiedzieć, co zasługuje na największe uznanie w tej książce to odpowiedziałabym właśnie, że jest to kreacja bohaterów. Jednak, jeśli miałabym wymienić jej największy mankament to byłaby nim ilość stron. Ponieważ „Zenith” spokojnie można by skrócić o połowę nie tracą w ogóle na treści. Co prawda w przeciągu tych około 600 stron ciągle coś się dzieje i nie można narzekać na nudę, aczkolwiek gdyby autorki ograniczyły momenty, w których bohaterowie rozpamiętują przeszłość i popełnione przez siebie błędy to książka ta znacznie zyskałaby na odbiorze. Wielka również szkoda, że Cummings i Alsberg nie poświęciły więcej czasu na dokładniejsze opisy ras, planet oraz samej galaktyki.

„Każdy popełnia błędy - powiedziała Andi. - Niektórzy poważniejsze od pozostałych. To nie znaczy, że nie możemy im wybaczyć. Że nie możemy o nich zapomnieć.”

„Zenith” jest książką, której warto dać szanse dla samego wydania. Ekipa We Need Ya wykonała kawał dobrej roboty projektując szatę graficzna dla tej historii. Piękna, migocząca okładka bez wątpienia zachęca czytelnika do rzucenia się wir kosmicznej przygody. A naprawdę warto, bo choć „Zenith” ma swoje lepsze i gorsze momenty, to jednak zakończeniem bardzo zyskuje w oczach czytelnika. Osobiście z przyjemnością przeczytam jej kontynuację, ponieważ bardzo polubiłam Dexa i Maruderki, ale nie jest to coś co muszę zrobić już, teraz, natychmiast.

Aleksandra

Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Zenith” autorstwa Lindsay Cummings, Sasha Alsberg.

Więcej na : http://tygrysica.tumblr.com/ oraz https://www.instagram.com/tygrysicaa/

„Zenith” to moje pierwsze spotkanie z sci-fi. Zawsze bardzo stroniłam od tego typu książek ale ta bardzo zaintrygowała mnie swoim opisem i okładką 🙈

Coś co najbardziej urzekło mnie w tej książce to świat jaki udało się wykreować autorkom. Wszystko stworzyły od postaw dbając o każdy najmniejszy szczegół ✨ bohaterowie wcale nie byli gorsi, każdy wyjątkowy, z nieciekawą przeszłością, która zostaje nam przedstawiona bez żadnych nie dopowiedzeń.

Akcja w książce jest fajnie rozłożona więc nie ma zbyt wiele momentów, w których historia by nam się ciągnęła.

Jedynym minusem tej książki jest to, że przez prawie połowę bardzo się w niej gubiłam. Od pierwszej strony jesteśmy wrzucani w świat, którego nie znamy i w niezliczoną ilość bohaterów. Ciężko było mi zapamiętać kto jest kim, co się z nim działo i jakie ma powiązania z innymi. Ze wszystkimi planetami też nie było łatwo ale tu z pomocą przychodzi nam mapka, która swoją drogą jest prześliczna 😻

Podsumowując, śmiało sięgajcie po tę książkę i nie bójcie się jej objętości, bo 600 storn to wcale nie jest tak dużo 🙈

Zenith to książka co do, której na początku byłam nastawiona trochę negatywnie ale ostatecznie, zostałam totalnie kupiona 😃. Zacznijmy od tego, że książka jest z gatunku spice opery, a ja nie bardzo przepadam za akcją, która rozgrywa się w kosmosie,ale tutaj historia kompletnie mnie kupiła. Historia opowiada o Rachela'i Andromeda'dzie, oraz o jej załodze, dziewczyny są takimi piratkami tylko, że w kosmosie, podróżujemy wraz z nimi po przez różne planety i niebezpieczne misje. Każda z dziewczyn nosi ze sobą bagaż doświadczeń, z którymi w niedługim czasie będą musiały się zmierzyć. Głównymi plusami powieści są przede wszystkim bohaterowie, którzy są świetnie skonstruowani, każdy z nich ma za sobą jakieś ciężkie doświadczenia, które motywują ich działania, co jest dla mnie wielkim plusem, ponieważ bohaterowie nie robią np.oktutnych rzeczy bo tak. Bardzo podobają mi się rozdziały pisane z kilku perspektyw, co pozwala nam spojrzeć na historię pod różnym kontem, pozwala poznać inne opinie i inaczej spojrzeć na bohaterów. Świat wykreowany też jest świetny, aczkolwiek tutaj mam do niego parę zarzutów, brakowało mi poznania kultury innych planet, troszkę szerzej poznaliśmy tylko Adhire i Arcadiusa, brakowało mi też większej różnicy kulturowej pomiędzy mieszkańcami różnych planet, w powieści różnili się oni tylko kolorem skóry, fajnie by było jakby zostały pokazane różnice w języku. Minusem dla mnie jest też nierównomierne rozłożenie akcji, są momenty gdzie nie można oderwać się od książki, ale są też takie momenty gdzie jest po prostu nudno i takie momenty trwają zwykle 100-200 stron. Ale pomimo tych trzech minusików książkę bardzo polecam, jest przede wszystkim ciekawa, a bohaterowie kupują bez reszty 😃, jeśli np boicie się gatunku, to kompletnie nie ma czego mimo, że nie przepadam za klimatami si fi to książka bardzo mi się spodobała i z niecierpliwością czekam na kolejne tomy